ตอนที่ 489 ไป่ พวกมันรังแกข้า!

รุ่งอรุณกำลังมา และหมอกก็กำลังจางหายไปในป่า หมอกจะหนาเมื่อดวงอาทิตย์ตกและหายไปเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น ลักษณะเฉพาะของป่าหมอกก็เหมือนกับคลื่นที่กระทบฝั่งทุกวัน ป่าหมอกมีพฤติกรรมเฉกเช่นนี้ตั้งแต่ที่มันถูกค้นพบโดยมนุษย์

หมอกเกือบหายไปจนสิ้นตอน6โมงเช้า ทันใดนั้น เสียงดังก็ได้ทำลายความเงียบในป่า มันฟังดูราวกับเสียงฟ้าร้องที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยกิโลเมตร ต้นไม้ล้มลง และเกิดร่องลึกยาวนับหมื่นเมตรบนพื้น

“อ็อก...”

ชาโคลยันร่างมันขึ้นช้าๆจากฝุ่นหนา กระดูกหน้าอกมันแตกร้าว แม้กระทั่งคอมันยังบาดเจ็บจากผลกระทบ

“โชคดี ข้าสามารถพ่นลมหายใจมังกรได้ไม่อย่างนั้นข้าคงตายไปแล้ว”ชาโคลพึมพำ ความเจ็บปวดที่มาจากกระดูกหักทำให้มันคลื่นไส้

อย่างไรก็ตาม ด้วยลมหายใจมังกรและการป้องกันสัมบูรณ์ที่มันมี การโจมตีจึงไม่ได้ทำให้มันหมดแรงสู้ ด้วยความช่วยเหลือของความสามารถการฟื้นฟู มันจะใช้เวลาสองนาที เพื่อฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บสาหัสนี้

“ตามที่คาดไว้ ฉันไม่อาจฆ่าแกได้ด้วยการโจมตีนี้....”เสียงดังภายนอกกลุ่มฝุ่น เงาขนาดมหึมากลายเป็นชัดเจน ลู่ เฟิงได้พาลิงเฮอคิวเลี่ยนออกจากหมอก

“มังกรระดับกลางกลายพันธ์สามครั้ง...ฉันอดใจรอที่จะเห็นแกมาเป็นจิตวิญญาณแฝงของฉันไม่ได้แล้ว!”ลู่ เฟิงกล่าวขณะที่ลิงเฮอคิวเลี่ยนกึ่งโปร่งใสขยายพลอยในมือมันและพุ่งใส่ชาโคล ทันใดนั้น แสงสีแดงก็สาดวูบในอากาศ พลองกระแทกเข้ากับต้นไม้ราวสายฟ้า แต่ชาโคลกลับหายไปแล้ว

“อะไรกัน?”ลู่ เฟิงเบิกตากว้างและมองไปรอบๆ จากนั้นก็เห็นชาโคลในอากาศไม่ไกล และเงาสีแดงข้างๆ

“กลิ่นอายนี้....มันคือเลือดเทพกลายพันธ์สามครั้ง!”ลู่ เฟิงสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นไป่ เขาสามารถสัมผัสได้ว่าไป่คือเลือดเทพเพราะเขามีผู้อาวุโสที่ครอบครองมอนสเตอร์เลือดเทพอยู่ แม้กลิ่นอายไป่จะอ่อนแอกว่ามากเนื่องจากการปกปิด ลู่ เฟิงก็ยังสามารถบอกได้เนื่องจากพวกเขาอยู่ใกล้กันและเขายังเกิดในตระกูลผู้ควบคุม

อย่างไรก็ตาม เขาเริ่มสงบหลังความตื่นเต้น

“ใครกันที่เป็นเจ้าของมอนสเตอร์กลายพันธ์สามครั้งพวกนี้?หรือมันจะเป็นราชวงศ์จากเขตหลัก?”

“ไป่ ในที่สุดเจ้าก็มา”ชาโคลกระพือปีกมันอย่างตื่นเต้น

“ใช่”ไป่ตอบสนองเล็กน้อยขณะที่ตรวจสอบคู่ต่อสู้

“ไป่ พวกมันรังแกข้า!จิตวิญญาณแฝงนั้นทรงพลังมาก มันทำให้กระดูกข้าหัก”ชาโคลฟ้อง

ไป่มองหน้าอกชาโคลที่ยุบลงไปเล็กน้อยและลูบหัวมันเพื่อปลอบ เขาได้เรียนรู้มาจากหลิน ฮวง

“ไม่ต้องห่วง ข้าจะช่วยเจ้าฆ่าพวกมันเอง!”

“ใช่ ใช่!”ชาโคลพยักหน้าทันที

ไป่มองลู่ เฟิงและลิงเฮอคิวเลี่ยนด้วยสายตาอาฆาต เขาขยับอีกเลือดทั้ง8และหายไปจากที่ที่ยืนอยู่

ปึง!ปึง!ปึง!ปึง!

ด้วยชุดคลุมดำและผมสีเงิน ไป่ปรากฏตัวกลางอากาศราวกับเทพเจ้า ปีกทั้ง8มันเปลี่ยนเป็นดาบเลือด8เล่มและฟาดฟันใส่ลิงเฮอคิวเลี่ยน มันเร็วจนทั้งหมดสามารถเห็นได้แค่เงาสีเลือดที่ตวัดไปมาราวกับเถาวัลย์

ลิงเฮอคิวเลี่ยนทำอะไรไม่ถูกเพราะไป่เร็วเกินไปและมุมการโจมตียังไม่อาจคาดเดาได้ ดาบเลือดดูเหมือนจะสามารถโค้งงอและกลมกลืนไปกับอากาศได้ดั่งใจ ภายในไม่กี่วินาที บาดแผลก็ปรากฏบนร่างลิงเฮอคิวเลี่ยน มันสามารถรู้สึกได้ถึงพลังชีวิตที่ลดน้อยลงทุกการโจมตี นั่นทำให้ลิงเฮอคิวเลี่ยนพยายามปกป้องชีวิตมันอย่างสุดความสามารถ อึดใจต่อมา ร่างของลิงเฮอคิวเลี่ยนก็จางลง และแม้กระทั่งลู่ เฟิงก็ยังสามารถรู้สึกได้ถึงพลังชีวิตที่ลดน้อยลง

“ราชาเฮอคิวเลี่ยน แกกำลังทำอะไร?ฆ่ามันเดี๋ยวนี้!”ลู่ เฟิงตะโกนอย่างตื่นตระหนก เขาไม่สนใจอีกต่อไปว่าใครคือนายของมอนสเตอร์เหล่านี้ ทันทีที่พลังชีวิตเขาหมดและจิตวิญญาณแฝงตาย เขาย่อมไม่อาจต่อสู้กับมอนสเตอร์กลายพันธ์สามครั้งสองตัวได้ และพวกมันก็จะไม่ปล่อยเขาไปเช่นกัน ลิงเฮอคิวเลี่ยนรู้สึกหมดหวัง มันรู้ว่าเมื่อนายมันไม่เหลือพลังชีวิตและถูกฆ่า มันก็จะตายเช่นกัน

เมื่อเห็นร่างมันอาจแตกสลายได้ทุกวินาที มันก็ป้องกันการโจมตีของไป่และแสดงทักษะลับสุดท้ายมัน ดวงตามันเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดและร่างมันที่สูงกว่าสิบเมตรก็ขยายใหญ่ขึ้น ขนสีเขียวขุ่นมันตอนนี้กลับเป็นสีม่วงลึกลับ ร่างมันหยุดขยายเมื่อมันสูงได้100เมตร ลิงเฮอคิวเลี่ยนดูเหมือนจะสูญเสียสติไปขณะที่แหงนหน้าคำราม มันไม่สนใจการโจมตี และทุบฝ่ามือขนาดยักษ์ใส่ไป่

ไป่กระพือปีกมันและหายไปจากที่ที่ยืนอยู่ เขาปรากฏสูงในอากาศขณะที่ก้มมองมอนสเตอร์ตรงหน้า

“โง่เง่าสิ้นดี...”ไป่สามารถบอกได้ว่าลิงเฮอคิวเลี่ยนได้แผดเผาดวงวิญญาณมันเพื่อสำแดงทักษะลับนี้เพราะนายมันไม่มีพลังชีวิตเพียงพอจะสนับสนุนทักษะลับ อย่างไรก็ตามการใช้ทักษะลับนี้จะผลาญพลังชีวิตของนายมันเป็นสองเท่า ทันทีที่ไป่หลบมันได้ ลิงเฮอคิวเลี่ยนก็จะหมดสิ้นเรี่ยวแรง ลิงเฮอคิวเลี่ยนได้สูญเสียสติไปโดยสิ้นเชิงขณะที่โจมตีทุกสิ่งอย่างในสายตามันตามสัญชาตญาณ

ไป่ปลดปล่อยแสงสีเลือดจากร่าง มีเงาที่ดูคล้ายกับไป่ในท้องฟ้า มันแสยะยิ้มขณะที่สั่งให้เงานับร้อยของมันพุ่งใส่ลิงเฮอคิวเลี่ยน มันคือทักษะเงาโลหิตที่จะใช้พลังชีวิตเพียงเล็กน้อยเพื่อทำการโคลนเงาซึ่งเหมาะแก่การล่อลวงศัตรู และลิงเฮอคิวเลี่ยนที่สูญเสียความคิดก็คือเป้าหมายที่สมบูรณ์แบบกับทักษะหลอกลวงเช่นนี้

ตามที่คาดไว้ ลิงเฮอคิวเลี่ยนเริ่มโจมตีเงาที่พุ่งใส่มันขณะที่เมินเฉยไป่และชาโคล

“เจ้าโง่ อย่าโจมตีเงา!”ลู่ เฟิงตะโกนอย่างโกรธแค้น อย่างไรก็ตาม จิตวิญญาณแฝงนั้นได้สูญเสียความคิดไปแล้วและกำลังผลาญพลังชีวิตเขา ในเวลาไม่ถึงนาที พลังชีวิตของลู่เฟิงก็เกือบหมดลงขณะที่ลิงเฮอคิวเลี่ยนกลายเป็นโปร่งใสและหดร่างกลับเป็นขนาดปกติ

ไป่จ้องมองลิงเฮอคิวเลี่ยนที่เหนื่อยล้าขณะที่ดาบสีเลือดปรากฏในมือ

“เนื่องจากเจ้าเป็นคู่ต่อสู้ที่เก่งกาจ ข้าก็จะฆ่าเจ้าอย่างสมศักดิ์ศรี”แสงสีแดงบีบอัดกันแน่นบนดาบไป่

“นี่คือ....”หลิน ฮวงตกใจเพราะเขาเพิ่งมาถึง

“ถูกต้อง มันคือผลาญโลกาของท่าน”เจ้าแดงให้คำตอบ

“มอนสเตอร์กลายพันธ์สามครั้งและเหนือกว่านั้นจะสามารถเรียนรู้สิ่งที่มนุษย์เรียนรู้ได้ โดยเฉพาะมอนสเตอร์ร่างมนุษย์ พวกมันสามารถเรียนรู้ทักษะการต่อสู้ของมนุษย์ได้เกือบหมด”

“ดูเหมือนว่าฉันควรหาเวลาเพื่อสอนทักษะต่อสู้ให้พวกมันซะแล้ว”หลิน ฮวงมองไป่ แต่ก็กำลังคิดเกี่ยวกับมงกุฏราชันย์ ไคลี่ แลนเซล็อตและสามปีศาจ

“ก่อนหน้านั้น ฉันต้องรอให้ไทแรนด์และตัวอื่นกลายพันธ์สามครั้งก่อน”

ในขณะเดียวกัน แสงสีแดงบนดาบไป่ก็เปล่งแสงราวกับดวงอาทิตย์ร้อนแรง มันกระพือปีกทั้ง8และปรากฏตรงหน้าลิงเฮอคิวเลี่ยน เหวี่ยงดาบมันและแทงผ่านหน้าอกของลิงเฮอคิวเลี่ยนโดยไม่มีอุปสรรคอะไร แสงสีแดงแพร่กระจายไปไกลกว่าสิบกิโลเมตร แม้กระทั่งหลิน ฮวงที่อยู่ห่างออกไปยังต้องหรี่ตา เมื่อแสงสีแดงจางหายไป ร่างของลิงเฮอคิวเลี่ยนก็แตกเป็นชิ้นๆ

ไป่ลอยลงจากอากาศและมองลู่ เฟิงที่หมดสิ้นพลังชีวิต

“ได้โปรด อย่าฆ่าฉัน...”ลู่ เฟิงมองไป่ด้วยความหวาดกลัว

ไป่หยิบเอาข่ายมืดบนเอวเขาและตัดนิ้วที่สวมแหวนหัวใจจักรพรรดิ จากนั้นก็โยนนิ้วเขาไปบนพื้นหลังถอดแวน

“มันเป็นของเจ้าแล้ว!”ไป่เดินไปหาชาโคล

“เย้!”ชาโคลบินไปหาลู่ เฟิงและพ่นเพลิงมังกรดำมัน ในไม่ช้าเพลิงก็ปกคลุมร่างลู่ เฟิงและเมื่อเพลิงหายไป มันก็เหลือเพียงกองขี้เถ้า

“อ้า มันไหม้อีกแล้ว ข้าไม่เหลืออะไรให้กินเลย....”ชาโคลส่ายหัวอย่างเศร้าหมอง

ปล.มังกรน้อยฟ้องพี่ใหญ่