ตอนที่ 297 รองเท้า? (FREE)

จักรพรรดิกระแอมเบาๆ ขณะที่เห็นท่าทีของฝูงชน เขาพลิกมือแสดงให้เห็นถึงรองเท้าคู่หนึ่ง

มันคือรองเท้าสีครามที่ถูกปักจากทองคำ นอกจากนี้ยังปักขึ้นจากก้อนเมฆอีกด้วย มันเป็นเรื่องยากมากที่จะรู้ว่ามันทำขึ้นจากอะไร แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นโลหะที่นุ่มนิ่ม

ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่รองเท้าคู่นั้นอย่างดูถูก "รางวัลคือเจ้ารองเท้าคู่นี้เรอะ"

น่าผิดหวังจริง!

เอาความไว้ใจของประชาชนไปไว้ที่ไหนกัน?

ข้าคิดว่าจะเป็นรางวัลที่ดีกว่านี้? ข้าหาซื้อเองได้ด้วยซ้ำ รองเท้าคู่นี้มีราคาเท่าไรกันเชียว?

ฟาง เจิ้งจือ ผิดหวังมาก อย่างไรก็ตาม ผู้คนต่างกรีดร้องด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก

"มันคือ รองเท้าเหยียบเมฆ!"

"พระเจ้าช่วย รางวัลคือรองเท้าเหยียบเมฆ!"

"เรื่องนี้มันตลกสิ้นดี? ถ้าข้ารู้ก่อน ข้าเองก็จะเข้าร่วมด้วยพระเจ้า ... ใครจะไม่อยากได้รองเท้าคู่นั้นบ้าง?"

ผู้ชมทั้งหมดต่างอิจฉาตาร้อน เพียงแค่มองไปที่รองเท้าในมือของจักรพรรดิ

ผู้เข้าร่วมแข่งขันรู้สึกอึดอัดใจเมื่อได้เห็นรางวัล ทุกคนรู้สึกเสียใจเช่นกัน

รองเท้าเหยียบเมฆ น่าจะเป็นของพวกเขา

ขณะที่กำลังคิดพวกเขาก็มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ อย่างริษยา "รองเท้าเหยียบเมฆจะตกเป็นของคนไร้ยางอายอย่าง ฟาง เจิ้งจือ เช่นนั้นงั้นรึ!"

ผู้ชมทุกคนมอง ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความเยาะเย้ย

พวกเจ้าอยากได้รองเท้าเหยียบเมฆเหรอ?

ไม่มีทาง!

ครึ่งหนึ่งของผู้คนมองมายัง ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความอิจฉาขณะที่อีกครึ่งมองเขาด้วยความเยาะเย้ย

ส่วน ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น

รองเท้าเหยียบเมฆ? นี่มันบ้าอะไรกันเนี้ย! "มันมีค่าขนาดนั้นเลย?"

"ข้าไม่คิดเลยว่าองค์จักรพรรดิจะใจ้กว้างขนาดนี้ ถึงขนาดยอมให้รองเท้าเหยียบเมฆเป็นรางวัลการแข่งขัน "

"ใช่แล้ว รองเท้าเหยียบเมฆคือสมบัติที่แท้จริง"

"แม้จะไม่จัดเป็น 1 ใน 10 สมบัติที่ยิ่งใหญ่ แต่ก็มีพลังมากทีเดียว "

"ยิ่งไปกว่านั้น รองเท้าเหยียบเมฆยังเคยถูกบรรพบุรุษใช้งานเมื่อพวกเขาสร้างอาณาจักรอีกด้วยสามารถเอาไปคุยอวดคนอื่นได้เชียวนะ!"

"นั่นคือประเด็นแรก อีกประเด็นหนึ่งคือรองเท้าคู่นี้สามารถเดินบนหิมะได้โดยที่ไม่ทิ้งร่องรอยใดๆไว้ ด้วยรองเท้าคู่นี้ เราสามารถเดินข้ามภูเขา ข้ามแม่น้ำ ได้อย่างไม่ใช่เรื่องยาก!"

ฟาง เจิ้งจือ งงมาก สมบัตินี้มีพลังมากขนาดนั้น? มันจะไม่ช่วยให้เขาหนีได้เร็วขึ้นอีกเหรอ?

ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มรับ

ไม่เลวเลยใช่ไหมสำหรับคนอย่างเขา

ไม่มีใครรู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ กำลังคิดอะไรอยู่ ถ้ารู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ วางแผนจะใช้มันหนีในสถานการณ์ที่คับขันละก็ พวกเขาคงฆ่า ฟาง เจิ้งจือ ทิ้งตั้งแต่ตอนนี้แล้ว

หลังจากแสดงรองเท้าเหยียบเมฆให้เห็นแล้ว จักรพรรดิก็ประกาศรางวัลของอันดับที่ 2 และ 3

สมบัติแต่ละชิ้นถูกตอบรับด้วยความหวาดหลัว

ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้จักสมบัติพวกนี้เลย เขาจึงไม่รู้สึกตกใจแต่อย่างใด อย่างไรก็ตามความคิดของเขาเป็นเรื่องง่ายๆ เขาจะรวมรวบของพวกนี้ให้ได้มากที่สุด ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดเขาจะใช้เป็นอาวุธลับ

ในการต่อสู้กับ หยิง ซาน ในโลกแห่งเซียนเขาใช้หอกฉีหลินเป็นอาวุธลับ

หลังจากแสดงให้เห็นรางวัลทั้งหมด จักรพรรดิก็กลับไปนั่งที่ของเขา

รัฐมนตรีฝ่ายพิธีการเดินออกมา เขารู้ว่านี่เป็นเวลาที่เขาจะพูด

"เอาล่ะก่อนที่เราจะประกาศผลการแข่งขันเรามีเรื่องอื่นที่จะประกาศก่อน การแข่งขันให้ความสำคัญกับความเป็นธรรมเหนือสิ่งอื่นใด ดังนั้นใครก็ตามที่กล้าต่อต้านหรือฝ่าฝืนต้องถูกจัดการอย่างรุนแรง พวกเขาจะถูกตัดสิทธิแม้ว่าพวกเขาจะจบการแข่งขันแล้ว!"

รัฐมนตรีได้มองสำรวจผู้ชมที่กำลังเบิกตากว้างจ้องมองเขา

เขาไม่สามารถเมินเฉยต่อความไม่เป็นธรรมได้

"การแข่งม้าและการแข่งขันการล่าสัตว์ได้รับการจัดขึ้นมานานหลายศตวรรษ เป็นกฎที่ได้รับการสืบทอดมาหลายชั่วอายุโดยไม่มีการคัดค้านใด ๆ อย่างไรก็ตามกฎเปลี่ยนแปลงได้เสมอ เมื่อได้รับการอนุมัติจากจักรพรรดิ เราได้ตัดสินใจที่จะเพิ่มกฎอีกข้อหนึ่งในการแข่งขันครั้งนี้ "

"ท่านจะเปลี่ยนกฎหรือ?"

"นั่นเป็นความคิดที่ดี! ฟาง เจิ้งจือ ได้เคลื่อนย้ายแผ่นหิน นั่นเป็นการกระทำที่ก่อให้เกิดความไม่เป็นธรรมในการแข่งขัน เราต้องลงโทษเขา!"

"เห็นด้วย เห็นด้วย!"

คำพูดของรัฐมนตรีทำให้ทุกคนให้ความสนใจรอฟัง

ฟาง เจิ้งจือ ขมวดคิ้ว ไม่มีทาง!  เปลี่ยนกฎงั้นหรือ?! พวกเขาพยายามจะฉุดข้าลง? นี่มันไม่ดีแน่!

ในขณะที่เขากำลังคิดถึงเรื่องที่เจ้าหน้าที่พูด

"การเพิ่มกฎนั้นเป็นเรื่องง่าย ไม่อนุญาติให้ผู้เข้าร่วมการแข่งขัน ... เคลื่อนย้ายแผ่นหิน!" เจ้าหน้าที่หยุดพูดชั่วขณะหนึ่ง "แผ่นหินแสดงให้เห็นถึงจุดลงชื่อทั้ง 4 ตามเส้นทาง ใครก็ตามที่เคลื่อนย้ายแผ่นหินจะถือว่าละเมิดกฎ ข้าไม่คิดว่า ณ ที่แห่งนี้จะมีใครคัดค้านใดๆ"

"ไม่มีการคัดค้าน!"

ทุกคนต่างตะโกนยอมรับ  นี่คือช่วงเวลาที่พวกเขารอคอย

ผู้เข้าร่วมทั้งหมดต่างรู้สึกไม่พอใจ ไม่อนุญาตให้ย้ายแผ่นหิน? นั่นมันไร้ประโยชน์

รัฐมนตรีไม่ได้พูดอะไรต่อ เขามองไปทางผู้เข้าร่วมและรอคอยความเห็นจากพวกเขา

น่าประหลาดใจที่ผ่านไปกว่า 3 นาทีแล้วยังไม่มีใครเอ่ยคำใด

เรื่องนี้ทำให้เจ้าหน้าที่บางคนอึดอัดใจ

นี่มันบ้าอะไรเนี่ย?

มีการเพิ่มกฎแล้ว พวกเขากำลังรออะไรอยู่?

พวกเจ้าหน้าที่เริ่มสงสัยนี่เป็นโอกาสให้พวกเขารายงานเรื่องของ ฟาง เจิ้งจือ แล้ว?

เกิดอะไรขึ้น?

"ฮึ่ม ... ไม่มีใครพูดอะไรเหรอ?"รัฐมนตรีฝ่ายพิธีการไม่สามารถรอนานมากไปกว่านี้

"ท่านที่เคารพ ข้ามีคำถาม!"1 ในผู้เข้าร่วมก้าวออกมาพูดอย่างรวดเร็ว

"โอ้... คำถามคืออะไร? โปรดว่ามา ไม่ต้องเกรงว่าใครจะไม่พอใจ" รัฐมนตรีฝ่ายพิธีการพูด

"ข้าอยากถามว่าถ้ามีใครขยับแผ่นหินบอกทางนั้นเป็นการละเมิดกฎหรือไม่?"ผู้เข้าร่วมถาม

เมื่อได้ยินคำถามผู้เข้าร่วมคนอื่น ๆ ก็มองอย่างคาดหวัง ถ้ารัฐมนตีฝ่ายพิธีการพยักหน้า พวกเขาจะรายงาน ฟาง เจิ้งจือ ทันที

พวกเขาจะทำให้แน่ใจว่า ฟาง เจิ้งจือ ถูกตัดสิทธิ์

อย่างไรก็ตามเจ้าหน้าที่ฝ่ายพิธีการส่ายหน้าเบาๆ

"แผ่นหินบอกทางถูกวางไว้ตั้งแต่ก่อนเริ่มต้นการแข่งขัน มันก็เป็นไปได้ที่แผ่นหินบอกทางจะขยับเขยื้อนไปอันเป็นผลจากการที่ม้าวิ่งอย่างรวดเร็วนี่เป็นเรื่องธรรมดาและไม่ใช่การละเมิดกฎ "รัฐมนตรีฝ่ายพิธีการนึกถึงเรื่องนี้ และเหลือบไปเห็น ยู่ ยี่ปิง ที่กำลังส่ายหัว

"โอ้ ... " ความผิดหวังบนใบหน้าของผู้เข้าร่วมนั้นชัดเจนมาก

ผู้เข้าร่วมคนอื่น ๆ รู้สึกผิดหวังเช่นกัน

ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มกว้าง

มันเป็นเพียงแค่ความหวาดกลัว เขาต้องการหยิบแผ่นหินไปด้วย อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้มีความสามารถพอที่จะทำเช่นนั้น โชดดีแค่ไหนแล้ว!

ปิง หยาง โกรธมากขณะจ้องมอง ฟาง เจิ้งจือ นางพึมพำกับตัวเองว่า "เจ้าไร้ยางอาย ครั้งนี้เจ้าโชคดีจริงๆ!"

องค์ชาย9 ยิ้มรับเขาได้รับอันดับที่ 3 ด้วยความช่วยเหลือของ ฟาง เจิ้งจือ

ไม่มีใครพูด ทุกคนกำลังรอให้เจ้าหน้าที่ประกาศผล

รัฐมนตรีฝ่ายพิธีการยังคงรอคอย ...

5 นาทีผ่านไป ...

"ใครมีคำถามอีกหรือไม่?"รัฐมนตรีฝ่ายพิธีการถามอีกครั้ง ไม่ใช่ตัวเขาเลยที่จะถามหลายๆครั้ง

อย่างไรก็ตามเขาต้องถาม

เพราะว่า…

จักรพรรดิกำลังรอให้เขาตัดสิทธิ์ ฟาง เจิ้งจือ

ผู้เข้าร่วมทุกคนมองเขาและส่ายหัว

การขยับของแผ่นหินบอกทางนั้นไม่ใช่การละเมิดกฎ

"ไม่มีคำถามอื่นใช่หรือไม่?"

"ไม่มี"

"... " รัฐมนตรีไม่สามารถรอได้แล้ว เขาหันไปมองทางรัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง และองค์จักรพรรดิ

เกิดอะไรขึ้น?

รัฐมนตรีฝ่ายซ้ายเตรียมจะลุกขึ้น แต่ก็ฉุกคิดได้ทัน

อดทนหน่อย

มีคนถามว่าการขยับแผ่นหินบอกทางผิดกฎหรือไม่

หรือว่าจะเป็น...

แย่แล้ว!

ท่าทีของรัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ บี่ปิง ดูแย่ลง

ท่าทีของจักรพรรดิเองก็เปลี่ยนไป เขายังจำคำถามนั้นได้ นี่คือสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด

การขยับแผ่นหินบอกทาง

แม้ว่าคู่แข่งส่วนใหญ่มาจากต่างแดน แต่ก็มีผู้เข้าร่วมที่มาจากราชวงศ์ด้วย

คนอย่าง ปิง หยาง และองค์ชาย9 จะไปผิดทางได้ยังไง? พวกเขาลงแข่งทุกปี!

ไม่มีใครคาดคิดเรื่องแบบนี้

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้า ฟาง เจิ้งจือ แค่ขยับแผ่นหินบอกทาง แล้วเขาลงชื่อที่แผ่นหินที่ 1 ได้ยังไง?

ทำไมชื่อของ ปิง หยาง ปรากฎขึ้นที่แผ่นหินที่ 4 หลังจากชื่อ ฟาง เจิ้งจือ ไม่นานนัก

ถ้านี่เป็นเรื่องบังเอิญ ...

มันจะเป็น 1 ในความบังเอิญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยเกิดขึ้น

จักรพรรดิหลิน มู่ไป่ รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย และเหล่าเจ้าหน้าที่ต่างไม่เข้าใจ

หลังจากรัฐมนตรีฝ่ายพิธีการมองไปรอบๆ เขาก็เห็นท่าทีของรัฐมนตรีฝ่ายซ้าย

เขาเข้าใจได้ในทันที

"เอาล่ะ ... ก่อนที่เราจะประกาศผลอย่างเป็นทางการ ใครจะบอกเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการแข่งให้พวกเราฟังได้บ้าง? " รัฐมนตรีฝ่ายพิธีการเน้นคำว่า 'เกิดอะไรขึ้น'

ผู้เข้าร่วมทุกคนมองหน้ากันและกันด้วยความสับสนในคำพูดของรัฐมนตรีฝ่ายพิธีการ

อย่างไรก็ตาม หลายคนมีความต้องการที่จะได้พูดต่อหน้าองค์จักรพรรดิและรัฐมนตรีฝ่ายซ้าย

ผู้เข้าร่วมคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

"ข้ายินดีเล่า!"

"ดี กรุณาเล่าถึงรายละเอียดทั้งหมด" เจ้าหน้าที่ฝ่ายพิธีการสนับสนุนเต็มที่

เมื่อผู้เข้าร่วมได้ฟังตาของเขาก็ส่องประกาย

หลังจากนั้นเขาก็เตรียมพร้อมจะเล่าเรื่องทั้งหมด

เขาเริ่มด้วยความคิดของเขาระหว่างการแข่งขัน อธิบายอย่างชัดเจนของสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว และความรู้สึกของเขาตลอดการแข่งขัน

นอกจากนี้เขายังขอบคุณองค์จักรพรรดิในการเป็นเจ้าภาพในการแข่งขันที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้

เขายังพูดต่อโดยไม่หยุดพัก แค่เกริ่นเรื่องเขาก็ใช้เวลาไปถึง 5 นาทีแล้ว เจ้าหน้าที่ทุกคนเริ่มง่วงหาว รัฐมนตรีฝ่ายพิธีการดูน่าสงสารเป็นที่สุด  ในขณะที่ทุกคนกำลังนั่ง มีเพียงเขาที่ยืนฟัง

ด้วยสังขารเขาไม่สามารถยืนได้นานนัก

"บัดซบเอ้ย เจ้าเล่าจุดสำคัญเลยได้ไหม?"รัฐมนตรีฝายพิธีการสบถในใจ ขณะที่ภายนอกยังคงสีหน้ายิ้มแย้ม

เจ้าสารเลวนี้มาจากนรกขุมไหนกัน เงียบได้แล้ว เงียบบบบ!

เพจหลัก : Double gate TH