บทที่ 18 พบมังกร 1 (1) [อ่านฟรี]
บทที่ 18 พบมังกร 1 (1)
“.......มังกร?”
“ใช่”
“ข้าเคยเห็นบางอย่างที่คล้ายๆกันเพียงแค่ครั้งเดียว”
‘......คล้าย...ตูดแกนะสิ’
คาร์ลรู้ว่าเชวฮันกำลังพูดถึงอะไรเมื่อเขาเอ่ยว่าบางอย่างที่คล้ายๆกัน
ในป่าแห่งความมืด เขากำลังพูดถึงสัตว์ประหลาดร้ายกาจที่อาศัยอยู่ลึกเข้าไปในป่าแห่งความมืด ท่ามกลางสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวเหล่านี้มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะคล้ายๆตะกวดกับมังกรผสมกัน
เชวฮันฆ่าสัตว์ประหลาดที่มีลักษณะคล้ายกับมังกรนั่นทันทีเมื่อก้าวไปยังใจกลางเพื่อเดินทางไปถึงจุดสิ้นสุดของป่าแห่งความมืดโดยการใช้ศาสตร์ต่อสู้ด้วยดาบของเขา
“เจ้าเคยเห็น?มันเป็นอย่างไร?”
คาร์ลแกล้งทำเป็นไม่รู้เห็นเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้และเอ่ยถามเชวฮันซึ่งอยู่กับเขาเพียงลำพังในห้องของตน
“....มันเป็นสัตว์ประหลาด”
“อย่างไร?”
“รูปร่างของมันแข็งแรง....ทุกๆอย่าง......มันเป็นเช่นสัตว์ประหลาดในทุกๆด้าน”
“เป็นเช่นนั้นเหรอ?”
คาร์ลพยักหน้าและพูดต่อ แต่การกระทำและคำพูดของเขากลับตรงกันข้าม
“แล้วเจ้าไม่ได้เห็นมังกร”
“อะไรนะ?”
“มังกร.....ก็เหมือนกับคนเรา”
เคร้ง! คาร์ลวางแก้วที่ใส่น้ำมะนาวที่ทั้งหวานและเปรี้ยวลงบนโต๊ะ จากนั้นเขาก็เอ่ยกับเชวฮันที่มองเขาด้วยความใคร่รู้
“ทำไมมังกร สัตว์อสูร คนแคระ เอลฟ์ พวกมันจึงเหมือนมนุษย์ ? เพราะพวกมันมีอารมณ์ มีความรู้สึกนึกคิดและมีชีวิต”
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้มีความสำคัญกับคาร์ล ประเด็นหลักของเขาเริ่มจากนี้ต่างหาก
“แต่......”
เชวฮันอาจสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของคาร์ล เขานั่งตรงตัวและจดจ่ออยู่กับสิ่งที่คาร์ลเคยพูด
“การมีชีวิตอยู่เช่นนี้ได้ถูกผลักลงสู่ความมืดตั้งแต่เกิด สิ่งเดียวที่กำลังส่องสว่างในความมืดของชีวิตมีเพียงแค่แสงไฟจากคบเพลิงและไม่เคยแม้แต่จะเห็นแสงตะวัน เจ้าคิดว่าชีวิตแบบนี้มีอะไรบ้าง?”
ก๊อก ก๊อก
คาร์ลเคาะนิ้วชี้ของเขาลงบนโต๊ะเบาๆ
“มันถูกบังคับให้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ปราศจากเหตุผล”
ก๊อก ก๊อก
คาร์ลเคาะบนโต๊ะอีกครั้ง
“มันต้องทนทุกข์ทรมานจากความเหงา ไม่มีครอบครัวหรืออะไรที่จะสามารถพึ่งพาได้”
ก๊อก ก๊อก
การจ้องมองของเชวฮันเริ่มลดลงทุกครั้งที่คาร์ลเคาะไปที่โต๊ะ มือขวาของเชวฮันถูกกำแน่นจนอยู่ในจุดที่คุณสามารถมองเห็นเส้นเลือดเริ่มลุกเป็นไฟได้ คาร์ลไม่ได้รู้เรื่องนี้ก่อนเอ่ยต่อไป
“มันถูกทรมานและถูกทารุณกรรมทุกวันและสิ่งนั้นคงเป็นอย่างเดียวที่มันได้รับเมื่อมันยังมีชีวิตอยู่”
ท่าทางของเชวฮันแข็งกระด้างขึ้นและความโกรธก็อยู่ในแววตาของเขา คาร์ลรู้ดีว่าเชวฮันจะมีปฏิกิริยาแบบนี้ ไม่มีทางที่คนดีๆเช่นนี้จะไม่โกรธหลังจากได้ฟังเรื่องราวดังกล่าว เขาควรจะได้คิดว่าเหตุใดคาร์ลจึงนำเรื่องดังกล่าวมาเล่าให้เขาฟังตั้งแต่แรก
คาร์ลดื่มน้ำมะนาวอีกอึกหนึ่งครั้งก่อนจบเรื่อง
“และสิ่งมีชีวิตนั่นอยู่ใกล้ๆเรา”
เงียบ......มีความเงียบไปทั่วห้อง คาร์ลมองออกไปทางหน้าต่างก่อนที่จะหันไปมองเชวฮันอย่างช้าๆ เขาไม่รู้ว่าเชวฮันกำลังคิดอะไรแต่รอบตัวเขาถูกล้อมรอบด้วยความกระหายเลือด
‘หมอนั่นโกรธที่มีสิ่งมีชีวิตอื่นถูกทารุณกรรมเหรอ?เพราะเขาเป็นคนดีหรือเปล่านะ?’
ในทางตรงข้ามกับสมมติฐานของคาร์ล เชวฮันกำลังระลึกถึงตลอดระยะเวลาเกือบสิบปีที่เขาต้องอยู่รอดด้วยตัวเองในป่าแห่งความมืดนั่น นั่นคือเหตุผลที่ยังมีความเงียบงันต่อไปเรื่อยๆ จนในที่สุดเชวฮันก็ได้หันมาสบตากับคาร์ลก่อนเอ่ยถาม
“ท่านจะช่วยมันและพยายามทำให้มันเชื่อง?”
“เจ้าบ้าหรือไง?”
“อ่า...ข้าขอโทษ”
คาร์ลมีปฏิกิริยาตอบกลับทันทีด้วยความตกใจส่วนเชวฮันก็ตกใจที่คาร์ลกล่าวว่าร้ายสุขภาพจิตของตน
“ทำไมข้าต้องพยายามจะทำให้มันเชื่องด้วย?”
คาร์ลโบกมือปฏิเสธรอบๆเชวฮันราวกับเขาคือคนบ้าจริงๆ
ไม่มีทางที่มังกรตนใดที่ถูกมนุษย์ทารุณจะเต็มใจรับใช้มนุษย์ ในความเป็นจริงมันอาจจะเต็มไปด้วยความเกลียดชังและรังเกียจมนุษย์ทุกคนแม้ว่ามนุษย์คนนั้นจะเป็นคนที่ช่วยชีวิตมันก็ตาม
มังกรมีความเชื่อว่าพวกมันอยู่เหนือสิ่งมีชีวิตทั้งหมดรวมทั้งมนุษย์ นี่เป็นสัญชาตญาณตามธรรมชาติของมังกร ดังนั้นแม้จะไม่มีการคลุกคลีกับมังกรตนอื่นแต่ชีวิตตัวของมันเองก็ยังคงรู้สึกแบบนี้
นั่นคือเหตุผลที่มังกรไม่สามารถเติบโตได้ภายใต้การดูแลของมนุษย์ ทัศนคติเช่นนี้ทำให้ไม่สามารถคุ้นเคยและฝึกมังกรให้เชื่องได้หากไม่ใช้การทรมานและทำร้ายจิตใจของพวกมัน
‘มังกรมีความหยิ่งตั้งแต่เกิด แต่...ที่สำคัญ...ถ้าหากฉันจะเลี้ยงมังกร’
คาร์ลรู้สึกได้...เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองจะต้องเข้าไปพัวพันกับเหตุการณ์ที่น่ารำคาญถ้าเขาเลี้ยงมังกร
มีมังกรอยู่ประมาณ 20 แห่งทั่วทั้งเขตตะวันตกและตะวันออกรวมกัน หากพวกมันยกมังกรตัวหนึ่งขึ้นมาแล้วเอ่ยอย่างน่ารักว่า ‘ข้าจะเป็นศูนย์กลางของโลกใบนี้’ถ้ามันเป็นมังกรเช่นนั้นมันก็สมควรตาย มันจะดีกว่าที่ออกไปสู่โลกเล็กๆของตัวเองและไม่ต้องตกเป็นเครื่องมือของใคร
คาร์ลหมายมั่นว่ามังกรตนนี้ที่จะมากับพวกเขา ตราบที่โซ่อาคมได้ถูกทำลายลง มังกรน้อยอายุเพียง 4 ปีจะมีชีวิตที่ดียิ่งกว่าคาร์ล มังกรไม่ได้เรียกว่าเป็นกษัตริย์ของโลกตั้งแต่เกิดหากไม่มีเหตุผลมากพอ
“ถ้าเช่นนั้น?”
“ทำไมเจ้าต้องถามอะไรที่ตรงไปตรงมาเช่นนี้?”
คาร์ลหัวเราะกับคำถามของเชวฮันก่อนที่เขาจะตอบ
“ปล่อยมันไป...เพื่อที่จะมีชีวิตที่อิสระและสงบ ไม่ควรให้มังกรมีชีวิตอยู่เหมือนมังกรงั้นหรือ?”
“อ่า...ข้าเข้าใจแล้ว”
หมัดที่กำแน่นของเขวฮันค่อยๆผ่อนคลายลง
“แล้วเราจะช่วยมังกรได้หรือไม่?”
“ได้สิ...ดังนั้นข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า”
“ได้ทุกอย่าง ข้ายินดีช่วยเหลือทุกอย่าง”
คาร์ลกังวลว่าเชวฮันจะทำให้สถานการณ์ย่ำแย่กว่าเดิมก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ
“ไม่จำเป็นต้องกระตือรือร้นมากไป ข้ายังไม่มีแผนที่ฆ่าใครถ้าเป็นไปได้เราจะทำอย่างเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้”
“ท่านคาร์ล.....ท่านนี่จริงๆเลย”
เชวฮันเริ่มพูดด้วยความชื่นชมในตัวคาร์ลมากขึ้นแต่คาร์ลมองไปที่นาฬิกาก่อนจะพักเรื่องราวนี้ไว้ก่อนและพูดในสิ่งที่เขาต้องการ
“ไปบอกรอนให้เตรียมเหล้าไว้ที่ชั้นหนึ่ง”
“.....หืม?...เตรียมเหล้า?”
คาร์ลกำลังเตรียมที่จะดื่มเหล้าเป็นครั้งแรกในรอบหลายวัน
เขาเริ่มดื่มแม้ว่าจะเป็นเพียงเวลาแค่เที่ยงวัน เชวฮันนั่งอยู่ที่นั่นด้วยความสับสนบนใบหน้าของเขาขณะที่มองไปยังคนรอบข้างที่กลับดูเงียบสงบเกินไป
ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงบนั้น คาร์ล เฮนิตัส ดื่มขวดแล้วขวดเล่า ก่อนจะเริ่มมีสีหน้าที่แดงก่ำขึ้นนั่นเป็นสัญญาณที่ทำให้คนที่เฝ้ามองรู้ว่าเขากำลังเมา
“มันไม่เป็นไรจริงเหรอที่ปล่อยให้เขาดื่มมากขนาดนั้น?”
เชวฮัน หันไปมองฮันส์ที่อยู่ข้างๆเขาก่อนเอ่ยถาม รองพ่อบ้านฮันส์กำลังยื่นอาหารให้กับออนและฮงที่อยู่ในร่างแมวของพวกเขา เขาคงยังไม่ทราบว่าพี่น้องทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของเผ่าแมว จากนั้นก็หันมาตอบคำถามของเชวฮันด้วยความสดใส
“ใช่! ไม่มีอะไรอยู่ในมือนายน้อย ดังนั้นจึงปลอดภัย ! นายน้อยสัญญาแล้วว่าจะไม่โยนขวดใดๆ!”
เชวฮัน กำลังพูดถึงเรื่องความปลอดภัยของคาร์ล แต่ฮันส์กลับพูดถึงตัวเอง ชเวฮันเงียบลงหลังจากที่เห็นการสนทนาแบบแปลกๆและเดินหนีออกไปจากฮันส์ จะดีกว่าที่จะทิ้งฮันส์อยู่ตามลำพังเมื่อเขาอยู่ใกล้ลูกแมวนั่น แต่ เชวฮันยังคงมองไปทางคาร์ลเพื่อให้แน่ใจว่าเขายังปลอดภัยดี
“ท่านผู้เฒ่า! เหล้าของท่านมันอร่อยมาก! ดีกว่าที่ข้าคาดไว้”
คาร์ลไม่สามารถรู้ได้ว่า เชวฮันกำลังมองมาที่เขาแทนที่จะสนใจไปยังการชื่นชมเหล้าของตน พวกเขาดื่มมาได้สองชั่วโมงแล้ว มีบางคนไม่ดื่มเหล้าในกรณีที่อาจมีบางอย่างเกิดขึ้น แต่ส่วนใหญ่ของคณะเดินทางของคาร์ลกำลังเพลิดเพลินกับบรรยากาศรื่นเริงนี้
‘พวกเขาล้วนประสาทกันทั้งนั้นตั้งแต่ชั่วโมงแรกที่ดื่มแล้วนะ เตราะ!’
เมื่อคาร์ลสั่งให้พวกเขามารวมตัวกัน ในตอนที่เขากำลังนั่งดื่มอยู่พวกทหารองครักษ์ก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับหมวกเหล็กชั้นดีของของพวกเขา คาร์ลไม่อาจเชื่อสายตาได้ แต่ก็บอกพวกเขาไปว่าเขาจะไม่โยนขวดหรือทำร้ายข้าวของใดๆ เพื่อช่วยให้พวกเขาผ่อนคลายลง
“หมู่บ้านนี้อาจเป็นหมู่บ้านเล็กๆ แต่มีเทือกเขาอยู่รอบๆ เหล้านั่นเป็นเหล้าสูตรพิเศษที่ทำมาจากผลไม้และสมุนไพรจากภูเขา นั่นเป็นเหตุผลที่มันมีราคาแพงนิดหน่อยขอรับ”
