ตอนที่แล้วตอนที่ 378 เริ่มเคลื่อนไหว (FREE)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 380 สมองเจ้ามีปัญหา? (FREE)

ตอนที่ 379 สวนกลับ (FREE)


ไม่นานกองทัพที่อยู่ในความวุ่นวายก็กลับมาอยู่ในความสงบอีกครั้ง

อย่างไรก็ตามไม่มีประโยชน์อะไรมากนัก

เพราะว่า....

ด้วยความรวดเร็วหอกสีดำก็ตกลงมาจากท้องฟ้า พวกมันมาพร้อมกับลมหอบใหญ่ที่รุนแรง ก่อนจะปักตะปูขนาดใหญ่ลงในกองทัพของ หนานกง เฮา

และตามมาด้วยธนูสีขาวอีกครั้ง

วงกลมอีกอันปรากฎขึ้น เปรียบเทียบกับอันก่อนแล้วมันใหญ่กว่าเกือบ 2 เท่า  มันราวกับพุ่มไม้ที่เต็มไปดวยหนามแหลมคม

แม่ทัพรีบลุกขึ้นมาและโบกธงในมือพร้อมกับออกคำสั่งทันที

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะมีเวลาได้โบกธง ตะปูขนาดใหญ่อีกอันก็ได้ร่วงลงมาจากท้องฟ้า  และไม่นานก็มีอันที่ 4 5 6 ตามมา

ไม่นานทั่วทั้งกองทัพก็เต็มไปด้วยด้วยหอกสีดำและลูกศร กลยุทธ์การจัดทัพที่แม่ทัพได้รับมาจาก หนานกง เฮา นั้นเต็มไปด้วยหลุมทันที

เขาถึงกับตัวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ เขาโบกธงอย่างหงุดหงิดพร้อมกับพยายามที่จะออกคำสั่ง

แม้ว่าการกระทำของ ฟาง เจิ้งจือ จะทำให้เขาปวดหัวเล็กน้อย แต่พวกเขาก็มั่นใจว่ากลยุทธ์กระดานแปดทิศที่ หนานกง เฮา เป็นคนจัดตั้งด้วยตัวเอง ไม่มีทางถูกทำลายเพียงเพราะ ตะปูตัวใหญ่ แน่นอน

ดังนั้นเขาจึงยังคงคอยสั่งทหารขณะเดียวกันก็ยิ้มแฝงเจตนาร้ายไปทาง ฟาง เจิ้งจือ ที่เป็นคนออกคำสั่งให้ยิงธนูและเขวี้ยงหอกมา

ถ้าแค่การเขวี้ยงหอกและยิงธนูจะพังรูปแบบกลยุทธ์ที่เขาได้รับมาจาก หนานกง เฮา ได้

มันจะไม่เป็นกลยุทธ์ที่ไร้ค่าไปหน่อยหรือ?

อย่างไรก็ตามรอยยิ้มของแม่ทัพกลับแข็งค้าง เพราะทันใดนั้นเองเขาสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ไม่ถูกต้องเท่าไรนัก

กระดานแปดทิศนั้นประกอบไปด้วยประตู 8 บาน ซึ่งต้องมีการปรับเปลี่ยนเพื่อคงพลังของกลยุทธ์นี้ไว้  อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาพยายามจะปรับเปลี่ยนประตูทั้ง 8 บานนั้นเอง พวกเขาก็ตระหนักถึงบางอย่าง...

พวกเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงตะปูขนาดใหญ่ที่ปักอยู่บนพื้นได้

มันเหมือนบางคนมาวางกับดักไว้บนเส้นทาง  เจ้าจะเอากับดักนี้ออก หรือเลือกเดินในทางที่ไกลกว่า

อย่างไรก็ตามการจัดทัพตามรูปแบบที่ หนานกง เฮา ให้มานั้นสามารถปรับเปลี่ยนได้มากมายงั้นหรือ?

แน่นอนว่ามันสามารถทำได้

อย่างไรก็ตามพวกเขาทำไม่ได้  เพราะ หนานกง เฮา ไม่ได้สอนพวกเขา  ดังนั้นพวกเขาไม่มีทางปรับเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้

นั่นหมายความว่ากลยุทธ์กระดานแปดทิศไม่สามารถปรับเปลี่ยนอะไรได้อีกแล้ว และพวกเขาก็ไม่สามารถใช้มันกดดันเหล่านักปราชญ์ที่อยู่ด้านในอีกแล้ว

หรืออาจจะพูดอย่างง่ายๆคือ แต่เดิมที่กลยุทธ์นี้สามารถปรับเปลี่ยนและเคลื่อนไหวได้ ตอนแรกมีทหาร 50 คนต่อสู้กับ วู่ เฟิง หลังจากสู้ไปหนึ่งรอบทหารเหล่านี้ก็สามารถย้ายไปอีกด้านเพื่อผักผ่อนได้  จากนั้นก็มาสู้และพักผ่อนอีกครั้ง...

แต่ตอนนี้?

นั่นหมายความว่าทหารทั้ง 50 คนต้องต่อสู้กับ วู่ เฟิง อย่างต่อเนื่องโดยทหารคนอื่นๆไม่สามารถเข้ามาช่วยได้เลย

ทหาร 50 คนจะสามารถหยุด วู่ เฟิง ได้งั้นหรือ?

ได้ แต่ก็ไม่นานนัก

"ทำไมถึงเป็นอย่างนี้?!"

แม่ทัพที่ถือธงอยู่แต่ละคงต่างเหลือบตามองกันด้วยความสงสัย มันเป็นความสงสัยที่เกิดจากความไม่เชื่อ

เพราะการที่จะบรรลุผลลัพธ์เช่นนี้ได้

มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น

นั่นคือ ฟาง เจิ้งจือ มองกลยุทธ์ที่ หนานกง เฮา วางไว้ออกหมดแล้ว จากนั้นก็ใช่ตะปูขนาดใหญ่ทีละอันปักลงไปแต่ละที่บนกองทัพของ หนานกง เฮา

แม่ทัพที่อยู่ด้านหลัง ฟาง เจิ้งจือ ต่างถูกทำให้ตกตะลึง

เมื่อพวกเขาเห็น ฟาง เจิ้งจือ สั่งให้ยิงธนูและเขวี้ยงหอกออกไปนั้น ถึงแม้พวกเขาจะทำตามคำสั่งของ ฟาง เจิ้งจือ แต่ในหัวใจของพวกเขาเขา ก็คิดว่ามันคงเป็นแค่การทำให้ไขว้เขวเท่านั้น

อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาเห็นกองทัพที่จัดทัพตามรูปแบบกระดานแปดทิศเริ่มเคลื่อนไหวได้ช้าลงจนเกือบจะหยุดเคลื่อนไหว ในที่สุดพวกเขาจึงตกตะลึงอย่างชัดเจน

"มีบางอย่างแปลกๆเกี่ยวกับตำแหน่งที่เขาให้ยิงไป!"

"มันเป็นตำแหน่งที่มีผลต่อการเคลื่อนไหวของทหารภายในนั้นทั้งสิ้น!  ฟาง เจิ้งจือ ทำให้พวกเขาต้องเปลี่ยนเส้นทางเคลื่อนไหว!"

"ถูกต้องเพื่อให้การเคลื่อนไหวของพวกเขายังมีประสิทธิภาพ อย่างแรกคือต้องดึงอกและลูกศรออกก่อน  แต่พวกเขาไม่มีเวลาที่จะทำมัน"

"แม้ว่าจะดึงออกก็ไม่ได้เป็นปัญหากับพวกเราอยู่ดีเพราะพวกเขาไม่สมารถดึงออกได้ไวกว่าพวกเราที่เป็นคนยิงออกไป!"

"ฟาง เจิ้งจือ ทำมันได้ยังไงกัน?"

ในขณะที่แม่ทัพถกเถียงกันอยู่นั้นพวกเขาก็มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ   พวกเขาตกตะลึงอย่างแท้จริง

เพราะ ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ยิงแบบสุ่ม!

เขาไม่ได้ทำแบบนั้น!

เขาได้วางแผนไว้แล้วสั่งให้ยิงอย่างมีเป้าหมาย  ทุกจุดที่เขาสั่งให้ยิงมีผลต่อการเคลื่อนไหวของกองทัพที่จัดตามรูปแบบกระดานแปดทิศทั้งสิ้น!

"ยิง!"

ฟาง เจิ้งจือ ไม่คิดจะสนใจแม่ทัพที่กำลังถกเถียงกันอยู่แม้แต่น้อย  เขายังคงออกคำสั่งจากด้านหน้าสุด  สายตาของเขาเริ่มมองรูปแบบที่จัดตั้งขึ้นมาจากกลยุทธ์กลุ่มดาวคันไถ

กระดานแปดทิศนั้นเน้นการป้องกัน

การทำลายการป้องกันนั้นเป็นขั้นตอนแรก  ขั้นตอนที่สองคือการทำลายกลยุทธ์ที่ใช้ในการโจมตีของ หนานกง เฮา

ไม่มีพลังในการโจมตี ก็สามารถพูดได้ว่ากลยุทธ์นี้ปราศจากพิษสงใดๆแล้ว ดังนั้นการที่จะเข้าไปก็ไม่มีปัญหา

ขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ ออกคำสั่ง

หอกสีดำและลูกศรสีขาวพุ่งไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็วและกลายเป็นตะปูที่ปักลงไปยังจุดสำคัญต่างๆของกระดานแปดทิศ

สำหรับผู้ที่ได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้มากที่สุด

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็น วู่ เฟิง, เฉิน เฟยยู่ รวมถึงนักปราชญ์ทั้งหลาย

มีบางครั้งที่พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาสารถทำให้ทหารต้องหวาดกลัวได้ หรือแม้แต่คิดว่าตัวเองนั้นสามารถเผชิญหน้ากับทหารนับพันได้โดยไม่พ่ายแพ้

แต่วันนี้…

ต่อหน้ากลยุทธ์ที่ หนานกง เฮา วางไว้ พวกเขาราวกับกลายเป็นลูกไก่ในกำมือของ หนานกง เฮา ไม่ว่าเขาอยากจะบีบ จะคลาย ก็ทำได้...

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุด พวกเขาถูกรังแกและทำให้อับอายต่อหน้า ฟาง เจิ้งจือ

ความไม่พอใจ ความเศร้าใจ

อารมณ์เหล่านี้วนเวียนอยู่ในใจพวกเขานับครั้งไม่ถ้วน  อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถทำอะไรกับมันได้  ทหารรอบข้างนั้นว่องไวเกินไป เมื่อดาบของเจ้าฟันลงบนตัวทหาร 2คนด้านหน้า ผลลัทธ์ที่เห็นคือด้านหน้ากลับไม่มีใครอยู่หรือทหารทั้ง 10 คนได้หายไปในทันที

กลยุทธ์การจัดทัพแบบนี้ประหลาดมาก

พวกเขารู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี

อย่างไรก็ตามแม้พวกเขาจะติดอยู่ในกองทัพทหารนับพัน พวกเขาก็ไม่สามารถเอาชนะได้ เพราะเส้นทางที่พวกเขาเข้ามานั้นเป็นประตูแห่งความตายที่เดินเข้าไปพบกับกลยุทธ์กระดานแปดทิศที่ หนานกง เฮา วางไว้อย่างจัง

พวกเขาจะมีชีวิตรอดได้ยังไงเมื่อเผชิญหน้ากับความตาย!

แต่ ทันใดนั้น ความรู้สึกของพวกเขาก็เปลี่ยนไป

มันเป็นความรู้สึกยินดีและเป็นอิสระ  พวกเขาต่างยืนอยู่ด้านหน้าด้วยความงุนงง

ความว่องไวและความคล่องตัวที่มีหายไป พวกเขายืนตัวแข็งเป็นหิน

มันเป็นเรื่องยากที่จะสู้กับกระต่ายที่ว่องไว  อย่างไรก็ตามมันง่ายเป็นอย่างมากถ้าต้องรับมือกับลูกแกะตัวน้อยที่ทำได้แค่ก้มหัวกินหญ้า

ดังนั้น พวกเขาจึงเริ่มทันที พวกเขายกมือขึ้น ดาบหล่นลงมาทันที ยกมือขึ้นอีกขึ้นก็มีเสียงดาบหล่นลงมาอีกครั้ง ...

"อ๊ากกก!"

"ไม่นะ!""

"แคร้ง!"

เสียงร้องโหยหวนและเสียงของอาวุธที่ตกลงพื้นดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง  ยิ่งไปกว่านั้น เสียงยิ่งดังมากขึ้นเรื่อยๆ

สุดท้าย พื้นที่ว่างขนาดใหญ่จึงเริ่มปรากฎขึ้นมา

มันเป็นช่องว่างที่เกิดขึ้นรอบๆเหล่านักปราชญ์

ทหารที่ลอมรอบพวกเขาไว้ ค่อยๆถอยหลังออกไปทีละคน ทีละคน  เพราะว่าพวกเขากำลังเจอกับประสบการณ์อันโหดร้าย พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับกลุ่มนักปราชญ์ที่อยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์ขั้นสูงสุด

การล่าถอยของทหารนั้นไม่ได้ทำให้เหล่านักปราชญ์คิดที่จะหยุดเลยแม้แต่น้อย

เพราะพวกเขาต้องการจะปลดปล่อยความโกรธที่พวกเขากักเก็บมานาน  และมันจะต้องเป็นวิธีที่รุนแรงและไม่สามารถให้อภัยได้ ถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่าโอกาสที่พวกเขาได้นั้นมาจาก ฟาง เจิ้งจือ

แล้ว มันจะทำไมล่ะ?

หลังจากที่ถูกกดดันและโจมตีมานานแล้ว และตอนนี้พวกเขาก็กลับมายืนได้ มันจะเป็นไปได้หรือที่พวกเขาจะไม่คิดสวนกลับบ้างเลย?

ความหยิ่งยโสนั้นเป็นพื้นฐานของเหล่านักปราชญ์

พวกเขาต้องยืนอยู่บนจุดสูงสุดเท่านั้น

แม้พวกเขาอาจจะไม่ได้ทำอะไรที่ร้ายแรงเกินไป แต่ก็ทำให้กระดูกของเหล่าทหารหักบ้าง หรือทำให้ลงไปนอนกองอยู่กับพื้นด้วยอาการบาดเจ็บอันรุนแรงบ้าง

เฉิน เฟยยู่ นั้นเป็นคนหนึ่งที่ทนมานานที่สุด

หลังจากที่เขาเข้าสู่ระดับอภินิหารแล้วนั้น ตอนแรกเขาคิดว่ามันจะเป็นช่วงเวลาแห่งความรุ่งโรจน์ของเขา แต่เขาดันไปพบกับ ฟาง เจิ้งจือ เข้า  ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เขาถูกตัดออก แต่ตอนนี้เขากำลังติดอยู่ในกลยุทธ์ที่ หนานกง เฮา วางไว้

มันเป็นความอัปยศที่มีเพียงแค่เลือดเท่านั้นทีจะสามารถล้างออกไปได้

ดาบขนาด 7 นิ้วลอยไปรอบๆตัวเขาคล้ายกับมังกรตัวหนึ่ง  ภายใต้แสงสีฟ้าจางๆ มีแสงสีเขียวส่องออกมาวิบวับ

แต่ ทันใดนั้น

ก็เกิดเสียงของลูกศรพุ่งผ่านอากาศดังขึ้น

เฉิน เฟยยู่ ได้ยินเสียงลูกศรพุ่งผ่านอากาศมานานแล้ว  อย่างไรก็ตามเพราะเขาสนใจเพียงแต่เสียงเท่านั้น  เมื่อเขายกหัวขึ้นมา

ดวงตาของ เฉิน เฟยยู่ มีแสงวูบขึ้นมาทันที

เพราะมันเป็นลูกศรสีเขียวหยกที่พุ่งมาที่หน้าอกเขาด้วยความรวดเร็ว

"ล้านคมดาบ"

เพจหลัก : Double gate TH

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด