ตอนที่ 9 : ซ้อนแผน

เหยาซื่อและเฟิงจื่อหรูนั่งอยู่ด้านหลัง แม่นมซันนั่งข้าง ๆ พวกเขา พวกเขาตื่นเต้นกันมาก นางค่อย ๆ โบกพักในมือเพื่อระบายความร้อน

เฟิงหยูเฮงเชื่อใจแม่นมซันแต่ไม่เชื่อใจคนขับรถม้า เมื่อเห็นเขาทำร้ายซูซื่อที่หมู่บ้านซีปิง นางมั่นใจว่าเขาไม่ใช่คนดี

"แม่นมซัน ข้าจะออกไปสูดอากาศภายนอกนะ" เฟิงหยูเฮงโบกมือให้แม่นมซันและเปิดม่านออกจากรถ นางออกมานั่งใกล้คนขับ

คนขับรถม้าไม่คิดว่านางจะออกมานั่งด้วย เขาตกใจนิ่งงันไปครู่หนึ่งและฝืนยิ้มออกมา เขากล่าวทักทายนาง "คารวะคุณหนูรอง"

นี่คือลำดับชั้นของตระกูลเฟิง เฟิงหยูเฮงมีพี่สาวอีกคนคือเฟิงเฉินหยู ซึ่งนางเป็นคนที่ทำให้มารดาของเฟิงหยูเฮงสูญเสียตำแหน่ง ปัจจุบันเฉินซื่อมารดาของเฟิงเฉินหยูขึ้นมาเป็นฮูหยินใหญ่

"ท่านลุงคงเหนื่อยมามาก ขับรถม้าตลอดทั้งวันทั้งคืน" นางเลื่อนพิงเบาะรถ นางเอื้อมมือลูบแขนซ้ายที่มีปานรูปนกฟินิกซ์

"คุณหนูอย่าพูดเช่นนั้นขอรับ? นี่เป็นงานของบ่าว" คนขับรถม้าดึงบังเหียนโดยไม่ได้สังเกตน้ำเสียงแปลก ๆ ของเฟิงหยูเฮง เขาขับรถม้าเร็วขึ้น

เฟิงหยูเฮงเอื้อนเอ่ยออกมาว่า "บ่าวรับใช้ของตระกูลเฟิงมีความจงรักภักดีอย่างแท้จริง"

"ขอรับ" คนขับรถม้าหัวเราะน้อย ๆ โดยไม่เข้าใจเพิ่มเติม เด็กหญิงอายุ 12 ปีไม่อาจสร้างความสงสัยให้กับเขาได้

อย่างไรก็ตาม หลายสิ่งหลายอย่างมักจะไม่เป็นไปตามธรรมชาติ เช่น เฟิงหยูเฮงที่ถูกมองข้ามโดยคนขับรถม้า

"แม้ว่ามันเป็นความอัปยศ" นางกล่าว "มันเป็นความอัปยศที่บ่าวรับใช้ผู้ภักดีไม่รู้ทางกลับตระกูลเฟิง ถ้าเรายังเดินทางต่อไปเช่นนี้ พวกเราคงไม่ได้กลับไปถึงตระกูลเฟิง"

"หืม?" คนขับรถม้าเพิ่งรู้ตัวและหันไปมองเฟิงหยูเฮง ใบหน้าที่จริงจังแต่แรกเริ่มเปลี่ยนไป ดวงตาของนางเป็นประกาย

"คุณหนูรอง คำพูดเหล่านั้นหมายความเช่นไรหรือ?" คนขับรถม้าถาม

เฟิงหยูเฮงมองไปยังฝ่ายตรงข้าม และดวงตาของพวกเขาทั้งสองคนก็จ้องมองกัน ลักษณะที่น่าประทับใจของเด็กหญิงวัย 12 ปีนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าชายอายุเกือบ 40 ปี

"ถนนสายนี้ไม่ได้ไปเมืองหลวง" เฟิงหยูเฮงกล่าว

คนขับรถม้าดึงบังเหียนอีกครั้ง "แล้วคุณหนูรองคิดว่าเราจะไปที่ไหน?"

"ข้าจะรู้ได้อย่างไร" เฟิงหยูเฮงพิงเบาะรถอีกครั้ง "หากท่านต้องการฆ่าพวกเรา เจ้าจะต้องรอบคอบให้มากกว่านี้ เจ้าต้องตรวจสอบให้แน่ใจก่อนว่าจะไม่ผิดพลาด ตอนนี้ตระกูลเฟิงคงขาดผู้เชี่ยวชาญ ถึงได้ส่งเจ้ามาฆ่าเราสามคนแม่ลูก" ในขณะที่พูด นางหัวเราะเยาะเย้ย "จริง ๆ มันเป็นเรื่องน่าขบขัน แม้กระทั่งความตาย ท่านพ่อยังหยิบยื่นความตายให้ข้ากับแม่ของข้าอย่างเลือดเย็น"

"คุณหนู..." ใบหน้าของคนขับรถม้าซีด แม้ว่าจะไม่มีสัญญาณเตือน แต่เขายังคงเชื่อว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไม่มีทางที่จะรู้ได้ งานนี้ไม่ใช่งานง่าย ๆ เสียแล้ว

เขาได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นผู้คุ้มกันของตระกูลเฟิง โดยได้รับคำสั่งลับ ๆ จากเสนาบดีฝ่ายซ้าย เฟิงจินหยวน ให้กำจัดเหยาซื่อและบุตรทั้งสองคนของนาง ไม่ให้พวกเขากลับไปยังเมืองหลวงได้

ส่วนสัญญาหมั้นหมายกับองค์ชายเก้านั้นที่ได้รับจากฮ่องเต้นั้น สำหรับบุตรีคนโตของฮูหยินใหญ่ ซึ่งตอนนี้ตำแหน่งนั้นตกเป็นของมารดาของเฟิงเฉินหยู หลังจากที่เหยาซื่อถูกถอดออกจากตำแหน่ง

คนขับรถม้าหัวเราะอย่างเย็นชา ไม่มีเหตุผลใดที่จะปกปิดตัวตนอีกต่อไป เขาอยากรู้ว่าทำไมสาวน้อยคนนี้จึงกล้าได้กล้าเสียเช่นนี้

"เจ้ารู้ตั้งแต่เมื่อไหร่?" เขาเริ่มถาม เขาจับกริชไว้ในมือ ทันทีที่เขาได้ยินคำตอบของเฟิงหยูเฮง เขาจะลงมือทันที

เฟิงหยูเฮงหัวเราะอย่างเยือกเย็น แววตาน่ากลัว "ถ้าเจ้าไม่ทำร้ายซูซื่ออย่างโหดร้ายเช่นนั้น ข้าจะไม่สงสัยในตัวเจ้าเลย"

"แค่นั้นหรือ?" คนขับรถม้าถาม

"ไม่" เฟิงหยูเฮงชี้ไปที่มือของเขา "มือขวาของเจ้าด้าน เห็นได้ชัดว่าเจ้าเป็นผู้ที่ใช้อาวุธเป็นประจำ ถ้าเจ้าเป็นคนขับรถม้า รอยด้านจะอยู่ที่นิ้วชี้ของเจ้า"

เมื่อกล่าวคำพูดเหล่านั้นจบลง เฟิงหยูเฮงไม่รอให้คนขับรถได้ลงมือ นางเริ่มโจมตีก่อน นางได้ดึงปืนกลจากพื้นที่จัดเก็บของนางออกมา นางซ่อนปืนไว้ในแขนเสื้อของนาง นางเหนี่ยวไกยิงปืนทันที

คนขับรถม้ารู้สึกตกใจจากการโจมตีที่ไม่คาดคิด เฟิงหยูเฮงรีบกระโดดขึ้น นางยิงที่คอของคนขับรถม้าอย่างแม่นยำโดยไม่ต้องเล็ง เลือดกระเด็นเปื้อนแขนเสื้อของนาง จากนั้นภายในรถก็มีเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจดังขึ้น

เฟิงหยูเฮงจับบังเหียนและเตะคนขับรถม้าออกจากรถ จากนั้นหัวเราะเยาะและกลับรถมุ่งหน้าไปเมืองหลวง

การเดินทางครั้งนี้ ทั้งสี่คนกำลังหนีเอาตัวรอดเพื่อรักษาชีวิตของพวกเขา ตอนนี้พวกเขามาถึงเมืองหลวงแล้ว

ตอนนี้เฟิงหยูเฮงมองไปข้างหน้าเพื่อมองหาตระกูลเฟิง นางอยากจะเห็นบิดาที่ชั่วร้ายคนนี้ยิ่งนัก คนที่น่ากลัวคนนี้มีลักษณะเป็นอย่างไร