DND.247 - ตาเหล่ฟันเหลือง
ในตอนนี้ ทั้งสองไม่ต่างจากคนแปลกหน้า อู๋หยางหลงดูเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของลูกสาวและถอนหายใจเบาๆ “พวกเจ้าทั้งสองไม่เกี่ยวข้องกันอีกแล้ว ปล่อยมันไปซะ” อู๋หยางยูซินเงียบกริบไร้คำพูดใดและไม่โต้แย้งพ่อของนาง ซือหยูมองผ่านทั่วทั้งลานประลองและขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว ม่ออู๋อยู่ไหน...
