ตอนที่แล้วตอนที่ 193 รวบรวมกำลังพลเสร็จสิ้น
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 195 บุก

ตอนที่ 194 เจ้าใส่ร้ายข้า?


“ดี! ดี! ดี! เจ้ากล้าทำร้ายคนของสมาคมวารีล้างปฐพี เจ้ากำลังนำความตายมาสู่ตัวเอง!” อ้ายซงยิ้มอย่างเย็นชาและหันหลังเดินจากไป

มันไม่ได้หนี แต่จะไปตามองครักษ์จักรพรรดิมา

สถานที่อย่างหอกองทัพสวรรค์ที่เต็มไปด้วยจอมยุทธพเนจรมากมาย และจอมยุทธพเนจรบางคนนั้นเป็นคนอารมณ์ร้อนจนเกิดเหตุทะเลาะวิวาทได้ง่าย

ดังนั้นจึงได้มีองครักษ์จักรพรรดิอยู่ที่นี่เพื่อยับยั้งคนก่อปัญหา

“นายน้อยฮัน ตอนนี้กลายเป็นเรื่องยุ่งยากแล้ว!” ใครบางคนพูดขึ้นมา

หลิงฮันยิ้ม “ไม่มีปัญหา”

กว่างหยวนกับคนอื่นๆขมวดคิ้วและคิดว่าหลิงฮันช่างอวดดีเสียจริง ใครก็ตามที่ต่อต้านองครักษ์จักรพรรดินั้นไม่เคยจบสวยสักราย

เพียงไม่นานอ้ายซงก็นำองครักษ์จักรพรรดิสองคนมาที่นี่ องครักษ์สองคนนั้นมีพลังอยู่ที่ก่อเกิดธาตุขั้นเก้าเท่านั้น แต่เมื่อพวกมันมาถึง ทุกคนล้วนแต่ต้องหลบทางให้พวกมัน

ทุกคนไม่ได้หวาดกลัวสองคนนี้ แต่เครื่องแบบที่พวกมันใส่คือตัวแทนของอำนาจกฎหมายของจักรพรรดิ

“ท่านทั้งสอง เจ้าเด็กนี่ทำร้ายคนอื่นในหอกองทัพสวรรค์” อ้ายซงพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปยังหลิงฮันที่กำลังจับร่างของหย่วนซื่อจงที่ร้องครวญครางอยู่ สิ่งที่เกิดขึ้นคือหลักฐานที่ไม่อาจโต้แย้งได้

หลิงฮันยิ้มและพูด “เจ้าจะกินอะไรก็ได้ แต่เจ้าไม่สามารถพูดลอยๆตามใจชอบได้ เจ้าหมอนี่หกล้มและแขนหักเอง ข้าเพียงกำลังช่วยพยุ่งมันขึ้นมาเท่านั้น ข้าจะไม่ได้รับรางวัลตอบแทนก็ไม่เป็นอะไร แต่เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงมาใส่ร้ายข้า?”

นี่ไม่ใช่แค่ยั่วยุให้อ้ายซงโกรธ แต่ยังทำให้กว่างหยวนและคนอื่นๆกลายเป็นไร้คำพูดไปด้วย...

“ที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” องครักษ์จักรพรรดิพูดพร้อมกับมองไปยังหลิงฮันด้วยแววตาหวาดกลัว

ช่างเป็นเรื่องเหลือเชื่อจริงๆที่องครักษ์ที่ขึ้นตรงต่อจักรพรรดิจะแสดงท่าทีเช่นนี้ต่อหน้าชายหนุ่ม

หลิงฮันรู้ดีว่าองครักษ์ทั้งสองรู้สถานะของเขาอยู่แล้ว เบื้องหลังของเขามีปรมาจารย์นักปรุงยาหนุนหลังอยู่ถึงสองคน ดังนั้นเหล่าองครักษ์จักรพรรดิจึงได้รับคำสั่งมาว่าตราบใดที่หลิงฮันไม่ลงมือสังหารคนอื่น ไม่ว่าปัญหาที่เขาก่อขึ้นจะเป็นอะไร หรือหากหลิงฮันพบเจออันตรายแบบไหน เหล่าองครักษ์จักรพรรดิจะต้องปกป้องเขา ไม่เช่นนั้นจะถือพวกมันไม่ให้เกียรตินักปรุงยาผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสอง

อย่างไรก็ตาม จากคำสั่งนี้ ดูเหมือนว่าเบื้องหลังของเฟิงหยางจะน่าสะพรึงกลัวกว่าหลิงฮัน เพราะทั้งๆที่เฟิงหยางโจมตีรถม้ากลางถนน องครักษ์จักรพรรดิก็ยอมปล่อยให้มันทำตามใจชอบ

“ท่านทั้งสอง สถานการณ์ก็เห็นกันชัดๆอยู่แล้ว หมอนี่คือคนร้าย!” อ้ายซงตะโกน

สีหน้าขององรักษ์จักรพรรดิกลายเป็นเคร่งขรึมและพูด “เจ้าไม่ควรจะพูดอะไรขึ้นมาลอยๆ เจ้ามีหลักฐานรึเปล่า?”

