บทที่ 17 เจ้าเด็กเกเรน้อย [NC 18+]
เล่มที่ 01 บทที่ 17 – เจ้าเด็กเกเรน้อย
[NC 18+]
หลังจากถูกพาขึ้นห้องมาประตูได้ปิดลงภายในห้องเหลือเพียงเทียนถังและถังหยาน ดวงตาของคนทั้งคู่นั้นเต็มไปด้วยความใคร่ปรารถนาที่รุนแรงหาที่เปรียบ เทียนถังเดินไปหาถังหยานก่อนที่ประกบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของถังหยานอย่างอ่อนโยน
ถังหยานตอบสนองและโต้กลับทันทีร่างกายของคนทั้งคู่ร้อนรุ่มขีดสุดมือสองข้างเทียนถังจับไปที่เนินเขาสูงสองลูกจนนางต้องดึงริมฝีปากออกพร้อมร้องเสียงหลง “อ๊า!” มันฟังดูแล้วมีเสน่ห์อย่างยิ่ง.. เทียนถังไม่ได้หยุดยืนหน้าลงไปจูบถังหยานอีกรอบ
“อ๊ะ..อือ” ร่างกายของถังหยานอ่อนระทวยลงราวกับของเหลวภายใต้จูบอันเร่าร้อนของเทียนถัง.. เทียนถังใช้มือรุกเร้าเข้าไปใต้อาภรณ์ย่ำยีเนินเขาสองลูกอย่างรุนแรงด้วยอาการเมาเขาจึงไม่รู้จักคำว่าอ่อนโยนต่อหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย ถังหยานตาเลื่อนลอยขึ้นเรื่อยๆ
ราวกับว่ากำลังจะเสพติดสิ่งนี้ เวลาต่อมาเทียนถังผลักถังหยานลงบนเตียงจนนางร้องเสียงหลงออกมาจากการกระทำที่รุนแรงของเทียนถัง.. เทียนดึงอาภรณ์ของถังหยานจนฉีกขาด “แคว๊กก” มันทำให้ถังหยานรู้สึกอายหน่อยๆ ถ้าหากนางไม่มีอาการเมาเหลืออยู่นางคงจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนีเพราะความอายแน่ๆ
เพราะว่าตัวเองกำลังจะมีอะไรกับเด็กอายุน้อยกว่าหลายปี พอเทียนถังดึงอาภรณ์ของนางจนฉีกขาดก็ปรากฏเนินเขาสองลูกที่ตั้งตระหง่านอยู่เหนือร่างยอดเขาตั้งชันเห็นได้ชัดว่าเตรียมพร้อมรบแล้ว ร่างกายของหญิงมีประสบการณ์ก็ไม่ได้แย่มากนัก อันที่จริง ถังหยานแทบไร้ที่ติ
ผิวพรรณนั้นขาวสะอาดบริสุทธิ์ มันมีเสน่ห์ในแบบของมันเทียนถังเปิดปากออกราวกับว่ากำลังจะรับประทานอาหารก่อนจะงับลงบนยอดเขาหน้าอกของถังหยานจนนางอุทานเสียงหวานใสออกพร้อมกัดริมฝีปากในขณะที่มืออีกข้างกำลังสัมผัสหน้าอกอันอวบอึ๋มอีกข้าง
เทียนถังใช้มือขย้ำมันอย่างเมามันกับก้อนเนื้อที่ดูไร้ประโยชน์แต่มีประโยชน์มากขณะที่อีกข้างกำลังใช้ปากดื่มด่ำความสุขด้วยการใช้ลิ้นพัวพันยอดเขาที่อยู่ในปากเสียงร้องครางของถังหยานร้องออกมาตลอดเวลากระตุ้นความอยากของชายหลายคนที่ได้ยิน
“อ๊ะ อ๊า.. อ๊าา” ปากเทียนถังเปลี่ยนระบบการทำงานกลายเป็นเครื่องดูดแทนทำให้ร่างของถังหยานราวกับถูกไฟช็อตเข้าที่ร่าง เกร็งร่างกายโค้งงอขึ้นมาจากเตียงซึ่งมันทำให้ดูมีเสน่ห์อย่างมาก ก่อนที่ฟันบนล่างของเทียนถังจะกัดลงบนยอดเขาไม่รุนแรงและไม่อ่อนโยนเกินไป
“อร๊าาาาา!” นางครางเสียงยาวออกมาก่อนที่จะนอนแน่นิ่งลงบนเตียงหอบหายใจเทียนถังดึงปากออกจากหน้าอกอันอวบอึ๋มของนางอย่างยากลำบากราวกับมันไม่ต้องการที่จะจากลารสชาติที่ยอดเยี่ยมนี้ตอนนี้สติของถังหยานแทบกลับมาทั้งหมดหากแต่ว่า ความปรารถนาของเธอกลับสูงมากขึ้น
สามีเหรอ.. บุตรชายเหรอ.. แต่งงานแล้วเหรอ.. เรื่องพรรค์นั้นเธอลืมมันไปตั้งแต่เขาคนนี้จูบเธอแล้ว.. เธอมองใบหน้าของบุรุษหนุ่มอายุราวๆ 20 เบื้องหน้าในที่สุดก็สังเกตเห็นว่าที่แท้แล้วมันเป็นนายน้อยตระกูลเฟิงนี่เอง ก่อนหน้านางไม่มีสติเพราะเมามายแต่ตอนนี้มันชัดเจนมาก
หากแต่ทว่าเธอกลับไม่สามารถปฏิเสธชายคนนี้ได้ เธอจึงได้แต่ยอมรับเขากล่าวว่า “ข้าเป็นผู้หญิงของเจ้า” ด้วยสติที่มีเพียงความต้องการทางเพศเธอจึงกล่าวออกไปแบบนั้นแขนสองข้างยกขึ้นโอบคอเทียนถัง ในขณะที่เทียนถังทนไม่ไหวอีกต่อไป
ถอดกางเกงออกอย่างรวดเร็วราวกับเคยทำประจำ ท่อนเนื้อขนาดใหญ่เกินมนุษย์มนาปรากฏขึ้นก่อนที่เทียนถังจะฉีกอาภรณ์ท่อนล่างของถังหยานและแทงมันเข้าไปรวดเดียวจนเสียงครางของถังหยานดังขึ้นถ้าหากไม่มีม่านปิดกั้นเสียในห้องนี้มันคงจะดังไปทั่วโรงเตี๊ยมแน่ๆ
ถังหยานใช้มือสองข้างโอบเข้าที่คอของเทียนถังกอดแน่นพร้อมครางเอวของเทียนถังยังกระหน่ำใส่เอวของถังหยานอย่างรุนแรงกอดถังหยานกลับ ทั้งยังเปิดปากกัดลงที่หูของถังหยานอย่างอ่อนโยนทำเอาร่างของถังหยานไปถึงจุดสูงสุดอีกรอบ หากแต่ว่าเทียนถังยังคงกระหน่ำใส่ร่างของถังหยานไม่หยุดพัก
“อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า” เสียงครางของนางเริ่มดังเป็นจังหวะเอวของเทียนถังกระแทกกับเอวของถังหยาน ความรู้สึกแน่นกระชับทำให้เทียนถังสร่างจากอาการเมาช้าๆ แต่กลิ่นสุรายังเต็มไปทั่วเตียงเหมือนการมีอะไรกันระหว่างคนเมามายไม่ได้สติ
เวลาผ่านไปในที่สุดเทียนถังก็เตรียมที่จะถึงจุดสุดยอดเอวกระแทกอย่างรุนแรงหากเอาหูไปแนบลงบนท้องน้อยของถังหยานยามนี้ละก็คงจะได้ยินเสียงของแข็งปะทะของแข็งดัง ‘กุ๊ก กุ๊ก’ อยู่ข้างในในร่างของถังหยานเองก็เริ่มรัดแน่นขึ้นกว่าเดิม ก่อนที่จะกระแทกลงเป็นครั้งสุดท้ายดัง ‘กุ๊ก!’
ปืนใหญ่ถูกยิงออกจากกระบอกพุ่งเข้าไปในร่างของถังหยานในตัวถังหยานก็รัดแน่นน้ำขุ่นสีขาวพุ่งเข้าไปในท้องน้อยของถังหยานมากมายจนไหลทะลักออกมาทางเดิม.. เทียนถังดึงอาวุธตัวเองออกมาจากร่างของถังหยานจังหวะนั้นมันส่งเสียงแปลกๆ ออกมา
พร้อมกับน้ำขุ่นสีขาวไหลหลากออกมาราวกับบ่อน้ำแตก ร่างของถังหยานอิดโรยบนเตียงหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยแต่ว่าเทียนถังยังคงไม่เหนื่อยเลยแม้แต่น้อย แต่ตอนนี้เขาสร่างเมาเรียบร้อยมองร่างอันทรงเสน่ห์ของถังหยานที่นอนอยู่ตรงหว่างขามีของสำคัญของตัวเองไหลออกมา
เทียนถังมองด้วยสายตาซับซ้อนไม่อาจบอกว่าคิดอะไรอยู่ นึกถึงตอนที่นางกล่าวว่า ‘ข้าเป็นของเจ้า’ แม้ตอนนั้นเขาจะเมาแต่ตอนนี้เขายังจำมันได้ก่อนที่เขาจะตัดสินใจ ‘เป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอ’ เขาบอกตัวเองก่อนที่จะพูดขึ้น “ต่อไปนี้ท่านคือผู้หญิงข้า.. ข้าหมายถึงผู้หญิงข้าคนเดียว”
แม้เทียนถังจะเสเพลมีอะไรกับผู้หญิงอื่นไปทั่วก็จริง เขาจะจีบหญิงมาเยอะเข้าใจผู้หญิงก็ตามที แต่ว่าเขาก็ไม่คิดที่จะทิ้งผู้หญิงที่บอกว่า ‘ข้าเป็นของเจ้า’ ด้วยปากของนางเอง.. โดยเฉพาะคนที่พึ่งรำพึงต่อสามีทำให้เขารู้ว่านางรักครอบครัวมาก หากแต่เมื่อนางกล่าวออกมาแบบนั้น
ถ้าเขาไม่สนใจก็เหมือนเขาพังชีวิตนาง เทียนถังจึงตัดสินใจเช่นสุภาพบุรุษจริงๆ สักครั้ง ถังหยานได้ยินจึงยิ้มออกมากระตุ้นความต้องการเทียนถังอีก แม้แรกเริ่มเดิมทีจะยังต้องการอยู่แล้วก็เถอะเมื่อเห็นสายตาเทียนถัง ถังหยานตกใจคิดว่า “ไม่คิดจะให้ข้าพักเลยหรือไงกัน”
หากแต่ทว่าร่างกายของนางกลับตอบสนองตรงกันข้ามกับความคิดเปิดทางให้เทียนถังซะงั้น.. เทียนถังยิ้มขึ้นก่อนจะแทงอาวุธตัวเองเข้าไปอีกรอบขาของถังหยานพันรอบเอวเทียนถัง ใช้แขนสองข้างโอบคอในขณะที่ทั้งสองยังเชื่อมต่อกันอยู่เทียนถังก็ลุกขึ้น
“ด.. เดี๋ยว.. เจ้าจะทำอะไร..ข.. ข้าจะตกนะ!” นางกอดเทียนถังแน่นกว่าเดิมขาที่รัดเอวรัดแน่นแต่มันทำให้อาวุธเทียนถังแทงลึกเข้าไปอีกนางร้อง “อร๊าง” ออกมา และเข้าใจความหมายของท่านี้ เทียนถังยิ้มกล่าว “ท่านก็เกาะแน่นๆ สิ”
และโดดลงจากเตียงจึงทำให้เกิดแรงกระแทกรุนแรงท่อนเนื้อเทียนถังจึงมุดทะลุเข้าไปในประตูบานที่สองภายในตัวของถังหยาน ราวกับไฟได้ช็อตทั่วทั้งร่างร้องเสียงดังออกมาอีก เทียนถังในตอนมีสตินี้นางคิดว่าขี้แกล้งกว่าตอนเมามากนัก นางในตอนแรกคิดว่าตอนเมาเขาทำรุนแรงเกินไป
หากทว่าตอนนี้นางกับคิดว่านี่มันเลวร้ายยิ่งกว่าอีก.. เทียนถังใช้มืออุ้มร่างของถังหยานขึ้นก่อนจะปล่อยลงตามแรงโน้มถ่วง ทำให้เจ็บปวดจากข้างในรุนแรงมากถังหยานน้ำตาไหลเพราะความเจ็บปวดหากทว่านางไม่ได้ปฏิเสธมันเลยแม้แต่น้อย เทียนถังทำต่อเนื่องจนทำให้ถังหยานเริ่มชิน
นางประกบปากลงบนริมฝีปากของเทียนถังแขนขาโอบรัดร่างเทียนถังหากสามีนางมาเห็นคงกระอักเลือดแน่ๆ .. ปากของคนทั้งสองประกบลิ้นอันซุกซนของถังหยานชิงลงมือก่อนเข้าไปในปากเทียนถังพัวพันกันอย่างเมามันในขณะที่ท่อนล่างยังคงทำศึกกันต่อเนื่อง
ข้างในถังหยานรัดแน่นขึ้นทำให้เทียนถังใกล้ถึงจุดสุดยอดอีกรอบเทียนถังดันร่างของถังหยานไปติดผนังห้องก่อนจะกระหน่ำใส่ร่างของถังหยานเร็วขึ้นถังหยานเองก็ถึงจุดสุดยอดก่อนที่น้ำสีขาวจะพุ่งเข้าไปในประตูบานที่สองอีกรอบแต่คราวนี้อาวุธเทียนถังไม่ได้ยิงจากด้านหน้าประตู
แต่มุดเข้าไปยิงข้างใน น้ำอุ่นๆ ของเทียนถังทำให้ท้องน้อยถังหยานอุ่นไปทั่วท้องน้อยร่างนางหมดแรงไปโดยสิ้นเชิงนั่งลงบนพื้นหลังพิงผนังหอบหายใจเปลือกตาใกล้จะปิดแต่ทว่าอาวุธเทียนถังยังไม่สงบเลยแม้แต่น้อย เทียนถังยืนต่อหน้านางทำให้นางเห็นอาวุธขนาดใหญ่ต่อหน้าต่อตา
นางตกใจที่ยังเห็นมันไม่อ่อนลงเลย….. เทียนถังยิ้มขึ้นมุมปากก่อนที่จะใช้มือสองข้างจับหัวถังหยาน.. นางตกใจ “จะ.. เจ้าจะทำอะไร” นางถามอย่างหวั่นพอเดาได้เทียนถังไม่ตอบแต่ออกแรงกดหัวนางใส่อาวุธของตัวเองให้อาวุธตัวเองเข้าไปในปากของนาง
“อุ๊บ..” ถังหยานไม่สามารถพูดได้เพราะแค่สิ่งนี้ก็ล้นปากแล้ว.. เทียนถังกดหัวนางลงบนอาวุธตัวเองขึ้นลงเสียง “กุ๊ก” ดังจากลำคอของถังหยานแรงกว่าตอนแรกซะอีกน้ำตาซึมออกจากหางตาถังหยานเพราะรับไม่ไหว หากแต่เทียนถังกับรู้สึกสุดๆ อย่างบอกไม่ถูก
หลังจากนั้นเทียนถังก็กระหน่ำใส่ถังหยานต่อ ก่อนที่จะเผลอหลับไปจากความเหนื่อยล้าทั้งวัน.. ถังหยานนอนหอบหายใจบนเตียงแม้จะผ่านศึกหนักแต่นางก็ยังไม่สลบ อันที่จริงหากเทียนถังไม่เหนื่อยละก็คนที่สลบคงจะเป็นถังหยานมากกว่า นางลุกขึ้นมองเทียนถังด้วยสายตาซับซ้อน
“เฮ้อ…” นางถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ก่อนที่จะเบือนหน้าไปมองชุดที่ขาดด้วยฝีมือเทียนถัง นางดีดหน้าผากเทียนถังที่หลับอยู่ “เจ้าเด็กเกเรน้อย ทำเสื้อผ้าราคาหลายหมื่นทิ้งง่ายๆ เลยนะ” นางยิ้มก่อนที่จะแตะแหวนบนมือ มันส่องประกายระยิบระยับก่อนที่จะปรากฏชุดเสื้อผ้าใหม่ออกมา
นางยืนขึ้นแต่ตอนนั้นเองเข่าก็อ่อนลง.. “เจ้าเด็กเกเรนี่รังแกข้าซะเด็กเลย” นางยิ้มและแต่งตัวเสร็จศัพท์..นางมองเทียนถังและหยิบกระดาษขึ้นมาก่อนจะเขียนบางอย่างลงไปและวางไว้ข้างๆ เทียนถัง “ข้าจะรอเจ้ามารับข้านะ เจ้าเด็กเกเรน้อย” นางกล่าวและเดินออกจากห้องไป
เทียนถังที่นอนหลับลึกภายในห้วงความฝันจากความเหนื่อยล้าและเกือบตายในวันนี้ทำให้เขาตื่นกลัวเพราะฆ่าคนในวันนี้ ทำให้เขาฝันถึงเรื่องเมื่อตอนนั้นเรื่องคำพูดของมารดาเขาที่บอกกล่าวต่อเขาในวันนั้น
ในโลกสีขาวโพลนมีร่างของหนึ่งหญิงวัยกลางคนที่สวยงามดุจเทพธิดา หนึ่งร่างของเด็กน้อยคนหนึ่ง .. หญิงงามนางนั้นย่อเข่าลงเอามือวางบนหัวของเด็กหนุ่มอย่างอ่อนโยน “ลูกรู้ไหม.. ว่าลูกไม่ควรที่จะโกรธหรือหวาดกลัวใดๆ ทั้งสิ้น ลูกจะต้องเข้มแข็งเข้าไว้รู้ไหม”
“ทำไมผมถึงไม่ควรโกรธละครับ คุณแม่” เด็กหนุ่มถามอย่างสงสัย หญิงงามตอบอย่างอ่อนโยนว่า “เพราะแม่ไม่อยากให้ลูกแสดงอารมณ์ด้านลบน่ะสิ มันจะไม่ดีนะรู้ไหม?”
“ทำไมละครับ” เด็กหนุ่มยังคงถามต่อ หญิงงามครุ่นคิดไปชั่วครู่ก่อนจะยิ้มออกมา “ถ้าลูกแสดงความโกรธหรือความกลัวออกมาละก็มันจะทำให้ลูกมีอันตรายไงล่ะ.. นั่นสิ แม่เองก็จะเศร้าหากลูกแสดงมันออกมารู้ไหม” เด็กหนุ่มได้ฟังแบบนั้นก็เข้าใจว่ามนุษย์ไม่ควรโกรธ.. ทว่ามันแค่ในตอนเด็กที่จะเชื่อแบบนั้น
เปลือกตาเทียนถังเบิกโพลงออกมาพร้อมกล่าว “ท่านแม่!” หอบหายใจก่อนจะพยุงร่างขึ้นจากเตียงมองไปรอบๆ … “ฝันงั้นเหรอ..” นึกถึงคำพูดของมารดาที่กล่าวบอกว่าห้ามโกรธห้ามกลัว.. เขาได้แต่ถอนหายใจยาวออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ตอนที่เขากลัวคือตอนที่ฆ่าคน
ก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนั้นทำอะไรลงไปบ้างและวันพรุ่งนี้ต้องแต่งงาน ไม่สิสมควรเป็นวันนี้! “แย่แล้ว!” เทียนถังสะดุ้งมองไปรอบๆ ไม่เห็นถังหยานแต่เห็นกระดาษแผ่นหนึ่งเขียนไว้ว่า “ข้ารอเจ้าอยู่” เทียนถังเกาหัวคิดในใจว่า “แล้วเจ้าเป็นใครข้าจะรู้หรือเปล่าหนิ!”
ก่อนที่ตัดความกังวลทิ้งหากเขากลับมาที่เมืองหลวงได้แล้วละก็ ด้วยอิทธิพลของตระกูลการหาผู้หญิงคงไม่ใช่เรื่องยากอะไร แม้จะเป็นแค่คืนสั้นๆ คืนเดียวแต่เทียนถังรู้สึกถูกชะตามาก เขารีบวิ่งออกจากห้องไปดูฟ้าว่ามันสายขนาดไหนแล้ว หากแต่ก็ต้องถอนหายใจโล่งอก
โชคดีที่ฟ้ายังมืดอยู่เทียนถังออกจากโรงเตี๊ยมด้วยความเร็วสูงไม่จ่ายแม้แต่เงินสักเหรียญ…. ภายในโรงเตี๊ยมชั้นบนสุดมีหน้าต่างที่เปิดอยู่และร่างของหญิงสาวนางหนึ่งมองร่างเทียนถังที่วิ่งกลับตระกูล ใบหน้าของนางเรียกได้ว่างดงามไร้ที่ติโดยสิ้นเชิง
“เห็นว่าเจ้ากลับมาเพื่อแต่งงาน แต่คืนก่อนแต่งงานมามีอะไรกับหญิงสาวอื่นเนี่ยเจ้าก็ยังเหมือนเดิมจริงๆ นะ.. แต่ข้าว่าคราวนี้ข้าว่าเจ้าผิดพลาดครั้งใหญ่นะ” นางพึมพำ
