Chapter 39 - สั่งสอนบทเรียน
Chapter 39 --- สั่งสอนบทเรียน
เอริค ใช้เวลากว่าชั่วโมงที่บ้านของ จอร์น ก่อนจะออกมา เขายังไม่เต็มใจ เขาวนรอบสนามบินลอสแอนเจลิสเพื่อหาตัว แอนนี่ แต่ก็ไม่พบ เขาเดาว่าเธออาจจะขึ้นเครื่องไปนิวยอร์คแล้ว
จากที่เขาได้คุยกับ จอร์น เอริค ได้รู้ถึงความลำบากของ แอนนี่ และรู้ว่าเขามองต่ำเกินไปถึงความแข็งแกร่งของเธอ
เมื่อคิดเรื่องนี้อีกครั้งมันก็เป็นความจริง อนิสตัน ในอดีต นั้นเป็นฝ่ายขอหย่าตอนที่รู้ว่า พิท นั้นไม่ซื่อตรงและเทียบกับผู้หญิงที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เงินแล้ว เธอไม่ได้ร้องขออะไรเป็นการตอบแทนเลย
เอริค ตัดสินใจให้เธอได้คิดบ้างและสลัดความคิดเรื่องนี้ไปสักพัก
เขาขับรถกลับมาบ้านแต่ก็ต้องเริ่มปวดหัวตอนที่คิดว่าเขาจะอธิบายเรื่องของ ดรูว์ ในอนาคตยังไง
เขาไม่คิดจะยอมแพ้ในตัว แอนนี่ นี่เป็นผู้หญิงคนแรกของเขาตั้งแต่เขากลับมาเกิดใหม่ เขาน่ะแน่นอนว่าต้องเอาเธอกลับมาให้ได้
เขากลับบ้านและพบว่า ดรูว์ นั้นแต่งตัวแล้ว เธอนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น เอริค เกาหัวกับวิธีการที่เขาจัดการยัยก็อบบิ้นน้อยนี่ยังไง ?
เขามั่นใจว่าปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้ ไม่งั้นแล้วไอ้เด็กนี่คงไม่มีทางได้บทเรียน
เขานั่งลงที่โซฟาอีกตัวและหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน
ดรูว์ มองไปที่ เอริค ด้วยสีหน้าสลดและเงียบไป มันราวกับว่าเธอไม่มีตัวตนและไม่มีอะไรเกิดขึ้น สิ่งเดียวที่เพิ่มขึ้นมาคือความกังวลของเธอ
แม้ว่าเธอจะต้องการแย่ง เอริค ไปจาก อนิสตัน แต่เธอก็ไม่คิดที่จะทำมันเพราะความเข้าใจผิดแบบนี้ เธอน่ะเป็นคนฉลาด ชัดแล้วว่าเธอรู้ว่าวิธีนี้ไม่ใช่แค่ไม่ได้ เอริค มาแต่ยังทำให้เขาเกลียดเธอด้วย
และตอนนี้เมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นจากเมื่อเช้า แม้ว่าจะไม่ตั้งใจแต่เธอก็ยังคงถือว่าเป็นคนร้ายตั้งแต่แรก เมื่อเห็นสีหน้าของ เอริค เธอก็รู้ว่าพวกเขาต้องเลิกกันแล้วแน่ๆ
เพื่อที่จะละลายน้ำแข็ง ดรูว์ ได้ลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าไปในครัว เธอเอามื้อเช้าของ อนิสตัน เข้ามาวางไว้ตรงหน้า เอริค และมองไปที่เขา
" เอริค ตะกี้ คุณฮันท์ จาก Fox ได้เรียกเข้าไปคุยเรื่องสัญญา "
" อ่าฮะ " - เขาพึมพำอกมาแค่สองคำเชิงรับรู้
" เอริค.... " - ดรูว์ เหมือนจะร้องไห้แล้วเดินเข้ามาหาเขา
ฮืออออออ----
เอริค พลิกหน้าหนังสือพิมพ์ซึ่งทำให้ ดรูว์ ที่ตั้งใจจะมานั่งข้างเขาต้องรีบถอยออกไป
หลังจากนั้นสักพักเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้ทำอะไร ดรูว์ ก็ค่อยขยับไปหาช้าๆ เธอไปยืนนั่งหน้าและหน้าของเธอก็แดงกล่ำพร้อมกับสะอื้นออกมา เธอกลัวกับการที่เขาไม่สนใจเธอ ถ้าเขาทำแบบนี้จริงๆ แล้วการมีชีวิตอยู่จะมีความหมายอะไร ?
