ตอนที่ 148 สุดยอดจอมลามก

“ก่อนหน้านี้ข้าได้ยอมไว้หน้าคุณหญิงหยานไปแล้ว” เฟิงหยางยิ้ม “เพราะงั้นข้าถึงได้ไม่ลงมือที่ศาลาบุปผางาม แต่ตั้งใจมารอที่นี่แทน”

มีทั้งพลัง พรสวรรค์ และความอดทน มันเป็นศัตรูที่ยากจะต่อกรอย่างเห็นได้ชัด

นั่นคือสิ่งที่หลิงฮันคิด ในความเป็นจริง เขาชื่นชมนิสัยของเฟิงหยางนิดหน่อยด้วยซ้ำ แต่โชคร้ายที่ก่อนทั้งสองจะพบกัน พวกเขาก็ยืนอยู่คนละฝั่งและถูกตัดสินให้เป็นศัตรูกันแล้ว

ในชีวิตที่แล้ว ต่อให้มีเฟิงหยางร้อยล้านคนร่วมมือกัน พวกมันก็ไม่สามารถต้านทานการจ้องมองของเขาได้ด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้... สีหน้าของหลิงฮันกลายเป็นจริงจัง ระดับก่อเกิดธาตุขั้นเจ็ดมีความสามารถที่จะสังหารเขาทิ้งได้ในทันที

“ไม่ต้องห่วง ข้าไม่สังหารเจ้าหรอก... ตอนนี้น่ะนะ!” เฟิงหยางยิ้ม แต่รอยยิ้มของมันนั้นเต็มไปด้วยแรงกดดันและการกดขี่

“เฟิงหยาง!” หยุนชวงชวงตะโกนเสียงดัง ไม่ว่าจะหลิงฮันหรือเฟิงหยาง พวกเขาล้วนแต่ไม่เคารพศาลาบุปผางาม หรือสนใจในความงดงามของนางเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้นางรู้สึกโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก

เฟิงหยางไม่ชำเลืองมองนางแม้แต่น้อย และเริ่มฟันกระบี่ใส่อากาศ

“ฉัวะ” ปราณกระบี่ร่ายรำและพุ่งมาทางพวกเขาอย่างรวดเร็วราวกับมันเป็นมังกรพิโรธ!

เมื่อพลังบ่มเพาะแตกต่างกัน พลังของปราณกระบี่ก็จะต่างกันไปด้วย หลิงฮันรู้สึกว่าปราณดาบหกเล่มของเขาไม่สามารถต้านทานพลังหนึ่งในสิบของปราณกระบี่หนึ่งเล่มตรงหน้าได้ อย่างไรก็ตาม การยอมแพ้โดยไม่สู้นั้นไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่ในความคิดของเขา

หลิงฮันตะโกนลั่นและชักดาบออกมาปัดป้อง ปราณดาบหกเล่มพุ่งออกไปอย่างทรงพลัง

“ปัง!”

ไม่มีอะไรน่าตกใจ หลิงฮันกระเด็นถอยหลังด้วยแรงปะทะของปราณกระบี่ กล่องในมือซ้ายของเขากระเด็นออกไป แต่มือขวาของเขายังคงกำดาบแน่น

ในฐานะนักดาบ ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ เขาจะไม่ปล่อยให้ดาบหลุดมือไป!

“แค่ก!” หลิงฮันกระอักเลือดออกมา เมื่อเขาก้มมองลงไป บนหน้าอกของเขามีบาดแผลลึกปรากฏอยู่ อย่างไรก็ตาม คัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ได้ถูกโคจรอย่างรวดเร็วและบาดแผลก็เริ่มหดตัวลงอย่างช้าๆ

“หืม?” ดวงตาของเฟิงหยางเปลี่ยนเป็นจริงจัง “ปราณดาบหกเล่ม? เจ้าแข็งแกร่งกว่าที่ข้าคาดคิดเอาไว้เสียอีก! ยิ่งกว่านั้น ดูเหมือนว่ากายหยาบของเจ้าจะแข็งแกร่งกว่าจอมยุทธระดับระดับรวมธาตุทุกๆคน! ด้วยการโจมตีเมื่อครู่ ข้าตั้งใจสร้างบาดแผลที่สาหัสให้เจ้าแท้ๆ!”

ถึงจะอย่างนั้น น้ำเสียงของมันก็ยังคงเต็มไปด้วยความเยือกเย็น ราวกับทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของมัน

หลิงฮันเช็ดเลือดที่มุมปากและยืนตรงอย่างภาคภูมิ “ข้ายอมรับว่าตอนนี้เจ้าแข็งแกร่งกว่าข้า ข้าคงต้องใช้เวลาราวๆครึ่งปีในการก้าวข้ามและเหยียบย่ำเจ้า!”

“ฮ่าๆๆๆ!” เฟิงหยางชะงักไปชั่วขณะก่อนที่จะหัวเราะลั่น มันพยักหน้าและพูด “เจ้ามีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆที่สามารถสร้างปราณดาบขึ้นมาได้หกเล่ม แถมเจ้ายังแข็งแกร่งกว่าตัวข้าในอดีตมาก อย่างไรก็ตาม เจ้าจะไม่มีโอกาสมีชีวิตอยู่ถึงครึ่งปี อย่างมากก็ภายในสามเดือน ต่อให้เจ้าไปซ่อนตัวในปราสาทของจักรพรรดิพิรุณ ข้าก็ยังสามารถจับกุมเจ้าและทำให้เจ้าตายด้วยกระบี่ของข้า”

หยุนชวงชวงที่ยืนอยู่ข้างๆกลายเป็นตกตะลึงโดยสมบูรณ์และไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้

ในความคิดของนาง ทั้งสองคนล้วนแต่คนคนบ้า

เฟิงหยางนั้นแข็งแกร่งมาก แต่หลิงฮันกลับพูดว่าเขาจะสามารถไล่ตามอีกฝ่ายได้ภายในครึ่งปีและแถมยังจะเหยียบย่ำเฟิงหยางด้วย และเฟิงหยางเองก็บ้ามากที่กล้าพูดว่าต่อให้หลิงฮันไปซ่อนตัวในปราสาทของจักรพรรดิพิรุณเขาก็ยังสามารถลากตัวหลิงฮันออกมาและสังหารหลิงฮันได้ คำพูดของเขาไม่ใช่ว่าเป็นการกบฏหรอกรึ?

“โอ้ งั้นก็เข้ามาเลย ให้ข้าลิ้มลองพลังของคนที่ถูกเรียกว่าอัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดในแคว้นพิรุณหน่อยเถอะ!” เจตจำนงแห่งการต่อสู้ของหลิงฮันพุ่งสู่ท้องฟ้า ในมือของเขามีไพ่ลับซ่อนอยู่ ต่อให้เขาใช้เพียงจิตวิญญาณเปลวเพลิง แม้แต่แต่จอมยุทธระดับห้วงจิตวิญญาณก็ยังต้องตาย แล้วจอมยุทธระดับก่อเกิดธาตุอย่างเฟิงหยางจะนับเป็นอันใดได้?

“เจ้าไม่ต้องพยายามยั่วยุข้า ในเมื่อข้าพูดแล้วว่าข้าจะต้องทุบตีเจ้าในคืนนี้ ต่อให้เจ้าคุกเข่าร้องขอความเมตตาก็ไร้ประโยชน์!” เฟิงหยางพูดอย่างสงบนิ่ง ปราณกระบี่ที่ทรงพลังอีกเล่มหนึ่งได้พุ่งออกมา

“ปัง!”

หลิงฮันกระเด็นถอยหลังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาเตรียมพร้อมกว่าครั้งก่อน ดาบของเขาสามารถปัดป้องระลอกคลื่นนับไม่ถ้วนและสามารถลดพลังอำนาจของปราณกระบี่ไปได้ครึ่งหนึ่ง ถึงแม้เขาจะยังกระเด็นถอยหลังและกระอักเลือดออกมา แต่บาดแผลที่เขาได้รับครั้งนี้ถือว่าเบากว่าครั้งที่แล้วมาก

เฟิงหยางอดที่จะตกตะลึงไม่ได้ “ข้าโจมตีไปเพียงครั้งเดียวแต่เจ้ากลับสามารถจับการเคลื่อนไหวของกระบี่ข้าและป้องกันเอาไว้ได้ เจ้าช่างเหมาะสมกับคำว่าอัจฉริยะเสียจริง! ข้าชักจะลังเลเสียแล้วสิ อัจฉริยะเช่นเจ้าอาจจะกลายมาเป็นภัยคุกคามของข้าได้ ข้าควรจะหาโอกาสกำจัดเจ้าให้เร็วที่สุดดีรึเปล่า?”

เมื่อมันพูดจบ มันก็ไม่สามารถปิดบังจิตสังหารที่อยู่ในใจของมันได้อีกต่อไป

มือซ้ายของหลิงฮันขยับเล็กน้อย เขาเตรียมพร้อมปล่อยจิตวิญญาณเปลวเพลิงออกไปตลอดเวลา นี่คือกระบวนท่าสังหารที่ทรงพลังที่สุดของเขาในตอนนี้

เฟิงหยางกระโดดลงมาจากกำแพงและเดินมาทางหลิงฮัน ทุกๆการก้าวเดินของมันส่งผลให้พื้นดินสั่นไหวเล็กน้อย

หยุนชวงชวงตกตะลึง และรู้สึกตัวว่าไม่ใช่พื้นดินที่สั่นไหว แต่เป็นจิตใจของนางเองที่ได้รับผลกระทบจากการเคลื่อนไหวของเฟิงหยางโดยไม่รู้ตัว

ชายคนนี้แข็งแกร่งจริงๆ!

อย่างไรก็ตาม นางยังคงเดินก้าวเดินออกไปอย่างกล้าหาญและยืนขวางหน้าเฟิงหยาง หลิงฮันคือกุญแจสำคัญสำหรับหลอมเม็ดยาคงกระพัน มันคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของคุณหญิงหยาน และถึงแม้นางต้องสละชีวิต นางก็ต้องยืนยันให้ได้ว่าหลิงฮันจะปลอดภัย

“หลบไป!” หลิงฮันตะโกน เขาไม่ได้ตกต่ำถึงขนาดที่จะต้องให้ผู้หญิงมาตายแทน

“ข้าจะไม่ทำร้ายเจ้าเพราะเห็นแก่หน้าคุณหญิงหยาน!” มือซ้ายของเฟิงหยางปล่อยแรงกระแทกที่รุนแรงออกมาทำให้หยุนชวงชวงถูกพลักไปอีกฝั่งในทันที ใบหน้าของนางซีดเผือดและไม่สามารถหายใจได้เป็นจังหวะ ซึ่งทำให้นางรู้สึกทรมานเป็นอย่างมาก

จอมยุทธระดับรวมธาตุขั้น 9 คิดจะต่อกรกับจอทยุทธระดับก่อเกิดธาตุขั้น 7 นี่เป็นผลลัพธ์เดียวที่จะเกิดขึ้น

เฟิงหยางก้าวเดินต่อไปหาหลิงฮัน สีหน้าของมันเยือกเย็นจนไม่สามาถบอกได้เลยว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่ มันจะทำให้หลิงฮันบาดเจ็บเล็กน้อย หรือว่า... มันจะสังหารหลิงฮัน!

