ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบท 2-3: ฝ่ายธุรกิจการจัดการ 3, ผู้จัดการคนใหม่ (2-3)

บทที่ 1: ฝ่ายธุรกิจการจัดการ 3, ผู้จัดการคนใหม่ (1)


บทที่ 1: ฝ่ายธุรกิจการจัดการ 3, ผู้จัดการคนใหม่ (1)

อ่าห้า... ผมกำลังฝันอยู่ตอนนี้?

 

นี่เป็นข้อสรุปเดียวที่ผมสามารถทำได้ในขณะที่ผมกำลังนั่งอยู่ในออฟฟิศที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน

 

มันเป็นสำนักงานที่ยอดเยี่ยมอย่างไม่น่าเชื่อ

 

มันเป็นภาพที่ดี แต่เนื่องจากรู้สึกเหมือนว่าผมไม่ได้อยู่ที่นี่ผมรู้สึกกังวลมากเกือบจะเหมือนเวลาไปที่ร้านอาหารระดับสูงของโรงแรมด้วยการแต่งกายในขณะที่สวมชุดนอนกระโปรงหรือเสื้อยืดที่สามารถใช้เป็นรองเท้าผ้าใบและห้องน้ำได้เท่านั้น

 

มันเป็นความรู้สึกแบบนั้น

 

ต้องเป็นความฝันใช่ไหม?

 

เนื่องจากมีรูปโฮโลแกรมบางอย่างอยู่ด้านบนสุดของตารางจึงต้องเป็นความฝัน

 

แปลกมากแค่ไหน? วันนี้ผมไม่ได้ดูหนังนิยายวิทยาศาสตร์มากมายทำไมผมถึงมีความฝันเช่นนี้?

 

ฮะ. ผมเห็นเมฆนอกหน้าต่าง

 

สำนักงานมีขนาดเท่าสนามเด็กเล่นที่มีหน้าต่างซึ่งทอดไปทั่วทั้งกำแพงแต่มีเมฆลอยอยู่รอบนอก มันดูคล้ายกับมุมมองที่คุณเห็นจากเครื่องบิน ... มีเมฆจริงๆหรือ? หรือวิดีโอ? ถ้าเป็นจริงแล้วสำนักงานนี้สูงแค่ไหน?

 

ถ้าเป็นมุมมองของโลกด้วย "overtechnology [1] " สำนักงานอาจจะบินได้

 

ถึงแม้ว่าผมค่อนข้างกระตือรือร้นที่จะยืนยันมันผมก็ไม่สามารถ

 

มีเหตุผลที่ทำให้ผมคิดว่านี่เป็นความฝัน

 

ในปัจจุบันราวกับว่าผมเป็นหุ่นเชิดร่างกายของผมเคลื่อนไหวโดยไม่มีการควบคุม หัวของผมหันมามองตัวเองจ้องมองที่เมฆภายนอกครั้งหนึ่งแล้วมองลงมาที่นาฬิกาของผม

 

"อืม ... เกือบ 2 โมงเย็นแล้ว"

 

แม้ปากของผมขยับโดยไม่ได้ตั้งใจและพูด

 

แม้ว่าผมไม่สามารถควบคุมได้ แต่ความรู้สึกก็ทำงานได้ดี สายตาการได้ยินกลิ่นสัมผัสและแม้ว่าผมจะไม่ค่อยแน่ใจ แต่จากรสชาติที่ไม่พึงประสงค์ของน้ำลายเมื่อผมกินอาหารผมคิดว่าผมสามารถลิ้มรสได้เช่นกัน

 

มันน่ากลัวเล็กน้อย ผมเดาว่านี่คือสิ่งที่พวกเขาเรียกความฝันที่ชัดเจน

 

"คะ ถ้าซีอีโอจอนพร้อมเราจะเริ่มการสัมภาษณ์เลยมั้ย?

 

เสียงที่น่ารื่นรมย์ หัวของผมหันมา ผมมองไปที่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าผม

 

เธอดูเหมือนจะอยู่ในวัยสี่สิบของเธอ จากเสียงของเธอผมนึกภาพใบหน้าอ่อนโยน แต่มันก็ตรงข้าม ผมสีบลอนด์สั้น ๆ ขอบคมของอายไลเนอร์เหนือรอยย่นของเธอแสดงให้เห็นถึงความมั่นใจของเธอและริมฝีปากสีดำที่ชัดเจนของเธอได้รับความสนใจมากที่สุด

 

อืม? ริมฝีปากดำ?

 

การเลือกใช้ลิปสติกของเธอค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์

 

อย่างไรก็ตามผมเตยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อนมั้ย? ผมได้ยินมาว่าคนที่ปรากฏในฝันมีลักษณะที่คล้ายคลึงกันของคนที่คุณรู้จักในชีวิตจริง

 

"ด้วยความยินดี."

 

ริมฝีปากของผมย้ายอีกครั้ง

 

"ทำไมผู้อำนวยกากรปาร์คถึงมาที่นี่?"

 

"แน่นอน ฉันต้องมาสัมภาษณ์พิเศษกับซีอีโอจอน จากนั้นซีอีโออาจจะเสียเวลาอีกสักหน่อยใช่มั้ย? ผมสามารถคาดหวังว่ามากพิจารณาความสัมพันธ์ของเรา. "

 

"ฮ่า ๆ แน่นอน คุณกำลังจะทำการสัมภาษณ์เลยไหม? "

 

"การสัมภาษณ์จะดำเนินการโดยผู้สื่อข่าวซง ฉันจะถามทีละคำถาม ฉันรู้ดีว่ามีความรู้ของซีอีโอจอนมาก ฉันคิดว่ามันจะเป็นการดีที่จะทำให้คนหนุ่มสาวคิดนอกกรอบและได้ข้อมูลใหม่ ๆ "

 

ผมก็นึกขึ้นได้ว่ามีหญิงสาวนั่งถัดจากผู้อำนวยการปาร์ค เธอเป็นสาวงามแบบผสมผสานขณะที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอมีลักษณะชาติพันธุ์ต่างๆ แม้แต่ร่างของเธอก็งดงาม อย่างไรก็ตามภายใต้การแสดงที่แข็งแกร่งของผู้อำนวยการปาร์คเธอไม่ได้ให้ความสนใจเป็นอย่างมาก

 

"แนะนำตัวเองหน่อย ผู้สื่อข่าวซง"

 

"อ๋อ! สวัสดีคะ ซีอีโอจอน ฉันชื่อซงซง"

 

มันเป็นความโล่งใจที่ผมไม่สามารถควบคุมร่างกายของผมได้ ถ้าไม่ผมอาจจะหัวเราะโดยไม่ได้ตั้งใจ

 

"ยินดีที่ได้พบคุณ ผู้สื่อข่าวซง"

 

ร่างกายของผมได้คุยกับความงามของการผสมผสาน เพราะไม่มีอะไรที่ผมสามารถทำได้ผมก็อดไม่ได้ แต่ฟังในการสนทนาของพวกเขา ผมมองไปที่สิ่งที่ผมเห็น เป็นความฝันที่ชัดเจนครั้งแรกของผมทุกอย่างน่าทึ่ง

 

ตาที่กำลังมองไปที่นักข่าวย้ายไป พวกเขาผ่านช่วงสั้น ๆ โดยสิ่งที่คล้ายกับหน้าจอคอมพิวเตอร์ แม้แต่ใบหน้าที่ปรากฏเป็นครั้งที่สองบนพื้นผิวสีดำมันวาว แม้ว่าจะเป็นช่วงสั้น ๆ ผมเห็นมัน

 

มันเป็นใบหน้าของผมเท่านั้นมันดูแก่ขึ้นประมาณยี่สิบปี

 

ดังนั้นผมจึงสามารถพูดคุยกับผู้อำนวยการปาร์คได้อย่างสบายใจ

 

ร่างกายของผมย้ายไป เวลานี้ดวงตาของผมมองลงไปขณะที่ผมแต่งเครื่องแต่งกายของผม ชุดสูทที่ดูคล้ายกับสุภาพบุรุษชาวอังกฤษที่สวมใส่ เนคไท นาฬิกาหนังหุ้มข้อมืออย่างลงตัว แม้แต่คนที่ไม่ค่อยรู้เรื่องแบรนด์ก็รู้สึกว่าราคาแพงมาก

 

ดูเหมือนว่าผมทำเงินไม่น้อย

 

สำหรับนักข่าวคนหนึ่งในตำแหน่งผู้อำนวยการที่เรียกผมว่า "ซีอีโอ จอน ซีอีโอ จอน" ดูเหมือนว่าผมค่อนข้างประสบความสำเร็จในสังคม

 

บางคนบอกว่าความฝันคือการสำแดงของจิตใต้สำนึกของคุณ ... มันเป็นความโชคดีที่มันเป็นความฝันของผมถ้าใครรู้ว่าพวกเขาจะเตะผ้าห่มของพวกเขา

 

"ตอนนี้ ... "

 

นักข่าวที่ดูประสาทมากเริ่มสัมภาษณ์

 

"ถ้าเราต้องการพูดคุยเกี่ยวกับซีอีโอจอนซุนวู เราไม่สามารถแยกความสำเร็จของคุณออกได้ คุณเริ่มต้นจากด้านล่างพยายามอย่างดื้อรั้นทางของคุณไปด้านบนและตอนนี้คุณเป็นซีอีโอของ บริษัท จัดการทั่วโลก คุณเริ่มต้นจาก W & U คุณจำวันแรกของคุณที่ทำงานได้มั้ยคะ? "

 

"แน่นอน. แม้ว่าจะเป็นเวลานาน ผมยังคงจำได้อย่างชัดเจนในวันนั้น ผมกำลังดิ้นรนที่จะนอนในคืนนั้นเมื่อผมได้รับโทรศัพท์ที่จะมาทำงานที่ 4:00 ผมไม่สามารถที่จะนอนหลับพึมพำและมีพี่ชายของผมให้ผมนั่งทำงาน.

 

"วันแรกของคุณเป็นสมาชิกสังคมอย่างไร?"

 

"อ๊ะวันนั้นมีพลังอย่างแท้จริง"

 

"อย่างไหนล่ะ, แบบไหนล่ะ?"

 

"ตอนที่ผมสมัครเข้าทำงานในแผนกธุรกิจการจัดการผมแน่ใจว่าผมจะไปทำงานร่วมกับนักแสดง ผมรักภาพยนตร์และละครและความฝันของผมคือการยกระดับนักแสดงนานาชาติด้วยมือสองมือของผม ผมได้อุทธรณ์ประเด็นดังกล่าวอย่างมากในการสัมภาษณ์ ... "

 

แล้ว?

 

"ในที่สุดเมื่อผมมาถึงผมได้รับมอบหมายให้เป็นกลุ่มไอดอลที่เดบิวต์เมื่อสองปีก่อน"

 

อะไร?

 

ผมเครียดจริงๆเพราะวันแรกของการทำงาน?

 

ทำไมผมถึงมีความฝันนี้?

 

ในความเป็นจริงผมได้สัมภาษณ์งานกับ W & U จริงๆได้รับการยอมรับและกำลังรอวันแรกของการทำงาน มันก็จริงที่ผมอยากจะได้รับมอบหมายให้เป็นนักแสดง

 

เหตุผลที่ผมใช้ใน W & U เป็นเพราะพวกเขามีนักแสดงมากมาย ในบรรดามีบางส่วนที่มีสถานะคล้ายกับนักแสดงฮอลลีวูดที่มีบ็อกซ์ออฟฟิศในฮอลถนน ชองมูโร[2]แม้ว่าบางคนอาจมีบทบาทเล็ก ๆ ก็ตาม

 

หลังจากได้รับการยอมรับใน W & U แล้วผมรู้สึกตื่นเต้นมากและกังวลว่าผมจะถูกกำหนดให้เป็นจุดที่ผมมีปัญหากับการนอนหลับ

 

กลุ่มไอดอลสาว?

 

แม้ว่าผมไม่แน่ใจเกี่ยวกับชื่อนี้ แต่ผมรู้ว่ามีกลุ่มหญิงสาวที่เกี่ยวข้องกับ W & U นับตั้งแต่ก่อตั้ง บริษัท พวกเขาเป็น บริษัท จัดการนักแสดงอย่างเคร่งครัด แต่เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาพวกเขาเริ่มขยายกลุ่มผู้เล่นตัวจริงขึ้นพร้อมกับกลุ่มไอดอล

 

แม้ว่าพวกเขาจะบอกว่าอุตสาหกรรมไอดอลเป็นเหมือนมหาสมุทรสีแดง[3]ตราบเท่าที่คุณยังสามารถลอยอยู่ได้รายได้ก็ดี

 

พวกเขาเคยทำสัญญากับกลุ่มไอดอลกลุ่มอายุ 11 ปีและราวกับว่าพวกเขาช่วยประเทศไว้ในชีวิตที่ผ่านมาพวกเขาประสบความสำเร็จอย่างมากทันทีที่ปล่อยอัลบั้มแรกของพวกเขา ผมได้อ่านบทความ W & U ว่าพวกเขารู้จักกันในชื่อ Rookies ของปีศาจและปีที่พวกเขาได้รับรางวัล rookie ใหม่ทุกคน

 

ผมไม่สามารถนึกชื่อของกลุ่มได้ แต่ผมจำชื่อเล่นได้ ตั้งแต่เด็กนักเรียนชั้นประถมศึกษาก็คลั่งไคล้พวกเขาพวกเขาจึงได้ชื่อเล่นว่า 'ChoTongLeong [4] '

 

ในปีนั้นพวกเขาสามารถหารายได้มากกว่าการลงทุนครั้งแรกและใช้เงินเป็นจำนวนมาก

 

พวกเขาตัดสินใจที่จะรีไฟแนนซ์รายได้ที่ได้รับจากกลุ่มไอดอลเด็กและเริ่มใช้ระบบในบ้านเพื่อจัดหาพนักงานใหม่ ๆ อย่างจริงจัง เร็ว ๆ นี้พวกเขาได้เปิดเผยกลุ่มไอดอลคนใหม่

 

นั่นคือทั้งหมดที่ผมรู้ ขณะที่ผมไม่ได้อ่านอะไรเกี่ยวกับพวกเขาในบทความ W & U ผมคิดว่าพวกเขาล้มเหลว ในขณะที่ผมไม่ค่อยสนใจพวกเขาผมไม่เคยมองพวกเขา

 

ตั้งแต่ผมถูกกำหนดให้เป็นนักแสดงไม่ใช่กลุ่มหญิงสาว

 

"ผมเดาว่าเป็นการนัดพบกับเนปจูน"

 

เนปจูน?

 

ชื่อของมันทำให้ผมนึกถึงนักถ่ายรูปหญิงชื่อดังที่มีชื่อเสียงทางทีวีเป็นครั้งแรก

 

"ผมคิดว่าตอนนั้นคุณค่อนข้างหงุดหงิด"

 

"มากกก ผมได้ยินมันผมคิดว่าผมถึงแก่ความตาย ถ้าคุณดูผลก็เป็นความล้มเหลว ผมถูกขึ้นบัญชีดำอย่างสมบูรณ์ในวันแรกของผม "

 

"อะไร? คุณถูกขึ้นบัญชีดำ? "

 

"ช่วงเวลาที่ผมเพิ่งเริ่มก้าวแรกใน" โลกแห่งความเป็นจริง "และแน่นอนว่าต้องแสดงให้เห็นบนใบหน้าของผมว่าผมไม่มีความสุขกับการจัดเตรียมดังนั้นจึงไม่มีทางที่ประทับใจครั้งแรกของผมได้ดี ถ้าผมคิดถึงตอนนี้ตั้งแต่ตอนนั้นผมก็ก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งความลำบาก แม้ว่าพวกเขาจะพูดว่าผมดิ้นรนต่อสู้ทางของผมไปด้านบนถ้าผมไม่ได้รับการปิดด้านผิดของเตียงในวันแรกของผมก็จะไม่ได้รับที่ไม่ดี.

 

"... ว้าว จอนซุนวู!"

 

หัวของผมหนักและหน้าอกของผมรู้สึกตึงตัว รู้สึกเหมือนอยู่ใต้น้ำเป็นเวลานานและในที่สุดก็มาถึงหายใจ ขณะที่ผมมองลงมาผมเห็นเข็มขัดนิรภัยแน่นกดลงบนหน้าอกของผม ผมคลายเข็มขัดนิรภัยและไอ

 

คนที่อยู่ติดกับผมกราบไหล่ของผม

 

มันคือใคร?

 

อา, พี่ชายของผม แก้วหูหนาหนาและหน้าธรรมดา มันเป็นพี่ชายของผม ขณะที่ผมมองไปที่บริเวณโดยรอบของผมไม่มีร่องรอยของสำนักงานขนาดใหญ่ที่เยี่ยมยอด

 

มันอยู่ภายในรถพี่ชายของผม

 

"อะไรนะ?"

 

"คุณหมายถึงอะไร อยู่ที่นี่. เป็นคนที่แต่งตัวประหลาดในวันแรกของการทำงานคุณควรจะได้รับหัวของคุณในเกม คุณไม่สามารถจ้องมองในด้านหน้าของรุ่นพี่ของคุณ ผมไม่แน่ใจเกี่ยวกับผู้จัดการ แต่ในงานใด ๆ การรับสมัครใหม่ต้องรวดเร็วบนเท้าของพวกเขา. "

 

"ผมไม่ได้จ้องมองเปล่า; ผมคิดว่าผมเพิ่งจะหลับไป "

 

"เช่นเดียวกับนรก โอ้ กำลังหลับสบายคุณกำลังคุยกับผมเพียงแค่สิบวินาทีเท่านั้น ตาของคุณเปิดกว้างเช่นกัน "

 

อะไรนะ?

 

"คุณกำลังพูดถึงอะไร? ผมฝัน "

 

"คุณบอกผมว่าคุณหลับไปภายในสิบวินาทีและฝันอยู่?"

 

ฮยองยิ้ม แม้ในขณะที่ผมคิดเกี่ยวกับมันมันก็แปลก

 

อย่างไรก็ตามผมมีความฝันอย่างแน่นอน ไม่ใช่แค่ความฝันปกติผมมีความฝันที่ชัดเจน ผมจำได้อย่างชัดเจนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในฝันของผม

 

เป็นสำนักงานใหญ่โต ผมแก่ขึ้น ผู้อำนวยการปาร์ค ผู้สื่อข่าว ซง เกิร์ล กรุ๊ป เนปจูนซึ่งออกมาเมื่อสองปีก่อน

 

แต่ผมหลับไปเพียงแค่สิบวินาทีเท่านั้น? เป็นไปได้แม้แต่ที่จะหลับไปอย่างฉับพลันแม้ว่าผมจะไม่ใช่ narcoleptic(ผู้ป่วยที่ไม่สามารถควบคุมการหลับได้?

 

แปลกมากแค่ไหน

 

"บางทีผมอาจจะเป็นลมเพราะผมเหนื่อยเกินไป ... แม้ความฝันก็แปลก"

 

"ความฝันแบบไหน?"

 

"ผมเป็น ซีอีโอ ของ บริษัท จัดการ"

 

"นั่นเป็นความฝันที่โชคดี!"

 

"ไม่เพียง แต่ส่วนนั้นก็ดีเท่านั้น ผมถูกนำกลับไปเมื่อผมถูกสัมภาษณ์เกี่ยวกับอดีตของผม ... ในวันแรกของการทำงานผมได้รับมอบหมายเกิร์ล กรุ๊ปแทนที่จะเป็นนักแสดง และผมถูกคนที่ถูกคุมขังในบัญชีดำ ... มันเป็นความฝันที่โง่เง่า "

 

พี่ชายของผมหัวเราะเหมือนอากาศหลบหนีจากปอดของเขา

 

"อ? ไม่เลว ผมคิดว่าจะสนุก. "

 

"นรก มันจะสนุก."

 

"คุณดีในการดูแลเด็ก ๆ มันจะไม่เหมือนกันหรือ? "

 

“ไร้สาระ และผมไม่อยากเป็นผู้จัดการกลุ่มไอดอลเลย”

 

ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบไอดอล เกิร์ล กรุ๊ปดูดี พวกเขาสวยน่ารักและเซ็กซี่ วิธีการที่ดีคือว่า อย่างไรก็ตามผมไม่ต้องการเป็นผู้จัดการของพวกเขา ผมรู้สึกว่าการเลี้ยงดูกลุ่มไอดอลจะคล้ายคลึงกับการเป็นฟันเฟืองในเครื่องจักรโรงงาน ไอดอลจะเป็นผลิตภัณฑ์มาตรฐานจากโรงงานแห่งนั้น

 

ในทางตรงกันข้ามการยกนักแสดงรู้สึกเหมือนเป็นผลิตภัณฑ์ที่ทำด้วยมือ ไม่ว่าเขาจะได้รับความเคารพจากสาธารณชนหรือไม่ก็ตามเขาก็ยังคงเป็นงานศิลปะที่ไม่ซ้ำแบบใคร

 

แน่นอนว่าเป็นเพียงความเห็นของผม

 

"ตราบเท่าที่คุณทำงานให้กับพวกเขาผมหวังว่าคุณจะได้รับมอบหมายให้เป็นนักแสดงหญิงคนหนึ่งที่คุณชอบ ขอให้คุณโชคดี."

 

"หวังว่า."

 

ผมดูนาฬิกาและเปิดประตูรถ

 

"ผมจะไปทำงานตอนนี้ เนื่องจากเป็นวันแรกของคุณคุณควรไปต้นและเข้าใจสถานการณ์ "

 

“โอเค ผมจะโทรหาคุณเมื่อผมทำเสร็จแล้ว มากินคืนนี้กันเถอะ?”

 

ผมถามพี่ชายของผมขณะที่ผมทำท่าทางการดื่ม

 

"ตอนนี้กี่โมงแล้ว?"

 

"เช้าตรู่ ... 3:30 น่ะ?"

 

"คุณเริ่มต้นอย่างมากในวันนี้และคุณคิดว่าคุณจะสามารถออกได้ทันเวลา?"

 

พี่ชายของผมและผมหัวเราะอย่างสุดซึ้ง

 

มันยังคงมืดอยู่ข้างนอก ถ้าเมฆมืดปกคลุมดวงดาวและดวงจันทร์ท้องฟ้าก็มืดมน ยังคงมีอยู่เป็นจำนวนมากก่อนที่วันจะสดใสขึ้น แม้ว่าผมรู้ว่าในอุตสาหกรรมนี้ไม่มีเวลาเริ่มต้นและสิ้นสุดที่ปกติ แต่ผมไม่เคยคิดเลยว่าผมจะไปทำงานในตอนเช้าตรู่

 

"ยังไงก็ ผมจะโทรหาคุณเมื่อผมสามารถ. ขอบคุณ พี่ชาย "

 

“แน่นอน สู้เขา!”

 

ขณะที่ผมออกจากรถอากาศที่หนาวเย็นตอนเช้าตรู่ทำให้ผมตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์

 

หลังจากการยืดผมทำวิธีของผมผ่านป่าของอาคารในย่านชองดัมดง[6]

 

[1] Overtechnology น่าจะเป็นเทคโนโลยีประเภท VR ที่ผู้แต่งแต่งขึ้น

 

[2] Chungmuro อเวนิวเป็นที่รู้จักกันเป็นสถานที่ของวัฒนธรรม, ศิลปินและภาพยนตร์ในเกาหลี

 

[3]เรดโอเชี่ยนเป็นคำที่กำหนดตลาดฆาตกรที่ บริษัท พยายามอย่างดีที่สุดให้ดีกว่าคู่แข่งของพวกเขา

 

[4] ChoTongLeong เป็นคำที่สร้างขึ้นจาก Cho (จากโรงเรียนประถมศึกษา) TongLeong (จากประธานาธิบดี) หมายถึงประธาน Schoolers ประถม

 

 

[6] Cheongdam-dong เป็นเขตปกครองของเขตกังนัมซึ่งเป็นพื้นที่ที่ร่ำรวยมากในเกาหลี

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด