DMWS ตอนที่ 176 พ่อจ๋า ? [ฟรี]

"มิราจไนท์ !!"เห็นเงาร่างที่กระเด็นออกไปไกลปีเตอร์ตะโกนอย่างประหลาดใจ มิราจไนท์ ได้เผชิญหน้ากับการระเบิดสองครั้ง ทั้ง ครั้งที่สองยังเเรงกว่าครั้งเเรงมากทำให้เขารู้สึกตกใจอย่างมาก

 

อั๊กก

 

หลังจากกระเด็นออกไปได้ไม่นานเเรงปะทะก็ได้หยุดลงเเจ็คสันจับไปที่เอวของเขาที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย โชคดีที่เขาได้สัญลักษณ์เเห่งการป้องกันช่วยไม่งั้นการระเบิดเมื่อครู่คงทำให้เขาสาหัสอย่างเเน่นอน

 

"โชคดีที่ฉันมีสัญลักษณ์เเห่งการป้องกันช่วย ไม่อย่างนั้น ฉันคงต้องเจ็บหนักเป็นเเน่!"เเจ็คสันเเอบลอบยิ้มในใจด้วยความกลัวต่อเหตุการณ์เมื่อครู่

 

ในช่วงไม่กี่วินาทีสุดท้ายก่อนการระเบิดระลอกที่สองเเจ็คสันมีเวลาที่จะถอนใบดาบเก้าอสนีของเขาเพียงชั่วครู่ ดังนั้นเขาจึงได้รอดจากเเรงปะทะของการระเบิดโดนตรง เเละ ยังมี สัญลักษณ์เเห่งการป้องกันที่ช่วยลดความเสียหายจากคลื่นเเรงกระเเทกของการระเบิดอีกด้วย

 

เพราะส่วนใหญ่เเรงปะทะจากการระเบิดมีส่วนช่วยจากสัญลักษณ์เเห่งการป้องกันทำให้เเจ็คสันสามารถรอดพ้นอันตรายมาได้ในที่สุดเเม้จะได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยก็ตาม

 

"ฉันไม่เป็นอะไร สไปเดอร์เเมน!"เเจ็คสันพยุงตัวเองลุกขึ้นก่อนที่จะกล่าวตอบปีเตอร์

 

"เมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้น?"ปีเตอร์เดินเข้าไปที่เบื้องหน้าของมิราจไนท์เเละกล่าวถามเขากำลังสงสัยต่อเเรงระเบิดที่เกิดขึ้นเมื่อครู่

 

"ในร่างกายของมิวเเทนท์ชายอีกคนนึงดูเหมือนจะมีหม้อเเปลงระเบิดฝังเอาไว้ในร่างกาย ดังนั้นทันทีที่ชีพจรของหมอนั่นหยุดเต้น ผนวกกับพลังเเรงดันอากาศที่ควบคุมไม่ได้ของผู้หญิงคนนั้นทำให้เกิดเเรงระเบิดปะทะขึ้นอย่างรุนเเรง"เเจ็คสันกล่าวอธิบายทันที

 

เเจ็คสันรู้ว่านี่ไม่ใช่กับพวกมิวเเทนท์ทุกคนที่มีหม้อเเปลงระเบิดฝังไว้ในร่างกายเฉพาะมิวเเทนท์ที่ได้รับพลังมาจากการทดลองเพียงเท่านั้น เพราะคนเหล่านั้นต้องการควบคุมพวกมิวเเทนท์ให้อยู่ในกฏระเบียบไม่งั้นภัยจะย้อนมาสู่พวกเขาเอง

 

ได้ยินคำพูดของเเจ็คสันปีเตอร์จ้องมองไปที่การระเบิดเบื้องหน้าเขารู้สึกสงสารพวกหญิงสาวอกโตคนนั้นที่มีระเบิดฝังไว้อยู่ในร่างกาย

 

"ร่างของฟรานซิสจะมีระเบิดหรือไม่ฉันก็ไม่รู้ เเต่เท่าที่ดูจากคนเหล่านี้ โอกาสที่จะเป็นไปได้นั้นมีอยู่มาก!"เเจ็คสันกล่าวพูดขึ้น

 

ถ้าเป็นเรื่องจริงพวกเขาก็ไม่สามารถปฏิบัติด้วยวิธีรุนเเรงได้เพราะเเรงระเบิดนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะประเมินความเสียหายแบบเล็ก ๆ ได้โดยง่าย

 

"เเล้วพวกเราจะทำอย่างไรต่อ ดูเหมือนเธอจะยังไม่ตาย?"เเรงระเบิดเมื่อครู่สร้างบาดเเผลฉกรรจ์สาหัสให้กับหญิงสาวอกโตคนนี้ทั้งยังมีบาดเเผลจากการปะทะจากการโจมตีของเเจ็คสัน

 

"ผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างอึดจริงจริง! ฉันจะหักเหความสนใจของเธอเมื่อนายพบโอกาสใช้ใยเเมงมุมนั่นจับกุมตัวเธอไว้!"เเจ็คสันกล่าวออกมาตอนนี้เเม้ว่าความเเข็งเเกร่งของปีเตอร์จะรุนเเรงเเต่ก็คงไม่สามารถต้านเเรงระเบิดจากคนคนนี้ได้

 

ปีเตอร์พยักหน้าตอบรับทันทีเขารู้ตัวเองดีว่าไม่อาจประมาทเอาตัวเข้าไปเสี่ยงกับระเบิดที่รุนเเรงขนาดนี้ได้

 

ฟุ่บ!

 

ด้วยอากาศบาดเจ็บของหญิงสาวคนนี้ทำให้เเจ็คสันรับมือกับเธอง่ายขึ้นเเต่เพียงเพราะเขาต้องระวังการระเบิดภายในร่างของหญิงสาวคนนี้ทำให้เขาโจมตีเธออย่างระวัง

 

ฟุ่บ!

 

ดาบของเขาได้ตัดผ่านเเขนขวาของเธอซึ่งเป็นผลให้เเขนของเธอคนนั้นถูกตัดทันที

 

อ๊าา

 

หญิงสาวคนนั้นกรีดร้องด้วยเสียงที่น่าสงสารเธอเเทบจะไม่สามารถใช้พลังในการโจมตีศัตรูได้อีกเเล้วเพราะอาการบาดเจ็บต่อเนื่อง เเรงระเบิดก่อนหน้านี้ส่งผลให้เธอเเทบจะสาหัสเลยก็ว่าได้เเต่เธอรู้ดีว่าหากภารกิจครั้งนี้ล้มเหลวเธอก็จะต้องตายอยู่ดีดังนั้นเธอจึงทุ่มสุดชีวิต

 

ฟุ่บ!

 

เเจ็คสันได้ตัดผ่านขาของเธอคนนี้จนล้มลงส่งผลให้เลือดของเธอคนนี้ไหลออกมาเหมือนน้ำพุซึ่งเเม้จะเป็นเช่นนั้นเธอก็ยังคงโจมตีเเจ็คสันเเม้พลังของเธอใกล้จะหมดเต็มทีเเล้วก็ตาม

 

ฟุ่บ!

 

เเจ็คสันไม่ได้สนใจเขารีบสั่งการให้ปีเตอร์ฉวยโอกาสในจังหวะนี้จัดการจับกุมศัตรูเอาไว้ในทันที

 

...

 

ปั้ง

 

ในขณะเดียวกันทางฝั่งด้านของเวด ,ฟรานซิสใช้เท้าเตะไปที่ศีรษะของเวด เพียงเเต่ว่าพอเวดได้โอกาสจังหวะเขาก็หลุดขึ้นจากการคุกคามของฟรานซิสได้ อาการบาดเจ็บส่วนใหญ่ของเขาถูกรักษาขึ้นอยู่กับเวลาดังนั้นเขาจึงได้เปรียบฟรานซิสมาก

 

"ฟรานซิส ~ ~ ฟรานซิส ~"เห็นฟรานซิสล้มลงเวดลุกขึ้นเเละเตะไปที่ฟรานซิสอย่างต่อเนื่อง

 

ปั้ง!

 

เวดไม่ได้สนใจอาการบาดเจ็บที่คอของตัวเองเขาโยนฟรานซิสไปที่มุมขอบกำเเพงถนนอีกครั้งก่อนที่จะจ่อปืนไปที่ศีรษะของฟรานซิส เขารอเวลานี้มานาน นี่เป็นเวลาที่เขาจะได้เเก้เเค้น

 

"!!"ฟรานซิสในตอนนี้เเทบจะไร้เรี่ยวเเรงต่อต้านเขาจ้องมองไปที่บุคคลเเปลกหน้าสวมเสื้อเเดงที่กำลังจ่อปืนมาที่เขา

 

!

 

เพียงเเต่ว่าฟรานซิสไม่ได้หวาดกลัวเขากลับหัวเราะออกมาราวกับคนบ้าซึ่งมันทำให้เวดรู้สึกหงุดหงิดหยิบดาบของเขาเเทงเข้าไปที่หน้าอกของฟรานซิสอีกครั้ง

 

"โอ้ว! ได้ยินเสียงหัวเราะของเเกเเล้วฉันรู้สึกเอียนว่ะ"เวดกล่าวออกมาอย่างชอบอกชอบใจ

 

"ถุ้ย!"เพียงเเต่ว่าฟรานซิสได้ถุยน้ำลายที่เป็นก้อนเลือดของเขาใส่หน้าของเวด เขาไม่ได้เกรงกลัวความตายเเม้เเต่น้อยทั้งยังไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดเเละอารมณ์ความกลัว สิ่งที่เขาสนใจก็คือการยั่วยุของเวด

 

"บางทีเเกอาจจะสงสัยว่าฉันเป็นใคร?งั้นดูนี่"เวดจ้องมองไปที่หน้าของฟรานซิสเขาได้ถอนหน้ากากของตัวเองออกเผยให้เห็นรูปลักษณ์อันอัปลักษณ์ของเขา

 

"เวด ? ไอ้เกรียน วิลสัน !!"เห็นหน้าตาหน้าเกลียดนี้ฟรานซิสมีการเเสดงออกที่เปลี่ยนไป ดูเหมือนเขาจะรู้เเล้วว่าคนที่บุกดักรอเเละจู่โจมคนนี้คือใคร

 

"ฉันไม่คิดว่าเเกยังมีชีวิตอยู่!"

 

"เเต่ฉันก็ยังรู้สึกอิจฉาเเกเลยที่ได้ความสามารถอมตะนี้มา"ฟรานซิสจ้องมองไปที่ตาคู่นั้นด้วยความเกลียดชัง

 

ปั้ง!

 

"บอกฉันมา! เกี่ยวกับวิธีที่จะฟื้นคืนหน้าตาของฉัน"เวดต่อยลงไปที่ใบหน้าของฟรานซิสหมัดนึงทันที

 

เหตุผลที่เขายังไม่ฆ่าฟรานซิสก็เพราะปราถนาที่จะฟื้นคืนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาคืนดังนั้นเขาจึงต้องการตาหาฟรานซิสเเละทวงถามวิธีที่จะกู้หน้าของเขาคืนกลับมาเพื่อกลับไปหาวาเนสซ่าอีกครั้ง

 

"ฮ่าฮ่า...เเกพูดอะไรของเเก มันจะไปมีวิธีนั้นอยู่ได้ยังไง?ยีนกลายพันธ์ของเเกได้เริ่มต้นไปเเล้ว ชีวิตของเเกจะต้องอยู่กับใบหน้าอัปลักษณ์นี้ไปตลอดชั่วชีวิต"ฟรานซิสหัวเราะออกมาให้กับความหวังลม ๆ เเล้ง ๆ ของเวด

 

"ไอ้สารเล้วเอ้ย!!"ได้ยินคำพูดของฟรานซิส ความหวังของ เวด ถูกทำลายไปในทันที

 

"งั้นเเกก็ไม่จำเป็นจะต้องมีชีวิตอยู่อีกเเล้ว!"เนื่องจากความหวังของเขาได้พังทลายลง เวด ได้เคียดเเค้นฟรานซิสอย่างมาก ไม่มีเหตุผลที่จะต้องไว้ชีวิตของมันอีกครั้งดังนั้นเวดจึงยกกำปั้นขึ้นเพื่อหวังจะต่อยฟรานซิสให้ตายภายใต้ความโกรธของเขา

 

เป้ง~~

 

เพียงเเต่ว่าในขณะที่เวดกำลังง้างมือไปที่ด้านหลังเพื่อเตรียมต่อยมันก็ชนเข้ากับเงาคนร่างเหล็กตัวใหญ่

 

"พ่อ,จ๋า?"

 

...