ตอนที่ 65 บรรณาธิการ

"บางครั้งฉันก็อ่านไลท์โนเวลด้วยเหมือนกัน แม้ว่าฉันอาจจะไม่อ่านไม่บ่อยเท่านายหรือมายาซูมิ ฉันคิดว่าฉันก็สามารถแยกความแตกต่างระหว่าของที่ดีและของที่ไม่ดีได้"

"อ่า... ผมยินดีมากครับที่จะให้คุณอ่าน" เซจิพยักหน้าขณะที่เขาวางสมุดลงบนโต๊ะ "เชิญดูตามสบายเลยนะครับ บอกผมด้วยนะครับหลังจากที่คุณอ่านเสร็จแล้ว... ผมจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและทำงานแล้วนะครับ"

"เอาล่ะ นายไปได้"

ริกะหยิบสมุดขึ้นมาและเปิดออกขณะที่เซจิเดินออกจากห้องไปแล้ว

"คาดไม่ถึงเลยนะ ว่าเขาจะเขียนทั้งหมดนี่ด้วยมือ... ลายมือของเขาเองก็ดูสวยและเรียบร้อยดีด้วย ฉันไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าฮารุตะคุงมีพรสวรรค์แบบนี้ด้วย "ผมจะตายถ้าผมไม่กลายเป็นคนหล่อ!" นี้ชื่อเรื่องใช่ไหม? ฮ่าฮ่า เขาน่าจะ... ใช้ตัวเองเป็นตัวละครหลักของเรื่องของตัวเองจริงๆงั้นหรือ? "

ชื่อที่แปลกประหลาดนี้ ค่อนข้างทำให้ริกะรู้สึกสนใจจึงทำให้เธอเริ่มเปิดอ่านมันขณะที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

"การเลือกใช้คำพูดของเขาก็ไม่เลวเลย... อ่านง่ายและเห็นภาพได้อย่างชัดเจน ทั้งหมดนี้น่าสนใจมากทีเดียว"

'แม้จะมีอะไรเล็กน้อยที่ฉันไม่ค่อยเก็ต แต่เห็นได้ว่าเป็นเรื่องตลก มีความละเอียดอ่อนและความเพลิดเพลินในเนื้อเรื่อง'

'สาวๆพวกนี้ก็น่ารักเหมือนกันแฮะ! เฮ้ ฉันสงสัยว่าเขายึดเอาจากพวกคนที่เขารู้จักหรือเปล่านะ... '

ผู้จัดการร้านสาวสวยก็ค่อยๆจมดิ่งกับการอ่านเรื่องของเซจิ

...

เช้านี้พนักงานในครัวรู้สึกว่าเกิดอะไรขึ้นแปลกๆ

ผู้จัดการร้านหรือก็คือเจ้าของร้านริกะ อามามิไม่ได้ออกมาจนถึงเวลาสายและเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้สนใจงานของเธอ เธอยังคงปล่อยมันทิ้งไว้โดยที่ไม่รู้เหตุผล

ความงุนงงเกิดขึ้นเพราะมันไม่ใช่นิสัยอย่างเคยของเธอและแตกต่างกันอย่างมากกับลักษณะทั่วไปที่น่าเชื่อถือและเข้มงวดของเธอ

เกิดอะไรขึ้น?

พนักงานในครัวเริ่มพูดคุยกันเกี่ยวกับหัวข้อนี้ เมื่อพวกเขามีเวลาว่างระหว่างการอบขนม

"มีบางอย่างเกิดขึ้นในครอบครัวของเธอหรือเปล่า?" นี้เป็นความคิดปกติ

"ฉันเดาได้ว่าแฟนเก่าคงโทรหาเธอ" นี้เป็นความคิดนินทา

"มันเป็นไปได้ไหมที่เธออยู่ในช่วงเวลาของเธอ?" นี้เป็นความคิดที่เกี่ยวกับร่างกาย

"นายนี้โคตรไร้เดียงสาเลย! ฮ่า ฮ่า ตามที่ฉันคิด ผู้จัดการร้านจริงๆเธออาจจะท้องหรือเปล่า!" นี้เป็นความคิดที่แปลกอย่างมาก

"นายบอกว่า ใครท้องนะ?" เสียงที่เย็นชาของผู้จัดการร้านก็ส่งเสียงผ่านในชุดหูฟังของพวกเขา

พนักงานชายคนที่เคยแสดงท่าทางอวดดีและหยุดหัวเราะกะทันหันและตัวแข็งทันที เมื่อทุกคนจ้องไปที่เขา พวกเขามองไปที่ไมโครโฟนในชุดหูฟังของเขาซึ่งเขาลืมปิด ก่อนที่พวกเขาจะหันเหความสนใจของพวกเขาออกจาขาพร้อมเพรียงกัน และทำท่าไม่รู้จักกับไอ้คนโง่คนนี้

"กาโต้ นายต้องการที่จะถูกหักเงินเดือนหรือว่าจะคุกเข่าและขอโทษให้ฉัน นั้นคือทางเลือกทั้งหมดของนาย"

"ม่ายยย!!!  ผมขอโทษครับ!!  ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยเถอะนะครับ ผู้จัดการร้าน-!"

พนักงานคนอื่นๆต่างก็เสียวสันหลังในใจ เมื่อได้ยินปฏิกิริยาที่เข้าตาจนและท่าทางโง่ๆจากเขา

"เกิดอะไรขึ้นในครัว?" เซจิถอนหายใจขณะที่เขาปรับชุดหูฟัง

"อืม ใครจะไปรู้?" เพื่อนร่วมงานของเขาทานากะยักไหล่ให้ และแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้รู้ถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

หลังจากที่ชั่วโมงเร่งรีบของร้านค้าได้ผ่านพ้นไป เซจิก็มีโอกาสที่จะได้พักผ่อน

เซจิกลับมาที่ออฟฟิศของผู้จัดการร้านและสังเกตเห็นริกะ อามามิยังคงอ่านสมุดของเขาอยู่

"ฮาราโนะคุง... นายมาแล้ว"

ริกายกศีรษะขึ้นและยิ้มด้วยคำทักทายผู้ชายคนนี้เข้ามาในห้องทำงานของเธอ

"เรื่องของนายก็ค่อนข้างจะดี" เธอให้คำวิจารณ์ที่ยอดเยี่ยมแก่เขาโดยตรง "ในฐานะผู้อ่านธรรมดาๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ฉันยินดีมากที่จะซื้อ"

เป็นธรรมดาที่เซจิรู้สึกยินดีเป็นอย่างมากที่ได้ฟังบทวิจารณ์แบบนี้"ขอบคุณมากครับสำหรับคำวิจารณ์ ผู้จัดการร้าน ผมดีใจมากที่ได้ยินว่าคุณสนุกกับมัน"

รอยยิ้มของ ริกะ อามามิยกขึ้น และทำให้เธอมีเสน่ห์มากขึ้นกว่าเดิม

"ฉันมีความสุขมากที่ได้เป็นผู้อ่านคนแรกของนาย ฮาราโนะ... ไม่ ฮารุตะคุง หลังจากจบเรื่องแล้ว ฉันก็บอกได้เลยว่าสไตล์การเขียนของนายทำให้ฉันรู้สึกประทับใจมากที่สุด"

"ทั้งความสามารถด้านการเขียนของนายและคำอธิบายที่ยอดเยี่ยม ที่จริง มันเยี่ยมที่สุดเท่าที่ฉันเคยอ่านมาในบรรดาไลท์โนเวลที่ทั้งหมด... อืม แม้ว่าฉันจะไม่เคยอ่านไลท์โนเวลทั้งหมดเลยก็ตาม"

"นายจะเขียนบรรยายได้สุดยอดจนถึงจุดที่ว่า... ขณะที่ฉันอ่านมัน ฉันรู้สึกเหมือนว่าฉันสามารถเห็นภาพในแต่ละฉากได้เลย นอกจากนี้ฉันยังสามารถเห็นภาพการเคลื่อนไหวและการกระทำของตัวละครในใจของฉันได้เหมือนกัน! มันเกือบเป็นฉันไม่ได้อ่าน แต่เป็นการดูอนิเมะแทน เพราะมันแสดงให้ฉันเห็นทุกอย่างได้ด้วยตา! "

ริกะปล่อยใจไปกับความชื่นชม

"เรื่องที่เยี่ยมยอดแบบนี้ทำให้ฉันต้องการอ่านซ้ำอีกหลายๆครั้ง นายต้องขัดเกลามันหลายครั้งใช่มั้ย? ฉันรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของนายผ่านเรื่องราวพวกนี้!"

เซจิยิ้มตอบ

ในขณะที่ในเรื่องนี้มันมีความหลงใหลอย่างแน่นอน เรื่องนี้เขาใช้เวลาเพียงคืนเดียวเท่านั้น ถึงทำเสร็จ... แต่น่าจะดีกว่าที่จะไม่พูดออกมาแบบนั้น ฮี่ ฮี่

หลังจากที่ทั้งหมดนี้ฟังดูเหมือนจะเวอร์เกินไป

"ไม่ต้องพูดถึงการบรรยาย พล็อตและตัวละครของนายนั้นยอดเยี่ยมเหมือนกันถึงอย่างนั้นจากประสบการณ์ของฉันเกี่ยวกับไลท์โนเวลก็ค่อนข้างจำกัด ดังนั้นฉันจะไม่พูดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันจะติดต่อบรรณาธิการที่ฉันพูดถึงก่อนหน้านี้ให้ เธอเป็นบรรณาธิการของมายาซูมิและเป็นคนที่ดีคนหนึ่ง "

ริกะ อามามิหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาและโทรออกจากเครื่อง

"สวัสดี โยชิซาว่า ขอโทษที่โทรหาเธอในเวลานี้ แต่มีบางอย่างที่ฉันต้องการจะคุยกับเธอ... " ริกะพูดรวบรัดเกี่ยวกับสถานการณ์ตอนนี้ของบรรณาธิการ

"มายาซูมิพูดกับเขาก่อนหน้านี้แล้วใช่ไหม? ใช่ เขาเป็นนักเรียนม.ปลายที่มีปัญหา เธอจะมาทันทีงั้นเหรอ? อ๋อ เขาอยู่ที่ร้าน... ฉันคิดว่ามันคงจะดีกับเขา" ริกะเงยหน้าขึ้นมองไปที่เซจิ"เอาล่ะ เราหาทางได้แล้ว"

ผู้จัดการร้านที่งดงามได้วางสายไป

"ได้ยินแล้วใช่ไหม ฮารุตะคุง บรรณาธิการนั้นจะมาที่นี้เพื่ออ่านเรื่องของนายในเร็วๆนี้... รวมทั้งอยากเจอกับนายด้วย"

เซจิพยักหน้าตอบกลับ "อาจารย์พีช พูดถึงผมก่อนหน้านี้ด้วยงั้นเหรอครับ?"

"ถูกต้อง มายาซูมิบอกเธอเกี่ยวกับวันที่เธอจะมาถึงกับนายนะ" ริกะถอนหายใจก่อนที่จะพูดต่อ "แน่นอนว่า มายาซูมิจะไม่บอกชื่อจริงของนาย เธอบอกว่าเธอกำลังจะไปเดตงานโรงเรียนพร้อมกับนักเรียนม.ปลายปี 1 จากโรงเรียนมัธยมปลายเซนต์ฮานะที่ชื่อ เซนโจ ฮาราโนะ"

"นั้นไม่ได้หมายความว่า เธอบอกกับบรรณาธิการทุกอย่างเกี่ยวกับผมยกเว้นชื่อจริงของผมใช่ไหมครับ?"

"อันที่จริง... มันก็ช่วยไม่ได้ ทั้งสองคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันตั้งแต่ม.ปลาย และบรรณาธิการคนนั้นก็เป็นเพื่อนสนิทของ มายาซูมิที่เชื่อถือได้เพียงไม่กี่คนเท่านั้นเอง มายาซูมิบอกบรรณาธิการของเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้"

เซจิพยักหน้าอีกครั้ง

"นายไม่รังเกียจ ใช่ไหม?" ริกะกระพริบตาถามอย่างน่ารัก

"แน่นอน มันก็ไม่ใช่ความลับที่สำคัญหรืออะไรเลยนี้ครับ"

"เป็นเพราะมายาซูมิบอกเธอเกี่ยวกับนาย ดูเหมือนว่าเธอสนใจนายจริงๆ... "

หลังจากเงียบไปซักพัก

"ผมขอถามเกี่ยวกับ คุณโยชิซาว่าได้ไหมครับ... " เซจิเปิดปากพูดออกมา "เธอ... เป็นแบบนั้นหรือเปล่าครับ?"

"อืม" ริกะเห็นได้ชัดว่าเข้าใจความหมายของเขาขณะที่เธอยิ้มให้แบบแห้งๆ "เธอไม่เป็นแบบนั้น แต่บางทีอาจเป็นเพราะเธอสนิทกับมายาซูมิมากตั้งแต่ม.ปลายหรือด้วยเหตุผลอื่น... ถึงอย่างนั้น เธอก็ปฏิบัติมายาซูมิ... แบบพิเศษเล็กน้อย?"

เสียงที่ดูไม่มั่นใจของเธอนั้นหมายความว่ายังไง?

เมื่อเห็นสายตาของเขา ริกะดูเหมือนจะรู้ว่า เซจิสังเกตเห็นความไม่มั่นใจของเธอ ดังนั้นเธอจึงแกล้งไอออกมาสองครั้ง

"ถึงอย่างนั้นเธอก็จะมาในเร็วๆแล้ว ดังนั้นนายจะได้เจอกับเธอในไม่ช้า เธอเป็นบรรณาธิการที่ดี ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นอะไร เธอก็จะประเมินเรื่องของนายอย่างตรงๆแน่นอน... คิดว่านะ"

'เฮ้ คุณครับ ไอ้คำพูดสุดท้ายนั้นมันจะทำให้ผมเป็นประสาทเลยนะ!'

เซจิก็รู้สึกเหมือนว่าบางทีอาจจะไม่ใช่ความคิดที่ดี ที่ผู้จัดการร้านจะแนะนำบรรณาธิการให้กับเขา?

อืม ช่างมันเถอะ เขาจะรู้เองเมื่อได้เจอกับบรรณาธิการคนนั้น

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา

เซจิถูกเรียกตัวไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการร้านอีกครั้ง เมื่อมาถึง เขาก็ได้รับการต้อนรับจากสายตาของผู้หญิงที่ไม่คุ้นเคยนั่งอยู่บนโซฟาและกำลังอ่านเรื่องของเขาอยู่

เธอเป็นผู้หญิงที่มีหุ่นดีและสวมกางเกงขาสั้น ชุดวันพีชเดรสสีเหลืองกับถุงน่องยาวสีเดียวกับผิวของเธอ ถักเปียเกลียวยาวสีส้ม คิ้วเข้มเล็กน้อย คางเรียว และริมฝีปากแต่งแต้มไปด้วยลิปสติก และมีแววตาที่คมกริบในดวงตาสีเหลืองเข้มของเธอ

ด้วยกลิ่นอายที่เล็ดลอดออกมาจากเธอ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับนักธุรกิจสาวสวยที่เย็นชาและบริสุทธิ์

"สวัสดีครับ... " เซจิเข้ามาพร้อมกับทักทายเธอ

ผู้หญิงคนนี้จู่ๆ ก็เงยหน้าขึ้นมาและมองตรงไปที่ดวงตาของเขา แววตาอันคมกริบของเธอนั้นเปล่งประกายออกมาอย่างสดใส

"คุณคือเซนโจ ฮาราโนะงั้นเหรอค่ะ?"