ตอนที่ 305 ปล้นกลางวันแสกๆ (FREE)

ปิง หยาง ไม่กลัว ฟาง เจิ้งจือ จะวางยาพิษ นางรู้ว่าต่อให้ ฟาง เจิ้งจือ จะหาญกล้าแค่ไหน แต่เขาก็ไม่มีทางวางยาพิษเหล่าองค์หญิงในพระราชวังแน่

นอกจากนี้ ฟาง เจิ้งจือ ไม่มีเหตุผลที่ต้องทำแบบนั้น

"ฟุ้บ!" ปิง หยาง ไม่ได้ลวกเนื้อ เหมือน ฟาง เจิ้งจือ  แต่นางเทเนื้อทั้งหมดในจานลงไปแทน

น้ำซุปสีแดงกระเด็นขึ้นมา

"อึก อึก อึก ... " เจ้าหญิงทุกคนต่างกลืนน้ำลาย

พวกนางถูกดึงความสนใจจากกลิ่นหอมจากหม้อไฟ

ปิง หยาง คีบเนื้อชิ้นหนึ่งขึ้นมาและวางมันลงในปาก

นางเคี้ยวมันช้าๆ

จากนั้นท่าทีของนางก็เปลี่ยนไป  ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับถูกจุดไฟ

"น้ำ น้ำ! ข้าต้องการน้ำ!"

"องค์หญิงน้ำอยู่ที่นี่!"ขันทีจำนวนมากตื่นตระหนกเมื่อได้ยิน ถึงแม้ ฟาง เจิ้งจือ จะเอาเครื่องปรุงต่างๆจากครัวหลวง

ดังนั้นหากมีปัญหาอะไร

ครัวหลวงก็ต้องรับผิดชอบเช่นกัน

เจ้าหญิงทุกคนต่างตื่นตระหนกและถอยหลังไป

"ฟาง เจิ้งจือ เจ้ากล่าวางยาพิษ!"

"จับตัว ฟาง เจิ้งจือ ซะ!"

"วันนี้เราจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!"

เจ้าหญิงทุกคนตะโกนด้วยความหวาดกลัว  เพราะ ฟาง เจิ้งจือ นั้นแข็งแกร่งมาก  เป็นไปไม่ได้ที่จะจัดการเขาด้วยตัวเอง

ฟาง เจิ้งจือ เบะปากด้วยความดูถูก "ยาพิษ? ไปเล่นของเล่นไป!"

ขณะที่เขาพูดเขาก็วางชิ้นเนื้อไว้บนถ้วย และเป่ามันเล็กน้อยก่อนจะวางในปาก

น้ำมันสีแดงไหลออกมาจากมุมปาก

ในเวลาเดียวกัน ปิง หยาง ก็หยิบน้ำขึ้นมาเพื่อบรรเทาอาการหน้าแดงของนาง

"ฮ่าฮ่า...เจ๋งมาก!"ปิง หยางร้องตะโกน ขณะที่นางหยิบเนื้ออีกชิ้นขึ้นมา นางวางมันลงในปาก "อร่อย อร่อยมาก!"

เจ้าหญิงคนทั้งหมดก็ตะลึงกับการเปลี่ยนแปลงนี้ เกิดอะไรขึ้น?  ทำไมอยู่ดีๆนางก็ดีขึ้นมา?

น้ำแก้ยาพิษได้?

"มันอร่อยไหม?" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ ปิง หยาง

"มาก!"ปิง หยาง พยักหน้าแรงๆ

"งั้นก็กินอีกสิ!"ฟา เจิ้งจือ มอง ปิง หยาง ที่คีบเนื้ออีกชิ้นเข้าปาก  ตอนนี้นางก็เป็นหนี้เขา 200 แล้ว

หาเงินง่ายๆ

เจ้าหญิงองค์อื่นๆสับสน พวกนางรู้ดีว่า ปิง หยาง ค่อนข้างเรื่องมากกับเรื่องอาหาร

อาหารอะไรกันที่ทำให้ ปิง หยาง ชื่นชมได้?

เจ้าหญิงทุกคนอยากรู้อยากเห็น  เพราะบนโต๊ะก็เป็นแค่เนื้อธรรมดา นอกจากนี้ ฟาง เจิ้งจือ ก็ไม่ได้ทำอะไรกับเนื้อ หรือหม้อไฟจะใส่ส่วนผสมมหัศจรรย์ลงไป?

"ข้าจะลองด้วย!"

"ข้าด้วย!"

"ข้า... ลองชิ้นหนึ่งละกัน "

เหล่าเจาหญิงต่างทนไม่ได้อีกต่อไป  พวกนางทั้งหมดหยิบตะเกียบขึ้น

"ว้าว เผ็ดมาก! แต่อร่อยอะไรขนาดนี้!"

"ข้า... ข้าทานเผ็ดไม่ค่อยได้ มีแบบไม่ค่อยเผ็ดไหม?"

"แน่นอน นั่นรสมะเขือเทศ  ไม่เผ็ด " ฟาง เจิ้งจือ เริ่มจะแนะนำรสชาติอื่นๆ

เจ้าหญิงทั้งหมดต่างไม่อาจลดความอยากได้อีกต่อไป

ทุกคนเริ่มมุดเข้ามา

ไม่นาน พวกนางแต่ละคนก็โจมตีไปที่เนื้อราวกับสัตว์ที่หิวกระหาย

พวกนางแต่ละคนลองทั้ง 8 รสชาติ จากนั้นก็เอาเนื้อไปต้มในรสชาติที่พวกนางชอบที่สุด

พวกนางลืมว่ามันคำละ 100 เหรียญเงินไปทันที

ขันทีทุกคนตกตะลึง

เหล่าเจ้าหญิงไปอยู่ที่ไหนกัน?

พวกนางราวกับคนธรรมดาที่หิวกระหาย!

ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจกับเรื่องนี้  หม้อไฟ เป็นสิ่งที่ผู้หญิงนั้นชื่นชอบ  การที่ไม่มีหม้อไฟที่แท้จริงในโลกนี้ มันคืออาวุธที่ท้จริง

"คงจะดีถ้ามีเหลา" ฟาง เจิ้งจือ โบกมือให้ขันทีไปนำเหล้ามา

"รับทราบ!"ขันทีนำขวดเหล้ามา

เหล้าในพระราชวัง ดีกว่าร้านอาหาร

เจ้าหญิงเกือบทั้งหมดเชื่อ ฟาง เจิ้งจือ และเริ่มจะเทเหล้าออกมา

ไม่นาน ...

ทุกคนก็เมามาย

ฟาง เจิ้งจือ กำลังยิ้มแย้มแจ่มใส ตอนนี้พวกเขามึนเมา ไม่รู้ว่าตัวเองกินไปมากแค่ไหน  ตอนจบเขาก็ทำเพียงอ้างตัวเลขออกมาเทานั้น

　　 ...

องค์จักรพรรดิและ ยู่ ยี่ปิง กำลังดื่มด่ำกับธรรมชาติ จากนั้นพวกเขาก็ได้กลิ่นหอมมาจากไกลๆ

นี่เป็นกลิ่นหอมพิเศษ  มันทำให้พวกเขาหยุดชะงักทันที...

ทั้งสองรู้สึกหิว

"นั่นคืออะไร?" องค์จักรพรรดิอยากรู้อยากเห็น

"นี่ไม่ใช่เวลาสำหรับมื้ออาหาร ทำไมจึงมีกลิ่นหอมเช่นนี้? นอกจากนี้มันคืออะไรกัน? ทำไมข้าไม่เคยได้กลิ่นมันมาก่อน?" องค์จักรพรรดิคิดกับตัวเอง

ดวงตาของ ยู่ ยี่ปิง สว่างขึ้น เขาหิวเล็กน้อย แต่เขาคงไม่พูดออกมาต่อหน้าองค์จักรพรรดิ

"ท่านจะไปกับข้าไหม?"

"ด้วยความเคารพ แน่นอน!" ยู่ ยี่ปิง โค้งคำนับ องค์จักรพรรดิไม่ทราบว่านี่คืออะไร?ทำไมเขาต้องเดินไปดูด้วย?

　　 ...

ในที่สุด ฟาง เจิ้งจือ ก็เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงถูกเปรียบเทียบเป็นเสือ

"เดี๋ยวก่อนซุปนั่น ... ท่านดื่มมันไม่ได้!"

"หา? ทำไมมันอร่อยมากเลยนะ... "

"... " ฟาง เจิ้งจือ พูดไม่ออกและหงุดหงิดเล็กน้อย เจ้าดื่มมันได้ แต่ช่วยทีละน้อยๆได้ไหม? แล้วข้าจะกนอะไรท่าไม่มีซูป?

ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

"องค์จักรพรรดิเสด็จ!"

"โอ้? ฟาง เจิ้งจือ ตกใจเล็กน้อย สายตาของเขามองข้ามเจ้าหญิงทั้งหมดไป เขารู้สึกปวดท้องขึ้นมาทันที "อืม ... ข้าจะถูกจับเพราะเรื่องนี้ไหมนะ?"

ขณะที่เขาจะวิ่งหนีนั้นเอง 2 ร่างได้ปรากฎขึ้นมาที่ทางเข้า

เป็นองค์จักรพรรดิ และ ยู่ ยี่ปิง

"ส...สวัสดี...ท่านพ่อ!"

"...ท่านพ่อ"

เจ้าหญิงทุกคนคุกเข่าลง  อย่างไรก็ตามเจ้าหญิงบางคนไม่สามารถลุกยืนขึ้นมาได้

องค์จักรพรรดิ กำลังโกรธ

เมื่อไรกันที่สวนของเขากลายเป็นที่สำหรับทำเช่นนี้? นอกจากนี้คนที่เมาเหล้าก็เป็นลูกสาวของเขา!

น่าอับอายมาก!

ก่อนที่เขาจะพูดนั้น เขาก็หันไปเห็น ฟาง เจิ้งจือ กำลังคีบตะเกียบอยู่ และมีเนื้ออยู่ที่มุมปากของ ฟาง เจิ้งจือ

ฟาง เจิ้งจือ เจ้าอุกอาจมาก! เจ้าหาญกล้ามาก กล้ามาเล่นกับลูกสาวขององค์จักรพรรดิ!

องค์จักรพรรดิสูดดม เขาได้กลิ่นของมึนเมาในอากาศ  เห็นได้ชัดว่า ฟาง เจิ้งจือ ทำให้ลูกสาวทุกคนของเขาเมามาย

แต่ก่อนที่เขาจะระเบิดความโมโหออกมานั่นเอง...

เขาเห็นร่างหนึ่งพุ่งมาหน้าเขา

"ท่านพ่อมาเร็ว  ท่านต้องลองหม้อไฟนี้! มันอร่อยมาก!" ปิง หยาง ดึงมือขององค์จักรพรรดิไปที่โต๊ะ

องค์จักรพรรดิเบิกตากว้างทันที  เขาสงสัยว่าต้นกำเนิดของกลิ่นคือหม้อไฟนี้งั้นหรือ ?

"ท่านพ่อลองกัดสักคำ!"" ปิง หยาง คีบเนื้อมาชิ้นหนึ่งและยื่นให้องค์จักรพรรดิ

องค์จักรพรรดิต้องการหลีดเลี่ยง

หลังจากเขาได้สังเกตเห็นใบไม้ในหม้อ เขาอยากจะถามว่าสิ่งที่อยู่ด้านในกินได้งั้นหรือ

อย่างไรก็ตาม ...

ปิง หยาง ส่งเนื้อมาให้เขา  เขาไม่มีทางเลือก

"มันดีไหม?"ปิง หยาง มองอย่างคาดหวัง หลังจากเห็นองค์จักรพรรดิเคี้ยวเนื้อ

"อืม... ไม่เลว" องค์จักรพรรดิพยักหน้า ก่อนที่ ปิง หยาง จะยื่นให้เขาอีก เขาก็หยิบตะเกียบขึ้นมาและเริ่มกิน

"ท่านรัฐมนตรีก็มาลองด้วยสิ"

องคืจักรพรรดิหันไปชวน ยู่ ยี่ปิง หลังจากกินเนื้อไป 3 ชิ้น

"รับทราบ!" ยู่ ยี่ปิง มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ จากนั้นเขาก็นั่งลง

ดวงตาของเขาสว่างขึ้นทันทีที่เขากินเนื้อเข้าไป

"ท่านควรจะกินมันกับเหล้านะ" ปิง หยาง แนะนำองค์จักรพรรดิโดยเดินตามรอยเท้าขององค์จักรพรรดิ

"เป็นเช่นนั้นเหรอ? ฮ่าฮ่า ...ได้ งั้นเอาเหล้ามาให้ข้า พวกเจ้าก็ด้วย!"องค์จักรพรรดิลูบหัวของ ปิง หยาง ขณะที่หัวเราะเบาๆ

"ขอบคุณ ...ขอบคุณท่านพ่อ!"

องค์หญิงทุกคนต่างหวาดกลัวกับฉากตรงหน้า พวกนางค่อยๆลุกขึ้นมา เสื้อผ้าของพวกนางเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

"มา มากินด้วยกันสิ"

"รับทราบ!""

องค์หญิงทุกคนต่างกระตือรือร้นเมื่อได้ยิน

พวกขันทีทุกคนเห็นบางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัว

ภายใต้การนำขององค์จักรพรรดิ, ปิง หยาง, ยู่ ยี่ปิง, รวมถึงองค์หญิงนอื่นๆเริ่มขุดลงไปในหม้อไฟ

ฟาง เจิ้งจือ หัวเราะให้ตัวเองด้านข้าง

ไม่นานอาหารก็หมดลง องค์จักรพรรดิลุกขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"มันเรียกว่าอะไรกัน?"

"ด้วยความเคารพ นี่คือหม้อไฟ" ขันทีคนหนึ่งตอบทันที

"หม้อไฟ? มันสามารถทำแบบนี้ได้อย่างนั้นหรอ เยี่ยมมาก พ่อครัวคนไหนเป็นคนทำ ข้าจะให้รางวัลเขา"  องค์จักรพรรดิพยักหน้าด้วยความพอใจ

"เรื่องนี้ ... " ขันทีหันมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ

"ท่านพ่อ หม้อนี้พ่อครัวไม่ได้ทำ แต่เป็น ฟาง เจิ้งจือ  " ปิง หยาง พูดขึ้นมา

ฟาง เจิ้งจือ ทำงั้นรึ?

ท่าทีขององค์จักรพรรดิเปลี่ยนไปทันที

ตอนแรกก่อนจะจบมื้ออาหาร เขาคิดจะจัดการ ฟาง เจิ้งจือ ที่มอมเมาลูกสาวเขา ตอนนี้เขารู้แล้ว ...

ฟาง เจิ้งจือ อยู่ในสวนและล้อมรอบด้วยลูกสาวของเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง

"ข้าเข้าใจแล้ว" องค์จักรพรรดิพยักหน้า เขามองไปยังองค์หญิงคนอื่นๆด้วยความซับซ้อน

อย่างไรก็ตาม เขาพูดออกมาแล้วไม่สามารถคืนคำได้

องคจักรพรรดิไม่ได้ล้อเล่น

"ให้รางวัล ฟาง เจิ้งจือ 1000 เหรียญเงิน !"

"ขอบคุณองค์จักรพรรดิมาก"

ฟาง เจิ้งจือ ขอบคุณทันที จากนั้นเขาก็ถูมือตัวเองและมองไปยังจานที่ว่างเปล่า "เอ่อ... ข้าเกรงว่า 2000 ก็คงยังไม่พอ "

"ไม่พอ?" นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกคนอื่นบอกว่ารางวัลเขาน้อยไป  1000 เหรียญเงินต่้อจะน้อยเกินต่อ 1 มื้อจะน้อยเกินไปได้ยังไง?

"ฟาง เจิ้งจือ เจ้าช่างกล้ามาก! เจ้ากล้าบอกว่ารางวัลขององค์จักรพรรดิน้อยเกินไปงั้นรึ?" ยู่ ยี่ปิง ยืนขึ้นด้วยความโมโหทันที

"ท่านรัฐมนตรีโปรดใจเย็น  ท่านจะโกรธก็ได้นะ แต่ท่านเองก็เป็นหนี้ข้า อืม...ประมาณ 35 คำ ชิ้นแรกไม่นับ ทั้งหมดเป็น 3400 เหรียญเงิน คุณยังเป็นหนี้ฉันค่อนข้างสีเงิน  !" ฟาง เจิ้งจือ กล่าวด้วยความจริงใจ

"อะไร?! 3400 เหรียญเงิน เจ้าพูดถึงอะไรกัน?!"

"ท่านรัฐมนตรีคิดจะผิดคำพูดงั้นหรือ?  ที่เมืองหลวงข่าวกระจายไปอย่างรวดเร็วด้วยสิ!" ฟาง เจิ้งจือ ยักไหล่ของเขา

"ท่านพ่อ เป็นแบบนั้นแหละ พวกเราพนันกับ ฟาง เจิ้งจือ   พวกเราบอกว่าเขาทำอาหารไม่ได้ พวกเราตกลงกันว่าคำแรกจะฟรี จากนั้นก็คำละ 100 เหรียญเงิน " ปิง หยาง อธิบาย

"1 คำ ต่อ 1000 เหรียญเงิน? ยู่ ยี่ปิง ตกตะลึง นี่เป็นการปล้นกลางวันแสกๆชัดๆ!

ยิ่งไปกว่านั้น ...

เขาปล้นพระราชวัง!

ปล้นองค์จักรพรรดิ รวมถึงตัวเขาด้วย!

เพจหลัก : Double gate TH