หลิงฮันยืนรอด้วยความเคร่งเครียด นี่คือศัตรูที่แข็งแกร่งถึงขนาดทำให้ใครบางคนสูญเสียความหวังไปได้

“หืม น้องสาวคนนั้นช่างงดงามยิ่งนัก ขอข้าดูหน้าอกหน่อยได้รึเปล่า?” ในตอนนั้นเองได้มีเสียงใครบางคนดังขึ้นพร้อมกับมีร่างๆหนึ่งปรากฏออกมา ผู้ที่มาใหม่นี้กำลังจ้องมองไปยังหยุนชวงชวงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยตัณหา นิ้วของมันดิ้นยั้วเยี้ยไปมาราวกับกำลังทำท่าจับหน้าอกของนางอยู่

หยุนชวงชวงกลายเป็นหวาดกลัวพร้อมกับใช้แขนทั้งสองข้างปิดหน้าอกเอาไว้และถอยหลังหนีอย่างรวดเร็ว

“ถ้าข้าไม่สามารถดูหน้าอกของเจ้า งั้นเอาเป็นก้นของเจ้าก็ได้!” ชายคนนี้เปลี่ยนใจอย่างรวดเร็วราวกับว่าเขาเป็นคนที่คุยด้วยได้ง่ายๆ

เขาดูเป็นชายหนุ่มที่มีอายุอยู่ในช่วงยี่สิบปี หน้าตาของเขาไม่ได้น่าเกลียดแต่ก็ไม่ได้นับว่าหล่อเหลา เขาดูเหมือนคนทั่วไปที่สามารถพบได้ตามท้องถนน บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มลามก และมีน้ำไหลออกมาในขณะที่มองไปยังก้นของหยุนชวงชวง

หยุนชวงชวงหวาดกลัวจนต้องถอยหนีไปอีกก้าว

“น้องสาวคนดีไม่ต้องหวาดกลัวไป ข้าเป็นแค่คนลามกไม่ใช่คนเลวอะไรหรอก!” ชายหนุ่มคนนี้พูดออกมาราวกับเป็นผู้บริสุทธิ์

อะไรกัน... คนโรคจิตกำลังทำตัวราวกับเขาเป็นคนดี?

ดวงตาของเฟิงหยางหรี่ลง ด้วยความสามารถของมัน มันไม่สามารถมองออกแม้แต่น้อยว่าจู่ๆชายคนนี้ปรากฏตัวมาได้อย่างไร และมันก็ไม่สามารถบอกถึงความแข็งแกร่งของชายคนนี้ได้ด้วยเช่นกัน ความหวาดหวั่นอันแรงกล้าได้เกิดขึ้นในใจของมันอย่างไม่อาจควบคุมได้

“ข้าควรจะเรียกเจ้าว่าอะไร?” เฟิงหยางถาม

“อย่ามาพูดกับข้า เจ้าผู้ชายอัปลักษณ์!” ชายคนนั้นถุยน้ำลายออกมา ดวงตาของมันยังคงจับจ้องไปที่หยุนชวงชวง “น้องสาว กางเกงในของเจ้าสีอะไรรึ?”

หยุนชวงชวงกลายเป็นซีดเผือด และสีหน้าของเฟิงหยางเองก็ดูไม่ดีเช่นกัน มันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงคุกคาม “เจ้าคิดจะปกป้องเจ้าหนูนั่นรึ?”

“พูดพล่ามอะไรอยู่ได้ เจ้าไม่รู้รึไงว่ามันน่ารำคาญ” ชายหนุ่มหันมามองไปที่เฟิงหยาง “ถ้าเจ้ายังพูดมากอยู่อีก ข้าจะทุบตีเจ้าจนใบหน้าของเจ้ากลายเป็นหน้าเกลียดมากกว่านี้อีก!” มันหันกลับไปมองที่หยุนชวงชวงและพูด “น้องสาว ชื่อของข้าคือกู้เฟิ้งฮวาเป็นสุดยอดจอมลามก จอมลามกหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์!”

ชายหนุ่มพูดอย่างภาคภูมิใจ ราวกับว่าการเป็นคนลามกคือสิ่งที่มีเกียรติ

 

*ติดตามข่าวสารได้ที่ เพจ*