" เอริค ฉันขอโทษ...ฮืออ ฉันขอโทษ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ฉันจะช่วยคุณอธิบายกับ อนิสตัน ... "
เมื่อรู้สึกถึงตัวที่สั่นอยู่ที่ขาเขา เอริค ก็ถอนหายใจออกมา เขาตั้งใจสั่งสอนบทเรียนให้กับเธอแต่เมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ เขาก็ใจอ่อน
เขากำลังจะพูดตอนที่ ดรูว์ หันกลับและก้มตัวลงที่โต๊ะกาแฟหันหลังให้กับเขา - " เอริค ..ตีฉันก็ได้ โอเคมั้ย? แต่อย่าเกลียดฉันเลย "
เอริค วางหนังสือพิมพ์ลงไป ในตำแหน่งนี้ชุดสีเขียวของเธอนั้นรัดตัวเธอแน่นและเน้นรูปร่างของเธอ เอวอันคอดกิวและก้นรูปหัวใจที่ได้รูป เท้าเล็กๆของเธอนั้นดูยั่วยวนอย่างมาก
เอริค หายใจแรงขึ้นมาเล็กน้อยและ ดรูว์ ที่ซึ่งยอมรับการลงโทษก็ได้หันกลับมา เมื่อเธอเห็นสายตาที่มองมาที่ก้นของเธอ เธอก็ขยับมันให้ดูยั่วยวนมากกว่าเดิม
เพี๊ยะ---
สุดท้าย เอริค ก็อดไม่ไหวที่จะฟาดลงไปอย่างไร้ปราณี
ไอ้เด็กน้อยนี่ ฉันคนนี้น่ะตั้งใจจะสอนบทเรียนเธอไปสักพักแท้ๆ !
....
การลงโทษจบลง เขามองไปที่เด็กน้อยที่กำลังถูก้นของตัวเองด้วยท่าทีสนุกก่อนที่จะไล่เธอไปพร้อมกับที่เขาได้ออกไปที่ตึกของ Fox
แม้ว่า แบรี่ดิลเลอร์ และเขาจะได้ข้อตกลงเริ่มต้นแล้วแต่มันก็ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงในเรื่องรายละเอียดและมันก็ไม่เสร็จจนผ่านไป 3 ชม.ในตอนบ่ายกว่าที่ทั้งสองฝ่ายจะได้ข้อตกลง เอริค ได้ออกจาก Fox มาพร้อมกับสัญญาณและเช็ค 25 ล้านดอลลาร์ในมือ
" เจฟฟรี่ ช่วยติดต่อ นิโคลแฟรงค์ ให้ผมที คืนนี้ ผมอยากที่จะจัดงานเลี้ยงฉลองที่บ้าน...แน่นอนว่าทีมงานหนัง Home Alone ได้รับเชิญ...เอาล่ะ ผมจะให้คุณจัดการละกัน "
เมื่อวางสายแล้ว เอริค ก็ได้ไปที่ร้านของชำเพื่อซื้อของจำเป็นและหลังจากที่คิดสักพักเขาก็ได้ขับไปหา เจฟ เพราะเขาคิดที่จะจ้างอีกฝ่ายเป็นฝ่ายจัดเลี้ยง
เขาเปิดประตูเข้าไปในร้านอาหารอิตาเลียน เพื่อนของเขารูปร่างสูงใหญ่เดินเข้ามากอดเขาไว้ด้วยความตื่นเต้น - " เฮ้ เอริค ไม่ได้เจอกันนาน ! ฮาฮา คุณคงจะดังไปสินะ ? ฉันได้ดูหนังของคุณสองเรื่อง มันดีมากๆเลยล่ะ "
เอริค ยิ้มและทั้งสองก็ได้เดินไปที่โต๊ะ
" จูเลีย เอากาแฟสองแก้ว " - เจฟ ตะโกนเรียกบริการหญิงทันทีที่นั่งลงไป
" ได้ค่ะ " - เสียงของหญิงสาวดังขึ้นมาจากหลังเคาเตอร์
จูเลีย ? เอริค สงสัยขึ้นมา เขาทำงานที่ร้านอาหารนี่มาหลายเดือนแต่เขาไม่รู้จักพนักงานคนไหนที่ชื่อนี้เลย เขาคิดว่าเธออาจจะถูกจ้างมาแทนเขา
เขาหันกลับไปมองและพบสาวน้อยตัวสูงซึ่งผมสีน้ำตาลหันหลังให้กับพวกเขา เธอกำลังยุ่งอยู่กับการชงกาแฟของเธออยู่
เจฟ เห็นสายตาของ เอริค เขายิ้มและได้พูดขึ้นมา - " จูเลีย มาใหม่ เธอเข้ามาหลังจากคุณออกไป เธอเองก็เป็นนักแสดง ฉันได้ยินมาว่าหนึ่งในหนังที่เธอเล่นจะออกฉายในเดือนตุลาคม "
เอริค หันกลับมาและถาม - " นักแสดงหญิงวัยรุ่นไม่น่าจะจนแบบนี้ เธอยังต้องทำงานอยู่อีกเหรอ? "
เจฟ ตอบกลับ - " มีคนเป็นร้อยคนที่ฝันจะเป็นดาวใน LA คุณคิดว่าใครก็โชคดีแบบคุณที่ทำสำเร็จได้ในครั้งแรกรึไง ? ผมได้ยินว่าเธอน่ะถ่ายหนัง ผมบอกคุณมาสักพักแล้ว เธอน่ะไม่ได้แสดงมาเกือบปี ดังนั้นเธอเลยมาทำงานที่นี่ชั่วคราวก่อนที่จะถึงกำหนด "
เอริค ยักไหล่ มันมีหนังนับไม่ถ้วนที่ถูกผลิตขึ้นมาในฮอลลีวูดในแต่ละปี สำหรับการปล่อยหนังที่กินเวลาไปกว่าปีนั้นถือว่าโชคดีแล้ว
หนังหลายเรื่องถูกตัดทิ้ง บางอันไม่ถูกส่งออกมาและกองกันอยู่ที่ไหนสักที่ก็มี
นี่คือเรื่องที่คล้ายกับซีรีย์ในจีน ดินแดนที่ผลิตหนังดราม่ามากว่าพันๆเรื่อง แต่ผู้ชมก็ยังคุ้นแค่ไม่กี่สิบเรื่อง บางเรื่องไม่ได้ออกฉายเลยก็มี
ในชีวิตก่อน ถ้า เอริค ไปเจอกับพวกคนในวงการที่ผลิตรายการดังๆในทีวี เขาอาจจะลองใช้วิธีหน้าไม่อายเพื่อการผูกมิตรพวกนั้นก็ได้
" นี่สำหรับคุณและนี่สำหรับสุภาพบุรุษคนนี้ "
เอริค กำลังคุยกับ ฟเจฟ ตอนที่เด็กเสิร์ฟสาวที่ชื่อ จูเลีย เดินเข้ามาเอากาแฟให้
" ขอบคุณ " - ตอนที่ เอริค กำลังจะรับแก้ว เขาก็มองไปที่เด็กสาวนั้นและมันทำให้มือเขาสั่นจนกาแฟหกรดโต๊ะและบางส่วนยังหกรดเขาด้วย
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วรีบดึงผ้ามาเช็ดมือของเขาที่ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
" ฉันขอโทษ...ฉันขอโทษจริงๆ ! " - เมื่อเห็นมือของ เอริค ที่เปลียนสี เด็กสาวก็ลนลานและเอาแต่ขอโทษ
เจฟ มองไปที่เธออย่างเคืองๆก่อนที่จะหันไปหาแขกของเขา - " เอริค รีบเอาไปแช่น้ำเย็นเร็วเข้า "
เอริค พยักหน้า เขาลุกขึ้นเดินเข้าไปที่ครัวและเมื่อพนักงานเห็นเขา พวกนั้นก็รีบเข้ามาช่วยกันทันที ส่วนเด็กสาวที่รับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นยืนอยู่เฉยๆอย่างหมดหนทางอยู่ด้านหลัง ความสัมพันธ์ระหว่างชายคนนี้กับเจ้าของร้าน เจฟ นั้นดูสนิทกัน เธอน่ะกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นนับจากนี้
" เอาล่ะทุกคน ผมไม่เป็นไรแล้วไม่งั้นแล้ว เจฟ คงเป็นแทนแล้วล่ะ "
เจฟ ทำท่าโกรธและพูดขึ้นมา - " ฉันเป็นสัตว์ประหลาดรึไง ? "
พวกเขาต่างก็พากันหัวเราะก่อนที่จะแยกย้ายกัน
เอริค กลับมาที่โต๊ะพร้อมกับ เจฟ เขาพบว่าเด็กสาวนั้นยืนอยู่ใกล้ๆกับพวกเขา หน้าของเธอตอนนี้หม่นลงไปอย่างมาก
" ฉันขอโทษ คุณวิลเลียม ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ " - เด็กสาวได้ยินเรื่องที่เพื่อนร่วมงานพูดและรู้ชื่อของ เอริค
" ไม่เป็นไรหรอกน่า เธอคือ... " - ตอนนั้นเขาทำได้แค่ทำไม่สนใจเท่านั้น
" ฉันชื่อ จูเลีย จูเลียโรเบิร์ต "
