บทที่ 30 เผาทำลายเทพารักษ์กษัตร์ย์มังกร

บทที่ 30

เผาทำลายเทพารักษ์กษัตร์ย์มังกร

 

แปลโดย : ราตรีสีทา

เกลาสำนวนโดย : ราตรีสีเทา

แก้คำผิดโดย : ราตรีสีเทา

 

“ใครกล้าพูดเรื่องไร้สาระที่นี้?!”

 

ทุกคนจองมองไปทางเจียงซิ่วอย่างทิ่มแทง ราวกับว่าการจดจองพวกนั้นเป็นตัวใบมีด โดยเฉพาะอย่างชิงเหว่ยผิงเขามีสายตาที่ดูเย็นชามาก มันมากพอที่จะทำให้ทุกคนหวาดกลัว รุ่งอรุณได้มาถึงเราด้วยความยากลำบาก ปัญหาเกือบจะได้รับการแก้ไข และแกพยายามที่จะสร้างความเดือดร้อน ในตอนนี้?

 

หนานก๋งฉินมองไปทางสามีของเธอ ด้วยใบหน้าที่แสดงถึงการขอโทษ คนๆนี้ถูกนำมาที่นี่โดยหลานสาวของเธอ ดังนั้น นี่จึงเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอด้วย ถ้าหากเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นจริงเนื่องจากสาเหตุนี้ และถ้ามันทำให้ธุรกิจของครอบครัวต้องพังลง นั้นมันก็คงจะยากสำหรับเธอ ที่จะหลีกเลี่ยงการตำหนิจากสามีของเธอได้แล้ว เธอสาปแช่งเจียงซิ่วอยู่ในใจของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะการไว้หน้าให้แก่โควเอ๋อ เธอก็คงจะไม่มีแม้แต่คุณสมบัติเข้ามาสู่ไซต์ก่อสร้างแห่งนี้

 

เธอรู้หรือเปล่าว่ากำลังยืนอยู่ที่ไหน? เธอยรู้หรือเปล่าว่าโครงการนี้เกี่ยวข้องกับจำนวนเงินเท่าไร? เธอเป็นเพียงแค่วัยรุ่นที่หาญกล้า ที่กล้าเข้ามาขัดจังหวะอย่างไม่ระมัดระวัง เรื่องไร้สาระแบบนั้น เธอบอกไปได้ยังไง ว่าผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ซางเป็นขยะ?

 

ชิงเหล่ยผิงขมวดคิ้ว “นี้ ผู้เชี่ยวชาญโหลว หรืออะไรก็ตาม เธอหมายความว่าไงกันแน่?”

 

เจียงซิ่วกล่าว “หมายความว่าอะไร? มันก็เหมือนที่พูดไป”

 

“คุณไม่เข้าใจคำพูดของเทพคนนี้รึไง?”

 

“ชายที่กำลังพูดอยู่ตรงนั้นเป็นขยะไงหล่ะ”

 

บึม! เกิดความวุ่นวายขึ้นกับทุกๆคน

 

แกสามารถพูดหลับหลังกับใครก็ได้ หลังจากที่กลับไปแล้ว แต่สำหรับคนที่อยู่ที่นี่ แกจะพูดตรงๆแบบนั้นได้ยังไง? ยังมีประทานชิงเช่นฉัน อยู่ที่นี่อีก และมีแม้แต่กระทั่งเจ้าหน้าที่ศาลว่าการ

 

แกไม่ได้ตั้งใจที่จะสร้างปัญหาจริงๆ?

 

ผิวหน้าของชิงเหว่ยผิงเปลี่ยนสี เขากลัวว่าผู่เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ซางจะโกรธเคือง แต่เขาก็กลัว เมื่อคิดถึงการเผชิญหน้ากับหนานก๋งโควเอ๋อ โครงการที่มีมูลค่ามากกว่า100ล้านเหรียญ จะต้องเสียไปแน่นอนสำหรับในกรณีดังกล่าว

 

“ใครอนุญาตให้เด็กสารเลวอย่างแกมาขัดจังหวะ?”

 

สายตาของเจียงซิ่วกวาดไปทั่วอย่างไม่แยแส “นายหญิงหนานก๋งได้เชิญเทพคนนี้มา และเทพคนนี้ก็ได้ตอบรับมัน เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วที่จะออกความเห็น”

 

ชิงเหว่ยผิงจ้องมองไปที่หนานก๋งโควเอ๋อเนื่องด้วยความโกรธที่มากล้น โดยปกติแล้ว เขาไม่กล้าที่ยุ่มย่ามกับเจ้าหญิงน้อยนางนี้ จากตระกลูหนานก๋งแน่นอน แต่เรื่องในวันนี้ มีความสำคัญอย่างยิ่ง เขาจ้องเขม่งไปที่เธอ แบบตำหนิตักตือน

 

นี้ทำให้หนานก๋งโควเอ๋อรู้สึกอึดอัดใจ แม้ว่าเธอจะค่อนข้างมั่นใจในตัวเจียงซิ่ว แต่บางทีเธอก็ค่อนข้างลังเลใจเหมือนกัน เธอคิดว่าคำพูดของเจียงซิ่วมันมากเกินไปแล้ว อีกฝ่ายเป็นหมอผีชื่อดังในจังหวัดเจียงหนานเลยนะ

 

แต่เจียงซิ่วก็ไม่ได้ตื่นตระหนกอะไร

 

หมอผีซางเองก็ยังสงบ และใจเย็นอยู่เหมือนกัน

 

“เพื่อนตัวน้อย เธอเป็นคนจากลัทธิเต๋าเหมือนกัน? ลองออกความคิดเห็นเกี่ยวกับคำพูดของฉันทีสิ เพื่อนตัวน้อย ชี้ให้ฉันคนนี้เห็นหน่อย ว่าฉันผิดพลาดตรงไหน?”

 

ทุกคนพยักหน้าหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ พวกเขาชื่นชมการกระทำผู้เชี่ยวชาญซาง เขาช่างน่ายกย่องยิ่งนัก หมอผีลำดับที่หนึ่งของจังหวัดหนานเจียง ช่างเป็นคนที่สุดยอดเสียนี่กะไร ชิชะ เพียงแค่มองไปที่ความสง่างามนี้ ก็รู้แล้วว่านี่คือคือผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริง เขาสุภาพแม้ว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงแค่วัยรุ่น เขาเจียมเนื้อเจียมตัว และใจเปิดกว้างอย่างแท้จริง

 

การมองไปที่เจียงซิ่ว เต็มไปด้วยความดูถูกและความเกลียดชังที่มากขึ้น

 

เจียงซิ่วกล่าว “เต๋าจะไปพูดคุยกับคนที่เป็นขยะอย่างคุณได้อย่างไร?”

 

พรืด สถานที่ทั้งหมดอยู่ในความโกลาหล

 

ผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ซาง ได้ลดเกียรติให้แกมากแล้ว แต่แกก็ดูเหมือนจะต้องการยิ่งใหญ่กว่าเขา?

 

หมอผีซางย่นคิ้ว “เพื่อนตัวน้อย เธอกล้าเปิดเผยอาจารย์และนิกายของตัวเองหรือเปล่า? เธอกล้าที่จะพูดเรื่องไร้สาระดังกล่าวออกมาจริงๆ?”

 

เจียงซิ่วกล่าว “คุณไม่สมควรรู้ชื่อนิกายของเทพคนนี้”

 

“ห๊ะ!”

 

หมอผีชางไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้อีกต่อไป เด็กสารเลว แกกำลังดูถูกฉันมาเกินไป แม้แต่ฝูงชนด้านข้าง ก็คิดว่าเจียงซิ่วนั้นมากเกินไป ในการพูดดูถูกแบบนั้น “ฉันไม่สมควร? ฮ่าฮ่าฮ่า! ตลกมาก ตลกมันตลกมากจริงๆ... มันไม่มีความลับระหว่างน้ำและไฟในภูเขา ภายในอารามต้นกำเนิดพายุหะสวรรค์ และหลายนิกายที่ซ่อนอยู่ พวกเขามีมิตรอันดีกับตัวฉัน แต่วันนี้ มีใครบางคนมาพูดกับฉัน ซางเที่ยชาน ว่าฉันไม่สมควรรู้ชื่อนิกายของเขา?”

 

เจียงซิ่วกล่าว “มันมีอยู่หลายนิกายที่คุณไม่เคยรู้จักมัน”

 

หมอผีซางหัวเราะด้วยความโกรธ “วันนี้ ผู้เชี่ยวชาญคนนี้ จะลดตัวเองลงไปสู้รบกับหนุ่มสารเลวอย่างแก!”

 

ได้ยินว่าจะมีการสู้กัน ทุกคนในปัจจุบันกลายเป็นรู้สึกตื่นเต้น

 

“ผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ซาง สอนบทเรียนเขาให้ดี!”

 

“ฮ่าฮ่า หนูน้อย แกนี่กวนดีจริงๆ ตอนนี้แกทำให้ผู้เชี่ยวชาญซางโกรธแล้ว แม้จะเป็นฉันแทน ฉันเองก็โกรธจากคำสบประมาณของแกเหมือนกัน”

 

“รอดูจุดจบของเขาเถอะ”

 

เจียงซิ่วหัวเราะ “จะสู้แบบไหนหล่ะ?”

 

ซางเที่ยชานกล่าว “วงการของเรามีสามวิธีในการสู้กัน ต่อสู้ด้วยยันต์ จับขังภูตผี และการเรียกฟ้าฝน” เขามองไปยังท้องฟ้า “ฝนไม่ได้ตกลงมาที่เมืองเจียงเป็นระยะเวลานานแล้ว อากาศก็ค่อนข้างแห้งแล้ง ดังนั้นต่อสู้ด้วยการอันเชิญฝนเถอะ”

 

“เยี่ยม ผู้เชี่ยวชาญซาง คุณรอบครอบจริงๆ”

 

แต่ทุกคนรู้สึกสงสัย มันต้องใช้เวลาในการเรียกฝน ฝนในฤดูใบไม้ร่วงจะใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมง และบางครั้งก็ใช้เวลาในรอให้ฝนหยุดตก

 

“ย้ายไปตรงนั้น!”

 

ซางเที่ยชานชี้ไปที่มุมใกล้ๆ ตุ๊กตาพิธีทางศาสนาไม่กี่ตัวก็ถูกเก็บไว้อยู่ที่นั่น มันสมควรไว้ใช้สำหรับหมอผี เมืองเจียงมีสายแม่น้ำ เขาชี้ไปที่เทพารักษ์กษัตรย์มังกร

 

บางคนหยิบตุกตาเทพารักษ์กษัตร์มังกรขึ้นมา และนำมันมาให้เขา

 

“ฉันจะให้เธอได้สัมผัสกับสิ่งที่เรียกว่าเวทมนตร์ ในวันนี้” ซางเที่ยชานเยาะเย้ย “เมื่อถึงเวลา ผู้เชี่ยวชาญคนนี้ จะแสดงให้เห็นว่าฉันไม่ได้มีดีแค่โม้”

 

ทันทีที่เขาพูดเสร็จนั้น เขาก็เริ่มพึมพำ และทำสัญลักษณ์ฝ่ามือกลางอากาศ ไม่มีใครในปัจจุบันสามารถรู้สึกอะไรได้ แต่เจียงซิ่วกลับรู้สึกถึงพลังงานต้นกำเนิดที่ไม่มีตัวตนอยู่ถูกดึงดูดโดยซางเที่ยชาน เขายกมือขวาขึ้น เสียงของหยดน้ำดังสะท้อนดังขึ้นจากฝ่ามือของเขา ในขณะเดียวกัน หยดน้ำก็ควบแน่นออกมากลางอากาศ ด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

 

นอกจากนั้น หยดน้ำเหล่านี้ ก็ขยายตัวด้วยความรวดเร็วอย่างมาก จนมันมีขนาดเท่ากำปั้น ทรงกลมสีน้ำเงินเข้มเจิดจ้าภายใต้แสงแดด มันวิบวับแวววาว ดึงดูดความสนใจของผู้คนได้เป็นอย่างดี ขณะนั้นเสียงแม่น้ำไหลก็ดังขึ้น

 

ตกใจมาก ทุกคนในที่เกิดเหตุก็กำลังตกตะลึง

 

“พระเจ้าช่วย!”

 

พวกเขาส่วนใหญ่ตกใจ

 

ในยุคปัจจุบัน หลายคนมีความรู้สึกกับหมอผี ว่าเขาเป็นพวกคดโกง และจ้องที่จะหลอกหลวงกับประชาชน พวกเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงตกใจอย่างแท้จริง ชิงเหล่ยผิงกลายเป็นเงียบขรึม และแม้แต่กระทั้งหนานก๋งโควเอ๋อ ก็หุบปากเธอลง

 

“ก้อนน้ำเหล่านี้ ได้รับประทานพรมาจากกษัตริย์แห่งมังกร!”

 

“ไป!”

 

น้ำทรงกลมภายในมือซางเที่ยชาน ดูเหมือนจะมีมวลน้ำมากกว่า500กิโลกรัม เขาหมุนมันเป็นเกลียว และทำให้มันระเบิดออกเช่นเดียวกันกับท่อน้ำแตก เสาน้ำสูง 5-6 เมตรออกมาจากด้านในเกลียวน้ำวงกลมนั้น และพุ่งกระจายออกดุจน้ำพุ

 

“ว้าว!”

 

ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุอุทานออกมา เพราะฝนตกที่ปรอยๆอยู่รอบๆนี้

 

“ปาฏิหารณ์! มันอัศจรรย์มาก!”

 

ชิงเหว่ยผิงกระโตนเนื่องจากอาการตื่นเต้น การสาธิตในวันนี้ ได้ทำให้ทัศน์คติของเขาถูกคว่ำลงไปโดยสมบรูณ์ หมอผีและเวทมนตร์มีอยู่จริงๆ

 

“หมอผี และเป็นหมอผีที่ยอมเยี่มอย่างแท้จริง!”

 

ซางเที่ยชานกระชากเสียง ผลักดันเกลียวน้ำทรงกลมขึ้นสู่ท้องฟ้า น้ำฝนเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เขาได้ก้าวเข้ามาในจุดที่สำคัญ “สารเลวน้อย ฉัน ซางเที่ยชาน สัมผัสวงการนี้มา40ปี แกคงไม่สามารถแม้แต่จะจินตนาการ ว่าตัวฉันมีพลังวิเศษสินะ”

 

“เด็กอย่างแกจะเข้าใจอะไร?”

 

“แกเคยเห็นนกกระดาษไล่ล่านกอินทรีไหม?”

 

“แกเคยเห็นการทำนายชะตาผ่านดวงไฟไหมมาก่อนรึเปล่า?”

 

“แกเคยศึกษา33บทพื้นฐานเวทมนตร์มาไหม?”

 

“แกรู้จักไหม กับคำๆว่า ‘เต๋ามากมายนับไม่ถ้วน’?”

 

แต่ละครั้งหมอผีซางกล่าวคำถาม เขาก้าวไปข้างหน้าตลอด ในระหว่างที่พูด และเขาก็มาถึงหน้าเจียงซิ่ว เมื่อมาถึงคำถามสุดท้ายของเขา เขาพูดด้วยท่าทีสง่างาม “"ฉันกลัวว่าเธอไม่แม้แต่จะสะกดคาถา72บทพื้นฐานได้ และเธอก็มาที่นี่เพื่ออวดแล้ว?”

 

“ฉัน ซางเที่ยนชาน ถูกนำตัวไปที่ภูเขาเมื่ออายุได้ 3 ปี นี้ต้องขอบคุณอาจารย์ และความเมตตาของสวรรค์ ฉันประสบความสำเร็จเล็กน้อยหลังจากฝึกฝนไป 20 ปี และฉันก็มีโอกาสได้ไปเยี่ยมเยือนเทือกเขาสามแห่ง และก็เทือกเขาศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 5 ฉันจับผีและอสุรกายมานับไม่ถ้วน”

 

“1984 ภูติหยินที่ท้าทายเต๋าตนนึง ได้เข้ามาในตัวเมืองเจียงหนาน มันนำความตายให้กับผู้คนมากมาย และเป็นฉันเอง ที่ใช้อำนาจของฉัน ดึงภูติหยินกลับเข้าไปในภูเขา และปิดภูเขาลงไป ดังนั้น นี้ถือเป็นการจัดการภัยพิบัติครั้งใหญ่ออกไป”

 

“1994 วิญญาณอายุ1000ปีโผล่ออกมา จากเขาสุสานจักรพรรดิในโบราณกาล มันไปที่เมืองซี่จิง มันได้พัดพาตัวเองไปมากกว่าครึ่งเมือง มันเกือบทำให้เมืองซี่จิงต้องกลายเป็นเมืองผีสิงแล้ว และมันก็เป็นฉันที่ปิดผนึกวิญญาณ1000ปีลงไปอีกครั้ง”

 

“1997 แม่น้ำเจียงได้ไหลย้อนกลับ ภัยพิบัติกำลังจะเกิดขึ้น เนื่องจากอสูรมังกรแห่งทะเลจีนตะวันออกโผล่พ้นขึ้นมา และเป็นฉันอีกครั้ง ที่ใช้สมบัติหายาก เข้าปราบปรามมัน และลดหายนะที่เกิดขึ้น”

 

“…”

 

“ฉัน ซางเที่ยชาน มาจากครอบครัวแห่งความเชื่อ และขอบเขตความผิดพลาดของฉัน ไม่เกินเคยเกิน50% เด็กสารเลวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะอย่างแก กล้าที่จะสร้างความอัปยศให้แก่ผู้เชี่ยวชาญคนนี้?”

 

ซางเที่ยชายเห็นได้ชัดว่ากำลังโกรธ ปาฏิหารศักดิ์สิทธิ์ที่เขาแสดงเห็นในตอนนี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกเคารพนับถือเขาอยู่ในใจลึกๆ

 

ถ้าคำพูดของเขาเป็นความจริง แล้วเขาก็คงเป็นหมอผีที่ยิ่งใหญ่จากนิกายแห่งความเชื่อ!

 

“นั้น อัศจรรย์มาก!”

 

ทุกคนตกตะลึง

 

“โหลวเซี่ย พวกเราไปกันเถอะ!” เห็นซางเที่ยชานแสดงพลังอำนาจของเขาในลักษณะแบบนั้น แม้แต่ หนานก๋งโควเอ๋อก็ตกใจมาก เธอกังวลว่าคนที่เธอนำมา จะทำให้ตัวเธอดูโง่เง่า และเสนอให้ออกไปด้วยกัน

 

“ก็ได้!” เจียงซิ่วพยักหน้า

 

“อะไร? ตอนนี้แกกลัว? แกต้องการที่จะหลบหนี?” ซางเที่ยชานกล่าว “แกไม่ได้บอกว่าฉันคนนี้เป็นขยะ? แกไม่ได้บอกว่าฉันคนนี้ ไม่สมควรที่จะรู้จักชื่ออาจารน์ของแกและนิกายของแก?”

 

“ตอนนี้เธอมีอะไรจะพูดรึเปล่า?”

 

ชิงเหว่ยผิงกล่าว “ก้มหัวขอเธอลง และขอโทษผู้เชี่ยวชาญเดี๋ยวนี้!”

 

“หึหึ หึหึหึ...” เจียงซิ่วกล่าว “นายหญิงหนานก๋งเชิญฉันมา และฉันเองก็ยอมรับคำร้องขอของเธอ อย่างไรก็ตาม คุณเหมือนจะดูหมิ่นเทพคนนี้ ดังนั้นแล้ว เทพคนนี้จึงไม่จำเป็น ที่จะเข้าไปแทรกแซงกิจการของคุณแล้ว”

 

“แต่ว่า...”

 

ดวงตาของเจียงซิ่วส่องประกาย “ฉันจะปล่อยให้คุณได้สัมผัสกับความสามารถของเทพคนนี้ก่อนที่จะออกเดินทาง”

 

เขายกนิ้วมือขึ้น มียันต์อยู่ระหว่างนิ้ว มันเป็นยันต์ที่แท้จริง ไม่ใช่ใบเสร็จเงินเหมือนก่อนหน้านี้ เขาพึมพำคำบางอย่าง ช้าๆและก็ไปเร็ว อักษรเต๋าปรากฏขึ้นพร้อมกับเสียงที่เขาพึมพำ อักษรเต๋าลุกติดไฟ และเขาโยนยันต์ไปทางตุ๊กตาเทพารักษ์กษัตริมังกร มันถูกสร้างขึ้นจากกระดาษ ดังนั้นแล้วเทพารักษ์กษัตริย์มังกรก็เริ่มไหม้

 

“เรียกฝน! แบบนั้นเรียกว่าการเรียกฝน มันดูน่าตลกเกินไป!”

 

มันตกมาเพียงแค่นาทีเดียว และก็แค่เฉพาะช่วง100เมตร มันสามารถพูดว่าเป็นการเรียกฝนได้ด้วย?

 

ขณะที่เทพารักษ์กษัตริย์มังกรเริ่มไหม้ ท้องฟ้าก็ปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำหนาทึบ มันครอบคลุมท้องฟ้าทั้งหมด ทุกคนตื่นตกใจเมื่อฟ้าแลบ และเสียงฟ้าร้องปรากฏขึ้นในเวลาต่อมา ส่วนที่เหลือทั้งหมด ถูกทิ้งไว้ให้เป็นฉากหลัง ในขณะที่เจียงซิ่วกำลังเดินทางออกไปฟ้าก็ผ่าลงมา มันผ่าเฉียดข้างเขาไปนิดเดียว มันราวกับเขาว่าเขาได้ทำให้เทพเจ้าโกรธเคืองไปแล้ว เมื่อถึงเวลาที่เขาออกไปจากไซต์ก่อสร้าง ฝนตกก็เริ่มตกหนักมากขึ้น

 

น้ำฝนพยายามที่จะดับเปลวไฟให้กับเทพารักษ์กษัตริย์มังกรอย่างบ้าคลั่ง

 

ไม่เพียงแต่ไซต์ก่อสร้าง แต่ทั้งเขตถังเชียน และแม้แต่กระทั่งเมืองเจียงทั้งเมือง กำลังประสบกับพบเจอกับฝนตกหนัก

 

ทุกคนชุ่มไปด้วยฝนที่ตกหนัก ขณะที่พวกเขายืนตะลึงอยู่ในที่เกิดเหตุ หมอผีซางตัวสั่นสะท้านเมื่อมองไปยังจุดที่เจียงซิ่วได้จากไปเมื่อครู่ เขาไม่สามรถพูดอะไรออกมาได้เลย

 

“คุณกล้าที่จะเรียกฝนให้ตกลงมาโดยใช้กษัตริย์มังกรเป็นตัวแทน เทพคนนี้เพียงแค่เผาบ้านเขาไปก็เท่านั้น!”

 

เสียงดังออกมาจากที่ห่างไกล และเสียงอันยิ่งใหญ่นั้น ก็สะท้อนก้องไปมาอยู่ในไซต์งานก่อสร้างแห่งนี้

 

 

 

 

 

ติดตามข่าวสารได้ก่อนใครที่ เพจ INdy-Novel