หลักฐาน? นี่ยังจำเป็นต้องมีหลักฐานอีกรึ? ก็เห็นกันชัดๆอยู่แล้วว่าอะไรเป็นอะไร นี่พวกเจ้าทั้งสองตาบอดรึไง?

อ้ายซงกลายเป็นเกรี้ยวกราด แต่เมื่อมันนึกถึงสถานะขององครักษ์จักรพรรดิเหล่านี้ มันทำได้เพียงพูดออกไปอย่างใจเย็น “หย่วนซื่อจง เจ้าบอกเรื่องราวให้ท่านทั้งสองฟังเดี๋ยวนี้!”

หย่วนซื่อจงอดกลั้นความเจ็บปวดและพูด “ท่านทั้งสอง เป็นเขาที่หักแขนของข้า!” มันถูกหลิงฮันหลอกเรื่องหินบุปผาทองคำและถูกฮูหนิวตบจนตาลาย แถมตอนนี้ยังถูกหลิงฮันหักแขนอีก... แน่นอนว่าตอนนี้มันเกลียดหลิงฮันและพรรคพวกของเขาจนถึงกระดูก

เพี๊ยะ!

หลิงฮันตบกระบาลของหย่วนซื่อจงและพูดอย่างใจเย็น “เจ้าคนหน้าด้าน ข้าเมตตาช่วยหยุงเจ้าขึ้นมาแต่เจ้ากลับใส่ร้ายข้า! ข้าดูเหมือนคนยอมถูกรังแกง่ายๆรึไง?”

หย่วนซื่อจงเกือบจะเป็นลม มันบังคับขู่เข็นขายสินค้าให้คนอื่นและทำเรื่องชั่วมานับไม่ถ้วน แต่วันนี้ตัวมันต้องกลายเป็นฝ่ายถูกปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรมแทน มันรู้สึกทรมานจนเส้นเลือดแทนจะระเบิดออกมา

“เขาทำจริงๆนะ!” ลูกน้องทั้งสี่ของหย่วนซื่อจงก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อยืนยัน

“ท่านองครักษ์จักรพรรดิ พวกเราเห็นกับตา พวกเราไม่ได้พยายามใส่ร้ายใดๆทั้งสิ้น!” อ้ายซงพูดอย่างเย็นชา

“โอ้ เจ้าพยายามสร้างเรื่องโดยใช้พรรคพวกเป็นพยานรึ?” หลิงฮันหัวเราะเบาๆและหันไปพูดกับกลุ่มคนข้างหลังเขา “ข้าหักแขนของชายคนนี้รีเปล่า?”

“ไม่!” กว่างหยวนและคนอื่นๆพูดด้วยรอยยิ้ม

หลิงฮันยักไหล่และพูด “พี่ชายองครักษ์ทั้งสอง พวกท่านคงได้ยินแล้ว ข้ามีพยานที่บอกว่าข้าไม่ได้หักแขนของมันมากกว่า”

หน...หน้าด้าน!

ใบหน้าของอ้ายซงกระตุก สมาคมวารีล้างปฐพีเรียกได้ว่าเป็นขุมอำนาจที่ชั่วช้าที่สุดในเมืองจักรพรรดิ ตราบใดที่ได้เงิน พวกมันจะยอมรับงานทุกประเภทไม่ว่าจะสกปรกขนาดไหน แต่ขนาดอ้ายซงยังพูดคำว่าหน้าด้านออกมา เห็นได้ชัดว่าหลิงฮันทำให้มันโมโหขนาดไหน

“เจ้าหนู เจ้าคิดดีแล้วรึที่จะต่อต้านสมาคมวารีล้างปฐพี?” มันพูดขู่หลิงฮัน

“พี่ชายองครักษ์ เจ้าหมอนั่นขู่ข้า พวกท่านได้ยินแล้วสินะ? ถ้าจากวันนี้ไปเกิดอะไรขึ้นกับข้าก็ตามไปจับมันได้เลย” หลิงฮันพูดอย่างรวดเร็ว

องค์รักจักรพรรดิทั้งสองจ้องเขม็งไปยังอ้ายซง “อ้ายซง ระมัดระวังคำพูดด้วย คำบางอย่างไม่สมควรพูดออกมาโดยไม่คิด!”

ใบหน้าของอ้ายซงกระตุกจนควบคุมไม่อยู่ กองทัพจักรพรรดิถูกสร้างขึ้นโดยเจ้าหนูนี่รึไง? ทำไมพวกเขาถึงเข้าข้างเจ้าหนูนี่ขนาดนั้น

“พี่ชายองครักษ์ พวกท่านคงไม่ต้องมาวุ่นวายกับเรื่องนี้แล้ว ทำไมพวกท่านไม่กลับไปดื่มชาพักผ่อนล่ะ?” หลิงฮันพูดด้วยรอยยิ้ม

องครักษ์จักรพรรดิทั้งสองส่งสายตาเตือนไปยังอ้ายซง “อย่าสร้างปัญหาใดๆขึ้น ไม่เช่นนั้นแม้แต่สมาคมวารีล้างปฐพีก็ไม่สามารถคุ้มครองเจ้าได้!”

เมื่อพูดจบ ทั้งสองคนก็หันหลังเดินจากไป

จากคำพูดนั้นอ้ายซงเริ่มรู้สึกแล้วว่าเบื้องหลังของหลิงฮันจะต้องไม่ธรรมดา มันมองอย่างเคร่งเครียดไปทางหลิงฮันและพูด “นายน้อย ท่านมีสถานะอะไรกันแน่?”

“เจ้าไม่รู้งั้นรึ? เจ้าใช้ชีวิตอยู่ในเมืองจักรพรรดิจริงรึเปล่าเนี่ย?” หลิงฮันส่ายหัวและพูดต่อ “กลับไปบอกหยางเทียนตู่ว่าข้าจะไปเดินเล่นเยี่ยมชมสมาคมวารีล้างปฐพีเร็วๆนี้ มันควรเตรียมตัวไว้ซะ”

ว่าไงนะ?!“อ้ายซงเผลอพูดขึ้นเสียง”เจ้ากล้ามาที่สมาคมวารีล้างปฐพีงั้นรึ?!”

“อะไร เจ้าจะบอกข้าว่าสมาคมวารีล้างปฐพีเป็นสระมังกรหรือถ้ำพัยคฆ์รึไง? ถ้าที่นั่นมีมังกรอยู่จริง ข้าจะให้มันขดตัวให้ข้าดู และถ้าที่นั่นมีพยัคฆ์ ข้าจะให้มันก้มหัวต่อหน้าข้า” หลิงฮันสะบัดมือไล่และพูด “ไสหัวไปซะ ข้าไม่มีเวลากับมดปลวกเช่นเจ้า”

“ดี! ดี! ดี!” อ้ายซงกัดฟันและกำหมัด มันไม่สามารถทำอะไรหลิงฮันเพราะมีหูซานคอยคุ้มครองอยู่ แถมองครักษ์จักรพรรดิก็ดูเหมือนจะเป็นมิตรกับหลิงฮัน เรียกพวกเขามาอีกครั้งก็เสียเวลาเปล่า

มันอดกลั้นความโกรธและหันหลังจากไป ส่วนหย่วนซื่อจงนั้นถูกอ้ายซงเมินเฉยโดยสมบูรณ์ ขี้ข้าอย่างหย่วนซื่อจงนั้นมีอยู่เต็มสมาคมวารีล้างปฐพีต่อให้ตายไปสักหนึ่งคน ร้อยคนหรือพันคนก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

“หัวหน้า! หัวหน้า!” หย่วนซื่อจงมองตามอ้ายซงด้วยความสิ้นหวัง หลิงฮันกล้าแม้แต่หักแขนมันต่อหน้าอ้ายซง... แล้วตอนนี้อ้ายซงไม่อยู่แล้วหลิงฮันจะสังหารมันรึเปล่า? หย่วนซื่อจงหวาดกลัวจนตัวสั่นและเกือบเป็นลม

“ไม่ต้องกังวล ข้าเป็นคนยึดถือกฎ ข้าจะสังหารเจ้าได้อย่างไร?” หลิงฮันยิ้มให้หย่วนซื่อจง “เอาล่ะ เจ้าจะรออะไรอยู่? นำทางไปซิ! พวกเราจะไปเดินเล่นที่สมาคมวารีล้างปฐพี”

หย่วนซื่อจงกับสหายของมันหมดหนทางและทำได้เพียงยอมเดินนำทางหลิงฮันไปในขณะที่แอบหวังอยู่ในใจว่าเมื่อหลิงฮันไปถึงเขาจะต้องก้าวเข้าไปติดกับดักและกลายเป็นทุกข์ทรมาน แต่เมื่อพวกมันเห็นคนจำนวนร้อยกว่าคนเดินตามหลิงฮันมา พวกมันเกือบจะเป็นลมไปอีกครั้ง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด