DMWS ตอนที่ 222 ลางสังหรณ์ของเเจ็คสัน [ฟรี]

หลังจากเลิกเรียนในเย็นวันศุกร์เเจ็คสันได้เดินทางไปที่ฐานพันธมิตรผู้พิทักษ์เขาได้มาถึงที่นี่เป็นคนเเรกก่อนหน้านี้ปีเตอร์ได้โทรบอกเขาเหมือนมีเรื่องอะไรอยากจะพูดคุยกับเขา

 

เเดร์เดวิล เองก็ได้เข้าร่วมกับ S.H.I.E.L.D.  เเจ็ค ก็เป็นหัวหน้าตระกูลเเฟรงเกนสไตน์ เดดพูล ก็ออกเที่ยวเล่นสร้างชื่อเสียง โดยปัจจุบันเป็นเรื่องยากที่จะให้ทุกคนมารวมตัวกัน

 

"ทำไมปีเตอร์ยังไม่มาอีกหรือว่าเขาเกิดอุบัติเหตุ?"หลังจากเล่นเกมรอไปสักพักประมาณหนึ่งชั่วโมงปีเตอร์ก็ยังไม่มาเเจ็คสันจึงกดโทรศัพท์โทรออกไป

 

"สวัสดี สไปเดอร์แมน ไม่ใช่ว่านายจะมาที่ฐานวันนี้ไม่ใช่หรอ ยังไม่ถึงอีกรึไง?"เเจ็คสันกล่าวถามปีเตอร์

 

"เอ่อ,ผมลืมไป ตอนนี้ผมอยู่ที่ บ้านกับครอบครัว"ปีเตอร์กล่าวผ่านโทรศัพท์

 

"อืม,ได้ยินว่านายมีเรื่องที่จะพูดคุยกับฉันเรื่องอะไร?"เเจ็คสันรู้ว่าปีเตอร์ต้องการถามเขาเกี่ยวกับเรื่องบางอย่างดังนั้นเเจ็คสันจึงถามออกไป

 

"เรื่อง?อ่อใช่..."เผชิญหน้ากับการไต่สวนของมิราจไนท์ดูเหมือนปีเตอร์จะนึกได้ถึงเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับเขาในวันนั้น

 

"เอ่อ...ผมต้องไปเเล้ว"ปีเตอร์กล่าวพูดเหมือนไม่อยากจะพูดสิ่งที่เขากังวลออกมา

 

ตุ๊ดตุ๊ด ~

 

เห็นสายโทรศัพท์ตัดไปเเจ็คสันเองก็ค่อนข้างตกใจ

 

"มีเรื่องอะไรด่วนกันเเน่นะ?"หลังจากวางโทรศัพท์เเจ็คสันกล่าวกระซิบกระซาบเขารู้สึกสงสัยปีเตอร์มากเกี่ยวกับการกระทำของปีเตอร์ในครั้งนี้

 

"ชั่งเถอะ,เล่นเกมต่อดีกว่า พรุ่งนี้ต้องไปที่บ้านของเเฮร์รี่เพื่อดูเขาหน่อย หลังจากนั้น ก็ติดต่อนิคเกี่ยวกับเรื่องการถอนรากถอนโคนพวกไฮดร้า"เเจ็คสันสั่นศีรษะทันที

 

เขาได้เล่นเกมต่อโดยไม่สนใจสิ่งใด

 

...

 

ในวันถัดไป ปีเตอร์ เเละ เเจ็คสัน ก็นัดกันไปที่บ้านของเเฮร์รี่ พวกเขาเป็นห่วงเกี่ยวกับเเฮร์รี่ที่ไม่ได้เข้าชั้นเรียนมานานยิ่งไปกว่านั้นการทดสอบยายีนของ ดร.คอนเนอร์สเเละปีเตอร์เองก็ประสบความสำเร็จเเล้วด้วย เเฮร์รี่ควรจะรู้สึกดีใจถึงจะถูก

 

ทันทีที่เเจ็คสันเดินทางมาถึง เเฮร์รี่ ก็ต้อนรับเขาเป็นอย่างดี

 

"เฮ้,เเฮร์รี่ไม่ได้พบกันซะนาน!"ในปัจจุบันเเฮร์รี่ดูเป็นผู้ใหญ่อย่างมากเเจ็คสันเดินข้างหน้าเเละกล่าวทักทายด้วยการกอด

 

ฟุ่บ!

 

"เเจ็คสันขอบคุณที่มาเยี่ยมฉัน"ในขณะที่เเฮร์รี่กอดเเจ็คสันเขาก็กล่าวออกมา

 

"เเละปีเตอร์ล่ะ?ไม่ได้มาด้วยกันหรอ?"หลังจากผละกอดจากเเจ็คสัน เเฮร์รี่ก็จ้องมองไปที่ด้านหลังไม่เห็นปีเตอร์เขากล่าวถามด้วยความสงสัย

 

"หรือว่าเพื่อนคนนี้จะติดธุระ?"เเจ็คสันสั่นศีรษะตอบรับทันที

 

"ได้ยินว่าการวิจัยของเขาเเละดร.คอนเนอร์สประสบความสำเร็จ บางทีมันอาจจะช่วยรักษาโรคกรรมพันธุ์ของนายให้หายก็ได้"เเจ็คสันกล่าวเสริม เเน่นอนว่าเเฮร์รี่เองก็รับรู้เรื่องนี้

 

"อืม,การทดลองยายีนนั้นประสบความสำเร็จมาก อย่างไรก็ตามฉันก็ยังไม่ได้ใช้มันในตอนนี้มันจำต้องได้รับการปรับปรุงให้เหมาะสมกับสภาพสถานการณ์ของฉันเสียก่อน"ได้ยินคำพูดของเเจ็คสันเเฮร์รี่กล่าวตอบ

 

"อืม ตั้งเเต่รู้โรคพันธุกรรมของครอบครัวของนายฉันเองก็อดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้ ได้ยินหนทางรักษาฉันเองก็อยากจะยินดีกับนายล่วงหน้า จริงสิ นายบอกเกวนเรื่องนี้รึยัง?"เเจ็คสันกล่าวยินดีต่อเเฮร์รี่

 

หลังจาก นอร์เเมน ออสบอร์น ตาย ตัวเขาเเละปีเตอร์ก็ไม่ได้ไปหาเเฮร์รี่เลย มีเพียงเเต่เกวน เเฟนสาวของ เเฮร์รี่ ที่มาเยี่ยมเยือนเขาบ้าง

 

"เกวน?ฉันค่อนข้างติดงานธุระที่บริษัทจึงยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเธอเลย"ได้ยินชื่อของเกวน เเฮร์รี่ กล่าวตอบ

 

"อืม,ยังไงก็ตามนายก็ควรบอกเธอโดยเร็ว เพราะถึงอย่างไร เกวน ก็เป็นเเฟนของนาย"เเจ็คสันกล่าวออกมา เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเเฮร์รี่เเละเกวนเขาที่เป็นเพื่อนก็อยากจะให้ทั้งสองคนรักกันนานนาน

 

"ฉันมารบกวนเวลาของนายรึเปล่า?"เเจ็คสันกล่าวเริมอีกครั้ง

 

เขาได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเเฮร์รี่ดังขึ้นดังนั้นเขาจึงคิดว่าเขาอาจจะมารบกวนเวลาของเเฮร์รี่

 

"ไม่ใช่เรื่องอะไรหรอก ก็เเค่ที่บริษัทโทรมา ฉันเองก็ต้องการเวลาพักผ่อนเหมือนกัน พวกเรามานั่งเล่นเกมกันเถอะ ฉันได้สั่งให้หัวหน้าพ่อครัวเตรียมอาหารเพื่อเราวันนี้เเล้ว"เเฮร์รี่กล่าวยิ้มออกมา

 

การกระทำของเเฮร์รี่ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เเต่เเจ็คสันรู้สึกไม่ชอบใจชอบมาพากล ดูเหมือนเเฮร์รี่จะเติบโตขึ้นผิดแปลก ลักษะไปจริงจริง

 

เเต่เเจ็คสันไม่ได้สนใจอาจจะเป็นเพราะประสบการณ์ที่ต้องดูเเลบริษัทของพ่อหรือเเรงกดดันต่าง ๆ ทำให้เเฮร์รี่เติบโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

 

เเจ็คสันได้นั่งเล่นเกมกับเเฮร์รี่เป็นเวลาร่วมสามชั่วโมงก่อนที่อาหารทั้งหมดจะถูกเตรียมโดยหัวหน้าพ่อครัวหลังจากนั้นเขาก็เดินทางกลับ

 

"ฉันคิดไปเองหรือป่าว?ดูเหมือนเเฮร์รี่จะทำตัวเเปลกไปกว่าทุกที หรือว่าผลกระทบจากการตายของนอร์เเมนจะส่งผลต่อบุคลิกของเเฮร์รี่?เเต่ถ้าไอ้สิ่งนั้นมันส่งผลต่อเเฮร์รี่จริงสัญลักษณ์เเห่งการป้องกันของฉันจะต้องร้องเตือนเเล้ว"

 

"ไม่เพียงเเต่เเฮร์รี่ปีเตอร์เองก็เเปลกไปเช่นเดียวกันพวกเขาเป็นอะไรกันไปหมดเนี่ย!"ในขณะเดินทางเเจ็คสันกล่าวอย่างกังวล

 

เเม้เขาจะสงสัยเกี่ยวกับตัวตนของทั้งสองคนเเต่ก็ไม่สามารถหาเหตุผลได้โดยเฉพาะปีเตอร์ในช่วงสองวันมานี้เขาค่อนข้างทำตัวเเตกต่างจากทุกทีไม่เว้นเเม้เเต่ที่โรงเรียน

 

"หวังว่าฉันจะคิดไปเองเกี่ยวกับความเข้าใจผิดนี้ เพราะทีไรที่ฉันรู้สึกแบบนี้มันย่อมส่งผลไม่ดีกับสิ่งที่ฉันหวาดระเเวง"เเจ็คสันสั่นศีรษะทันทีเขาได้เร่งฝีเท้าเดินไปที่ประตูเหล็กด้านหน้า