ตอนที่ 17 ลุกลามขยายออกไป

"อาจารย์หมาป่าใจดำ"

หลังจากที่บอกข่าวให้เซียะปิงแล้ว ท่าทางของบรรณาธิการเมิ่งเฟยก็กลับมาเป็นท่าทางธรรมดา "รอแล้วลองดูความเห็นจากแฟนๆ นักอ่านดูสิ"

จากนั้นเขาก็เชื่อมต่อการใช้วิดีโอ

"มีคนมากกว่าสองแสนคนสมัครรับชมข้อมูล นี่มันเกินกว่าที่คาดการณ์เอาไว้จริงๆ " เซียะปิงถอนหายใจออกมาเบาๆ เขารู้ว่าเขาโหมโฆษณาอย่างมาก แต่ความนิยมของมันก็เกินกว่าที่เขาคาดการณ์เอาไว้

แต่เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้แล้วเขาก็มีเงินทองไหลมาเทมา เขามีเงินมาพอที่จะซื้อยาจิตวิญญาณ เนื้ออสูรอะไรต่างๆ อีกมากมายเพื่อที่จะช่วยเขาในการเพาะบ่ม

"ถึงแม้จะมีคนสมัครเข้ามาอ่านมาก แต่ไม่รู้ว่านักอ่านจะคิดยังไง"

เซียะปิงเอามือแตะเบาๆ ที่หน้าจอมือถือ หน้าเว็บที่อยู่บนจอก็ถูกแสดงออกมาทันที เป็นหน้าเว็บนวนิยายเพนกวินโนเวลเน็ต

นอกจากนี้เขายังสามารถฉายภาพบนจอม่านตาของเขาได้ แต่ฟังก์ชันนี้ทำร้ายดวงตามากหากไม่ใช่เรื่องสำคัญเขาจะไม่ทำแบบนี้

ตอนที่เขาคุยกับบรรณาธิการเมิ่งเฟยได้บอกเขาว่าเรื่องนี้เขาไม่สมควรที่จะบอกให้คนอื่นได้รู้ ตอนนี้เขาไม่จำเป็นที่จะต้องใช้มัน เขาจึงเข้าหน้าเว็บโดยตรง

"หา? คนที่ออกมาด่ามันหายหัวไปกันไหนหมดวะ" เซียะปิงกวาดตาอ่านความคิดเห็นของนวนิยาย เพราะไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาเที่ยวไปด่าคนดังไปทั่ว แฟนคลับมากมายก็เข้ามาด่าเขา

สองวันผ่านไปคนที่เข้ามาด่าก็หายไปกับอากาศ พวกเขาไม่ได้เข้ามาด่าอีก ความเห็นไม่ได้โดนลบออกไป แต่มันหายไปเหมือนก้อนหินที่จมลงไปที่ก้นทะเล อยู่ภายใต้ความคิดเห็นนับไม่ถ้วน

เขามองดูนักอ่านที่ใช้ชื่อว่า กระบี่ใหญ่ล้ำค่า ที่ความคิดเห็นของเขาถูกเพิ่มโดยผู้ดูแลหน้าเว็บเขาเขียนมาว่า "เดิมทีฉันเป็นแฟนคลับของเจียฉีเว่ย ฉันเห็นนักอ่านคนนี้กล้าด่าปรมาจารย์เจียฉีเว่ย ตอนนั้นฉันโกรธมาก ฉันเรียกพี่น้องหลายคนมาช่วยถล่มเขาให้เลือดสาด

แต่หลังจากนั้นฉันก็พยายามที่จะคิดอย่างรอบคอบแล้ว ฉันไม่ได้อ่านนวนิยายของเจ้าคนนี้ ฉันก็เลยสรรหาคำด่าใดๆ ไม่ได้ ฉันลองไปอ่านสักครั้งเพื่อที่จะด่าเขาให้กลายเป็นหมา

คิดไม่ถึงมันเหมือนมีห่วงโซ่ยึดติด ตอนนี้ฉันถอนตัวไม่ขึ้นเหมือนกับว่ามีเวทมนตร์น่ากลัวในนวนิยายเรื่องนี้ ถึงตอนนี้ตัวฉันก็ยังคงสั่นนิดๆ "

