ตอนที่แล้วตอนที่ 217 กำจัดด้วยดาบเดียว
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 219 พัวพัน

ตอนที่ 218 พบกับกู้เฟิ้งฮวาอีกครั้ง


ทรงพลังยิ่งนัก

หลิงฮันพยักหน้า ถ้าวัดแค่พลังทำลายอย่างเดียว เขากระทิงคู่นี้เหนือกว่าดาบที่เขากำลังใช้อยู่อย่างสิ้นเชิง แต่แน่นอนว่าหากหลิงสามารถใช้อาวุธวิญญาณที่เหมาะสมกับเขาได้ พลังทำลายล้างที่เขาปลดปล่อยออกมาจะไม่ด้อยกว่าเขากระทิงคู่นี้แน่นอน

“เอิ้ก!” ฮูหนิวเรอและตบท้องน้อยๆของนางดวยความพึงพอใจ ครั้งนี้นางไม่ได้กินเยอะเพราะเนื้อของกระทิงเนตรให้พลังงานเยอะมาก แม้จะเป็นนางก็ไม่สามารถกินได้เยอะเท่าที่อยากได้

หลิงฮันก็อิ่มเช่นกัน ถึงแม้เขาจะมีพลังเทียบเท่ากับจอมยุทธในระดับก่อเกิดธาตุขั้นหนึ่ง แต่ยังไงความจริงที่ว่าเขาเป็นเพียงจอมยุทธระดับรวมธาตุก็ยังไม่เปลี่ยน ดังนั้นเนื้อของสัตว์อสูรระดับสามจึงให้พลังงานกับเขามากมาย

หลิงฮันนั่งลงและเริ่มดูดซับพลังงานจากเนื้อ ในขณะที่ฮูหนิวก็เริ่มเดินเล่นไปทั่ว นี่คือหนึ่งในวิธีดูดซับพลังงานในแบบของนาง ส่วนอีกวิธีหนึ่งก็คือการนอนหลับ

หลังผ่านไปประมาณสองชั่วโมง หลิงฮันก็ยืนขึ้นและยิ้ม ‘กล้ามเนื้อและเส้นโลหิตของข้ามีการพัฒนาขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่พลังบ่มเพาะของข้าเพิ่มขึ้นค่อนข้างไวทีเดียว’

‘ถ้าข้ากินเนื้อกระทิงเนตรเพลิงทุกวันพร้อมกับเม็ดยาไปด้วย ข้าคงบรรลุจุดสูงสุดของระดับรวมธาตุได้ภายในสิบวัน หลังจากนั้นข้าก็จะทะลวงผ่านระดับก่อเกิดธาตุและคลี่คลายปริศนาของหอคอยทมิฬ’

เขาเก็บส่วนที่เหลือของกระทิงเนตรเพลิงใส่เข้าไปในแหวนมิติ

หลิงฮันและฮูหนิวเดินทางไปยังภูเขาวงแหวนต่อ

ระหว่างการเดินทางเริ่มมีต้นไม้มากขึ้นเรื่อยๆ มีแม้แต่หมู่บ้านที่ถูกทิ้งร้างโดยไร้สัญญาณของสิ่งมีชีวิตอย่างสิ้นเชิง

ในหมูบ้านมีที่พักขนาดใหญ่ พวกมันถูกตกแต่งด้วยสิ่งของงดงาม แต่น่าเสียดายที่ของตกแต่งเหล่านั้นล้วนแต่เสื่อมสภาพไปแล้ว นั่นเพราะไม่มีใครรู้ว่าในช่วงหลายพันปีมานี้มีคนกี่คนเข้ามาที่นี่และได้เก็บเกี่ยวของที่มีสภาพดีๆไปหมดแล้ว

อาจกล่าวได้ว่าแคว้นทั้งเก้าของดินแดนทางเหนืออันโดดเดี่ยวเริ่มรุ่งเรืองขึ้นมาหลังจากพวกเขาเข้ามาสำรวจเขตแดนอสูรฟ้าลี้ลับแห่งนี้

มีคนบางคนที่ไม่ยอมแพ้และค้นหาภายในหมู่บ้านต่อไป ใครจะไปรู้ล่ะพวกเขาอาจจะโชคดีค้นพบสมบัติที่คนอื่นมองข้ามไปก็ได้ บางคนเองก็มีความคิดชั่วร้ายโดยการแอบซุ่มอยู่ในหมู่บ้านเพื่อดักปล้นคนที่ค้นพบของดีๆบางอย่าง

ทางด้านหลิงฮันกับฮูหนิวนั้น พวกเขาไม่มีแม้แต่กระเป๋าเดินทางติดตัว ทำให้ดูยากจนเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เจอกับการดักปล้นใดๆ พวกเขาเดินทางได้อย่างราบลื่นจนหลังจากนั้นไม่กี่วันก็มาถึงตีนเขาของภูเขาวงแหวน

นี่คือภูเขาจริงๆรึ?

หลิงฮันแหงนหน้ามองและเกิดความสงสัย นั่นเพราะทางลาดนั้นชันเกินไป แทนที่จะเรียกว่าภูเขา ควรจะเรียกมันว่ากำแพงมากกว่า

แต่กำแพงอะไรกันจะมีความสูงถึงหนึ่งพันฟุต?

นี่คือสิ่งที่สร้างขึ้นโดยจอมยุทธระดับทลายมิติงั้นรึ?

หลิงฮันถอนหายใจ ในอดีตเขาไม่เคยเข้ามายังเขตแดนลี้ลับมาก่อน ไม่เช่นนั้นด้วยพลังบ่มเพาะระดับสวรรค์ เขาคงสามารถค้นหาความจริงที่อยู่เบื้องหลังเขตแดนลี้ลับได้

เนื่องจากไม่สามารถคาดเดาทิศทางได้ หลิงฮันกับฮูหนิวจึงเดินเป็นวงกลมรอบภูเขา เพราะอย่างไรหุบเขาทางเข้าก็มีแค่สี่ทาง พวกเขาแค่ต้องเดินวนหนึ่งในสี่ของบริเวณรอบภูเขาเท่านั้น

สองวันต่อมาพวกเขาก็ยังไม่สามารถเดินไปถึงหุบเขา แต่ตรงหน้ากลับปรากฏทะเลสาปเล็กๆขึ้นมาแทน ฮูหนิวพูดขึ้นมาทันทีว่านางอยากจะอาบน้ำ

หลิงฮันมีแหวนมิติ ดังนั้นเขาจึงสามารถขนเสื้อผ้ามาและของที่จำเป็นมาได้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถขนอ่างอาบน้ำมาด้วยได้ เพราะมันจะกินพื้นที่มากเกินไป และตอนนี้พวกเขาอยู่ในเขตแดนลี้ลับมาห้าวันแล้ว ถึงแม้แต่ก่อนฮูหนิวจะไม่ชอบอาบน้ำ แต่หลังจากใช้ชีวิตอยู่กับหลิวอู๋ตงกับแทรก/แก้ไข Anchorหลีซื่อฉาง นางได้ชอบการอาบน้ำขึ้นมา ทุกๆวันนางจะต้องล้างตัวให้สะอาด และนี่นางไม่ได้อาบน้ำมาห้าวันแล้ว นางจะทนต่อไปได้อย่างไร

“ก่อนอื่นต้องดูว่ามันปลอดภัยหรือไม่” หลิงฮันพูด เขากลัวว่าในทะเลสาบจะมีสัตว์อสูรอันตรายอาศัยอยู่ หรือบางทีก็อาจจะเป็นตัวของทะเลสาบเองที่อันตราย

‘จ๋อม’ เกิดเสียงน้ำกระเด็นขึ้นในทะเลสาบ และร่างอันผอมบางที่งดงามก็ปรากฏขึ้นมา

หลิงฮันรีบจับฮูหนิวนั่งลง เขาคิดในใจว่าเขาจะเป็นตากุ้งยิงหรือไม่ เขาบังเอิญไปเห็นหญิงสาวกำลังอาบน้ำเข้าเสียแล้ว เขาลดเสียงตัวเองให้ต่ำลงและพูด “หนิวหนิว รอสักครู่นะ”

ฮูหนิวไม่เข้าใจว่าทำไม ปากเล็กๆของนางป่องออกมาด้วยความไม่พอใจ

รอบๆทะเลสาบมีพุ่มไม้ขึ้นเต็มไปทั่วพวกเขาจึงไม่ต้องกังวลว่าจะถูกพบ อย่างไรก็ตาม จู่ๆพุ่มไม้ก็สั่นไหวและมีชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

ด้านหลังของชายคนนั่นโผล่ออกมาโดยที่ท้องของเขากำลังนอนแนบอยู่กับพื้น สายตาของเขาจ้องมองไปยังทะเลสาบ ในขณะที่เขากำลังมองอยู่ ปากของเขามีน้ำลายไหลพร้อมกับบ่นพึมพำออกมา “พอเปลี่ยนมุมแล้วเห็นได้ชัดขึ้นจริงๆด้วย!”

หลิงฮันมองไปยังชายคนนั้นพร้อมกับมีสีหน้าแปลกใจ “พี่ชายลามก พวกเราพบกันอีกแล้ว?”

เขาคือชายที่โอ้อวดว่าตัวเองคือสุดยอดจอมลามก กู้เฟิ้งฮวา

เมื่อถูกจับได้ กู้เฟิ้งฮวาเกือบจะโดดออกมาจากที่ซ่อน เขาหันไปรอบๆและจ้องมองมายังหลิงฮัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสนและพูด “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าลามก? หรือว่าความลามกของข้าจะเปล่งประกายดั่งดวงอาทิตย์ จนบรรลุขั้นที่สามารถสังเกตได้ด้วยการมองเพียงครั้งเดียวแล้ว?”

“พี่ชายลามกจำข้าไม่ได้แล้ว?” หลิงฮันถามด้วยรอยยิ้ม

กู้เฟิ้งฮวาจ้องไปยังหลิงฮันชั่วขณะก่อนที่จะส่ายหัว “เจ้าไม่ใช่สาวงาม ข้าจะไปจำเจ้าได้อย่างไร? หืม หรือว่าเจ้าจะมีความชอบแบบเดียวกับข้า?” ดวงตาของเขาส่องประกายและชี้ไปยังทะเลสาบ

“พี่ชายลามกพูดดังไปแล้ว ท่านไม่กลัวแม่นางคนนั้นจะรู้ตัวรึไง?” หลิงฮันถาม

กู้เฟิ้งฮวาเรียบใช้มือปิดปากและพูด “เจ้าเกือบจะทำแผนการของข้าพังแล้ว ถ้าแม่นางคนนั้นพบตัวข้า ความพยายามของข้าต้องเสียเปล่า! ข้าอุตส่าห์แอบตามนางมาและใช้จังหวะที่นางเผลอโปรยผงที่ทำให้รู้สึกคันใส่นางเพื่อที่นางจะได้อาบน้ำอย่างไม่มีทางเลือก”

ปากของหลิงฮันกระตุกและพูด “ข้าประทับใจในเจตนารมณ์ที่แน่วแน่ของท่านจริงๆ! ท่านเป็นคนที่ลามกยิ่งนัก!”

กู้เฟิ้งฮวารู้สึกภูมิใจและอดหัวเราะออกมาไม่ได้ ยิ่งกว่านั้น เสียงหัวเราะของเขายังดังขึ้น ดังขึ้นเรื่อยๆ

“นั่นใคร?” แน่นอนว่าหญิงสาวที่กำลังอาบน้ำอยู่ได้ยินเสียงหัวเราะ ‘ฟุบ’ ร่างอันขาวเนียนได้กระโจนเข้าไปที่พุ่มไม้พุ่มหนึ่ง นางเอื้อมไปหยิบเสื้อผ้าที่นางวางเอาไว้

หลังจากนั้นไม่นาน ปราณดาบได้พุ่งเข้ามาทางพวกเขาจนเศษใบไม้ปลิวไปทั่ว หญิงสาวกระโจนเข้ามาถึงที่ที่พวกเขาอยู่  เส้นผมของนางยังมีหยดน้ำไหลลงมาอยู่ ส่วนใบหน้าอันงดงามของนางนั้นเต็มไปด้วยจิตสังหาร

หลิงฮันอุ้มฮูหนิวและกระโดดถอยหลังไปพร้อมกับกู้เฟิ้งฮวาเพื่อหลบการปราณดาบของนาง

“ทุกครั้งที่พี่ชายลามกแอบดู ท่านต้องถูกสังหารเช่นนี้ประจำเลยรึเปล่า?” หลิงฮันถามด้วยรอยยิ้ม

“นี่ๆ อย่าทำให้ข้าฟังดูเป็นคนเลวสิ! ข้าเป็นแค่คนลามก ไม่ใช่คนชั่วร้ายซักหน่อย ไอ้การกระทำอย่างการแอบดูน่ะไม่ใช่นิสัยของข้าแม้แต่น้อย!” กู้เฟิ้งฮวาทำหน้าตาจริงๆและสะบัดมือเพื่อพยายามโบ้ยความผิดทิ้งไป

“โอ้ ถ้าพี่ชายทั้งสองชอบข้าก็พูดดีๆก็ได้ เห็นแก่หน้าตาอันหล่อเหลาของพี่ชายทั้งสอง ข้าอาจจะเต็มใจเล่นสนุกกับพวกพี่ชายก็ได้ จำเป็นด้วยหรือที่พวกพี่ชายจะต้องมาแอบดูข้าเช่นนี้?” หญิงสาวเก็บจิตสังหารกลับไป ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

นางไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด