DMWS ตอนที่ 8 ของตอบเเทนที่ใจกว้าง
ตึก ตึก ตึก
หวืดด
ในซอยมืดเงาร่างสีดำพุ่งวิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ฟ้าวววว
หลังจากมาถึงตรอกซอยเเห่งนึงร่างเงาหอบหายใจออกมาตอนนี้เขารู้สึกอึดอัดมากร่างเงานี้ก็คือ เเจ็คสัน เขาพุ่งผ่านเเอ่งน้ำเสียจนมันสะบัดติดรองเท้ามาจำนวนมาก
"ระบบ,ฉันรอดเเล้วใช่มั้ย?"เเจ็คสันที่ยืนพิงกำเเพงเขาหอบหายใจอย่างรุนเเรง
"ขอเเสดงความยินดีด้วย,ได้เข้าสู่เส้นทางของการเป็นวีรบุรุษเเล้ว!"ระบบกล่าวสะท้อนเสียงดังในใจของเขา
เเจ็คสันได้เสร็จสิ้นภารกิจของเขา
"ฉันรู้,เเต่ฉันเกือบจะเสียชีวิตถึงอย่างนั้นคุณกลับไม่ได้เต็มใจช่วยสักนิด! ฉันเกือบที่จะต้องตายจากภารกิจในครั้งนี้...นี่มันภารกิจไปเยือนเส้นทางนรกชัดชัด"เมื่อระลึกถึงเหตุการณ์ที่้เกิดขึ้นเมื่อครู่ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเเต่ตอนนี้เขาก็ยังมีชีวิตอยู่ยังสนทนากับระบบได้เหมือนปกติ
"เเต่สุดท้ายคุณก็ไม่เป็นอะไรไม่ใช่หรือ?นอกจากนี้คุณยังปฏิบัติภารกิจจนสำเร็จลุล่วง ไม่ใช่ว่าคุณสมควรร่วมยินดี"ระบบทำท่าทางเหมือนจะเมินเฉยต่อความคิดของเเจ็คสัน
"ก็ใช่! เเต่ฉันเกือบจะถูกทุบตีเเละถูกยิงเลยนะ! หากฉันไม่มีไอเท็มสมบัติป้องกันอันตรายทางกายภาพละก็คงจะตายไปเเล้ว นอกจากนี้นั่นยังมีมูลค่ามากกว่า 100 เเต้มจุด นี่เป็นเพียงเเค่ภารกิจเริ่มต้นไม่ใช่หรอพับผ่าสิ"เเจ็คสันเเทบจะคำรามออกมาด้วยความโกรธ
เเจ็คสันเริ่มครุ่นคิดเกี่ยวกับเส้นทางของวีรบุรุษ
บางทีเส้นทางของวายร้ายอาจจะดีกว่านี้หรือไม่?
"นี่ไม่ใช่เพราะว่าฉันไม่ต้องการทำมัน,คุณจะต้องเข้าใจว่าฉันไม่สามารถให้คำเเนะนำใด ๆ หรือความช่วยเหลือ ระหว่างการทำภารกิจได้ นี่เป็นกฏ ฉันไม่สามารถขัดขืนกฏดังกล่าวได้ นอกจากนี้ที่คุณบาดเจ็บก็เพราะคุณประสาท"ระบบกล่าวพูดด้วยความรังเกียจ
เเค๊กกก!
"เอ่อชั่งมันเถอะ"เเจ็คสันไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับระบบ,ระบบนี่เเม่งโครตจะหยิ่ง"ดีฉันได้ทำภารกิจเสร็จเเล้ว รางวัลของฉันเล่าอยู่ไหน?"
"เเม้ว่าคุณจะไม่เรียกร้องฉันก็ยังคงต้องส่งมอบรางวัลให้คุณอยู่ดี"ระบบกล่าวตอบเเจ็คสัน
ฟุ่บ...
