Chapter 178: แผนขั้นสุดท้าย
พวกเขาไล่ตามดาร์คเอลฟ์ไม่สำเร็จ อย่างไรก็ตาม, พวกเขาก็ฆ่าปีศาจและระบุตำแหน่งที่แท้จริงของ เอเลน่า ได้ จากนั้น ลิงค์ ก็บอกลากับ เอเลนอร์ และเดินทางกลับไปยังสถาบันเพื่อรายงานเรื่อง ลอนเดล กับ เอร์เรร่า
เอร์เรร่า ให้ความสำคัญกับความคิดเห็นของ ลิงค์ และเอาเรื่องนี้ไปรายงานกับผู้อาวุโสในทันที พอได้ยินข่าวนี้, มันมีข่าวลือว่า แอนโทนี่ หัวร้อนและตกใจมากจนคริสตัลแก้วที่เขาถืออยยู่ในมือตกจากมือของเขาและแตกเป็นเสี่ยงๆ
ตอนนี้การเฝ้าระวังของทั้งสถาบันอยู่ในระดับที่สูงมากๆ ครั้งนี้, พวกเขาขุดร่องให้ลึกขึ้น, และอัพเกรดหอคอยเวทย์มนตร์สำคัญทุกแห่งในสถาบัน
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะกำลังเตรียมตัวรับมือกับศัตรูที่น่าสะพึงกลัว
จำนวนความใส่ใจที่สถาบันมีให้กับปัญหานี้ทำให้จิตใจของ ลิงค์ สงบขึ้น ในวันถัดมา, เขาชาร์จหินนักปราชญ์สีเขาเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาสามารถชาร์จได้ในขณะที่วิจัยเวทย์มนตร์ของเขาต่อ, พยายามที่จะพัฒนาความรู้ของเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนที่จะถึงวันแห่งโชคชะตา
เขามีเป้าหมายที่แน่ชัดอยู่แล้ว, ซึ่งก็คือการลดเวลาในการร่ายเวทย์เลเวล 6 ของเขา, หัตถ์ไททัน แม้ว่าเวทย์นี้จะมีพลังโจมตีมหาศาล, แต่ ลิงค์ ก็ยังต้องใช้เวลาอย่างน้อยห้าวินาทีในการร่ายเวทย์แม้ว่าจะได้ความช่วยเหลือจากระบบเกมส์ด้วยก็ตาม ดังนั้นประโยชน์ในการต่อสู้ของเวทย์นี้จึงเป็นอันตรายมากๆ
ซึ่งนี่เป็นจุดอ่อนในการเป็นนักเวทย์ ยิ่งเวทย์เลเวลสูงเท่าไหร่, ความซับซ้อนของโครงสร้างเวทย์มนตร์ก็ยิ่งสูงเท่านั้น แม้ว่าความแข็งแกร่งของเวทย์มนตร์จะเพิ่มเป็นเท่าตัวในแต่ละเลเวลก็ตาม, แต่มันก็จะใช้เวลาในการร่ายสูงเป็นเท่าตัวด้วย
ในระหว่างการต่อสู้, ยิ่งฝ่ายตรงข้ามมีเลเวลสูงเท่าไหร่, ก็ยิ่งลดข้อได้เปรียบที่นักเวทย์มีเหนือกว่าอาชีพอื่นมากเท่านั้น ซึ่งนี่จะเป็นเรื่องจริงไปตลอดจนกว่านักเวทย์จะบรรลุสถานะตำนาน
ลิงค์ จำเป็นต้องลดเวลาในการร่ายเวทย์ของเขาให้ได้—แม้ว่าจะลดได้แค่ 0.1 วินาทีก็ถือว่าลดลงจนเห็นผลแล้ว
สถาบันเวทย์มนตร์ระดับสูงอีสโควฟกำลังฟื้นตัวไปได้ด้วยดีจากความพ่ายแพ้เล็กๆของพวกเขา
อีกด้านนึง, ดาร์คเอลฟ์ ลอนเดล ก็เพิ่งจะหนีจากการไล่ตามของ ลิงค์ มาได้อย่างหวุดหวิด เขาไม่กล้าอยู่ในป่าเกอร์เวนท์ต่อแล้วจึงเดินทางกลับไปทางเหนือ
ประมาณครึ่งเดือนให้หลัง, ลอนเดล ได้กลับไปที่ทะเลสาปดำ
นี่เป็นพื้นที่ส่วนกลางของแบล็คฟอเรส แม้ว่าอาณาจักรนอร์ตันจะกำลังรุดหน้าเข้ามาในดินแดนนี้อย่างรวดเร็ว, แต่กองกำลังแนวหน้าของพวกเขาก็ยังอยู่ห่างออกไปอย่างน้อย 500 ไมล์ ดังนั้น, พื้นที่นี้จึงยังปลอดภัยอยู่
