ตอนที่แล้วตอนที่ 1 ดาวเหยียนฮวง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 3 เวทีประลองมังกรเหินหาว

ตอนที่ 2 สุดยอดระบบแห่งความเกลียดชัง


ด้านบนของอาคารเรียน

ตอนนี้เวลาสิบโมงเช้า  นักเรียนกำลังอยู่ในห้อง  ไม่เหลือใครมีเพียงเซียะปิงที่โดนไล่ออกมาจากคุณครูประจำชั้นชิวเยว่ ตอนนี้เขาอยากเรียนรู้ระบบสุดยอกความเกลียดชังทันที

"ระบบออกมาที" เซียะปิงเริ่มคิด "ไม่ใช่เมื่อกี้บอกได้ได้แต้มเกลียดชังไม่ใช่เหรอ?  คะแนนแต้มความเกลียดชังที่ฉันได้รับมีอยู่เท่าไหร่?"

สักพักเขานึกเยาะเย้ยตัวเขาเองในชีวิตก่อนที่ถูกเยาะเย้ยว่าไม่มีพรสวรรค์  ผลที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ทำให้เขาสร้างศัตรูของผู้คน แล้วทำให้เพื่อนร่วมชั้นร้องไห้

หากการกระทำของเขาไม่ได้ผล  อาจเป็นเพราะเขายังไม่ได้กลายเป็นที่เกลียดชังของใครๆ

"โฮสต์ตอนนี้ท่านได้รับแต้มความเกลียดชัง  120 แต้ม" น้ำเสียงเย็นชาของระบบดังออกมาผ่านเข้ามาในจิตใจของเขา "นี่เป็นครั้งแรกที่เปิดการใช้งานของระบบ  ระบบมอบของขวัญใหญ่ให้กับโฮสต์เทคนิคการฝึกฝนลึกลับ (หยางบริสุทธิ์ไม่ดับสูญ)"

"เทคนิคการฝึกฝนลึกลับหยางบริสุทธิ์ไม่ดับสูญคืออะไร?"เซียะปิงกระพริบตาพูด

เสียงของระบบพูดออกมาอย่างไม่แสดงความรู้สึกใดๆ "ท่านจะยอมรับของขวัญชิ้นใหญ่จากระบบไหม?"

"ยอมรับ" เซียะปิงยอมรับไปอย่างไม่รู้ตัว

วิ้งๆๆ

ในตอนนี้มีข้อมูลมากมายเข้ามาอยู่ในจิตใจของเซียะปิง  เขารู้สึกว่าวิญญาณของเขากำลังล่องลอยอยู่ในพื้นที่ว่างเปล่า

ตอนนี้ดูเหมือนมีร่างสีขาวนั่งขัดสมาธิภายในร่างมีเส้นเอ็นทองคำแสดงให้เห็นว่าเทคนิคการเพาะบ่มลึกลับโคจรไปได้อย่างไร

"เป็นไปไม่ได้เทคนิคหยาวบริสุทธิ์ไม่ดับสูญเป็นเทคนิคผู้ฝึกตนระดับสูงไปได้ยังไง?!"  เซียะปิงยากที่จะปกปิดสายตาที่แสดงความตกใจออกมา

แม้ว่าในดาวเหยียนฮวงจะเต็มไปด้วยผู้ฝึกตน  แต่เทคนิคผู้ฝึกตนระดับสูงยังคงขาดแคลนอย่างมาก    มันจะอยู่ในตระกูลระดับสูง หรือห้องสมุดของมหาวิทยาลัยชั้นนำ  คนธรรมดาจึงฝึกฝนเทคนิคการฝึกฝนในระดับพื้นฐานเท่านั้น เป็นเรื่องยากมากที่จะดูดซับลมปราณวิญญาณของผืนฟ้าและปฐพี

ด้วยเหตุผลทางด้านความแตกต่างนี้จึงกลายเป็นช่องว่างขนาดใหญ่รากฐาน  เทคนิคการฝึกฝนที่จะดูดซับลมปราณวิญญาณของผืนฟ้าและปฐพีที่มีระดับต่ำ  ไม่อาจเทียบได้กับเทคนิคการฝึกตนระดับสูง รากฐานการฝึกฝนเป็นสิ่งที่สำคัญมาก  เพราะเทคนิคการฝึกฝนอาจจะต่างกันเป็นร้อยหรือเป็นพันเท่า

แม้มีพรสวรรค์อย่างเดียว  แต่เทคนิคผู้ฝึกตนต่างกัน เมื่อเวลาผ่านไปช่องว่างระดับกันก็แทบที่จะไม่ต่างกัน  เทคนิคการฝึกตนระดับสูงจึงกลายเป็นสิ่งที่ล้ำค่าเป็นอย่างมาก

"มันเป็นเทคนิคการฝึกตนระดับสูงของจริงหรือของปลอมกัน?" เซียะปิงสงสัยนิดๆ  เพราะการฝึกฝนเทคนิคหยางบริสุทธิ์ไม่ดับสูญเป็นเทคนิคที่ดูดซับพลังทั่วจักรวาล  ดูดกลืนพลังดวงอาทิตย์ รวมเข้ากับร่างกายเพื่อเผาผลาญร่างกายไม่ให้ดับสูญ

แค่คิดก็น่ากลัวแล้ว  พลังดวงอาทิตย์เป็นสิ่งที่น่ากลัวมาก  ผู้เชี่ยวชาญบางคนเปลี่ยนมันเป็นบอลเพลิงเผาไหม้สิ่งต่างๆ ไม่ให้เหลือซาก

แม้แต่ผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งยังไม่กล้าสัมผัสกับพลังของดวงอาทิตย์  แต่วิธีการฝึกฝนคือดูดซับพลังแสงแาทิตย์ เพื่อฝึกฝนร่างกายให้เป็นสิ่งที่น่ากลัว

หากมันเป็นจริงมันคือเทคนิคการฝึกฝนระดับสูงอย่างไม่ต้องสงสัย

ดูเหมือนเซียะปิงไม่อยากจะเชื่อ  หากเป็นแบบนี้เขาจะต้องแข็งแกร่งอย่างรวดเร็ว " นี่เป็นโอกาสของข้าแล้ว  ข้าจะลองสักครั้งหากเกิดอันตรายขึ้นข้าจะหยุดฝึกฝนมันทันที"

เมื่อคิดแบบนี้แล้ว  เขานั่งลงขัดสมาธิ เริ่มต้นเพาะบ่มตามเทคนิคลับ  โคจรการฝึกฝนทันที

ปัง

เมื่อเริ่มฝึกฝนตามระบบ  เซียะปิงรู้สึกเหมือนเคยได้ฝึกฝนเป็นหมื่นรอบ  ท่าทางของเขาคุ้นเคยอย่างเป็นธรรมชาติ ตอนนี้จิตใจของเขาอยู่ในสภาพไร้ตัวตน

ตอนที่เขาฝึกฝนร่างกายของเขาก็เปลี่ยนกลายเป็นหลุมดำ  แสงอาทิตย์ที่สาดแสงลงมาจากท้องฟ้า ก็เปลี่ยนกลายเป็นลูกไฟ  เข้าดูดซับเข้ามาตามรูขุมขนเข้าไปในเส้นลมปราณของเขา

หากใครเห็นเซียะปิงตอนที่กำลังเพาะบ่มอยู่  แน่นอนพวกเขาต้องกลัวจนครึ่งหนึ่งตายไปแล้ว พื้นที่สิบเมตรที่มีเซียะปิงเป็นศูนย์กลางกลายเป็นหลุมดำดูดแสงแดดเข้าไปในร่างกายของพวกเขา

แม้กระทั่งลมยังหยุดนิ่งเปรียบเสมือนว่าเวลายังหยุดนิ่ง

เขาเพาะบ่มพลังอยู่นานสองชั่วโมง

ปัง

ร่างของเซียะปิงสั่น  เขาอ้าปากออกมา พลังลมปราณไหลเวียนไปจนทั่วอากาศ  เหมือนลูกศรที่แหลมคมจะฉีกไปจนทั่วอากาศ ปังเสียงระเบิดดังขึ้นมาจากกำแพงที่อยู่ตรงหน้าหลังคา

ตุบๆ  กำแพงถูกต่อยเป็นรอยหมัด  ภายใต้เสียงกระซิบของแสงแดด  ภายใต้คำพูดของโลก นี่ก็เพียงพอที่จะชกร่างกายของคนธรรมดาได้  แน่นอนสิ่งนี้เรียกว่าลมปราณ

เขาลืมตาขึ้นปลดปล่อยแสงสีทองราวกับเปลวไฟออกมา  มันคือเปลวเพลิงที่อยู่ในสายตาของเขา มันส่องแสงสว่างระยิบระยับอยู่นาน