"รู้ใช่ไหม? ผมคิดว่าฉันโดนความเห็นในบทความหลอก หลังจากที่อ่านบทแรก เหมือนผมกินยาจิตวิญญาณเข้าไป ผมไม่อาจที่จะหยุดตัวเองได้"

"หนังสือเล่มนี้เป็นนวนิยายที่ดีที่สุดแห่งปี ไม่รู้ว่าหลายปีที่ผ่านมา คนเขียนเอากับผู้หญิงมากแค่ไหน ฝีมือของเขาเป็นของจริงและมีรากฐานที่ลึกซึ้ง ดูเหมือนไม่มีอะไรจะพูดดูเหมือนผมจะกลืนคำด่าไม่ดีของผมลงไปเอง"

"พวกคุณยกย่องเขาแต่ผมอยากจะตบเขาจริงๆ คนเขียนหน้าด้านสมควรแล้วที่มีชื่อว่าใจดำ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าที่เขามีชื่อว่าหมาป่าใจดำ ผมอ่านมันวนเวียนซ้ำไปมาทุกวัน วันอื่นก็ด้วย ครอบครัวของผมอยู่ในพื้นที่ยากจน รายได้ก็น้อย

ฉันอ่านนวนิยายเรื่องนี้จนไม่เป็นอันทำอะไร ครอบครัวก็ไม่สนใจ แต่ผมไม่อาจที่จะเลิกตามนวนิยายได้ ตาทั้งสองข้างเป็นเหมือนหมีแพนด้า สามวันมานี้ฉันไม่ได้ไปไหน จนกระทั่งแม่ไล่ผมออกไปจากบ้าน"

"ฉันรับประกัน100% คนเขียนต้องเป็นสัตว์เดรัจฉาน อายุเก้าขวบก็เอากันกับสาวละ อายุสิบสองเอาสาวทีเดียวห้าหกคน อายุสิบห้าไปซ่อง ตอนนี้อายุสามสิบสี่สิบมีประสบการณ์ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วนไม่ต่ำกว่าหมื่นคน

ไม่อย่างนั้นเขาไม่เขียนนวนิยายเก๋าเกมส์แบบนี้หรอก นวนิยายมีเรื่องราวของความรู้สึกผ้หญิงนับไม่ถ้วน เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องที่น่ากลัวเอามากๆ "

"สารเลว คนที่เอากับผู้หญิงตั้งแต่อายุเก้าขวบต้องเป็นสัตว์ร้าย"

"ทุกคนอย่ากังวลไปเรื่องนี้เป็นแค่การคาดการณ์เท่านั้นอย่าไปเชื่อข่าวลือเลย"

"แม้จะเป็นการคาดการณ์แต่ว่ามันน่าจะเป็นจริงสัก70-80%"

กลุ่มคนอ่านที่ตอบกลับความเห็นนี้เพียงความเห็นเดียวก็มีหลายพันคน มันเป็นที่นิยมเป็นอย่างมาก

มีนักอ่านคนหนึ่งที่มีชื่อว่ามันฝรั่งโพสต์ออกมาว่า "ผมอ่านนวนิยายเรื่องนี้แล้วผมก็ตกใจอย่างมาก มันเป็นนวนิยายแนว18+ แต่มันเกินกว่านวนิยาย18+ ผมพูดได้เลยว่ามันเป็นนวนิยายที่สมจริงอย่างมาก ตัวเองคุณครูไป๊หรงเป็นคุณครูที่มีเกียรติ แต่งงานมีสามีแล้ว แต่สามารถของเธอเป็นคนไร้ความสามารถ เธอเองก็ยังเป็นคนที่อ่อนแอ การทำงานของเธอถูกขัดขวาง สามีของเธอไม่เข้าใจเธอ ไม่มีใครช่วยเธอแม้แต่เพื่อนที่อยู่รอบด้าน อารมณ์ภายในใจของเธอช่างว่างเปล่า เป็นผู้หญิงที่โดดเดี่ยว น่าสงสาร

