ตอนที่ 13 นายอยู่ระดับไหนกันแน่
ตัดสินจากท่าทางของเขาแล้ว ความตั้งใจของกัปตันทีมเทนนิสชัดเจนมาก
เซจิไม่เคยคาดหวังว่าวันหนึ่งเขาจะได้รับความเป็นศัตรูจากผู้ชายคนอื่นๆ เนื่องจากความหล่อของเขา จนเขาไม่รู้ว่าควรทำอะไรดี
ก็ได้ เขาได้เตรียมตัวพร้อมแล้วตั้งแต่ที่ได้เห็นทัศนคติของพวกผู้ชายในชั้นเรียนก่อนหน้านี้
เขาอาจจะปฏิเสธคำเชิญที่ชวนไปเล่นนี้ก็ได้... แต่ตัดสินจากท่าทางของกัปตันแบบเดียวกับความเป็นศัตรูถูกปล่อยออกมาจากผู้ชายคนอื่นๆทั้งหมดแล้ว เซจิก็รู้สึกว่ามันไม่ง่ายที่จะปฏิเสธคำเชิญของเขา
ในทางตรงกันข้าม มันก็เป็นความจริงที่ว่าเขาไม่ได้เล่นอย่างจริงจังกับมิกะ เขาทำไปเพียงแค่มีการออกกำลังกายเบาๆ กับ มิกะก็เท่านั้น เพราะค่าสถานะของความสามารถทางกายภาพของเขาได้ทะลุถึง 60 แล้ว เขาอยากรู้เล็กน้อยว่า เขาสามารถที่จะปล่อยมันได้อย่างเต็มที่ไหม หากเล่นอย่างจริงจัง และเขาต้องการที่จะเปรียบเทียบความสามารถตัวเองกับกัปตันที่ "เกือบได้เป็นทีมชาติ"แล้ว
หลังจากผ่านไปสักสองสามวินาทีเขาพยักหน้าเห็นด้วย
"ผมไม่รู้ว่าหรอกนะ ผมเป็นคนที่มีพรสวรรค์จริงๆหรือเปล่า... แต่ผมก็ไม่สามารถออกแรงเล่นจริงจังกับผู้หญิงได้จริงๆ ดังนั้นถ้ากัปตันยินดีที่จะสอนเทนนิสให้กับผม ผมเองก็จะมีความสุขมากกว่านะครับ"
ไอซาวะรู้สึกประหลาดใจที่เขายอมรับคำเชิญของเขาอย่างเต็มใจ
พวกผู้ชายคนอื่นๆ ที่กำลังเฝ้าดูเรื่องนี้ทำให้รู้สึกถึงความเป็นศัตรูของพวกเขาที่เพิ่มมากยิ่งขึ้น!
"คุณควรจะ(สั่ง)สอนหมอนั้นให้ดีสุดๆ เท่าที่จะทำได้เลยนะ กัปตัน! "
"แสดงให้หมอนั้นเห็นว่าเทนนิสที่แท้จริงเป็นยังไงเลยนะ กัปตัน!"
"ถึงเวลาที่จะแสดงให้เขาเห็นพลังที่แท้จริงของคุณแล้วกัปตัน!"
หลายคนได้ตื่นเต้นสุดขีด จนถึงจุดที่ตะโกนออกมาดังๆ ก่อนที่เขาจะรู้สึกได้ในทันที ว่ามีสายตาที่ไม่เป็นมิตรของพวกผู้หญิงรอบๆมองมาที่พวกเขา
"เขาบอกว่าเป็นพวกปี 1 ที่เริ่มหัดเล่นใช่ไหม?"
"พวกผู้ชายก็แค่อิจฉาก็เท่านั้นเองงั้นเหรอ? น่ากลัวจัง... "
"นั่นแหล่ะเป็นเหตุผลที่พวกผู้ชายในชมรมเราถึงได้... "
สาวๆหลายคนเริ่มแสดงความคิดเห็นเชิงลบมากมาย ซึ่งทำให้พวกผู้ชายได้รับความทุกข์ทรมานจากการบาดแผลในหัวใจ แล้วเหมือนถูกโรยด้วยเกลือใส่อีกที
เมื่อไอซาวะได้สติ เขามองไปที่สมาชิกนักเรียนชายคนอื่นๆ ที่ไม่เคยมีพลังมาก่อน และเขาก็ยิ้มให้กับพวกเขาแล้วยกนิ้วโป้งขึ้นมาให้
"กัปตัน!!!"
ผู้ชายทุกคนรู้สึกเหมือนกำลังอยากจะร่ำร้องอยู่ข้างใน
'... งั้นมันก็เหมือนว่าฉันเป็นคนไม่ดีเลยนะสิทีนี้?' เมื่อได้เห็นภาพนี้ ทำให้เซจิก็พูดไม่ออก
"เซนโจ นายอยากจะเล่นกับกัปตันจริงๆเหรอ?" มิกะดูเป็นกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับเขา
"อืม มันเป็นโอกาสที่หายากสำหรับผมเลย... ไม่ต้องกังวลหรอผมแค่เล่นกีฬาเฉยๆ นี้ไม่ใช่การแข่งขันไม่ใช่หรือไง" เซจิยิ้มให้เธออย่างมั่นใจ
"แต่... ฉันไม่เคยเห็นกัปตันดูโหดขนาดนั้นมาก่อนเลย... "
เมื่อได้ยินเรื่องนี้เซจิ ก็แกล้งไอด้วยความเคอะเขินและเงียบไป
มิกะออกจากสนามฝึก ขณะที่ไอซาวะเข้ามาในสนาม ทำให้พวกเขาเผชิญหน้าซึ่งกันและกัน
"นายอยากเสริฟลูกก่อนหรือเปล่า" ไอซาวะโพสท่าทางแบบที่เขารู้สึกว่าค่อนข้างสุภาพ ในขณะที่เขาโยนลูกบอลให้ฝ่ายตรงข้าม
เซจิเริ่มเสริฟลูกก่อน
ไอซาวะตีบอลกลับและราวกับว่าเขากำลังแกว่งแขนของเขาไปอย่างรุนแรง ทำให้ไม้เทนนิสของเขาเกิดเสียงที่ดังกระหึ่มขณะที่ไม้กระทบกับลูกเพื่อตีกลับ!
ลูกเทนนิสลอยขึ้นไปในอากาศถึงสามหรือสี่เมตรตกไปทางด้านของเซจิ จนลูกบอลกระดอนไปที่พื้นในทันที
"สุดยอด!" นักเรียนชายทุกคนพูดในใจด้วยความสรรเสริญ
"ฮืม! ฮาราโนะคุง บอลเมื่อกี้เป็นยังไงบ้าง? นายคิดว่ามันรับยากเกินไปหรือเปล่า ฉันจะตีให้มันง่ายขึ้นเล็กน้อยก็ได้นะสำหรับนาย" ไอซาวะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะไม่ดูอวดรู้
"ไม่เป็นไร" เซจิพูดเบาๆ ขณะที่เขาจับบอลที่มิกะโยนกลับให้เขา "คุณไม่จำเป็นต้องทำให้มันง่ายเพื่อผมหรอก กัปตัน -คุณเล่นตามสบายแบบที่คุณต้องการได้เลย" เซจิพูดตอบ
ในขณะที่เขาพูด เขาก็เริ่มเสริฟอีกครั้ง
ไอซาวะตีกลับไปอีกครั้ง คราวนี้ลูกบอลตกลงไปไกลกว่าเดิมจากที่เซจิอยู่!
จากนั้นเมื่อทุกคนคิดว่าลูกบอลจะเด้งออกไปจะไม่ถูกตีตอบ เซจิก็ได้เพิ่มความเร็วและตีลูกกลับไปก่อนที่มันจะบินออกจากเส้นไป!
"ฮา ถึงแม้จะเพิ่มความเร็วได้ แต่... มันเปล่าประโยชน์!" ไอซาวะตะโกนอย่างสุขใจ ขณะที่เขาตีลูกกลับไปอย่างสวยงามอีกครั้ง
คราวนี้เซจิไม่สามารถตีบอลได้ ทำให้ไอซาวะทำแต้มได้อีกครั้ง
"โอ้ ขอโทษ ฉันคิดว่านายคงตีมันกลับได้นะ –ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินความสามารถนายเกินไปหน่อยนะ ต่อจากนี้ฉันจะระวังเวลาตีลูกให้นายตีกลับได้ง่ายก็แล้วกันนะ" แววตาของไอซาวะประกายด้วยความเยาะเย้ยขณะเขาพูด
เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามซ่อนความสุขของเขาอย่างสุดความสามารถ แต่คำพูดและทัศนคติของเขาทำให้ที่เขาพูดออกไป นี่ทำให้ทุกคนสั่งเกตเห็นได้ชัด
เขาสนุกกับการเล่นกับพวกมือใหม่!
"นี่มันอะไรกัน กัปตันมีบุคลิกแบบนี้ด้วยเหรอ... "
"ชั้นเคยคิดว่าเขาเป็นแค่พวกเจ้าชู้มากนิดหน่อยเท่านั้น ชั้นไม่เคยคิดเลยว่าบุคลิกที่แท้จริงของเขาจะแย่ยิ่งกว่านั้นเสียอีก"
ผู้หญิงทั้งสองยังคงแอบซุบซิบกับพวกของตัวเอง ในขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับมือใหม่
'กัปตันเราจะไม่มีวันลืมการเสียสละของคุณ!' ผู้ชายที่เกือบที่จะไม่ได้ยินสิ่งที่พวกผู้หญิงพูด จนรู้สึกได้ว่าหัวใจของพวกเขาสั่นรั่ว
ถัดจากสนามฝึก มิกะ อุเอะฮาระเองก็กำลังเริ่มบ่น
เธอรู้แล้วก่อนหน้านี้ว่ากัปตันเป็นที่ดูไม่น่าเชื่อถือ และครั้งนี้ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาก็ถูกทำลายหายไปอย่างสิ้นเชิง
‘ฮืม เขากำลังข่มขู่เซจิอยู่ -น่ารังเกียจที่สุด! ’
"ไม่ต้องโกรธหรอกน่า แค่ดูการแสดงนี้อย่างเงียบๆก็พอ " ชิอากิ วากาบะผู้ซึ่งเคยเฝ้าดูอย่างเงียบๆจนถึงตอนนี้เริ่มพูด "นั่นคือฮีโร่ของเธอไม่ใช่หรือไง เธอไม่มั่นใจในตัวเขางั้นเหรอ? ฉันละสงสัยจริงๆว่า เขายังไม่ได้ใช้แรงของกล้ามเนื้อนั้นทั้งหมดเลย ในความเห็นของฉัน เขายังไม่ได้ใช้แรงถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำ"
ในสนาม
"ผมบอกแล้วว่าไม่ต้องทำให้มันง่ายสำหรับผมหรอกนะครับ คุณกัปตัน" เซจิออกเสียงแต่ละคำอย่างชัดเจน ในขณะที่เขาเริ่มปลดกระดุมของเสื้อนักเรียนนอกออก แล้วพูดว่า "คุณสามารถเล่นได้ตามที่คุณต้องการ และผมก็จะ ... ยังเล่นให้ดีขึ้นแบบนี้ต่อไปด้วย"
ขณะที่เขาพูดเขาก็ค่อยๆถอดชุดนักเรียนตะวันตกออก และวางมันไว้นอกสนามก่อนที่เขาจะปลดกระดุมเสื้อข้างในพร้อมกับถอดมันออก
"ว้าว! หุ่นดีมากกก! "
เมื่อเห็นฉากนี้สาวๆ ทุกคนเริ่มตะโกนร้องออกกันมาอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของพวกเธอส่องประกายด้วยความตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่พวกเธอเริ่มถ่ายรูปด้วยมือถือของพวกเธอซ้ำๆ!
