DND.129 - จตุรดารา
หลังจากได้ผ่อนคลายลมหายใจ สีหน้าของผู้เฒ่าลำดับสองใจเย็นลง นางเงยหน้ามองขอบนภา ริมฝีปากของนางยิ้มอย่างบางเบา เสียงของนางมิได้แหบแห้งดังเดิมแล้ว มันเป็นเสียงที่งดงามมีชีวิตชีวา เสียงของนางไม่เข้ากับใบหน้าราวภูติผีของนางเลย! “อู๋เอ๋อ เจ้ายังจำความรู้สึกแรกที่พบข้าได้หรือไม่?” ม่ออ...