หลังจากวนรอบทะเลสาปมาได้ครึ่งไมล์, ลอนเดล ก็เห็นท่าเรืออยู่ข้างหน้า ไม่มีคนเรืออยู่ที่ท่า, แม้ว่าจะมีเรือแคนูไม้อยู่บ้างก็ตาม ลอนเดล ขึ้นเรือแคนูไม้อย่างระมัดระวังและเอานิ้วเท้าของเขาแตะวงเวทย์ที่สลักเอาไว้เบาๆ ขณะที่มานาไหลเข้าไปในวงเวทย์, เวทย์ธาตุน้ำที่ใส่เอาไว้ในเรือแคนูนี้ก็ถูกเปิดใช้ในทันที
เรือแคนูไม้เล็กๆพุ่งออกไปและมุ่งน่าไปยังเกาะที่อยู่ใจกลางแม่น้ำอย่างมั่นคงแต่ก็รวดเร็ว มีหอคอยเวทย์มนตร์อยู่บนเกาะเรียกว่าหอคอยฮอร์ตัน หอคอยนี้เป็นของอาจารย์ของเขา, ดยุค ไอมอนส์
ไอมอนส์ เป็นนักเวทย์เลเวล 7, และสถานะทางการเมืองของเขาในซิลเวอร์มูนก็เป็นแค่รองนายกรัฐมนตรีเท่านั้น ปีศาจที่เดินทางไปป่าเกอร์เวนท์กับเขาในครั้งนี้เองก็ได้อาจารย์ของเขาอัญเชิญขึ้นมา
หลังจากผ่านไป 20 นาที, ลอนเดล ก็มาถึงเกาะ เกาะแห่งนี้เต็มไปด้วยพืชพันธุ์หนาทึบ, และสามารถมองเห็นเงาลอยละล่องอยู่ท่ามกลางหมอกหนาได้ลางๆ เงาพวกนี้คือปีศาจคุ้มกันที่อาจารย์ของเขาอัญเชิญมา ความแข็งแกร่งของพวกมันอยู่ที่เลเวล 3 ถึง 4, และความสามารถในการต่อสู้ของพวกมันก็มากกว่าทหารทั่วไปที่เลเวลเท่ากันถึงสามเท่า
ลอนเดล ชาร์จคทาของเขาด้วยมานาซึ่งทำให้มันส่องแสงสีม่วงออกมา นี่คือเวทย์มนตร์เครื่องหมาย ภายใต้ผลของเวทย์มนตร์เครื่องหมายนี้, เขาจะไม่ถูกสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายพวกนี้โจมตี
จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในป่าอย่างระมัดระวัง หลังจากผ่านไปสิบนาที, หอคอยที่มีโครงสร้างภายนอกคล้ายกับปราสาทก็ปรากฎขึ้นในทัศนวิสัยของเขา หอคอยแห่งนี้ถูกล้อมรอบด้วยกำแพงสูง, และมีปีศาจสูง 12 ฟุต ยืนอยู่ที่หน้าทางเข้าเพียงลำพัง
ปีศาจตัวนี้ไม่เพียงแค่ตัวสูงเท่านั้น, แต่ยังมีชั้นของเกล็ดปีศาจหนาปกคลุมร่างกายที่แข็งแกร่งของมันอีกด้วย แทบจะไม่มีช่องว่างในเกราะหนานี้เลยและเขารูปร่างเหมือนมีดก็งอกออกมาจากกระโหลกของมันด้วย มันดูน่ากลัวมากๆขณะที่ถือดาบสองมือขนาดยักษ์ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าตัว ลอนเดล เสียอีก
ปีศาจตัวนี้ชื่อว่า บรูธตัน, นักรบปีศาจเลเวล 7 มันคือปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดที่อาจารย์ของเขาเคยอัญเชิญมา, และอาจจะมีพลังพอที่จะขยี้ทั้งกองทัพของนักรบฟิรุแมนได้ถ้ามันต้องการ
ลอนเดล ทักทายปีศาจด้วยความเคารพแล้วพูด “ท่าน บรูธตัน, ผมอยากจะขอเข้าพบอาจารย์ของผมครับ”
ปีศาจมองลงมาที่ ลอนเดล อย่างหยิ่งทะนงแล้วบ่นด้วยความดูถูก “เจ้าตัวกระจ้อย, เจ้าไม่ได้พา โนบิ มากับเจ้าด้วยรึ? เขาอยู่ที่ไหน?”
