บทที่ 20 พบมังกร 3 (2) [อ่านฟรี]
บทที่ 20 พบมังกร 3 (2)
“เฮือกกกกกกกกกกกก”
ลูกแมวหายใจเข้าอย่างเต็มปอดเล็กๆของมัน แต่ถึงเป็นเช่นนั้นคาร์ลก็ไม่ได้สนใจและยังคนเดินหน้าต่อไปเพราะมันจะเป็นการดีกว่าที่จะทำทุกอย่างให้เสร็จเร็วที่สุด เครื่องตัดคล้ายกรรไกรจ่ออยู่ที่ลำคอของมังกรใบมีดที่คมวับของมันสะท้อนเข้ากับแสงจันทร์และมังกรยังคงจ้องไปที่ใบหน้าของคาร์ลที่ยังคงมีสีหน้าราบเรียบและสงบ
มังกรค่อยๆหลับตาลงช้าๆ
ในเวลานั้นทุกคนได้ยินเสียงของเครื่องตัดที่ลงเวทย์มนตราสลักไว้ตัดลงไปที่โซ่อาคมเสียงตัดของมันแทรกลอยผ่านเข้ามาในอากาศ
เชร้ง! เชร้ง!
โซ่อาคมที่ถูกตัดออกเกิดเป็นประกายไฟในมือของคาร์ล
“เจ้ามองดูอะไรอยู่?”
คาร์ลหัวเราะเยาะมังกรเบาๆเมื่อมันลืมตาขึ้นมามองที่เขา ก่อนจะถอดถุงมือข้างหนึ่งส่งให้เชวฮัน เขารับถุงมือข้างนั้นและสวมมันทันทีพร้อมๆกับที่คาร์ลยื่นโซ่อาคมส่งให้กับตน คาร์ลหยิบขวดยาออกจากกระเป๋าทันที มันเป็นยาเกรดดีที่สุด แม้จะเสียเงินสำหรับยานี้ไปเพียงเล็กน้อยก็ตามมันก็ทำให้เขารู้สึกไม่ดีกับเงินที่ต้องออกจากกระเป่าไปเมื่อไม่กี่วันก่อนออกเดินทาง คาร์ลเดาะลิ้นของตัวเองอีกครั้งและจ้องไปที่มังกร
“เจ้ารู้ไหมว่าข้าหมดเงินไปกับเจ้ามากเพียงใด?”
มังกรได้ยินประโยคเดียวกับที่มันได้ยินบ่อยๆ มันเคยได้ยินมาเกือบทุกวันตั้งแต่มันเกิดมา
‘ทำไมเจ้าไม่เชื่อฟังข้าเสียที...ข้าต้องหมดเงินไปกับเจ้ามากมายพียงเท่านี้..ถ้าเช่นนั้นเจ้าต้องโดนเฆี่ยนให้มากกว่านี้? จากนั้นเขาก็ถูกทำร้ายเฆี่ยนตี พวกมนุษย์เหล่านั้นบอกว่าอย่าให้มันต่อต้านและจงเชื่อฟังคำสั่งของพวกเขาไม่เช่นนั้นก็ต้องถูกทำร้ายไปเรื่อยๆ
อย่างไรก็ตามเขาก็ยังได้ยินมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าพูดต่อไป
“ในเมื่อข้าหมดเงินไปกับเจ้ามากมายเพียงนี้ เจ้าก็ต้องรักษาตัวเองให้ดี อย่าทำตัวโง่เง่าเซ่อซ่า”
และตอนนี้เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกแล้ว
คาร์ลเทยาครึ่งหนึ่งลงบนหลังของมังกรและเทส่วนที่เหลือเข้าปากของมัน โชคดีที่มังกรไม่ต่อต้านยอมกลืนยาลงไปด้วยดี
ร่องรอยการบาดเจ็บตามร่างกายของมังกรค่อยๆหายไปอย่างรวดเร็ว ทำให้คาร์ลรู้สึกได้ถึงความน่ากลัวและพลังอำนาจของมังกรที่มีอยู่จริงบนโลกนี้
‘เฮ้...’
มังกรไม่มีเหตุผลที่จะได้รับบาดเจ็บอีกต่อไป มังกรที่แสนเฉลียวฉลาดมันดูเหมือนจะเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับร่างกายของมันเมื่อดวงตาของมันกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
คาร์ลก้าวเข้าไปชิดมังกรมากขึ้น มังกรน้อยรีบขดตัวของมันพลางลอบสังเกตคาร์ลเงียบๆ คาร์ลไม่ได้สนใจกับปฏิกิริยาของมังกรและเอ่ยถามทันที
“เจ้าจะทำอะไรต่อจากนี้ไป?”
คาร์ลอมยิ้มเมื่อเห็นมังกรที่ยังคงเงียบอยู่
“ข้ารู้ว่าเจ้าพูดภาษามนุษย์ได้ เจ้าเป็นมังกรเป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉลาดและแข็งแกร่งที่สุดในโลก”
คาร์ลเอ่ยถามอีกครั้ง
“เจ้าจะทำอะไรเมื่อได้รับอิสระแล้ว?”
“........ข้า....”
มังกรเริ่มพูดขึ้นมา จริงๆแล้วมังกรรู้วิธีการพูดภาษามนุษย์ มันฉลาดกว่ามนุษย์มากไม่มีทางที่มันจะไม่ได้เรียนรู้ภาษามนุษย์ในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา
“ข้า.....”
มังกรสามารถสัมผัสความรู้สึกที่อยู่ภายในใจของมันได้ ด้วยพลังที่แท้จริงของมันทำให้สามารถฆ่ามนุษย์ที่อยู่ข้างหน้าได้อย่างง่ายดาย แต่มันกลัวมนุษย์ชุดดำที่อยู่ด้านหลังนั่น แต่มันมีความเป็นไปได้ที่มันจะสามารถหนีรอดไปได้ มันได้รับพลังอันแข็งแกร่งที่รอมานานแล้ว
นั่นคือเหตุผลที่มังกรพูดในสิ่งที่มันคิดอยู่กับตัวเองตลอดสี่ปีที่ผ่านมา มันเป็นครั้งแรกที่มีโอกาสได้พูดออกมาดังๆ
“ข้าจะมีชีวิตอยู่...”
มันจะมีชีวิตอยู่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
“ข้าจะไปจากที่นี่...”
มันกำลังจะได้ออกไปจากที่นี่ มันเริ่มเปิดเผยความคิดในใจของมันออกมาอย่างช้าๆ
“ข้าจะไม่เชื่อง...จะไม่ฟังคำสั่งใคร”
“ใช่....เจ้ามีสิทธิ์”
คาร์ลกำลังพูดว่าสิ่งที่มังกรคิดเป็นสิ่งที่ถูกต้อง
“เจ้าเป็นมังกร...มังกร...มีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตอยู่ได้อย่างอิสระ”
แม้แต่มังกรวัยสี่ขวบก็แข็งแรงมากกว่าสัตว์ชนิดอื่นในโลก มันมีกำลังและความสามารถมากพอที่จะใช้ชีวิอยู่รอดได้ โดยธรรมชาติของมังกรมีความรักอิสระและมีความภาคภูมิใจในตัวเอง พวกมันมักจะสร้างถ้ำของตัวเองทุกครั้งในสองปี มันเป็นโลกที่สมบูรณ์แบบมากกว่ามนุษย์ถึงสองปี
คาร์ลจ้องไปที่ดวงตาของมังกรที่ยังคงไม่ไว้ใจมนุษย์ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด
“ข้าจะไม่ดูแลเจ้า...”
คาร์ลไม่มีเหตุผลใดที่จะต้องดูแลบางสิ่งที่แข็งแกร่งกว่าตนเอง นอกจากนี้อาจยังต้องมีเรื่องชวนปวดหัวให้เขาต้องจ่ายเงินเพื่อช่วยเหลือเพิ่มมากขึ้น มันต่างจากออนและฮง เด็กๆจากเผ่าแมวมากนัก มังกรมันเป็นสิ่งที่เกินขีดความสามารถของเขามากเกินไป
มังกรยังคงไม่ไว้วางใจต่อคาร์ล
“โกหก...มนุษย์เก่งแต่โกหก”
ในสายตาของมังกรตอนนี้มีแต่ความโกรธและความโกรธนั้นไม่ได้พุ่งตรงมาที่คาร์ล แต่อย่างไรก็ตามโดยธรรมชาติของมังกรเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความหยิ่งทระนงและมีความภาคภูมิใจในตัวเองสูง ความโกรธที่มันได้รับก็คงเป็นการที่มนุษย์เหยียบย่ำเกียรติและศักดิ์ศรีของมัน
“ข้าคิดว่ามันก็จริง...เพราะข้าก็ชอบโกหกนิดหน่อย”
คาร์ลยอมรับคำพูดของมังกรได้อย่างง่ายดายและคงพูดต่อไป
“มีชีวิตอยู่....หากเจ้าต้องการมีชีวิตอยู่แล้วเจ้าต้องการจะทำอะไร?”
“ข้า......”
มังกรน้อยยกศีรษะขึ้นมองท้องฟ้ายามราตรี มันแตกต่างจากความมืดภายในถ้ำเพราะถึงจะมืดแต่ก็ยังคงมีแสงสว่างอยู่
“ข้าเกลียดมนุษย์....ข้าอยากเป็นอิสระ”
“เยี่ยม”
คาร์ลลุกขึ้นจากที่นั่ง ก่อนที่จะหยิบขวดยาที่มีคุณสมบัติระดับกลางๆและกระเป๋าใบเล็กๆออกจากกระเป๋าเวทย์ของตยนก่อนที่จะเอาขวดยาใส่ในกระเป๋าใบเล็กและยื่นให้กับมังกร
“แด่ชีวิตที่อิสระ”
รูม่านตาของมังกรเบิกกว้างและเริ่มสั่นระริก แต่ถึงอย่างนั้นสายตาของมันก็ยังคงมีความสงสัยและไม่พอใจอยู่ดี คาร์ลมองเห็นและไม่ได้สนใจอะไร
‘แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว’
เขาได้ช่วยปลดปล่อยมังกร ได้จัดการไอ้เบื๊อกเวเนี่ยน ได้ช่วยเหลือหมู่บ้าน และได้ช่วยเหลือเชวฮวันให้ได้เข้าใจคำว่าอิสรภาพจากคำขอบคุณของมังกรอย่างแท้จริง ที่สำคัญที่สุดเขาไม่ต้องรับผิดชอบดูแลมังกร เขาได้เห็นสายตาของมันว่าไม่พร้อมที่จะปฏิบัติตามคำสั่งของเขา นับว่าเป็นข้อสรุปที่ดีก่อนที่จะเอ่ยกับพรรคพวกของตน
“ไปกันเถอะ”
เขาหันหลังกลับจากมังกรโดยไม่เสียใจและเริ่มออกเดินไปจากที่นั่น เชวฮันเดินตามหลังคาร์ลไปเงียบๆสนใจเพียงเส้นทางที่อยู่ด้านหน้าของเขาเท่านั้น ลูกแมวสองพี่น้องยังคงลังเลอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นสายตาที่มังกรเพ่งมองไปที่หลังของคาร์ล ก่อนที่พวกมันจะเดินตามหลังคาร์ลไปอย่างช้าๆ
เมื่อลูกแมวสองพี่น้องจากเผ่าแมวหันกลังกลับไป มังกรก็ยกศีรษะของมันขึ้นและเฝ้าดูพวกเขาเดินออกไป
“........ข้าเกลียดมนุษย์......พวกเขามันเลวร้าย......”
เป็นเพราะสาเหตุใดมังกรจึงให้ความสนใจไปยังแผ่นหลังของมนุษย์ด้วย เผ่าพันธุ์ที่ทำให้มันหงุดหงิดและเกลียดชังมากกว่าท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มันเห็นเป็นครั้งแรกเสียอีก
ฮงก้าวเดินช้าๆไปหาพี่สาวของตนที่กำลังเดินตามหลังคาร์ลอยู่
“พี่สาว....ข้าคิดว่าเขาจะตามเรามา”
“อื้ม...ข้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน”
“หรือข้าจะไปหาน้องชายดี?”
“ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น”
ลูกแมวสองพี่น้องยังคงคุยกันต่อไปแต่คาร์ลที่ได้ยินจึงหัวเราะเยาะและโต้ขึ้น
“ไม่มีทาง มังกรมันมีความภาคภูมิใจและไม่ยอมอยู่ใต้คำสั่งของมนุษย์ ที่สำคัญมังกรตนนี้เกลียดมนุษย์”
การแสดงออกของออนดูจะไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่คาร์ลพูด หากแมวสามารถมีสีหน้าที่เย้ยหยันได้ก็คงจะเป็นเหมือนสีหน้าของออนตอนนี้ เธอส่ายหัวอย่างเร็วพลางพึมพำเบา
“.........ข้าไม่คิดเช่นนั้น”
“อื้ม.....ข้าก็ด้วย”
ฮงมองไปทางด้านหลังอีกครั้งก่อนจะเห็นด้วยกับคำพูดของพี่สาวตน มังกรยังคงมองมายังทิศทางที่พวกเขาอยู่ ฮงมั่นใจในตอนนี้แล้วว่ามังกรอาจจะสนุกกับอิสรภาพที่ได้รับเพียงไม่นานก่อนจะได้มาแบ่งเนื้อกินกับเขาในอนาคต
คาร์ลออกคำสั่งแก่ลูกแมวทั้งสองที่ยังคงกระซิบกระซาบกันอยู่
“ไปเอาลูกกลมๆสีดำนั่นกลับมาได้แล้ว”
ลูกแมวสองพี่น้องวิ่งไปหาลูกกลมๆสีดำตามคำสั่งของคาร์ลทันทีเพื่อที่จะได้รับเนื้อเพิ่มขึ้นจากเดิม คาร์ลไม่ได้หันมองสองพี่น้องก่อนจะยื่นมือไปตบที่ไหล่ของคาร์ลเบาๆ
“เป็นการทำงานที่ยอดเยี่ยม”
วันนี้น่าจะเป็นครั้งแรกที่เชวฮันได้ช่วยเหลือคาร์ลอย่างเต็มรูปแบบ ถึงแม้จะมีก่อนหน้านี้ที่ได้สู้กับโจรแต่นั้นเป็นการคุ้มครองมากกว่าช่วยเหลือ
แน่นอนว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เปลี่ยนจากการช่วยชีวิตชาวบ้านในหมู่บ้านมาเป็นการช่วยเหลือมังกรแทนการลงมือฆ่าตามเนื้อหาในนิยาย แต่สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือการที่เขาได้ ‘ช่วย’ต่างหาก
“ท่านคาร์ล...”
“มีอะไร?”
เชวฮันเงียบไปครู่หนึ่งหลังจากที่เอ่ยเรียกคาร์ล ก่อนที่เขาจะเริ่มพูดอีกครั้ง
“ถ้ามังกรนั่นตัดสินใจว่าจะมีชิวีตโดยการติดตามท่านคาร์ลล่ะ?”
“มันไม่มีทางเกิดขึ้นหรอกนะ”
“หากสมมุติว่ามันเกิดขึ้นจริง ท่านจะทำอย่างไร?”
‘สมมุติ?’
คาร์ลคิดถึงเรื่องนี้ชั่วขณะก่อนจะเอ่ยตอบเบาๆ
“ข้าไม่คิดถึงเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้หรือเรื่องอดีตหรอกนะ”
แต่ด้วยอะไรบ้างอย่างทำให้คาร์ลต้องหันกลับไปมองทางด้านหลังของตัวเองเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ที่เดินออกจากมังกร เขารู้สึกขอบคุณอะไรก็ตามแต่ที่มังกรดำน้อยตนนั้นไม่สามารถมองเห็นตนได้
คาร์ลถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะมุ่งหน้ากลับไปยังโรงแรมและหลับไปในทันทีที่หัวถึงหมอนและนั่นทำให้เขาไม่รู้ว่ามังกรได้ใช้พลังเวทย์ล่องหนเป็นครั้งแรกและมันกำลังนั่งลงที่ขอบหน้าต่างห้องพักของคาร์ลอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจากไป มันกำกระเป๋ายาที่คาร์ลได้ให้ไว้อย่างแน่นหนา
เช้าวันต่อมา คาร์ลก็ต้องรับมือกับคำถามของเชวฮันตั้งแต่เช้าตรู่
“ท่านคาร์ล...เมืองที่เราจะเดินทางไปถึงในไม่กี่วันข้างหน้า....นับว่าถึงครึ่งทางแล้วใช่หรือไม่?”
ถึงเวลาแล้วที่เชวฮันจะต้องจ่ายเงินคืนให้กับเขาก่อนที่จะพูดเรื่องนี้กันต่อ
นอกจากนี้ยังหมายความว่าคาร์ลได้เข้าใกล้กับพลังศักดิ์สิทธิ์โบราณที่เขาต้องการ เดิมทีตามเนื้อหาในนิยายลูกชายคนโตของมาร์คควิสสแตนจะเป็นผู้ที่ได้รับแรงกดดันจากเวเนี่ยนและทำให้เขาสามารถพบพลังศักดิ์สิทธิ์โบราณนี้ในอีกประมาณหนึ่งเดือนข้างหน้า มันเป็นความหวังสุดท้ายของเขาแต่โชคไม่ดีที่เขาจะไม่มีโอกาสได้ใช้พลังนี้