เป็นเรื่องที่น่าเศร้ามาก ผู้หญิงคนหนึ่งถูกย่ำยีทางเพศ เรื่องนี้เป็นใครก็ไม่ต้องการที่จะให้มันเกิดขึ้น มีข่าวลือต่างๆ ที่น่าอึดอัดเกิดขึ้นกับตัวเอง นางเอกได้รับความกดดันอย่างมาก สามีของเธอก็ไม่อาจจะช่วยเธอได้ ไม่เข้าใจเธอ

ดังนั้นเธอเลยถูกทิ้งเอาไว้ เมื่อถูกทิ้งไว้เลยก็ต้องถูกปล่อยไปเลยตามเลย เธอกลายเป็นของเล่นของผู้ชายมากมาย หัวหน้าที่ทำงาน เพื่อนร่วมงาน ผู้บริหารเมือง อันธพาล ขอทาน คนรักคนแรก นักเรียน แต่ผมไม่คิดว่านี่เป็นความผิดของเธอ มันควรจะเป็นความผิดพลาดของสังคมที่กดขี่และไม่ยุติธรรมสำหรับเธอ สังคมทำให้เธอเป็นแบบนี้

เป็นที่รู้ดีแม้ว่าจะยุคแห่งวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่พัฒนาอย่างมาก แต่ผู้หญิงก็ยังต้องถูกกดขี่และถูกเลือกปฏิบัติ ด้วยวิถีธรรมเนียมเดิม

มีผู้หญิงมากมายที่ต้องการจะยัยยั้งความต้องการภายในของตัวเองเพื่อไม่ให้ความรู้สึกขยายตัวออกไป เพราะเธอกลัวจึงเกิดโศกนาฏกรรมหลายๆ ครั้ง

ฉันคิดว่าคนเขียนต้องการให้นวนิยายเรื่องนี้แสดงภาพนางเอกคุณครูไป๊หรงที่สดใส ภายใต้สังคมที่อยุติธรรมกับเธอทุกรูปแบบ ธรรมเนียมโบราณที่ฝังหัวให้กับเธอที่โชคร้าย

สุดท้ายจริงๆ ในตอนที่ผมอ่านน้ำตาของผมไหลอาบแก้มลงมา ผมไม่อาจทรงตัวยืนขึ้นได้เป็นเวลานาน ตอนนี้ผมคิดไม่ออกว่านางเอกในอนาคตจะเป็นยังไง สังคมที่มีคนเป็นสิบล้านเป็นแสนล้านอาจจะมีคนแบบเดียวกันกับคุณครูไป๊หรงที่ต้องทนทุกข์ทรมาน ผมเสียใจมากจนนอนไม่หลับ"

"พี่ใหญ่ นี่นวนิยายโป๊คนเขียนคงไม่ได้คิดอะไรมากมาย"

"นักเขียนช่างเป็นคนที่มีพรสวรรค์ล้นหลาม ฉันเห็นอะไรผ่านสังคมมากมายในนวนิยายแนว 18+ ได้โปรดรับการคารวะจากผมด้วย"

"เมื่อมองความคิดเห็นที่ชื่นชม ฉันเองก็อยากจะชื่นชม ฉันอยากจะเข้าไปโรงเรียนประถมเพื่อเริ่มต้นเรียนใหม่อีกครั้ง"

"นักเขียนพูดถูก ในโลกนี้มีผู้หญิงมากมายที่ต้องทนทุกข์ทรมาน คืนนี้ฉันวางแผนที่จะเข้าไปช่วยเหลือพวกเธอ"

"ฉันเองก็รู้สึกเหมือนกัน ฉันร้องไห้ออกมา ร้องไห้เพราะในสถานการณ์ที่ต่างออกไปจากที่ตรงนี้"

"นี่มีอารมณ์แบบนี้จริงเหรอ? ฉันคิดว่าเขาเขียนเล่นๆ เองนะ? "

หนึ่งในนักอ่านตอบ

เซียะปิงมองที่นักอ่านตอบกลับเขารู้สึกว่ามุมมองของนักอ่านที่มีต่อเขาเปลี่ยนไป

"เซียะปิง"

เซียะปิงอ่านคอมเมนต์นวนิยาย เจียงหย่าหรู่ก็เดินเข้ามา