ใบหน้าของมิกะ อุเอะฮาระเริ่มแดงขึ้นด้วยเช่นกัน และเธอก็แอบเอามือถือของเธอขึ้นมาถ่ายไว้อย่างเงียบๆ
ฮืมมม! ไอซาวะรู้สึกเหมือนถูกชกปากอย่างจังและปากของเขาก็ดูกระตุกขึ้น ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่มีทำหน้าหล่อตอนนี้เขาถอดเสื้อผ้าออก!
'ใครสนใจถ้าเขาตัวสูง? มันคงเป็นเรื่องที่สุดยอดจริงๆ ถ้าเขามีกล้ามเนื้อที่ดีด้านใน!?' ไอซาวะสาปแช่งในใจ
ขณะที่เขากำลังสาปแช่งอยู่ในใจของเขาอยู่ เซจิให้เสริฟบอลเป็นครั้งที่สามแล้ว
'หืม ไม่สำคัญหรอกว่าแกจะดูหล่อแค่ไหน– แกก็ยังคงเหนื่อยอยู่หากเล่นเทนนิสแบบนี้ไปนานๆ!' ไอซาวะใช้พลังเต็มที่ในการส่งเสิร์ฟกลับครั้งนี้
คราวนี้ความเร็วของเซจิก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ! เขาตีกลับได้อย่างแม่นยำและส่งลูกกลับมา
ตุบ ... ตุบ... ตุบ... เสียงลูกเทนนิสที่ตีไปตีมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และดูเหมือนพวกเขาจะเก่งเท่ากันแล้ว
ไอซาวะเริ่มตื่นตระหนกมากขึ้น ขณะที่พวกเขากำลังเล่นต่อฝ่ายตรงข้ามของไอซาวะไม่ใช่แค่การกระทำของเขาหลังจากถอดเสื้อผ้าของเขาออก การเคลื่อนที่ทั้งหมดของมันแตกต่างไปจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง เขาได้เพิ่มความเร็วขึ้นไปอีกระดับหนึ่งซึ่งทำให้สามารถส่งบอลแต่ละครั้งกลับมาได้!
ไอซาวะกำลังใช้เทคนิคการเล่นเทนนิส ในขณะที่เซจิผู้ซึ่งหัดเล่นกำลังส่งลูกบอลของเขาทั้งหมดกลับไปด้วยปฏิกิริยาตอบสนองและความเร็ว!
ความตึงเครียดดำเนินต่อเนื่องเป็นเวลาหลายนาที
สมาชิกของชมรมเทนนิสรู้สึกประหลาดใจขณะที่พวกเขากำลังเฝ้าดูอยู่และพบว่า เซนโจ ฮาราโนะที่กำลังตีโต้ลูกของกัปตันได้อย่างหมดจด ด้วยความสามารถทางกายที่น่าประหลาดใจของเขา!
"สุดยอดมาก ฮาราโนะคุง!" พวกสาวๆจากชมรมกำลังชื่นชมเขาอย่างกระตือรือร้น
"ใครสนใจว่าเขาจะเก่งกัน? ไม่ว่าจะเก่งยังไงสุดท้ายกัปตันก็ชนะได้อยู่ดี!" ผู้ชายทั้งหมดเริ่มบ่น
แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันของเหล่าผู้ชายก็เกิดขึ้น คนแรกที่ทำพลาดเพราะความเหนื่อยล้าก็คือ ฮิเดะยะ ไอซาวะ
หลังจากที่สถานการณ์ตอบโต้กับประมาณเจ็ดหรือแปดนาที ไอซาวะก็ลื่น ทำให้ส่งบอลพลาดไป เขาจ้องมองอย่างหมดหนทางขณะที่ฝ่ายตรงข้ามได้แต้ม
"เขาทำแต้มได้!" เสียงดีใจที่เกิดขึ้นจากข้างสนามฝึก
มิกะ อุเอะฮาระรู้สึกตื่นเต้นมากจนกระโดดออกมาเป็นคนแรก จนเธอสังเกตเห็นว่าทุกคนกำลังมองไปที่เธอ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกเขินอย่างมาก
เซจิยิ้มและมองไปที่ฝ่ายตรงข้าม
"กัปตันเราควรจะแข่งกันต่อดีไหม? "
"นะ... แน่นอน!" ไอซาวะกัดฟันขณะที่ยืนขึ้น
มันเป็นเพียงความผิดพลาดเล็กน้อย ฝ่ายตรงข้ามของไอซาวะที่ใช้ความแข็งแกร่งที่มากกว่าเขา ดังนั้นคู่ต่อสู้ของเขาจะต้องเป็นคนแรกที่เหนื่อยก่อน!
และลูกเทนนิสเริ่มบินไปมาเรื่อยๆอีกครั้ง
ไม่กี่นาทีต่อมา ไอซาวะก็เป็นฝ่ายเสียแต้ม ทำให้เขาก็ดูช๊อคบนใบหน้าของเขา การกระทำของเขาดูไม่เต็มใจเพราะเขาไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์ได้
"นี่มันเป็นไปไม่ได้ ... "
จนไม่กี่นาทีต่อมา ไอซาวะก็แพ้เป็นครั้งที่สาม
"นี่มันไม่ ... "
ไอซาวะก็แพ้เป็นครั้งที่ สี่, ห้า, หก, และสุดท้ายเป็นครั้งที่เจ็ด...
...
"เฮอ... เฮอ... เฮอ... " (เสียงหอบ)
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ทุกคนสังเกตเห็นก็เงียบลงในขณะที่ไอซาวะที่มีเหงื่อไหลท่วมพยายามที่จะระงับลมหายใจ ท่าทางของเขาเหมือนสุนัขที่กำลังใกล้ตาย
ในขณะที่ในอีกด้านหนึ่ง เซนโจ ฮาราโนะเองก็ดูไม่แม้แต่จะมีอาการหอบหายใจหนักเลย
นี้มันเป็นความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างสภาพปัจจุบันของพวกเขา
นี้ เขาเป็นสัตว์ประหลาดใช่ไหม!!??
ผู้ชายคนนี้ใช้แรงอย่างเต็มที่มานานกว่าสี่สิบนาทีแล้วส่งลูกกลับได้อย่างแม่นยำด้วยการเคลื่อนไหวต่างๆ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่พลาดแม้แต่ลูกเดียว แต่เขาก็ควรที่จะหอบบ้างสิ ในความเป็นจริงแล้วเขาแทบจะไม่มีเหงื่อไหลออกมาเลยด้วยซ้ำ ความแข็งแกร่งของเขาอยู่ระดับไหนกันแน่!?
พวกผู้ชายทั้งหมดไม่อาจเชื่อในสิ่งที่พวกเขาได้เห็นได้!
ฮารุตะเกาหน้าด้วยท่าทางที่ดูเขินอาย
"ผมรู้สึกเหมือนเราฝึกซ้อมกันมานานเกินไปหน่อย แล้วผมเองก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยแล้วเหมือนกัน ทำไมเราไม่มาหยุดกันหน่อยล่ะ?"
แม้ว่านี้จะเป็นสิ่งที่เขาพูด แต่คงไม่มีใครเชื่อคำพูดของเขาแน่! เห็นได้ชัดว่านี่เป็นข้อแก้ตัวที่จะเลิกฝึกเท่านั้นเอง
แม้ว่าไอซาวะไม่เต็มใจที่จะจบแบบนี้ เขาก็เข้าใจว่าไม่มีทางที่ลดช่องว่างที่ขนาดใหญ่นี้ออกไปได้เลย
ความสามารถทางกายภาพของเขาไม่ได้ใกล้เคียงกับระดับของฝ่ายตรงข้ามเลย
ในขณะที่เทคนิคการเล่นเทนนิสของเขา ทำให้เขามีความภาคภูมิใจอย่างมาก แต่ความแข็งแกร่งทางกายของเขามันแย่มากอย่างสิ้นเชิง
ไม่ว่าเขาจะใช้เทคนิคใดหรือมีพลังมากน้อยแค่ไหนก็ตาม ฝ่ายตรงข้ามก็สามารถตีลูกกลับมาได้อย่างแม่นยำ เหมือนกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์!
นับตั้งแต่ที่เขาได้เรียนรู้วิธีการเล่นเทนนิสเขาไม่เคยได้รับรู้สึกแพ้มาก่อน
แต่แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการยอมรับความพ่ายแพ้เพราะมันคือความสูญเสีย ถ้าเขาทำตัวเหมือนพวกคนขี้แพ้ที่ เขาคงรู้สึกอัปยศต่อตัวเองมากยิ่งขึ้น
หลังจากที่นิ่งเงียบมานาน ไอซาวะก็กัดฟันอย่างช้าๆและพยักหน้าให้อย่างช้าๆ
"งั้นขอหยุดเลยละกัน"
"กัปตัน~~" พวกผู้ชายทั้งหมดกำลังร่ำร้องอยู่ในใจให้กับกัปตันของพวกเขา
"เห็นไหม เหมือนอย่างที่ฉันว่า เธอไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงหรอกนะ" ชิอากิทำท่าเหมือนเธอมองทุกอย่างออกหมดแล้ว แต่แม้กระทั่งเธอเองก็รู้สึกทึ่งกับความแข็งแกร่งทางกายที่ยอดเยี่ยมของเซจิเหมือนกัน
ใบหน้าของมิกะมีสีแดงเล็กน้อยขณะที่เธอพยักหน้าเงียบๆ
และสุดท้ายนี้ นี่คือระดับของผู้เล่นที่เกือบจะเทียบเท่าระดับของทีมชาติ
เซจิรู้สึกไม่พอใจจริงๆ เขารู้สึกราวกับว่าเขายังไม่ได้ใช้ศักยภาพที่แท้จริงของตัวเองเลย แต่โชคร้ายที่ฝ่ายตรงข้ามของเขาได้อยู่ต่ำกว่าเขาไปไกลมาก
เซจิตัดสินใจที่จะลืมเรื่องนี้ไป อย่างน้อยเขาก็ได้เรียนรู้ว่าความสามารถทางกายภาพของเขาตอนนี้ดีขึ้นกว่าคนปกติ ถ้าเขามีโอกาสอีกครั้ง ในอนาคตเขาสามารถที่จะทดสอบตัวเองได้อีกครั้ง
หลังจากที่เซจิออกจากสนามฝึกเขาก็รับผ้าเช็ดตัวและน้ำที่มิกะมอบให้เขา และใช้มันเช็ดเหงื่อ แล้วดื่มน้ำตาม
หลังจากนั้นเขาก็ถูกล้อมรอบไปด้วยสาวๆมากมาย!
"ฮาราโนะคุง นายแข็งแรงมาก! นายออกกำลังกายทุกวันยังงั้นเหรอ? "
"คุณฮาราโนะ กล้ามเนื้อของคุณดูแข็งแรงมาก ขอฉันลองจับมันหน่อยได้หรือเปล่า?"
"ฮาราโนะคุง นายจะเข้าชมรมของเราไหม พี่สาวคนนี้สามารถสอนนายได้ทุกอย่างเลยนะ!"
เซจิรู้สึกปวดหัวเมื่อฟังคำพูดที่ไม่รู้จบของพวกเธอ
* ติ้ง! * ทันใดนั้นมีเสียงเบาๆเกิดขึ้น และเขาก็เห็นคำบางคำปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
[ขณะนี้มีผู้หญิงห้าคนที่มีคะแนนความชื่นชอบมากกว่า 90 คะแนนต่อคุณ และระบบ [ค่าการกระทำ(action points)] มีให้บริการแล้ว คุณสามารถใช้ [การกระทำ] เพื่อรับ [ค่าการกระทำ]ได้ และระบบ [ไอเทม] มีวางจำหน่ายแล้ว คุณสามารถใช้ค่าการกระทำของคุณ เพื่อแลกกับไอเทมต่างๆและใช้พวกมันได้]
ระบบตัวเลือกใหม่งั้นเหรอ!?
เซจิรู้สึกตกใจและรู้สึกว่าจำเป็นต้องตรวจสอบพวกมันทันที แต่เหมือนจะไม่สะดวกสำหรับเขาที่จะทำแบบนั้นในตอนนี้
หลังจากที่เขาได้จัดการกับฝูงชนของผู้หญิงแล้ว กับมิกะก็พาเขาออกจากกลุ่มและหนีออกมา
หลังจากออกจากสนามเทนนิสแล้ว
"ฮ่า ฮ่า ฮา ดูสายตาของพวกเธอสิเหมือนย่างกับหมาป่า!" ชิอากิหัวเราะแล้วพูดต่อว่า "ทำไมนายถึงไม่เข้าร่วมล่ะ? ตัดสินจากท่าทางของพวกเธอแล้ว บางทีนายอาจจะมีฮาเร็มหลังจากเข้าร่วมชมรมเทนนิสแล้วก็ได้!"
"ชิอากิ!" มิกะจ้องหน้าเธอขณะที่เธอลากพวกเขาไป "เธอหยุดพูดอะไรที่ไร้สาระได้แล้ว!"
นั้น ไม่ใช่เรื่องไร้สาระหรอกนะ... เซจิก็ยิ้มแห้งๆให้กับตัวเอง ตอนนี้มีผู้หญิงห้าคนที่มีคะแนนความชื่นชอบมากกว่า 90 แต้มต่อเขาแล้ว! นอกเหนือจากมิกะนั่นหมายความว่ามีสมาชิกหญิงในชมรมน้อยสี่คนที่เต็มใจที่จะมีเซ็กส์กับเขา ถ้าเขาถามและนี่แค่การการเล่นเทนนิสในที่นั่นนะ!
เขาควรจะบอกว่ามีหลายมียัยร่านหลายคนในชมรมเทนนิส หรือว่าพวกผู้ชายที่หล่อทุกคนมักมีเรื่องนี้แบบนี้ดีล่ะ?
"การออกกำลังกายบ้างมันก็ดีเหมือนกัน แต่มันดูเหมือนจะไม่เหมาะสำหรับผมเท่าไหร่" เซจิส่ายศีรษะ เอาจริงๆเขารู้สึกเสียดายบ้างเล็กน้อย แต่ถ้าเขาเข้าชมรมไปจริงๆแล้วล่ะก็ เขากลัวว่า...
"อ้าวเหรอ น่าเสียดาย... " ชิอากิยักไหล่พูด "แล้วนายอยากไปที่ไหนต่อดีล่ะ?"
"อืมม... งั้นก็ชมรมการละคร? งั้นไปขอดูชมรมของเธอหน่อยก็แล้วกัน วากาบะ"
"ตกลง!" ชิอากิหัวเราะเบา ๆ "ชมรมของเรามีเด็กน่ารักๆอยู่หลายคนเลยนะ -ฉันคิดว่านายต้องรักมันแน่!"
