ตอนที่ 31 คุณช่วยเป็นแฟนพี่สาวของผมทีได้ไหมครับ?
'อืม รู้สึกดีสุดๆ!'
เซจิรู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้แก้แค้นคืนแล้ว ในขณะที่เขามองไปที่เด็กใหม่กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่บนโต๊ะ ใช่ นี้เป็นผลมาจากการที่ทำให้เขาตกใจก่อนหน้านี้ไงล่ะ
"นายอยากเป็นเหมือนฉันงั้นเหรอ ก็พูดยากนิดหน่อยนะ... แต่จากรูปร่างของนายแล้ว แม้ว่านายจะไปออกกำลังกายที่โรงยิมแล้วก็อาจจะเป็นไปได้ว่าผลจะออกมาไม่ได้อย่างที่หวัง และมันก็จะไม่เห็นผลอะไรภายในเวลาสั้นๆนี้หรอกนะ" เซจิพูดด้วยเสียงที่ดูมั่นใจ "ในความคิดของฉัน ถ้านายต้องการที่จะเปลี่ยนตัวเองได้อย่างรวดเร็วที่สุด นายควรเริ่มต้นตั้งแต่จิตใจของนายก่อน"
"รุ่นพี่... "โฮชิค่อยๆ ยกเงยหน้าขึ้นในขณะที่มีน้ำตาอยู่บริเวณดวงตา
"นายคิดไว้แล้วใช่มั้ยล่ะ นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมนายถึงได้มาทำงานที่นี้? นายกำลังมาถูกทางแล้ว แต่นายต้องสนใจกับรายละเอียดเล็กๆน้อยๆพวกนี้ด้วย อย่างแรกนายต้องเปลี่ยนพฤติกรรมของตัวนายเองก่อน และเคลื่อนไหวให้ดูชีวิตชีวามากขึ้น นอกจากนี้นายยังจำเป็นต้องมีสถานะที่มากขึ้นอีกด้วย "
"รุ่นพี่... ใช่แล้ว" โฮชิลุกขึ้นนั่งอีกครั้งและเช็ดจมูก ขณะที่เขาหยิบกระดาษขึ้นมาจดตามคำแนะนำของเซจิ
"แต่... ถึงอย่างนั้น ทำไมนายถึงได้มีนิสัยแบบนี้ล่ะ? แม้ว่านายจะมีท่าทางเหมือนผู้หญิง แต่ครอบครัวของนายคงจะใช่ว่าอยากให้นายเป็นผู้หญิงหรอกนะ ใช่มั้ย?" เซจิถามคำถามขึ้นในขณะที่เขากินข้าว
มือของโฮชิค่อยๆตัวแข็งขึ้นและท่าทางของเขาก็เริ่มบิดเบี้ยว
"จริงๆแล้ว... ผมมีพี่สาวอยู่ 2 คนและพวกเธอเป็นฝาแฝดกัน... "
โฮชิค่อยๆเริ่มบอกเซจิเกี่ยวกับชีวิตในครอบครัวของเขา เขาพูดถึงว่าพี่สาวที่งดงามและยอดเยี่ยมและ"นิสัยเสีย"ของเขา ถึงอย่างงั้นพ่อแม่ของเขาก็อนุญาตให้พี่สาวของเขาทำอะไรก็ได้ที่เธอชอบกับเขา และตอนนี้เขาก็ได้รู้เมื่อโตขึ้นเขาก็ไม่อาจต่อต้านพวกเธอได้อีกแล้ว และเขาหมดหวังที่จะดิ้นรน...
ตอนแรกเซจิยังไม่ค่อยสนใจเขา แต่ในที่สุดเขาก็เริ่มค่อยๆสงสารใจโฮชิแล้ว
ชีวิตของโฮชินี้มันอะไรกัน!
สรุปได้ง่ายๆว่าชีวิตของโฮชิ อะมามิเกือบจะเหมือนกับถูกจับออกมาจากเกมจีบหนุ่ม ระดับเรท 18+ หรืออะไรที่ใกล้ชิดกันแบบสุดเหวี่ยง ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือเขามีพี่สาว แต่ความรักในครอบครัวที่มีต่อเขา และการวางข้อจำกัดไว้เป็นจำนวนมาก รวมถึงการล้างสมองของเขาแบบละเอียดอีกด้วย
ถึงแม้ทางพี่สาวของเขาจะเลี้ยงดูเขาแบบแย่ๆก็ตาม เซจิรู้สึกว่าพี่สาวฝาแฝดเหล่านี้เป็นพวกพวกซาดิสท์อย่างรุนแรงเป็นพิเศษแน่นอน เป็นคนที่พยายามจะทำให้น้องชายตัวเองกลายเป็นกับดักที่ร้ายกาจ!
พวกแม่มดที่ชั่วร้ายนี้มันอะไรกัน...
"นาย... คงจะมีชีวิตที่ยากลำบากมากเลยซินะ อะมามิคุง มันต้องเป็นเรื่องที่ยากมากแน่สำหรับนาย" เซจิแสดงความเสียใจให้กับเขา
"รุ่นพี่-" โฮชิ อะมามิรู้สึกดีใจที่ในที่สุดก็มีคนที่เข้าใจเขาแล้ว!
เพื่อนและเพื่อนร่วมห้องของเขาได้เห็นเฉพาะภายนอกที่งดงามของพี่สาวฝาแฝดของเขาและความเป็นเลิศของพวกเธอ แถมพวกเขายังรู้สึกอิจฉากับ "นิสัยเสีย" ที่เขาได้รับจากพวกเธออีกด้วย แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าชีวิตของเขานั้นลำบากแค่ไหน
ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากได้พี่แบบปกติมากกว่า - จิตวิญญาณของโฮชิ อะมามิต้องการสิ่งนั้นมากกว่าอะไรทั้งสิ้น
"ฉันคิดว่านายหามันเจอได้ก็ดีแล้ว นายกลายเป็นแบบนี้เพราะการฝึกของพี่สาวของนายสินะ... เอ่อ- เพราะนิสัยเสียนะ... อืม... นายเลยอยากแยกตัวออกจากพี่สาวของนายสักพักใช่ไหม?" เซจิถามอย่างระมัดระวัง
"แค่ทำให้พวกเธอเห็นด้วยที่จะยอมให้ผมทำงานก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากแล้ว " โฮชิยิ้มอย่างเบื่อหน่าย "ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากจะมีชีวิตที่แยกออกจากพวกเธอเหมือนกัน แต่... ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แม้ว่าผมมีความคิดที่พวกนี้ พวกเขาก็ต้องการที่จะหยุดผม... "
เซจิเงียบลง "พยายามเข้านะ และดูแลตัวเองด้วย อะมามิคุง"
นั่นคือทั้งหมดที่เขาพูดได้
"รุ่นพี่... " โฮชิติดอยู่กับคำพูดของเขา
ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและดวงตาของเขาเริ่มมีประกายขณะที่เขามองหน้าตาอันหล่อเหลาด้านหน้าของเขาด้วยความตื่นเต้น
"รุ่นพี่ คุณ... มีแฟนอยู่ไหมครับ?"
"หือ?" เซจิมีลางสังหรณ์ว่ามันเป็นเรื่องไม่ดี "ตอนนี้... ไม่มีหรอก" เขาตอบ
โฮชิ อะมามิลุกขึ้นยืนทันที
เขาไม่ได้มีเวลาว่างขนาดที่จะคิดว่าทำไมคนที่โดดเด่นอย่างเซจิถึงไม่ได้มีแฟน เขาเพียงแค่เข้าใจในโอกาสที่สวรรค์ได้ให้ต่อเขาเท่านั้นแล้ว!
"คือ รุ่นพี่... ได้โปรดเป็นช่วยเป็นแฟนกับพี่สาวผมด้วยเถอะครับ!"
"…อะไรน่ะ!?"
"ตราบที่รุ่นพี่กลายเป็นแฟนของพี่สาวของผมแล้ว คุณจะสามารถควบคุมพฤติกรรมของพวกเธอได้ ในที่สุดผมก็จะได้เป็นอิสระสักที!"
เซจิตกใจแบบสุดๆ
ขณะที่ดวงตาของโฮชิยังคงเปล่งประกายอยู่
"รุ่นพี่ ถ้าเป็นคุณ คุณทำได้แน่นอน! พี่สาวของผมมักพูดว่าผู้ชายที่พวกเธอเห็นคือพวกไม่ได้เรื่อง ทั้งไม่หล่อบ้าง หรือหุ่นของพวกเขาไม่ดีพอ หรือมีปัญหากับบุคลิกภาพ หรืออ่อนแอ่เกินไป... แต่คุณ... คุณนั้นสมบูรณ์แบบ แน่นอนคุณตรงกับมาตรฐานของพวกเธอสุดๆ!"
โอชิโห่ร้องอย่างมีชีวิตชีวา
'ฉันกำลังถูกชมอยู่ใช่ไหม? แต่ทำไมฉันถึงไม่เห็นรู้สึกดีใจกับเรื่องนี้เลยล่ะ? 'เซจิคิดในใจ
ไม่ๆ เดี๋ยวก่อน นี้มันไม่ใช่เรื่องสำคัญ!
"เดี๋ยว! ใจเย็นไว้ก่อน อะมามิคุง!" เขายกมือขึ้นเพื่อหยุดคำพูดของอะมามิ "ถึงแม้ว่าจะมีหลายสิ่งที่ฉันต้องการจะพูด แต่อย่างแรกมาตรฐานของพี่สาวของนาย พวกเธอเป็นฝาแฝด ดังนั้นนั่นหมายความว่าเป็นผู้หญิงสองคนใช่มั้ย? แต่ฉันมีแค่คนเดียวเอง!"
"ถูกตัองครับ!" โฮชิไม่ได้สังเกตอะไรแปลกๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย
เซจิมองโฮชิด้วยท่าทางแปลกๆ และเงียบไป
"เลวร้ายสุดๆ สมองของเด็กคนนี้ไม่ได้ทำงานตามปกติเหรอเนี่ย!? ฉันควรทำยังไงดี!? '
ในที่สุดเขาก็สังเกตเห็นการแสดงออกที่แปลกประหลาดของเซจิ โฮชิสงบลงและคิดว่าคนทั่วไปจะมองเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไง
"อ๋อ... รุ่นพี่ คุณห่วงเรื่องนี้ใช่ไหมครับ มันไม่ใช่ปัญหาหรอก พวกเธอเป็นฝาแฝดและพวกเธอเคยพูดมาก่อนว่าพวกเธอต้องการแฟนของพวกเธอแค่หนึ่งคนเท่านั้น!" โฮชิเปิดเผยรอยยิ้มที่สดใสออกมา
'ไม่มีปัญหาเนี่ยนะ!? นั่นเป็นแค่สิ่งที่นายคิดเอาเองไม่ใช่รึไง!
เซจิไม่รู้ว่าเขาควรจะพูดอะไรออดไปดี เขารู้สึกปวดหัวกับเด็กใหม่ของเขาที่มีวิธีการคิดไม่เหมือนกับชาวบ้านชาวช่องเขา
"เอาล่ะ... นายบอกว่าพี่สาวของนายยินดีที่จะมีแฟนร่วมกันใช่ไหม แม้ว่าฉันจะมีคุณสมบัติตรงตามมาตรฐานนั่น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันต้องไปเป็นแฟนของพวกเธอนิ" เซจิถอนหายใจ " ฉันไม่มีเวลาพอที่จะหาแฟน "
"เอะ ทำไมกัน!?" โฮชิตกใจแบบสุดๆ
"ฉันไม่ได้สมบูรณ์แบบอย่างที่นายคิด ฉันถูกไล่ออกจากบ้านมา และฉันก็ต้องทำงานอย่างหนักที่เพื่อที่จะช่วยเหลือตนเอง" เซจิจบการกินอาหารกลางวันคำสุดท้าย "เอาล่ะ ช่วงเวลาพักของพวกเราก็จบลงแล้ว นายเองก็ควรรีบกินอาหารเร็วๆเข้าด้วยล่ะ"
"เออ... รุ่นพี่?" โฮชิดูท่าทางสับสน
"สำหรับเรื่องของฉัน... ทุกคนในร้านรู้เรื่องนี้แล้ว และเรายังเหลือเวลาอีกไม่กี่นาที ดังนั้นฉันอาจจะมีเวลาบอกนายพอก็ได้"
เซจิจิบน้ำและพูดขึ้น
"ไม่นานมานี้ฉันยังคงเป็นโอตาคุที่ชั่วร้ายแบบสุดๆอยู่... "
...