“โนบิ จากไปแล้วครับ ผมมาที่นี่เพื่อรายงานกับอาจารย์ของผมถึงปัญหานี้”
“อะไรนะ? ใครฆ่า โนบิ ได้? ถึงเขาอาจจะเป็นคนติดตลกเล็กน้อย, แต่พลังของเขาก็ไม่ใช่สิ่งที่พวกมนุษย์จะต่อกรได้นะ บอกข้ามาใครเป็นคนทำ!” บรูธตัน จ้อง ลอนเดล ด้วยดวงตาที่ปูดจนเห็นเส้นเลือด, ม่านตาของเขากำลังลุกไหม้ด้วยเพลิงแค้นที่รุนแรง
ลอนเดล รู้สึกกดดันกับสายตาคุกคามนี้, เขากดดันมากจนเขาหายใจแทบไม่ออก เขาพยายามรักษาความเยือกเย็นเอาไว้แล้วพูด “ท่าน บรูธตัน, ผมต้องการพบอาจารย์ของผมครับ”
ในตอนนั้น, ก็มีเสียงดังออกมาจากหอคอยเวทย์มนตร์ “บรูธตัน, ให้เขาเข้ามา”
พอได้ยินเสียงนี้, การคุกคามอันน่าหวาดกลัวของ บรูธตัน ก็สลายไป เขาส่งเสียงฮึดฮัดออกมาก่อนที่จะเปิดทางให้ ลอนเดล อย่างเชื่อฟัง
ลอนเดล ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกและเข้าไปในหอคอย พอเขาเข้ามาข้างในกำแพงปราสาท, เขาก็เห็นเพื่อนดาร์คเอลฟ์ของเขาในที่สุด พวกเขาบางคนเป็นรุ่นพี่และรุ่นน้องโดยตรงของเขา, ขณะที่คนอื่นๆเป็นคนใช้ที่เขาสนิทด้วยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาในทันที
พอหนึ่งในนักเวทย์เห็น ลอนเดล, เขาก็ชี้ไปที่หอคอยแล้วพูด “อาจารย์กำลังรอนายอยู่ที่ระเบียงดาดฟ้า รีบไปพบท่านเถอะ”
“อารมณ์ของเขาเป็นยังไง?” ลอนเดล กระซิบถาม
“ฉันบอกไม่ได้ แต่น่าจะไม่แย่เกินไปหรอก” นักเวทย์ตอบกลับไป
“งั้นหรอ ขอบคุณนะ” ลอนเดล จำเป็นต้องเตรียมใจเอาไว้
ลอนเดล เดินขึ้นบันไดกว้างใหญ่สีเทาไปยังระเบียงดาดฟ้า ระเบียงนั้นมีขนาดกว้างมากๆและถูกปุกคลุมด้วยโดมแสงโปร่งแสง
ชายแก่สวมผ้าคลุมสีเทายืนอย่างเงียบๆอยู่ที่มุมหนึ่งของดาดฟ้า เขาไม่ได้หันร่างกายแม้ว่าจะได้ยินเสียงรบกวนข้างหลังเขา เขาเพียงแค่พูดออกมาอย่างนุ่มนวล “ในความฝันของข้า, สตรีแห่งความมืดได้ส่งข้อความมาให้ข้า เธอบอกว่าลอร์ดทางใต้ไม่พอใจเป็นอย่างมากกับการกระทำของเจ้าในการฆ่า เอเลน่า”
สตรีแห่งความมืดและลอร์ดทางใต้นั้นเป็นตัวตนเสมือนพระเจ้า สำหรับมนุษย์ที่โกรธเคืองพระเจ้า – ซึ่งนี่ไม่ใช่ข่าวดีอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม, ไม่มีร่องรอยของความกลัวบนใบหน้าของ ลอนเดล เลย เขาอธิบายอย่างใจเย็น “สถานการณ์มันร้ายแรงนี่ครับ ถ้าผมไม่ฆ่าเธอ, เธอก็จะตกอยู่ในกำมือของสถาบันเวทย์มนตร์ระดับสูงอีสโควฟ และถ้าเรื่องนั้นเกิดขึ้นจริงๆหล่ะก็, ผมมั่นใจว่าลอร์ดทางใต้คงจะไม่พอใจยิ่งกว่านี้แน่นอนครับ”
“นั่นสินะ” ไอมอนส์ พยักหน้า จากนั้นเขาก็หันมาเผยให้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยและม่านตาสีขาว เขาตาบอดไปแล้ว
“โนบิ ไม่ใช่พวกอ่อนแอ ใครฆ่าเขาได้รึ?” ไอมอนส์ ถาม
“ตอนนั้นผมรีบร้อนอยู่ ห่าฝนที่เกิดขึ้นได้ลบร่องรอยในการหนีส่วนใหญ่ของผมไป ซึ่งผมเหลือบมองเขาได้แค่แวบเดียวจากที่ไกลๆครับ มันน่าจะเป็นชายคนนั้น”
ไม่มีความจำเป็นต้องขอคำอธิบาย ในฐานะอาจารย์ของ ลอนเดล, ไอมอนส์ รู้ดีว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไร “นี่เป็นการรับมือกับเขาในครั้งแรกของเจ้า เจ้าคิดว่าเป็นยังไงหล่ะ?”
ลอนเดล เริ่มเล่าประสบการณ์ของเขาในป่าเกอร์เวนท์, และดวงตาของเขาก็กระตุกเล็กน้อย “ตอนนี้ผมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาในการต่อสู้โดยตรงครับ แต่, ผมมั่นใจว่าความสามารถทางจิตใจของพวกเราสูสีกัน แม้ว่าจะมีด้านหนึ่งที่เขาแข็งแกร่งกว่าผมอย่างก้าวกระโดดก็ตาม”
“บอกรายละเอียดเพิ่มเติมมาหน่อยซิ” มีร่องรอยของอารมณ์ที่ผันผวนในน้ำเสียงของ ไอมอนส์
“เขาไม่ใช่พวกลุยเดี่ยวครับ เขาได้รวบรวมพรรคพวกที่แข็งแกร่งเอาไว้รอบตัวเขา ผมได้ทำการค้นคว้ามาแล้วและได้รับรู้ว่าเขามีพรรคพวกในสถาบัน, กลุ่มทหารรับจ้าง, MI3, โลกพ่อค้าและแม้กระทั่งนักเวทย์ลึกลับเลเวล 6 แถมยังมีข่าวลือด้วยว่าเขามีความสัมพันธ์อันดีกับองค์หญิง เซลีน เขาไม่ได้เป็นคนเปิดเผยเท่านั้น, แต่เขายังเป็นคนถ่อมตัวอีกด้วยครับ ผมไม่รู้สึกถึงร่องรอยของความเย่อหยิ่งที่นักเวทย์ปกติมีในตัวเขาเลย เขามักจะบ่งบอกพรสวรรค์ของผู้อื่นได้อย่างแม่นยำและมีเสน่ห์ดึงดูดมากๆ ซึ่งทักษะทางสังคมพวกนี้เป็นสิ่งที่ทำให้เขาอันตรายมากครับ”
แผนการนี้มีความตั้งใจที่จะดำเนินการอย่างลับๆ; หมู่บ้านเกาลัดนั้นเป็นพื้นที่ที่ห่างไกลมากๆ แต่เดิมแล้ว โนบิ มีหน้าที่แค่ติดตามนักเวทย์ลึกลับเลเวล 6 เท่านั้น อย่างไรก็ตาม, การปรากฎตัวของ ลิงค์ ก็ทำให้แผนการทั้งหมดยุ่งเหยิง
ใครจะไปคิดว่านักเวทย์อย่างเป็นทางการจากสถาบันเวทย์มนตร์ระดับสูงอีสโควฟที่เป็นที่น่าเคารพนับถือจะมีความสัมพันธ์กับนักเวทย์ลึกลับที่หลงเข้ามาในศิลปะแห่งความมืดหล่ะ? นี่เป็นเหตุการณ์แปลกประหลาดที่เกิดขึ้นต่อหน้าสายตาของ ลอนเดล
ซึ่งนี่ทำให้ ลอนเดล รู้สึกไม่ปลอดภัยมากๆ เขารู้สึกราวกับว่า ลิงค์ มีเส้นสายมากมาย, และยังมีเส้นสายที่เขายังไม่รู้ ถ้าเขาก้าวเข้าไปในป่าเกอร์เวนท์อีกหล่ะก็, เขาอาจจะจบสิ้นหากเขาก้าวพลาดแม้เพียงก้าวเดียว
มันแทบจะเป็นไปไม่ได้ในการป้องกันยุทธวิธีนี้
ไอมอนส์ เงียบไปพักใหญ่ๆก่อนที่จะพูดอีกครั้ง “สตรีแห่งความมืดเคยบอกข้าว่าเทพแห่งแสงได้พบผู้ถูกเลือกคนใหม่ท่ามกลางผู้คนของฟิรุแมนแล้ว ตอนแรก, ข้าก็ไม่ได้คิดอะไรมาก มันน่าจะเหมือนกับ ไบรอันท์ อีกคนนึง แต่ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะเลวร้ายกว่าที่ข้าจินตนาการเอาไว้นะ”
นักเวทย์ในตำนาน ไบรอันท์; มนุษย์ทุกคนคงจะเคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของเขาและอาจจะเคารพในเกียรติศอันไร้ที่สิ้นสุดของเขา อย่างไรก็ตาม, คนที่รู้ประวัติศาสตร์ที่แท้จริงนั้นรู้ว่าที่ ไบรอันท์ สามารถบรรลุความสำเร็จที่ไม่ธรรมดาเช่นนั้นได้เป็นเพราะพรสวรรค์ของเขาแค่บางส่วนเท่านั้น ส่วนเหตุผลอื่นก็คือพรแห่งพระเจ้า
เขาเป็นผู้ที่ถูกเทพแห่งแสงเลือกคนก่อน
นอกจากนี้, แม้ว่าเขาจะกลายเป็นนักเวทย์ในตำนานที่ทุกคนเคารพและรักใคร่ได้จริงๆ, แต่เขาก็เป็นคนประหลาดและหมดหวังเรื่องความรัก เขาใช้เวลาทั้งชีวิตของเขาไปกับการพัวพันกับไฮเอลฟ์หญิงคนนึง, และถึงกับตัดสินใจอย่างผลีผลามที่จะไม่สนใจเรื่องความรัก
ไบรอันท์ สามารถทำหน้าที่ในการยับยั้งกองทัพแห่งความมืดได้และเป็นบุคคลตัวอย่างที่ดีสำหรับผู้คนในฟิรุแมน อย่างไรก็ตาม, เขาไม่รู้วิธีคลุกคลีกับพรรคพวก ไม่ว่า ไบรอันท์ จะแข็งแกร่งขนาดไหน, มันก็เป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ อันที่จริง, ปีศาจที่ชื่อว่า ทาร์วิส นั้นได้ทุ่มสุดตัวเพื่อทำให้เขาอ่อนแรงลง
อย่างไรก็ตาม, ผู้ถูกเลือกคนใหม่นี้ไม่ธรรมดา
จากนั้น ลอนเดล ก็ถามขึ้นมา “ถ้างั้นพวกเราควรทำยังไงดีครับ?”
ไอมอนส์ ส่ายหัว “พวกเราจะต้องจัดการคนๆนี้อย่างจริงจัง แต่ว่า, เรื่องที่สำคัญเป็นอันดับแรกก็คือการทำลายกองทัพของอาณาจักรนอร์ตันที่กำลังมุ่งหน้ามาทางเหนือในตอนนี้”
ลอนเดล มอง ไอมอนส์ ด้วยสีหน้าประหลาดใจ “อาจารย์, พวกเราจะเปิดใช้ไอเทมเทพหรอครับ?”
ไอมอนส์ พยักหน้า, ดวงตาสีขาวของเขาหันไปยังฉากคริสตัลที่อยู่ข้างเขา “มันใกล้ถึงเวลาแล้ว สถาบันเวทย์มนตร์ระดับสูงอีสโควฟจะเป็นแผนขั้นตอนสุดท้าย”
ในตอนที่สถาบันล่มสลาย, อาณาจักรนอร์ตันจะสูญเสียอำนาจโจมตีส่วนใหญ่ไป ความสามารถด้านเวทย์มนตร์ของพวกเขาก็จะลดไปอย่างน้อย 50% ด้วย ผนวกกับพลังของไอเทมเทพ, มันจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับดาร์คเอลฟ์ในการกู้สถานการณ์
“อาจารย์ครับ, ท่านกำลังจะบอกว่าพวกเราต้องเดินหน้าแผนกบฎจันทราทมิฬหรอครับ? แต่ชายแก่ที่อยู่ในหอคอยอสุราอาจจะยังไม่พร้อมก็ได้นะครับ”
“โอ้, ชายแก่คนนั้นก็เป็นแค่เครื่องสังเวยเท่านั้นแหล่ะ” ไอมอนส์ หัวเราะ
