ตอนที่แล้วตอนที่ 446 ปลดผนึกเจ้าแดง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 448 เขาเป็นคนของคณบดี

ตอนที่ 447 เปิดภาคเรียน


ท้องฟ้ามืดลงเมื่อหลิน ฮวงตื่นขึ้นจากการนอนหลับในมิติแยก เขาเริ่มหลับตอนประมาณตี4ตี5 และตอนนี้ก็1ทุ่มแล้ว เขาหลับไปนานถึง14-15ชั่วโมง

“หลับสบายมาก!”หลิน ฮวงเหยียดร่างเขาขณะสูดรับอากาศบริสุทธิ์

มันเป็นวันที่20สิงหาคมตอน1ทุ่ม21 เมื่อเขาตรวจสอบเวลาบนแหวนหัวใจจักรพรรดิเขา

“ฉันควรกลับไปเมืองหลวงขาวขจีได้แล้วเนื่องจากการ์ดมอนสเตอร์ทั้งหมดของฉันล้วนปลดผนึกหมดแล้ว”จากนั้นหลิน ฮวงก็เรียกแลนเซล็อตกลับ อัญเชิญสายฟ้าและบินออกจากมิติแยก

มันเป็นตอนทุ่มครึ่งเมื่อหลิน ฮวงมาถึงสถาบันนักล่ายุทธ์โดยใช้สมบัติมิติเขา เมื่อได้ยินเสียงจากด้านล่าง หลิน ซินก็วิ่งลงมาทันที

“พี่กลับมาแล้ว!”

“ใช่แล้ว ไปกินอาหารเย็นกันเถอะ”หลิน ฮวงตอบขณะยิ้ม

“เย้!”แม้เธอจะเพิ่งกินข้าวไป2ชั่วโมงก่อน เธอก็ยังคงตกลงไปกินข้าวต่ออีก

ไทแรนด์เป็นคนที่ตื่นเต้นสุดเมื่อได้ยินว่าพวกเขาจะออกไปหาอะไรกิน

“ได้สิ ไปด้วยกันเลย!”หลิน ฮวงยอมนำพาไทแรนด์ไปด้วย

หลิน ฮวงไม่ได้กินข้าวมาหนึ่งวัน ดังนั้นเขาจึงหิวมาก มีตลาดกลางคืนขนาดใหญ่อยู่ใกล้สถาบันนักล่ายุทธ์ แม้มันจะเป็นวันหยุดเรียน ผู้คนก็ไม่ได้มากเหมือนก่อนหน้า อย่างไรก็ตาม มันก็ยังมีหลายคน ส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยวและมีคนท้องถิ่นไม่มาก ดวงอาทิตย์เพิ่งจะตกลงและแสงในตลาดกลางคืนก็สว่างจ้า ทำให้มันดูเหมือนตอนกลางวัน

ด้วยความที่หลิน ซินเพิ่งกินอาหารเย็นไม่นาน เธอจึงไม่ได้หิวมาก ดังนั้นเธอจึงซื้อเครื่องดื่มขณะเดินเล่นในตลาดกับหลิน ฮวง ในขณะเดียวกัน หลิน ฮวงและไทแรนด์ก็เอาแต่ซื้อของกินตลอดทาง เขาไม่กังวลว่าจะกินอาหารไม่หมดเพราะไทแรนด์อยู่กับพวกเขา พวกเขากลับหอพักไปหลังจากเดินเล่นจนถึง3ทุ่มเมื่อหลิน ฮวงอิ่ม

“พี่คะ คณบดีมาหาพี่เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาบอกว่าเขาอาจต้องเดินทางไปนอกสถาบันสักพักและขอให้พี่ไปหารองคณบดีข้างห้องเขาหากพี่ต้องการความช่วยเหลือ”หลิน ซินคิดขึ้นได้

