ตอนที่ 406 นายหญิงตระกูลหยิน(อ่านฟรี)
บ้านเกิดของเจ้าอ้วนอยู่ในเมืองหนานมู่ ซึ่งเป็นเมืองเกรดDเหมือนเมืองวูหลินที่อยู่ภายใต้อาณาเขตของเมืองปาฉี หลังจากมื้อเช้า หลิน ฮวงพาหลิน ซินไปเมืองปาฉีซึ่งเขาได้กำหนดไว้กับสมบัติมิติเขา จากนั้นพวกเขาก็ขี่เหยี่ยวสายฟ้าและมุ่งเน้าไปเมืองหนานมู่
มันเป็นตอน8โมงเช้าเมื่อพวกเขามาถึงดและเมืองก็เริ่มหนาแน่น การปรากฏตัวของเหยี่ยวสายฟ้าได้ดึงดูดความสนใจจากใครหลายคน หลิน ฮวงเรียกมันกลับหลังจากที่พบบ้านของตระกูลหยิน เมืองมีขนาดเล็ก มันใหญ่กว่าเมืองวูหลินเพียงเล็กน้อย หลิน ฮวงไม่ได้อัญเชิญหมาป่าวิริเดี้ยนและเดินไปที่บ้านตระกูลหยินพร้อมกับหลิน ซินแทน
ระหว่างทาง หลิน ฮวงกำลังคิดถึงวิธีแจ้งข่าวขระที่หลิน ซินเดินตามโดยไม่พูดอะไร เธอไม่ได้ช่างพูดและเที่ยวเล่นอย่างที่เป็น 7-8นาทีต่อมา ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงลานขนาดใหญ่ที่หลายคนบอกเขาให้มา ตระกูลหยินเป็นตระกูลที่ร่ำรวยในเมือง มองจากลานบ้าน มันดูเหมือนจะมีขนาดใหญ่อย่างน้อย1พันตารางเมตร
มีชายชรากำลังนั่งอยู่ในศาลาไม่ไกลหลังทางเข้าและประตูไม้สีดำก็ล็อคอยู่
“คุณต้องการอะไร?”เมื่อชายชราเห็นทั้งคู่ เขาก็ยืนขึ้นและถาม
“นี่คือบ้านตระกูลหยิน?ผมคือเพื่อนของหยิน หยางยี่และนี่คือน้องส่วผม หยางยี่ขอให้ผมมาที่นี่เพื่อพบย่าของเขา”หลิน ฮวงอธิบายอย่างสุภาพ
“เพื่อนของนายน้อย?โปรดรอสักครู่กระผมจะไปแจ้งให้พ่อบ้านทราบ”ชายชราโทรหาใครบางคนและวางสายหลังจากที่พูดไม่กี่คำ จากนั้นเขาก็เปิดประตู
พวกเขาเดินผ่านลานบ้าน มีชายวัยกลางคนในชุดสูทดำที่พยักหน้าให้พวกเขาตรงทางเข้า มันเห็นได้ชัดว่าเขาคือพ่อบ้านตระกูลหยิน
“โปรดตามกระผมไปห้องนั่งเล่น”พ่อบ้านพาทั้งคู่ไปห้องนั่งเล่น
เมื่อพวกเขาเข้าห้องนั่งเล่น พ่อบ้านก็เสิร์ฟชาให้พวกเขาและถาม“กระผมควรจะเรียกพวกคุณว่ายังไงดีขอรับ?”
“ชื่อของผมคือหลิน ฮวงและนี่คือน้องสาวผมหลิน ซิน”หลิน ฮวงกล่าว
“โอ้ งั้นนี่ก็คือคุณหลิน ฮวง นายน้อยมักพูดถึงคุณ เขาบอกเราว่าคุณอายุน้อยและมีความสามารถและประสบความสำเร็จอย่างมาก”พ่อบ้านดูเป็นมิตรมากขึ้นหลังจากที่ยืนยันหลิน ฮวง
“กระผมสงสัยว่าอะไรที่นำพาให้คุณหลินและน้องสาวคุณหลินมาที่นี่ในวันนี้?”พ่อบ้านกล่าวถาม
“หยางยี่ขอให้พบมาพบย่าเขา”หลิน ฮวงรู้ว่ามันจะดีหากเขาประกาศข่าวให้หัวหน้าตระกูลฟัง
“โอ้ เช่นนั้น?ท่านเพิ่งตื่นขึ้นและกำลังรับประทานอาหารเช้าอยู่ กระผมจะแจ้งให้ท่านทราบ”พ่อบ้านไม่ได้ถามอะไรเพิ่ม
“พี่ชายอ้วนรวยมาก”หลิน ซินยิ้ม
“นี่ล้วนมาจากธุรกิจของพ่อเขา ตอนนี้พ่อเขาและเจ้าอ้วนไม่อยู่อีกแล้ว ธุรกิจต้องยากจะรักษาไปต่อได้ หลายคนต้องการสูตรอาหารพ่อเจ้าอ้วน เจ้าอ้วนได้รับพรสวรรค์จากพ่อเขามา50-60% ไม่มีใครในตระกูลหยินที่มีความสามารถในการทำอาหาร...”หลิน ฮวงรู้ว่าทำไมเจ้าอ้วนจึงขอให้เขาซื้อโรงแรมเพื่อตระกูลเขาจะขายมันให้คนอื่น
“หากไม่มีรายได้โรงแรม มันคงยากที่จะประคับประคองตระกูลต่อไป”หลิน ซินสังเกต
“เช่นนั้น ทันทีที่พวกเขารู้ถึงความตายของเจ้าอ้วน หากพวกเขาฉลาด พวกเขาจะขายโรงแรมเพราะหากพวกเขายังคงบริหารต่อ พวกเขาจะขาดทุนอย่างมาก เนื่องจากมันกำลังทำเงินได้ตอนนี้ การรีบขายจะดีกว่าสำหรับพวกเขา”หลิน ฮวงพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้
“ทำไมพี่ไม่ซื้อโรงแรมละ?เราสามารถหาเชฟเก่งๆมาทำอาหารได้ แม้ว่าเราจะทำได้ไม่มาก อย่างน้อยธุรกิจก็จะไม่ขาดทุน”หลิน ซินแนะนำ
“เจ้าอ้วนเองก็หวังให้พี่ซื้อมันเช่นกัน แต่พี่ไม่อาจเปิดปากก่อนได้ เราต้องให้ฝั่งนู้นพูดขึ้นมาก่อน”หลิน ฮวงรู้ว่าหากเขาแนะนำขึ้นไป เขาจะดูเหมือนคนที่พยายามซ้ำเติมมากกว่าช่วยเหลือ
หลังจากที่จิบชา พ่อบ้านก็กลับมาหาพวกเขา“โปรดตามกระผมมา”
ทั้งคู่เดินตามหลังเขาและมุ่งหน้าไปชั้นสอง บนห้องนั่งเล่น มีหญิงชราผมขาวบนโซฟา ขนาบข้างด้วยหญิงสาวสองคน หลิน ฮวงคาดเดาว่านั่นคงเป็นป้าๆของเจ้าอ้วน
หญิงชราโบกมือให้ทั้งคู่“เนื่องจากพวกเธอเป็นเพื่อนของหยางยี่ ไม่ต้องเกรงใจและนั่งลงเถอะ ทำให้เหมือนมันเป็นบ้านเธอ”
“สวัสดีครับคุณย่า สวัสดีครับคุณป้า”หลิน ฮวงทักทายทั้งสาม พ่อบ้านออกไปหลังจากที่นำชามาให้ทั้งคู่
หลิน ฮวงนั่งลงบนเก้าอี้ที่ไม่ไกลจากโซฟา อย่างไรก็ตาม หลิน ซินกลับดูไม่ค่อยกังวล
“ฉันได้ยินจากพ่อบ้านว่าเธอคือหลิน ฮวง?”หญิงชราหัวเราะเบาๆ
“ครับ ผมคือหลิน ฮวง นี่คือน้องสาวผม หลิน ซิน”
“หยางยี่กล่าวถึงเธอบ่อยๆ เขาบอกว่าเธอเคยช่วยชีวิตเขา และยังบอกว่าเธอมีพรสวรรค์และเป็นอัจฉริยะ”หญิงชรากล่าวชม
“หยางยี่ชอบล้อเล่น....”หลิน ฮวงไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไง
“โอ้ ใช่ ให้ฉันได้แนะนำตัวก่อน ฉันคือย่าของหยางยี่และสองคนนี้คือป้าของหยางยี่”จู่ๆหญิงชราก็ตระหนักว่าเธอยังไม่ได้แนะนำตัว
“เธอรู้ไหมว่าหยางยี่มีแฟนแล้ว?แม้จะสวย ฉันก็กังวลว่าเธอไม่ได้รักหยางยี่จริงๆ ลองคิดดูสิ หากเธอสวยอย่างนั้น ส่วนไหนของหยางยี่ที่ดึงดูดเธอกัน?เนื่องจากเธอเป็นเพื่อนเขา ก็ช่วยฉันจับตาดูเขาหน่อย ฉันไม่อยากให้เขาถูกหลอก...”หญิงชราไม่หยุดพูด ในที่สุดหลิน ฮวงก็รู้ว่าเจ้าอ้วนได้ปากช่างจ้อมาจากใคร
เธอถูกขัดโดยป้าคนหนึ่ง“แม่ อย่าเพิ่งพูดสิ หยางยี่ได้ไปท่องเที่ยวและตอนนี้เขาก็ขอให้เพื่อนเขามาที่นี่ มันต้องมีเรื่องสำคัญอย่างแน่นอน”ป้ากล่าว
“โอ๊ะ หยางยี่ต้องมีเรื่องเร่งด่วนอะไรต้องบอกเรา?”หญิงชราถาม หลิน ฮวงกำลังบิดไปมาเพราะเขาไม่รู้ว่าต้องทำยังไง เขากำลังมองหาโอกาสที่จะกล่าวมันแต่ก็หาช่องทางไม่ได้เลย
ตอนนี้ทั้งสามกำลังมองมาที่เขาอย่างคาดหวัง เขาไม่รู้ว่าจะพูดยังไงอีกต่อไป หญิงชราดูเหมือนจะสังเกตเห็นบางสิ่งผิดปกติจากท่าทางหลิน ฮวง
“หลิน ฮวง มีอะไรเกิดขึ้นกับ...หยางยี่?”หญิงชราถามอย่างระมัดระวัง ความเงียบของหลิน ฮวงทำให้เธอตื่นตัว
“เพียงแค่บอกฉัน ฉันสามารถรับมันได้”หญิงชราสูดหายใจลึกและพยักหน้าให้หลิน ฮวง เธอดูเหมือนจะรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะมันเริ่มมีหยาดน้ำตาก่อตัวขึ้นในดวงตาเธอ
“ผมขอโทษ หยางยี่เขา..ตายแล้ว...”หลิน ฮวงรู้สึกแย่มาก แต่เขาก็บอกความจริงอยู่ดี
ปล.แถมเน้อ