"ผู้ฝึกฝนระดับนักรบสวรรค์ขั้นที่สี่  นี่เป็นเพียงการฝึกเพาะบ่มเทคนิคครั้งแรก  มันช่วยให้เขาทะลวงเส้นลมปราณ กลายเป็นผู้ฝึกฝนระดับนักรบสวรรค์ขั้นที่สี่  มันคือเทคนิคการฝึกฝนระดับสูงจริงๆ " เซียะปิงพูดออกมา

เขาขยันเพาะบ่มมาตลอดสิบแปดปี  แต่เขาก็อยู่ในขั้นผู้ฝึกฝนระดับสวรรค์ขั้นที่สาม  แต่ด้วยเทคนิคหยางบริสุทธิ์ไม่ดับสูญภายในสองชั่วโมงเขาก็อยู่ในขั้นผู้ฝึกฝนระดับนักรบสวรรค์ขั้นที่สี่

ความสำเร็จนี้ดูเหมือนจะอยุ่ในระดับกลางของชั้นเรียน  แค่นี้ก็สามารถบอกได้ว่าวิชาหยางบริสุทธิ์ไม่ดับสูญอยู่ในระดับไหน

"ดูเหมือนจะตัดผ่านระดับผู้ฝึกตนจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆ"  เซียะปิงลุกขึ้นยืนแล้วบิดตัว เขาชกออกมาโดยส่งผ่านความแข็งแกร่งขึ้นมาจากขาทั้งสองข้าง  เขาจัดท่าทางหมัดของเขาแล้วชกออกไป

ปัง  หมัดชกออกไปที่กำแพงหินมันชกง่ายเหมือนกับชกเต้าหู้  เพียงหมัดเดียวกำแพงก็ลึงลงไป เจ็ดแปดเซนติเมตร หินที่ขยี้จนแหลกลาญก็ร่วงลงมา

"ความแข็งแกร่งของร่างกายมีประสิทธิภาพมาก" เซียะปิงที่ชกออกไปก็คิดอยู่

ต้องรู้ไว้ก่อนว่าตอนนี้เขาไม่ได้ใช้พลังลมปราณเลย  เพียงแค่ความแข็งแกร่งของเขาก็ชกกำแพงลงไปโดยไม่ได้มีอันตราย

ยิ่งไปกว่านั้นนี่คือการเพาะบ่มครั้งแรก  หากเขาเพาะบ่มมันไปเรื่อยๆ มันไม่ได้ดูน่ากลัวไปกว่านี้เหรอ?  ระดับนี้คงไม่ต่างจากผู้ยิ่งใหญ่ของโลก

เมื่อเทียบกับผู้เชี่ยวชาญที่เอาหมัดทำลายล้างโลก  ผู้ฝึกตนระดับสุดยอดที่เหาะเหินบนอากาศ ไม่รู้ว่ามันจะต่างกันแค่ไหน

จ็อกๆๆ

ในตอนนี้  ท้องของเซียะปิงกำลังส่งเสียงร้องออกมาเหมือนกลองที่เต้นระรัว  เขาใช้เวลาการฝึกฝนไปสองชั่วโมง เขาไม่ได้กินอะไรเลยตอนเช้านี้  ตอนนี้เขาหิวมากจริงๆ

"ไปที่โรงอาหารกินข้าวดีกว่า" เซียะปิงลงเดินลงมาจากหลังคา  ตอนนี้ก็ถึงเวลาอาหารกลางวันแล้ว

เพราะเมืองเทียนชุ่ย  เลขที่ 95 มัธยมปลายเวลา  เจ็ดโมงเช้าถึงเวลาสี่โมงเย็น  เมื่อเข้าโรงเรียนก็ไม่สามารถที่จะกลับบ้านได้  นักเรียนจะต้องกินอาหารในโรงอาหารของโรงเรียนเท่านั้น  ยังมีนักเรียนบางคนเอาอาหารมากินเองด้วย

เซียะปิงมาถึงโรงอาหาร  ที่นี่มีใช้เหรียญสหพันธรัญห้าหกเหรียญซื้อาหารธรรมดาราดข้าวสองจาน  เขากำลังมองหาที่กินข้าวที่สงบ

"เซียะปิง"

ตอนนี้มีน้ำเสียงที่คุ้นเคยดังออกมา  เซียะปิงเงยหัวขึ้นมาเขาเห็นหยางเว่ย ที่ใบหน้าของเขามีท่าทางเสียใจและโกรธมองมาที่เซียะปิง  ดูเหมือนเจ้านี่มาเพื่อกวนตีน

ข้างหลังเขาก็มีนักเรียนร่างสูงมายืนอยู่สองหรือสามคน  พวกเขาดูเป็นคนแข็งแกร่งที่จะมาหาเรื่อง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด