ตอนที่แล้วตอนที่ 110 งานศพ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 112 ไม่ได้การแล้ว !

ตอนที่ 111 ไฟไหม้


ในเวลานี้ห้องโถงไว้ทุกข์ไม่ได้มีเพียงแค่คนของตระกูลเฟิงเท่านั้น ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนร่วมงานของเฟิงจินหยวนที่มาเคารพศพ

การกระทำของเฟิงจื่อเฮาในครั้งนี้เกินความคาดหมายของทุกคน พวกเขาต่างตกใจ เข้าใกล้ก็ไม่ดี แต่ก็ไม่สามารถถอยห่างไปกว่านี้ได้

ถ้าเฟิงหยูเฮงต้องการที่จะหลบดาบของเขานั่นอาจจะง่ายเกินไป แม้กระนั้นก่อนหน้านี้คนใดคนหนึ่งก็เห็นได้ชัดว่าเฟิงจื่อเฮาอยากข่มขู่นาง นางไม่สามารถให้พวกเขาคิดว่านั่นคือนางที่ข่มขู่เฟิงจื่อเฮา ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงหลบสายตาและมองดูสถานการณ์ยุ่งยากตรงหน้า

เมื่อพ่อบ้านเฮ่อจงเห็นแบบนี้ไม่ได้รอนายของเขาสั่งการใด ๆ เขารีบพาแขกเหรื่อที่มาร่วมแสดงความเสียใจไปที่ลาน

ในขณะที่กลับมาอยู่ในห้องโถงไว้ทุกข์ เฟิงจื่อเฮาได้กวางทางเฟิงหยูเฮงต่อหน้าโลงศพ

เฟิงหยูเฮงหลบในขณะที่กล่าวออกไป "พี่ชายใหญ่ เจ้าจะทำอะไร ? ท่านแม่เสียชีวิตด้วยอาการป่วย มันเกี่ยวข้องอะไรกับอาเฮง?"

"เสียชีวิตด้วยอาการป่วยงั้นหรือ ? ! " เฟิงจื่อเฮาแค่นเสียงเย็นชาด้วยความไม่เชื่อ "ท่านแม่ถูกเจ้าฆ่า ทั้งหมดนี้เป็นเพราะความผิดของเจ้า!" เฟิงจื่อเฮากรีดร้องเสียงดัง เขาหลับตา เขายกดาบขึ้นแล้วกวัดแกว่งไปมาอย่างรุนแรงตรงหน้าเขา

ด้วยเหตุผลบางประการดาบเล่มนี้คมมาก เมื่อดาบเล่มนี้ฟันลงมา มันก็ฟันไปโดนโลงศพของเฉินซื่อโดยตรง และตัดตรงมุมโลงศพไม้จันทน์ออก

บางทีอาจเป็นเพราะเขาใช้แรงมากเกินไปในการฟัน ทำให้เฟิงจื่อเฮาเซไปมา เขาล้มลงแล้วชนกระถางธูปและถาดผลไม้ที่ทิ้งไว้เป็นของถวายนั้นก็หล่นลงบนพื้น

เฟิงเฉินหยูรู้สึกว่าการเฝ้าดูพี่ชายของนางไล่ฟันเฟิงหยูเฮงสนุกมาก อย่างไรก็ตามในเวลานี้เมื่อดูเฟิงจื่อเฮาทำลายโลงศพของเฉินซื่อและชนกระถางธูปจนธูปกระจายไปทั่วพื้น นางรู้สึกว่าหัวใจของนางกำลังจะระเบิด โลงศพนั้นมีศพมารดาอยู่ เฟิงเฉินหยูรีบวิ่งไปข้างหน้าเพื่อหยุดการกระทำของเฟิงจื่อเฮา แต่นางไม่คิดว่าเมื่อธูปตกกระจายลงมาจะมีประกายไฟเกิดขึ้น ซึ่งทำให้ผ้าขาวที่วางดอกไม้ไว้ทุกข์เกิดไฟลุกขึ้นมาทันที รวมถึงไหม้ชุดของเฟิงเฉินหยูด้วย

เฟิงหยูเฮงหนีไปทางด้านข้างนานแล้ว เมื่อเห็นว่าไฟลุกโชนขึ้น นางตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "รีบดับไฟ! ไฟกำลังจะลุกลามแล้ว!"

ทุกคนก็ตื่นตระหนก ห้องโถงไว้ทุกข์เกิดไฟไหม้ไม่ได้เป็นสิ่งที่ดี ตอนนี้เฟิงเฉินหยูอยู่กลางกองไฟและชุดของนางก็ติดไฟ เฟิงจินหยวนหยิบปลอกแขนไว้ทุกข์ของบ่าวรับใช้มาตบไฟที่อยู่บนร่างกายของเฟิงเฉินหยู เขาไม่สนใจไฟที่จะไหม้มือเขา ตอนนี้เขาคิดถึงแค่เฟิงเฉินหยู

โชคดีที่มีบ่อน้ำอยู่ใกล้ ๆ เรือนจินหยู บ่าวรับใช้รีบตักน้ำจากบ่อน้ำมาดับไฟ ไม่นานไฟก็ดับลง

ถึงแม้ไฟจะดับแล้ว กลับมีควันหนามาก ด้านในของห้องโถงไว้ทุกข์ถูกเผาไหม้อย่างน่ากลัว สิ่งที่เหลืออยู่คือมุมของโลงศพที่ถูกตัด เครื่องนุ่งห่มอื่น ๆ ทั้งหมดถูกเผาเป็นขี้เถ้า

เฟิงจินหยวนไม่สนใจเฟิงจื่อเฮา เขาให้เฟิงเฉินหยูออกจากห้องไว้ทุกข์

ไฟที่ไหม้ร่างเฟิงเฉินหยูถูกดับลง แต่เสื้อผ้าของนางก็ถูกไฟไหม้ด้วย

สาวใช้เอาเสื้อมาคลุมเฟิงเฉินหยูไว้ เฟิงเฉินหยูมองดูแขนและมือของนางอย่างใจจดใจจ่อ ในเวลาเดียวกันนางเงยศีรษะขึ้นและถามสาวใช้ว่า "หน้าของข้าเป็นอย่างไร มีบาดแผลหรือไม่"

จะดีกว่าถ้านางไม่ได้ถาม เมื่อนางเงยหน้าขึ้นมา สาวใช้ตกใจถอยกลังกลับไปด้วยความกลัว ชี้ไปที่เฟิงเฉินหยู, นางกล่าวว่า "คุณหนูใหญ่ คิ้วของท่าน... "

เฟิงหยูเฮงวิ่งไปหาเฟิงเฉินหยู "พี่ใหญ่ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?" จากนั้นนางก็มองไปที่คิ้วของเฟิงเฉินหยู และการแสดงออกของนางก็ตกใจยิ่งกว่าสาวใช้ "นี่...คิ้วของพี่ใหญ่หายไปไหนหมดเจ้าค่ะ!"

หัวใจของเฟิงเฉินหยูดิ่งลง ตอนนี้นางรู้สึกว่าไฟปะทุขึ้นอีกครั้ง แม้ว่านางจะเอามือปิดไว้  แต่หน้าผากของนางก็ยังคงถูกไฟไหม้เล็กน้อย

นางเอื้อมมือขึ้นไปจับคิ้ว มันเปลือยเปล่ากับอะไรอย่างนั้น

"คิ้วของข้าหรือ?" เฟิงเฉินหยูกลัวมากจนนางอยากจะร้องไห้ คว้าตัวเฟิงหยูเฮง นางถามว่า "ข้าไม่มีคิ้วแล้วหรือ?"

เฟิงหยูเฮงพยักหน้ากล่าวว่า "ไม่มีขนคิ้วแม้แต่เส้นเดียวเจ้าค่ะ"

เฟิงจินหยวนก็สังเกตเห็นว่านางไม่ได้มีคิ้ว แต่เขาไม่ได้ถามอะไรกับเฟิงเฉินหยู เขาหันไปถามเฟิงหยูเฮง "เจ้ามีวิธีใดในการช่วยพี่ใหญ่ของเจ้าให้ขนคิ้วขึ้นมาดังเดิมหรือไม่"

เฟิงหยูเฮงมองไปที่บิดาของนาง และยังคงนิ่งอยู่เป็นเวลานาน

เฟิงจินหยวนโกรธ เขากัดฟันของเขา: "ข้าถามเจ้า เจ้าตอบข้าสิ!"

"ท่านพ่อ" สายตาของเฟิงหยูเฮงกลายเป็นเย็นชา "ฮูหยินใหญ่พึ่งล่วงลับไป และข้าก็เฝ้าโลงศพอยู่ตลอด พี่ชายใหญ่กลับจากสำนักศึกษาและไม่ได้ถามอะไรสักคำ เขาจะเอาดาบมาฆ่าข้า ทำไมท่านพ่อถึงไม่ถามว่าข้าได้รับบาดเจ็บหรือไม่? ทำไมท่านพ่อถึงไม่สนใจลูกสาวที่หนีตายมาอย่างหวุดหวิด? เป็นไปได้ไหมที่ท่านพ่อเป็นเหมือนพี่ชายใหญ่ที่คิดว่าท่านแม่เสียชีวิตเพราะอาเฮง? ถ้าเช่นนั้นอาเฮงคงจะต้องตรวจสอบสาเหตุของการเสียชีวิตของท่านแม่อย่างละเอียด เมื่อถึงเวลาแล้วถ้ามีอะไรที่ต้องขอความร่วมมือจากท่านพ่อ ข้าหวังว่าท่านพ่อจะไม่อ้างเหตุผลอื่นอีก"

หลังจากที่นางพูดแบบนี้ นางลุกขึ้นยืนแล้วสะบัดแขน และเดินออกไป

ในเวลานี้มีเสียงรายงานที่ดังและชัดเจนมาจากประตูของเรือนจินหยู ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น "องค์ชายเจ็ดและองค์ชายเก้าเสด็จมาถึงแล้ว!"

เท้าของเฟิงหยูเฮงหยุดเคลื่อนไหว ขณะที่นางเงยศีรษะขึ้นมองไปที่สองคนที่เดินเข้าไปในเรือน คนหนึ่งสวมชุดสีขาวและอีกคนสวมชุดเสื้อสีม่วง คนหนึ่งดูมั่นคงและอีกคนดูลึกลับ

เฟิงเฉินหยูกลายเป็นคนบ้า คว้าเสื้อคลุมที่คลุมร่างของนาง นางนำมาปิดใบหน้าของนางและตกอยู่ในภวังค์ "องค์ชายเจ็ด? องค์ชายเจ็ดมา? อย่าให้เขาเห็นหน้าข้า! อย่าให้เขาเห็นหน้าข้า!"

หูของซวนเทียนฮั่วนั้นดีมากและได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขามองไปที่เฟิงเฉินหยูซึ่งนั่งอยู่บนพื้น เขากล่าวด้วยความอยากรู้: "ทำไมเจ้าถึงไม่อนุญาตให้องค์ชายคนนี้เห็นใบหน้าของเจ้า?"

ในเวลานี้ทุกคนในตระกูลเฟิงได้สติและคารวะองค์ชายทั้งสองพระองค์ ทุกคนคุกเข่าและกล่าวทักทายพวกเขา ซวนเทียนหมิงยกมือขึ้น: "พวกเจ้าทั้งหมดลุกขึ้นได้แล้ว วันนี้ข้าและพี่เจ็ดมาเพื่อแสดงความเสียใจกับตระกูลเฟิง ไม่จำเป็นต้องมีพิธีการดังกล่าว"

เฟิงจินหยวนลุกขึ้นพร้อมกับทุกคน แต่ไม่รู้ว่าจะให้ทั้งสองคนเคารพศพได้อย่างไร

ห้องโถงไว้ทุกข์ได้ถูกไฟไหม้อย่างน่ากลัว ช่วงเช้างานที่จัดขึ้นโดยตระกูลเฟิงสวยงาม แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะกลายเป็นตัวตลกขบขันของเมืองหลวง

ซวนเทียนฮั่วไม่สนใจเฟิงจินหยวน แต่เขาถามสาวน้อยที่นั่งอยู่บนพื้นว่า "ทำไมเจ้าถึงทำอย่างนี้?"

เฟิงจินหยวนครุ่นคิดไม่นาน หลังจากนั้นหันไปบอกเฟิงเฉินหยู "เอามือของเจ้าลง! ตอนนี้องค์ชายทั้งสองพระองค์อยู่ที่นี่ เจ้ากำลังแสดงกริยาหยาบคายต่อหน้าพระองค์!"

เฟิงหยูเฮงเข้าใจแล้ว เฟิงจินหยวนต้องการให้เฟิงเฉินหยูล้มเลิกความคิดของนาง

แต่เฟิงเฉินหยูจะยินดีที่จะเปิดเผยรูปลักษณ์ที่น่ารังเกียจของนางให้ซวนเทียนฮั่วเห็นได้อย่างไร ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นนางก็ไม่เต็มใจ ตอนนี้นางอยากจะจากไป แต่นางก็หยุดเฟิงจินหยวนไม่ได้ เขาก็นำเฟิงเฉินหยูกลับมาและดึงมือทั้งสองข้างลงต่อหน้าซวนเทียนฮั่ว

"ข้าไม่ต้องการ!" เฟิงเฉินหยูกรีดร้อง ในที่สุดซวนเทียนฮั่วก็ได้เห็นใบหน้าของนาง

"หืม!" ซวนเทียนหมิงกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว เขาหัวเราะออกมา

ซวนเทียนฮั่วได้พินิจใบหน้าของเฟิงเฉินหยูเป็นเวลานานแล้วจึงถามว่า: "สาวใช้ของตระกูลเฟิง?"

เฟิงจินหยวนพอใจกับผลลัพธ์นี้มาก และกล่าวกับซวนเทียนฮั่วว่า "พระองค์ทรงล้อข้าเล่นแล้ว นี่เป็นลูกสาวของข้ากับฮูหยินใหญ่ เฟิงเฉินหยู"

คราวนี้เฟิงเฉินหยูร้องไห้ออกมา และกล่าวกับซวนเทียนฮั่วว่า "พระองค์! ข้าเคยพบพระองค์มาก่อน เมื่อก่อนข้าไม่ได้เป็นเช่นนี้ ตอนนี้ไฟไหม้ในห้องโถงไว้ทุกข์ก็พังทลายลง พระองค์ไม่ต้องกังวล คิ้วเหล่านี้จะขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็วเพคะ พระองค์อย่าเกลียดเฟิงเฉินหยูนะเพคะ!"

"หุบปากของเจ้า!" เฟิงจินหยวนโกรธเคืองแล้วกล่าวกับสาวใช้ว่า "พานางออกไปให้เร็วที่สุด!"

สาวใช้ลากเฟิงเฉินหยูไปทางลานด้านหลัง เฟิงเฉินหยูที่ถูกพาไปก็กรีดร้องออกมา "พระองค์ต้องเชื่อข้า! คิ้วของข้าจะขึ้นใหม่อย่างรวดเร็วเพคะ!"

ซวนเทียนฮั่วมองไปที่เฟิงจินหยวน และถามเขาอย่างจริงจังว่า "ท่านเสนาบดีเฟิงมีอะไรจะบอกข้าหรือไม่?"

หน้าผากของเฟิงจินหยวนเต็มด้วยเหงื่อ "ขออภัยด้วยพะยะค่ะ ตอนนี้ห้องโถงไว้ทุกข์ถูกไฟไหม้ และเฟิงเฉินหยูก็หวาดกลัวมากด้วย"

เมื่อเสร็จสิ้นการพูดแล้ว เฟิงจื่อเฮาที่ยืนอยู่ด้านหลังด้วยความช่วยเหลือของบ่าวรับใช้ เขาส่งเสียงดังขึ้นมา ไม่รอให้ซวนเทียนฮั่วตอบ "ข้าขอให้องค์ชายเจ็ดช่วยตรวจสอบเรื่องแม่ของข้าด้วยพะยะค่ะ!"

เฟิงจื่อเฮาวิ่งไปข้างหน้าด้วยความบ้าคลั่ง เขากำลังจะคุกเข่าต่อหน้าซวนเทียนฮั่วและเริ่มร้องเรียนเรื่องเฟิงหยูเฮง แต่มีบางสิ่งเกิดขึ้นในชั่วพริบตา ก่อนที่เขาจะมีปฏิกิริยาใด ๆ สิ่งนั้นกระแทกหน้าอกเขาอย่างรุนแรง พลังที่อยู่เบื้องหลังการนัดโจมตีครั้งนี้ส่งเฟิงจื่อเฮาให้ลอยกลับไปข้างหลัง เมื่อเขาล้มลง เขาก็กระอักเลือดออกมาและหมดสติไปทันที

"คุณชายใหญ่ ! " บ่าวรับใช้ของตระกูลเฟิงก็ตกใจมาก และรีบไปดูอาการบาดเจ็บของเขา

เฟิงจินหยวนเริ่มกังวลแต่เขาก็ไม่กล้าไปดู เขานำคนของคฤหาสน์เฟิงรวมทั้งแม่ที่เพิ่งเข้ามาในลาน คุกเข่าอยู่บนพื้น

"ขอให้องค์ชายเมตตาตระกูลเฟิงด้วยพะยะค่ะ" เขาไม่กล้าที่จะเสนอข้อแก้ตัวใด ๆ สวรรค์เท่านั้นที่จะรู้ว่าองค์ชายเก้าสามารถทำอะไรได้บ้างเมื่อโกรธ เขาเพียงแต่ขอร้องให้ความเมตตา ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างไปได้ดี เฟิงจื่อเฮาจะยังมีชีวิตอยู่

อย่างไรก็ตามซวนเทียนหมิงไม่ได้ต้องการมองเขา เขาหันไปหาเฟิงหยูเฮงและกล่าวว่า "เจ้าติดตามข้ามานานแล้ว แต่เจ้ายังไม่รู้ว่าต้องทำเช่นไรเมื่อโกรธอีกรึ ?"

นางขมวดคิ้วและถลึงตาให้ซวนเทียนหมิง การถลึงตานี้มีข้อความว่า "ซวนเทียนหมิงถ้าเจ้าพูดต่อ เจ้าต้องตาย"

ซวนเทียนหมิงเข้าใจอารมณ์ของเฟิงหยูเฮงอย่างชัดเจน และเขาเข้าใจคำพูดที่ไม่ได้พูดในการถลึงตานั้น ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนโทนเสียงของเขาได้อย่างรวดเร็ว และกล่าวว่า "ถ้ามีคนต้องการฆ่าเจ้า เจ้าควรจะฆ่าพวกมันก่อน หากคนประเภทนี้ตายด้วยน้ำมือของเจ้าก็เป็นการป้องกันตัวเองที่เหมาะสม แม้ว่าเรื่องนี้จะเข้าสู่ราชสำนัก ข้าจะอธิบายถึงเหตุผลนี้กับแก่ฮ่องเต้เอง"

ซวนเทียนฮั่วเข้าใจความหมายที่ซวนเทียนหมิงพูด "ข้าเพิ่งจะปรากฎตัวขึ้น ว่าที่พระชายาขององค์ชายเก้าต้องเผชิญหน้ากับการลอบสังหาร ข้าจะนำเรื่องนี้ขึ้นทูลต่อท่านพ่อฮ่องเต้"

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ จิตใจของฮูหยินผู้เฒ่าก็ระเบิดขึ้น นางรู้สึกราวกับว่าเหตุการณ์กำลังซ้ำรอยเดิม ! เฉินซื่อได้ล่วงลับไปแล้ว แต่บุตรชายของนางได้ทำอะไรบางอย่างที่นางเคยทำ!

เฟิงจินหยวนรีบไปขอร้องความเมตตาจากองค์ชายทั้งสองพระองค์ "องค์ชายทั้งสองพระองค์ช่วยห้ามพวกเขาได้หรือไม่พะยะค่ะ! ลูกชายของข้าคนนี้เพิ่งสูญเสียมารดาของเขา ทำให้เขากระทำผิดไปโดยไม่รู้ตัว เขาไม่ได้อยากฆ่าน้องสาวคนรองของเขา! องค์ชายทั้งสองได้โปรดเมตตาด้วยเถิดพะยะค่ะ"

"หืม?" ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า "ใต้เท้าเฟิง น่าสนใจจริง ๆ ข้ากำลัวจะเกี่ยวดองกับเจ้าในอีกไม่กี่ปี นี่คือเหตุผลที่ข้าควรจะเรียกเจ้าว่าพ่อตา แต่ว่าที่พ่อตา ท่านก็ยังห่างไกลกับการประจบเอาใจองค์ชายคนนี้ ถ้าเช่นนั้นท่านส่งคนที่ท่านรักไปให้ข้าได้ฝึกใช้แส้ของข้าดีหรือไม่?"

ขณะที่เขาพูดอย่างนี้ เขาดึงแส้ของเขาออกมาและมองไปรอบ ๆ ลาน ในที่สุดสายตาของเขาหยุดที่ฮูหยินผู้เฒ่า

เฟิงหยูเฮงกล่าวอย่างรวดเร็วว่า "เป็นไปไม่ได้! ท่านพ่อจะให้ท่านย่าไปรับแส้ได้อย่างไร? อายุของท่านย่าก็มากแล้ว ท่านย่าจะถูกพระองค์เฆี่ยนได้อย่างไรเพคะ? ซวนเทียนหมิง แม้ว่าท่านพ่อของข้าต้องการจะทำสิ่งนั้น ข้าไม่เห็นด้วย!"

ฮูหยินผู้เฒ่าหวาดกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ เมื่อได้ยินเฟิงหยูเฮงพูดแบบนี้ นางคิดจริง ๆ ว่าเฟิงจินหยวนจะใช้นางเพื่อปกป้องเฟิงจื่อเฮาครั้งนี้ นางไม่สามารถช่วยได้หรอก

เฟิงจินหยวนถูกใส่ร้าย เขาต้องการจะสาปแช่งที่เฟิงหยูเฮงและกล่าวหาว่านางทำให้เกิดปัญหาและสร้างความแตกแยก อย่างไรก็ตามเมื่อเขามองไปที่หน้ากากของซวนเทียนหมิง คำพูดที่กำลังจะพูดก็หายไปทันที

เขาไม่กล้า

พ่อบ้านเฮ่อจงที่รออยู่ข้าง ๆ เป็นเวลานาน ในเวลานี้เขาไม่สามารถรออีกต่อไป และรวบรวมข้อมูลไปที่ด้านเฟิงจินหยวน และพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า "นี่ไม่ใช่เรื่องดีขอรับ ศพของฮูหยินใหญ่กำลังถูกเผา"

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด