ตอนที่ 77 ฉันจะเป็นเพื่อนเล่นให้พวกเธอเอง!

สายลมเย็นๆได้พัดผ่านไป

หลังจากโฮชิสงบลงแล้ว เซจิก็ตั้งใจฟังเรื่องของเขาอย่างเงียบๆ

...

วันที่เกิดเหตุกับพี่สาวของโฮชิ

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาของหนึ่งสัปดาห์ก่อน โฮชิ อะมามิกำลังคิดถึงเรื่องต่างๆ หลังจากที่เขาแยกตัวออกจากเซนโจ ฮาราโนะ

เขาไม่สามารถตัดสินใจระหว่างพี่ของเขากับรุ่นพี่ซึ่งเขาชื่นชมมากได้

โฮชิไม่เชื่อว่าพี่สาวของเขามีบุคลิกที่ชั่วร้ายแบบนั้นอย่างที่เซจิพูดไว้ ในทางตรงกันข้ามเขาก็ไม่มีทางที่จะเพิกเฉยต่อคำเตือนที่จริงจังที่รุ่นพี่ให้ไว้กับเขา

เขายังคงติดอยู่กับความขัดแย้งในตัวเองแม้ว่าจะเลิกเรียนแล้วก็ตาม

เขาอยู่ในห้องชมรม จนสุดท้าย โฮชิก็ถูกไล่ให้กลับบ้าน

เมื่อเขากลับถึงบ้านริออนและโคโตมิ อะมามิก็ทำท่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

ต่อหน้าพ่อแม่ของพวกเธอ พวกพี่สาวฝาแฝดก็ทำเหมือนอย่างที่เคยทำ พวกเธอหัวเราะ หยอกเล่นกับเขาและพูดแบบน่ารักๆออกมา

มื้อค่ำกับครอบครัวที่ดูอบอุ่นและสบายๆ แต่นั้นเป็นเพียงแค่พื้นผิวเผิน

แต่ยิ่งดูเหมือนจะเป็นแบบนี้แล้ว โฮชิยิ่งรู้สึกว่ามันผิดปกติ

พี่สาวของเขาถูกดูถูกในระดับนั้นและถูกทำให้สิ้นท่า เป็นไปได้ไหมที่พวกเธอจะทำตัวเหมือนปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น?

มันเป็นไปไม่ได้

หัวใจของโฮชิบอกเขาอย่างนั้น

ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สนใจมัน

บางทีพี่สาวของเขาอาจจะเป็นคนจิตใจดีจริงๆก็ได้? เขาอยากจะเชื่อแบบเดียวกับที่เขาอยากจะเชื่อ เหมือนกับที่เขาอยากจะเชื่อว่าฉากมื้อค่ำที่ดูอบอุ่นที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ว่าเป็นของจริง

ถึงอย่างนั้น...

"พ่อมีอะไรจะบอก" พ่อของเขาพูดขึ้น "บริษัทของพ่อกำลังมีโครงการใหม่ให้กับพ่อในอีกไม่กี่วันข้างหน้า พ่อจะต้องทำงานล่วงเวลาที่บริษัทและนอนที่นั่น แทนที่จะกลับมาบ้าน"

ทำงานล่วงเวลา?

โฮชิรู้สึกสงสัย

พ่อของเขายุ่งมากกับการทำงาน แต่การทำงานล่วงเวลาหลายคืนติดต่อกันแบบนี้...

ก่อนที่เขาจะถาม แม่ของเขาก็พูดขึ้นแบบเดียวกัน

"จริงๆแล้วแม่ก็มีอะไรจะบอกเหมือนกัน มีบางอย่างเกิดขึ้นที่บ้านของปู่ และแม่ต้องไปดูแล เพราะฉะนั้นแม่ต้องออกจากบ้านไปซักสองสามวันเหมือนกัน"

แม่ก็จะออกไปด้วยเหมือนกันงั้นเหรอ!?

โดยไม่ต้องสงสัย ตอนนี้เขารู้สึกตกใจมาก

ทำไมกันล่ะ?

มันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญอย่างนั้นเหรอ!?

จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย

ในตอนนี้เขาได้หันไปมองกับพี่สาวของเขานั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา

ริออนและโคโตมิ มีรอยยิ้มบางๆอยู่บนใบหน้าของพวกเธอ

รอยยิ้มที่ดูน่ากลัวของพวกเธอดูเหมือนหน้ากากที่ปกปิดอะไรบางอย่างไว้ข้างใน!

โฮชิ อะมามิตัวแข็งไปในทันที

ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ และมันก็อาจเป็นเพียงภาพลวงตาที่เกิดจากแสง ภาพที่เขาได้เห็นมาก็ทำให้เขาได้รับผลกระทบอย่างมาก และเขาได้ฝังฉากนี้ลึกเข้าไปในหัวใจของเขา

พ่อแม่ของเขายังพูดอยู่ แต่โฮชิไม่ได้ฟังอีกต่อไปแล้ว

เมื่อเขาได้สติ เขาสังเกตเห็นว่าพ่อแม่ของเขากำลังมองไปอย่างร่าเริงที่พี่สาวฝาแฝดของเขา ในความเป็นจริงพ่อแม่ของเขาดูเหมือนจะยิ้มกว้างๆ มันดูราวกับว่าพวกเขากำลังประจบพี่สาวของเขา

"ได้ค่ะ พ่อ แม่~"

"เราจะดูแลบ้านและน้องชายของเราอย่างดีเลย~"

จากนั้นพี่สาวก็หัวเราะออกมาเหมือนกับว่าพวกเธอดูมีความสุขกับการที่ได้สัญญากับพ่อแม่ว่าจะดูแลเขา

มันน่าจะฉากที่สวยงาม

แต่โฮชิ ผู้ที่ถูกเมินโดยพ่อแม่ของเขาก็รู้สึกอยากจะอ้วกในตอนที่มองไปที่พี่สาวของเขาที่ยิ้มให้กับเขาแบบนั้น!

น่าสะอิดสะเอียน

ทำไม... เขารู้สึกแบบนั้นกันล่ะ?

โฮชิจำประโยคที่เขาเคยได้ยินจากรุ่นพี่มาก่อนในวันนี้ได้ "ฉันอยากจะอ้วกจริงๆเมื่อเห็นหน้าคนอย่างพวกเธอ!!!"

รุ่นพี่... รุ่นพี่เซนโจ ฮาราโนะ

คุณรู้สึกแบบนี้ใช่ไหมครับ... ในตอนนั้น!?

"คนที่หนีความจริงสุดท้ายก็จะถูกกลืนหายไปกับมันอย่างสิ้นเชิง"

นั่นเป็นประโยคของรุ่นพี่

ในที่สุด โฮชิก็เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

นี้คือสิ่งที่เขาได้หลีกเลี่ยงโดยไม่ตั้งใจและหลบหนีงั้นเหรอ

เขาจำได้แล้วว่ามันคืออะไร

เขาอาจจะรู้นานแล้วก็ได้!

ในฐานะที่เป็นคนที่สนิทกับพี่สาวของเขา... และเป็นน้องชายของพวกเธอ เขาควรจะได้เห็นว่าพี่สาวพวกเธอเป็นคนยังไง!

แต่เขาก็ไม่ได้ทำ

และนั่นคือเหตุผลที่รุ่นพี่เตือนเขา ว่าเขาจะถูกกลืนหายไปกับความจริงที่น่ารังเกียจในคืนนี้

...

ในช่วงหนึ่งสัปดาห์นี้

ตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันอาทิตย์ โฮชิ อะมามิ ได้รับความทุกข์ทรมานจากการทรมานของ ริออน และ โคโตมิ อย่างต่อเนื่อง

ร่างกายของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่สภาพจิตของเขากำลังทุกข์ทรมานอย่างมาก!

พ่อแม่ของเขาไม่ได้อยู่ที่บ้าน... ไม่สิ เซจิมั่นใจว่าพี่สาวของโฮชิมีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

แม้แต่พ่อแม่ก็ยังตกอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเธอ!

นี้เป็นสิ่งที่ "คู่แม่มด" ทำได้และมีความสามารถในการทำมัน

บางทีอาจฟังดูไร้สาระที่ผู้หญิงสองคนจะสามารถควบคุมผู้ใหญ่แบบนี้ได้ แต่เซจิก็รู้ว่ามันเป็นไปได้

ตราบใดที่คุณมองเธอเป็น "วัยรุ่น" ที่มีลักษณะภายนอกของเป็นสาวสวยแล้ว มันก็ง่ายสำหรับมำให้ผู้คนที่จะลดการป้องกันลง และทำให้ข่มขู่ได้อย่างง่ายดาย ฝาแฝดก็เข้าใจและใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้

เนื่องจากผู้ข่มขู่เป็นเด็กและลูกของตน ไม่ต้องพูดถึงเด็กที่ดูมีประพฤติตัวยอดเยี่ยม จึงทำให้พ่อแม่ของพวกเธอ... ต้องจำเป็นที่จะหาข้ออ้างในการไม่คัดค้านกับความปรารถนาของพวกเธออย่างจริงจัง และอาจจะเกินขอบเขตไปบ้าง

ถึงแม้ว่าเซจิจะไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เขาก็เดาได้ว่าความสัมพันธ์แบบบิดเบี้ยวนี้ในครอบครัวของโฮชิอยู่เป็นเวลานานแล้ว ซึ่งเป็นปัจจัยที่สำคัญอย่างหนึ่งในการทำให้ฝาแฝดเหล่านั้นกลายเป็นแบบนั้น... บางที มันแจจะเป็นสาเหตุหลัก

หลังจากที่เด็กได้ควบคุมพ่อแม่ของพวกเขาและสนุกกับมัน มันจะเป็นอะไรที่น่ากลัวอย่างมาก!

ฝาแฝดอาจมีการพัฒนาบุคลิกที่ผิดปกติในตอนที่พวกเธอยังเด็ก และได้กลายคนที่ผิดปกติก่อนที่สภาพจิตใจจะกลายเป็นผู้ใหญ่เต็มที่

เซจิไม่ใช่นักจิตวิทยา

ในขณะที่ประสบการณ์ของเขาจากชีวิตก่อนหน้านี้ ทำให้เขาสามารถเห็นตัวตนที่แท้จริงของพี่สาวของโฮชิได้แบบเดียวกับที่เขาคาดเดาบางอย่างเกี่ยวกับบุคลิกของพวกเธอได้ แต่เขาไม่สามารถวิเคราะห์และทำความเข้าใจได้อย่างสมบูรณ์

หรือไม่คงเพราะเขาไม่ต้องการทำอย่างนั้น

ก็เพราะไม่ว่าจะเป็นเหตุผลเบื้องหลังของบุคลิกที่บิดเบี้ยวของคู่แฝดหรือครอบครัวอะมามิที่ตกอยู่ในสภาพเลวร้าย ก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา

ทั้งหมดที่เขาทำคือสัญญากับโฮชิ อะมามิว่าเขาจะช่วยเขาเท่านั้น

นั่นเป็นเหตุผลที่เซจิจะทำต่อไป

เขาถึงได้ขอโทรศัพท์มือถือของโฮชิและโทรออกไป

ตอนนี้ก็เป็นเวลาเรียนแล้ว แต่ก็มีนักเรียนอีกสองสามคนอยู่รอบๆ แต่ไม่ได้รบกวนการพูดคุยของเขาที่ด่านฟ้า

ริออนและโคโตมิ อะมามิ เป็นฝาแฝดที่งดงามแน่นอนแบบเดียวกับ... แม่มด

สายได้เชื่อมต่อแล้ว

"ไงน้องชายสุกที่รักของเรา พี่สาวของนายกำลังมองหานายอยู่น่า ~"

เซจิได้ยินเสียงกระดี๊กระด๊าจากโทรศัพท์ของโฮชิ

"นี้ก็เป็นเวลาตลอดทั้งสัปดาห์แล้วที่นายไม่ได้เห็นรุ่นพี่ที่นายเคารพมากนะ นายต้องเหงามกาแน่ๆใช่มั้ย?"

"นายสามารถไปเจอเขาได้ในช่วงพักกลางวัน– แต่นายต้องพูดในสิ่งที่เราบอกให้นายพูดเท่านั้น~"

"รุ่นพี่ไอ้คนโกหก ฉันเกลียดนาย!'... นายต้องพูดอย่างนี้กับเขา~"

"มันเป็นแค่เรื่องล้อเล่นเล็กๆน้อยๆเท่านั้น ถ้านายไม่ทำ ‘โทษ’ของนายในคืนนี้จะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า และรุ่นพี่ของนายที่คุณเคารพนับถือมากจะถูกเล่นพิเรนทร์อย่างเลวร้ายมากยิ่งกว่านายอีก~"

เซจิเงียบหลังจากได้ยินคำพูดจากโทรศัพท์นี้

หึ หึ ตอนนี้เขาเข้าใจสถานการณ์แล้ว

สายโทรศัพท์นี้เป็นจุดพังทลายของโฮชิ

เขาเริ่มหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

"อะไรคือเรื่องพิเรนทร์ที่น่าสนใจของพวกเธอทั้งสองคนงั้นเหรอ"

น้ำเสียงของเขาเย็นชาขณะที่เขาหัวเราะออกมา

เสียงดังกล่าวส่งผลให้สายโทรศัพท์ของอีกด้านเงียบหายไป

"แต่ผมยังไม่คิดว่ามันน่าสนใจพอแล้วหรอกนะ พวกเธอคิดแบบนั้นไหม ทำไมเราไม่มาเจอกันและทำอะไรที่น่าสนใจมากกว่านั้นล่ะ ริออน อะมามิ, โคโตมิ อะมามิ... พวกเธอทั้งสองชอบสนุกกับการเล่นอย่างงั้นเหรอ!? ผม เซนโจ ฮาราโนะ จะมีความสุขมากกว่า... หากได้เล่นกับพวกเธอ!"