เเสงได้กระพริบขึ้นในความรู้สึกส่วนลึกของเขา
ตึง
เสียงของรางวัลได้ปรากฏขึ้นเป็นของรายการ 2 ชิ้น ที่เป็นเเผ่นสีสดใส เเต่ถึงกระนั้นเเจ็คสันกลับไม่ได้สังเกตุเห็นสิ่งเหล่านั้นเขาให้ความสนใจเกี่ยวกับคะแนนที่เขาได้รับ
"1,000 เเต้มจุด? 1,000 เเต้มจุด ... 1,000 เเต้มจุด ! นี่มัน 1,000 เเต้มจุด จริงจริง!"เเจ็คสันเเทบจะร้องไห้ด้วยความดีใจต่อคะแนนเเต้มที่ได้รับ
เเจ็คสันรู้ว่ารางวัลนี้ค่อนข้างดีไม่น้อยการปฏิบัติภารกิจเสร็จสมบูรณ์ในตอนนี้เเทบจะเรียกได้ว่าเเตกต่างจากในอดีตลิบลับคะแนนสะสมที่ผ่านมามากกว่า 10 ปี เเทบจะไม่สามารถเทียบได้กับจำนวนที่ทำเพียงภารกิจเดียวในตอนนี้ เเต่มันก็เป็นภารกิจที่เสี่ยงอันตราย ถึงอย่างนั้น มันกลับทำให้เเจ็คสันหลงลืมเรื่องก่อนหน้านี้ทันทีที่เห็นเเต้มจุดจำนวนมากนี้
ดูเหมือนว่าระบบจะให้ของตอบเเทนที่ค่อนข้างดี
เเต่เเจ็คสันก็รู้ว่าคะแนนเเต้มจุดเหล่านี้เป็นใบเบิกทางภารกิจไปสู่เส้นทางของการเป็นวีรบุรุษเเน่นอนว่าทุกภารกิจย่อมได้รับผลตอบเเทน
"อ่า..ยังมีอีกสองชิ้น?"หลังจากที่สงบลงเล็กน้อยจากอาการตกใจเเจ็คสันก็พบสิ่งของสองรายการที่ลอยตัวอย่างอิสระ
___________________________
น้ำศักดิ์สิทธิ์ระดับต่ำ
ความสามารถ: ช่วยรักษาอาการบาดเจ็บทั้งภายในเเละภายนอกเเละลดผลกระทบเชิงลบทั้งหมดในขอบเขตระดับต่ำ
จำนวนการใช้ : 1
___________________________
วิถีมังกรทะยานระดับต่ำ
ความสามารถ: ช่วยเพิ่มศักยภาพเเละขีดจำกัดของร่างกายให้ดีขึ้น เเละ บรรลุการควบคุมพลังงานภายใน
___________________________
เเจ็คสันกลายเป็นยิ้มกว้างในทันทีน้ำศักดิ์สิทธิ์ระดับต่ำเเม้จะเป็นระต่ำสุดเขาก็รู้ดีว่ามันสามารถใช้ช่วยเหลือชีวิตได้
ทั้งยังมีราคามากกว่า 200 เเต้มจุด ในร้านค้าของระบบ
ดวงตาของเเจ็คสันจ้องมองไปยัง วิถีมังกรทะยานระดับต่ำ เเม้เขาจะไม่เเน่ใจถึงผลความสามารถของมัน เเต่มันก็สมควรจัดว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ดีมีมูลค่าไม่ต่ำกว่า 200 เเต้มจุดเเน่นอน
"ผลตอบเเทนของภารกิจนี้ค่อนข้าง ดี จริงจริง ฉันได้รับ ของ 2 อย่าง เเละ คะแนน 1,000 เเต้มจุด! ระบบ คุณเองก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะทีเดียว!"เเจ็คสัน กล่าวด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
"นี่เป็นผลตอบเเทนสำหรับคุณภารกิจของคุณนั้นมีความเสี่ยงเเน่นอนว่าคุณย่อมต้องได้ของตอบเเทนที่คุ้มค่าเเละคุ้มกับเวลา"ระบบกล่าวตอบเเจ็คสัน
"เมื่อเทียบกับรางวัลก่อนหน้านี้ต่าง ๆ เเน่นอนว่านี่ย่อมคุ้มค่าที่สุด!"เเจ็คสันตอบอย่างตรงไปตรงมา
"...."
"เเสดงว่าคุณพึงพอใจ?"
"เเม้จะเป็นเช่นนั้นเเต่ฉันก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นักยิ่งไม่ใช่ว่าคุณยิ่งให้รางวัลเเก่ฉันมากขึ้นเท่าไหร่ภารกิจต่อไปก็ยิ่งอันตรายมากขึ้น ใช่หรือไม่?"
เมื่อระบบรู้เจตนาของเเจ็คสันเเน่นอนว่าเขาสัมผัสได้ถึงความกังวลของเเจ็คสัน
"ฉันเองก็ไม่รู้ว่าข้อมูลของภารกิจครั้งต่อไปของคุณจะเริ่มเมื่อใด ตั้งเเต่ที่คุณได้เลือกเส้นทางของวีรบุรุษ ภารกิจทุกภารกิจที่ได้มอบหมายให้คุณนั้น ได้อยู่นอกเหนือการควบคุมของฉัน ฉันได้เตือนคุณเเล้วว่าอย่าได้เลือกเส้นทางนี้ เเต่คุณก็ไม่ฟัง ตอนนี้ฉันไม่สามารถให้คำแนะนำกับคุณได้ มันจะต่างกันหากคุณเลือกเส้นทางของวายร้าย คุณสามารถที่จะท้าทายกฏเหล่านี้ได้ เเต่สำหรับเส้นทางวีรบุรุษ คุณไม่สามารถทำเช่นนั้นได้"ระบบ กล่าวตอบ
"เอ่อ...ชั่งเถอะ ฉันเองก็คงต้องคิดอธิบายสถานการณ์เมื่อกลับถึงบ้าน นี่ก็จะ 5 ทุ่มเเล้ว ทั้งฉันยังมีรอยฟกช้ำบนใบหน้า หากพ่อกับเเม่เห็น พวกเขาจะต้องฆ่าฉันเเน่เเน่"ชุดสูทภูติมายาของเขาได้หายไปอย่างรวดเร็วจนเผยให้เห็นใบหน้าที่ได้รับบาดเจ็บของเเจ็คสัน
"มันจะต้องไม่เป็นไร,คุณสามารถสร้างเหตุผลที่ดีในการกลับบ้านดึกได้ เช่นคุณใช้ข้ออ้างเพื่อไปหาสาว นอกจากนี้อาการบาดเจ็บของคุณเพียงเเค่ใช้น้ำศักดิ์สิทธิ์ระดับต่ำก็สามารถช่วยเหลือการรักษาได้ทันที"ระบบกล่าวประกาศความคิดของเขาเอง
"อยู่สนทนาร่วมกับหญิงสาวจนกลับดึกขนาดนี้?ข้ออ้างนี้ไม่สมควรถูกนำมาใช้! เเม่กับพ่อจะต้องไม่เชื่ออย่างเเน่นอน ทั้งฉันยังมีรอยฟกช้ำเเละบาดเเผลบนใบหน้า เพราะได้รับบาดเจ็บจากกระสุน การใช้น้ำศักดิ์สิทธิ์ระดับต่ำในการรักษาก็เป็นความคิดที่ดีเเต่มันสิ้นเปลืองเกินไป ทั้งมันยังมีมูลค่าที่เเพงรวมถึงสามารถใช้ได้ครั้งเดียว ฉันต้องการใช้มันในสถานการณ์เสี่ยงชีวิตเท่านั้น"เขาปฏิเสธข้อเสนอของระบบ
"ก็ดี หากนี่เป็นทางเลือกของคุณ ฉันเพียงเเค่เเนะนำ นอกจากนี้ ฉันเองก็หวังว่าคุณจะหาเหตุผลที่ดีได้เเล้วกัน"ระบบกล่าวเเจ้งเตือน
"เหตุผลที่ดี?"เเจ็คสันยิ้มออกมาทันทีดูเหมือนเขาจะหาเหตุผลได้
ตึก ตึก ตึก
เขาได้เดินไปบนถนนที่มีเเสงสว่างจ้าเพื่อเดินทางกลับบ้าน
... ... ...
เช้าวันรุ่งขึ้น
เเจ็คสันยังคงหลับอยู่บนเตียงของเขา,พ่อเเม่ของเขารู้เเล้วว่าเมื่อคืนเขากลับบ้านดึก เเต่ก็ไม่ได้มาวุ่นวายปล่อยให้เขาพักผ่อน
ก๊อก ก๊อก
"เเจ็คสัน,ลูกยังไม่ตื่นอีกหรอ"ในตอนเช้าพ่อเเม่ของเเจ็คสันได้ขึ้นมาเคาะประตูที่หน้าห้องของเขาพวกเขารู้เเล้วว่าเมื่อคืนเเจ็คสันได้กลับบ้านดึกเเละเตรียมจะพูดคุยหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้
"อะไรกัน?เเม่หรอ...?รอแปปครับ!"เเจ็คสันได้ลุกขึ้นเตรียมจะไปเปิดประตูเเต่เขาลืมไปว่าเขามีรอยฟกช้ำสีม่วงที่ปกคลุมใบหน้าเเละร่างกาย
"ไม่ได้การต้องหาทางปกปิด!"
"นี่...ลูกรัก ลูกโอเคนะ?"เมื่อได้ยินเสียงลูกชายพูดเธอรีบกล่าวออกมา
"เอาล่ะเเม่เข้ามาได้เเล้ว"เสียงของเเจ็คสันดังสะท้อนออกมาจากภายใน
ครืดด
"นี่ลูกรัก..เรามีเรื่องต้องคุยกัน?เกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืน ลูกคงรู้ว่าเเม่หมายถึงอะ... เอ่อ..ลูกเป็นอะไรหรือเปล่า?"เเมรี่เปิดประตูเข้ามาเเละพร้อมจะตั้งคำถามกับเเจ็คสัน เพียงเเต่เธอได้เห็นบางอย่างเสียก่อน
เเจ็คสันสวมหมวกขนเเกะขนาดใหญ่ที่ครอบคลุมส่วนบนของใบหน้าเเละเขาอยู่ภายใต้หมอกตุ๊กตานั้นเหลือ 2 รูขนาดเล็กไว้เพื่อมองเท่านั้น
เเค๊กกก
ฮัดชิ้ววว
"ฮี่ฮี่...ผมเเค่ไม่สบายนิดหน่อย"เเจ็คสันไอเเละจามออกมา
"ลูกเป็นหวัดมันจะนิดหน่อยได้อย่างไร?"เมื่อเห็นลูกชายของเธอเเสดงอาการผิดปกติเเมรี่รีบเข้าไปหวังจะตรวจสอบอาการทันทีมันทำให้เธอลืมจุดประสงค์เดิมในการมาที่นี่
"อา..ผมไม่เป็นไร"เเจ็คสันกล่าวโบกมือเล็กน้อย"มันไม่ได้ร้ายเเรงหรอก ผมเเค่กลัวว่า เเม่กับพ่ออาจติดหวัดผมเลยใส่ชุดหมวกคลุม"
เเจ็คสันครุ่นคิดหาข้ออ้าง
"โอ้ว..ใช่เเล้วเเม่ ผมเกือบจะสายเเล้ว ผมไปก่อนนะ"ไม่ต้องรอให้เเมรี่ตอบเเจ็คสันรีบวิ่งลงบันไดไปในทันที
... ... ...
สิบนาทีต่อมา
เเจ็คสันได้เเต่งตัวเเละเตรียมจักรยานขี่ไปโรงเรียน เเม่ของเขาได้ขอให้ทอมไปกับเเจ็คสันเพราะกลัวจะเกิดปัญหา
"เเม่ผมไปก่อนนะ"เเจ็คสันโบกมือให้เเม่ของเขาก่อนที่จะจากไปพร้อมกับทอมที่ด้านหลัง เขาสวมใส่ฮูดคลุมหน้าที่เป็นหมวกผ้าพันคอขนเเกะ
"เฮ้,เเจ็คสัน เกิดอะไรขึ้นกับนาย? เมื่อวานนี้นายดูเเปลกไป วันนี้นายเองก็ยังเเปลกไปเหมือนเดิม ฉันรู้สึกสับสนเเละไม่เชื่อว่านายจะเป็นหวัด"ทอมกล่าวเเหย่ เเจ็คสัน
"โอ้ เป็นเพราะฉันได้รับบาดเจ็บ น่ะ "เเจ็คสันยิ้มเจื่อน ก่อนที่จะถอดฮูดคลุมหน้าเพื่อให้ทอมดูบาดเเผลเเละรอยฟกช้ำบนใบหน้าของเขาก่อนที่จะเล่าเรื่องราวให้เพื่อนของเขาฟัง
"โอ้ว ฉันได้ยินมาจากคุณป้าเเละคุณลุงว่าเมื่อคืนนายกลับบ้านดึก?"
"ใช่ เกี่ยวกับเรื่องนี้อย่าบอกเเม่ฉันเเล้วกัน!"
"มั่นใจเถอะ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ฉันเคยที่จะหลุดปากพูดความลับของนายหรอ?"
"นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน จริงจริง"
"เเล้วเป็นไงนายชนะใช่ไหม?"
"ใช่ฉันชนะ เเน่นอนว่าฉันชนะมาเเละได้รับรางวัลที่คุ้มค่าที่สุดนั่นก็คือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน"