วันนี้เป็นทำงานวันแรกของน้องชายของเรา โฮชิ อะมามิ
ในขณะที่เขากำลังทำงานอยู่ มันก็เป็นเพียงการช่วยที่ร้านน้าของพวกเขาเท่านั้น ดังนั้นสถานการณ์นี้ก็แทบจะไม่เป็นที่น่ายอมรับ
ถึงอย่างงั้นพี่สาวฝาแฝด ริออน อะมามิและ โคโตมิ อะมามิ ก็รู้สึกอึดอัดมาก
ความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย มันรู้สึกราวกับว่าสุนัขที่พวกเธอที่ได้รับการฝึกฝนอย่างระมัดระวังที่น่าจะเชื่อฟังก็หลุดจากสายจูงของพวกเธอ และต้องการที่จะออกห่างจากเจ้านายของมัน เพื่อเป็นอิสระจากการควบคุมของพวกเธอ
นั่นใช่แล้ว มันคือการควบคุม
น้องชายตัวน้อยของพวกเรามีความกล้าที่จะหลุดจากความเข้าใจของพวกเธอ! เขากล้าทำมัน!!
"นี้ นี้ โคโตมิ โคโตมิ แน่นอน ว่าเราควรจะลงโทษน้องชายคนเล็กของเราดีใช่ไหม เธอคิดอย่างงั้นใช่ไหม?"
"อืม อืม ริออน ริออน แน่นอน เราต้องการลงโทษน้องชายคนเล็กของเรา เพื่อให้รู้ว่านี้เป็นความผิดของเขาที่ทำ!"
ฝาแฝดทั้งสองอยู่ติดอย่างแนบชิดกันอยู่บนเตียง ด้วยมือของทั้งสองที่จับกันไว้ พวกเธอทั้งคู่เป็นคนที่ตัวสูง และขาที่เรียวยาวของฝาแฝดที่งดงามนั้นมีส่วนเว้าโค้งที่สมบูรณ์แบบและหน้าอกกลมโต
พวกเธอทั้งสองคนมีทรงผมโพนี่เทลสี ดำ แดงออกน้ำตาลเข้ม ริออนเธอไว้ทางด้านซ้ายขณะที่โคโตมิไว้ข้างขวา พวกเธอมีใบหน้าที่เหมือนกัน และคิ้วที่บาง ดวงตาสีฟ้าและริมฝีปากสีแดงอ่อนๆ ท่าทางการเครื่อนไหวของพวกเธอเองก็มีเสน่ห์อย่างมาก เมื่อพวกเธอจับมือกันและหน้าอกคู่นั้นของเธอกดกันไว้แน่น...
ถ้าหากฉากนี้ถูกมองโดยพวกผู้ชายล่ะ ก็โดยเฉพาะกับพวกที่ชอบยูริ มันคงจะกลายเป็นความทรงจำที่มีค่าที่สุดในชีวิตของพวกเขาเลย!
แต่ถึงอย่างงั้น นี้มันคือห้องนอนส่วนตัวของของพวกเธอ ดังนั้นจึงไม่มีใครอื่นสามารถมาร่วมเป็นสักขีพยานกับเหตุการณ์นี้ได้
ความชอบของพี่สาวพวกนี้ ต้องเป็นหนึ่งในสิ่งที่พวกเธอชื่นชอบที่จะทำมันแน่ แม้กระทั่งความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของพวกเธอ คือการฝึกน้องชายที่น่ารักของพวกเธอ
แต่แม้ว่ามันจะไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่ก็ตาม แต่พวกเธอก็ยังคงฝึกเขามาเป็นเวลาหลายปีแล้ว และเขาก็เป็นของเล่นที่น่ารัก ซึ่งมันเป็นความสนุกที่ดีในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ แล้วพวกเธอจะปล่อยให้เขาหลุดจากสายจูงได้ยังไง?
พวกเธอจำเป็นต้องกระชับสายจูงให้แน่นพอเพื่อที่จะให้เขายอมรับว่าพวกเธอเป็นเจ้านายที่แท้จริงของเขาให้ได้
นี้ ไม่ใช่ว่าชีวิตเป็นแบบนั้นหรอกงั้นเหรอ? ตายจริง น้องชายที่แสนโง่เขลานั้น...