“โอ้ พี่รู้แล้ว เขาส่งข้อความมาให้พี่”หลินฮวงพยักหน้า

ลั่ว หมิงบอกหลิน ฮวงว่าเขารู้สึกว่าเขากำลังใกล้จะทะลวงขอบเขตดาบ ดังนั้นเขาจึงออกไปฝึกฝนตัวเอง หากเขาทะลวงผ่านได้ เขาก็จะใกล้กับระดับจักรพรรดิ  และเขายังขอบคุณหลิน ฮวงอีกด้วย หากเขาไม่พบกับหลิน ฮวง เขาก็ไม่รู้ว่าเขาจะต้องติดอยู่ในระดับนี้นานแค่ไหน ขอบเขตดาบของลั่วหมิงคือระดับ4 มุรธา(ยอดเขา) หากเขาไปถึงระดับ5 จะไม่มีจักรพรรดิคนใดสามารถต่อกรกับเขาได้และการเลื่อนเป็นระดับจักรพรรดิจะเหมือนการปลอกกล้วยสำหรับเขา หลิน ฮวงรู้สึกยินดีไปกับเขา

อย่างไรก็ตาม มันกลับเป็นเรื่องลำบากเนื่องจากลั่ว หมิงไม่อยู่ จะเกิดอะไรขึ้นหากเขาไม่สามารถสอนได้เมื่อเปิดภาคเรียน?เหนือสิ่งอื่นใด หลิน ฮวงไม่เคยเป็นอาจารย์มาก่อน มันเป็นที่รับได้หากเขาถูกวิจารณ์ แต่มันคงน่ากลัวหากเขาสอนอะไรผิดๆ เขารู้สึกกังวลเมื่อคิดถึงมัน

“หนูถูกส่งไปห้อง1 หนูไม่แน่ใจว่าพี่สอนห้องไหน”หลิน ซินคงจะมีความสุขหากหลิน ฮวงมาเป็นอาจารย์เธอ แม้เธอจะไม่รู้ว่าการสอนเขาเป็นยังไง เธอก็มั่นใจในความสามารถเขา มีอาจารย์ไม่มากในสถาบันที่สามารถล้มเขาได้

“ฉันเองก็ไม่แน่ใจ คณบดีไม่ได้บอกพี่ แต่พี่ไม่คิดว่าจะได้สอนห้อง1 ห้อง1คือห้องใหญ่ที่มีนักเรียน100คน เด็กในนั้นต่างเป็นเด็กหัวกะทิ100อันดับแรกในเขต7 ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่พี่จะได้สอนห้องนั้น แม้ว่าพี่ชายลั่วจะเห็นด้วย คนอื่นในสถาบันคงไม่ยอมรับ การได้สอนห้อง2ก็มากเกินพอแล้ว แต่พี่คิดว่าพี่จะได้สอนห้อง3เป็นต้นไป”หลิน ฮวงรู้ความสามารถเขา ห้อง1จะเป็นนักเรียนชั้นนำจากทั่วทุกเขตขณะที่ห้อง2อาจมีนักเรียนชั้นนำปะปนมาบ้าง นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาจึงคิดว่าเขาจะถูกส่งไปห้อง3หรือมากกว่านั้น

“พี่เตรียมตัวเป็นไงบ้าง?”หลิน ซินถาม

“พี่เตรียมตัวมาบ้างแล้ว แต่พี่ต้องศึกษาความรู้พื้นฐานให้มากกว่านี้”หลิน ฮวงรู้ดีว่าเขาขาดอะไร

“จริงๆแล้ว หนูคิดว่าพี่สามารถแสดงจุดเด่นของพี่ออกมาได้เพื่อแก้ไขจุดอ่อนพี่เนื่องจากสถาบันนักล่ายุทธ์คือการฝึกนักเรียนให้ต่อสู้เป็น ใช่ พี่จำเป็นต้องใช้ความรู้พื้นฐาน แต่หนูคิดว่าพี่ควรจะเน้นไปที่การต่อสู้แทน ไม่ว่าจะยังไงการต่อสู้ก็คือจุดเด่นของพี่ หากหนูเป็นนักเรียนพี่ หนูหวังว่าจะได้เรียนรู้เทคนิคต่อสู้จากพี่บ้าง”หลิน ซินแสดงความคิดเห็นเธอ

“นั่นเป็นคำพูดที่ดี ให้พี่ลองคิดเกี่ยวกับมันสักสองสามวัน”หลินฮวงคิดว่าคำแนะนำของหลิน ซินดีมาก เขาวางแผนที่จะสอนตามขั้นและใช้วิธีอย่างที่คนอื่นทำ แต่ทว่า ดูเหมือนนั่นจะไม่เหมาะกับเขา

หลังจากคุยกับหลิน ซิน หลิน ฮวงก็เริ่มคิดว่าเขาจะสอนลูกศิษย์ยังไง เช้าวันต่อมา เขามุ่งตรงไปหอสมุดเพื่ออ่านความรู้พื้นฐานขณะที่มองหาวิธีสอนแปลกๆ เขามีความมั่นคงในขอบเขตดาบแล้ว และเนื่องจากลั่ว หมิงไม่อยู่ฝึกดาบกับเขา หลิน ฮวงจึงตัดสินใจอยู่ในหอสมุดแทน เขาอยู่ที่นี่ตั้งแต่7โมงเช้าถึงเที่ยงคืน เพียงกินข้าวกลางวันและเย็นด้วยขนมหวานที่เขาซื้อในเมืองลั่วซี

เขาใช้เวลาอีกสิบวันคลุกอยู่แต่ในหอสมุด ด้วยความสามารถความทรงจำและการเรียนรู้ที่เขาได้จากวิชาเนตร เขาเรียนรู้ได้มากกว่าที่ผู้คนปกติจะเรียนได้ใน1-2ปีด้วยเวลาแค่10วัน การเปิดเรียนจะเริ่มขึ้นนัวนที่1กันยายนและสถาบันจะกลายเป็นหนาแน่น หลิน ฮวงได้รับการแจ้งเตือนที่ส่งมาจากสำนักงานสถาบัน

“คุณหลิน ฮวง คุณได้รับมอบให้สอนขอบเขตดาบสำหรับปี1ห้อง2 คุณจะสอนทุกวันศุกร์ตั้งแต่บ่าย2-5โมง หากคุณต้องการเปลี่ยนเวลาสอนหรือห้องเรียน โปรดติดต่อสำนักงานภายใน24ชั่วโมง”

“พวกขาส่งชั้นไปห้อง2!”หลิน ฮวงตกใจเพราะนักเรียนในห้อง2ไม่ได้น้อยไปกว่าห้อง1 มีนักเรียนชั้นนำหลายคนจากทุกเขตในห้องนั้น มันดูเหมือนว่าหลิน ฮวงจะต้องจริงจังแล้ว

“คุณหลิน ฮวง ในฐานะอาจารย์ใหม่ โปรดรายงานเราก่อน8โมงครึ่ง วันนี้จะมีการรวมตัวอาจารย์ชั้นปี1ทั้งหมดสำหรับการปฐมนิเทศ”

เพียงเมื่อหลิน ฮวงอ่านการแจ้งเตือนแรกเสร็จ การแจ้งเตือนที่สองก็ถูกส่งมา

“ฉันจะต้องเข้าร่วมการปฐมนิเทศ...”หลิน ฮวงเกาหัว

“พี่คะ พี่ต้องไปปฐมนิเทศ?”หลิน ซินถาม

“ใช่ พี่เพิ่งได้รับการแจ้งเตือนว่าพี่ต้องเข้าร่วมการปฐมนิเทศด้วย”หลิน ฮวงกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ เขามองดูเวลา มัน7โมงครึ่งแล้ว

“งั้นไปกินข้าวเช้ากันเถอะ!พี่จะไปรวมตัวกับอาจารย์คนอื่นก่อน8โมงครึ่ง”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด