ประกาศิตรัก : ตอนที่ 81-82 : กรรมตามสนอง (1-2)
ตอนที่ 81 – กรรมตามสนอง (1)
ซ่งจิงเฉินจ้องมองเพดานคิดหมกมุ่นอยู่นาน.. ในที่สุดเธอก็ดึงแผ่นมาส์คหน้าออก วิ่งไปห้องน้ำล้างหน้า และรีบคว้าโทรศัพท์ออกมาโทร..
.....
ขณะที่ซูซินเหยินกำลังอาบน้ำอยู่ เขาก็ได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์ขาดๆหายๆของซ่งจิงเฉิน แล้วจู่ๆสายก็ถูกตัดทิ้งไป
เขาเช็ดหน้าจนแห้งแล้วขึ้นไปบนเตียง ขณะที่กำลังเตรียมจะปิดไฟ เขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องข้างๆ ฟังเหมือนเสียงคนกำลังต่อโทรศัพท์ เสียงเรียกโทรศัพท์ดังอยู่นานก่อนจะมีคนรับสาย แล้วเสียงผู้หญิงที่ดังไกลออกไปก็พูดว่า “ฮัลโหล?”
“พี่เจียงคะ.. นี่ฉันเองจิงเฉิน” ซ่งจิงเฉินแนะนำตัวเองด้วยเสียงนุ่มนวล และเอ่ยขอโทษ “ขอโทษนะคะพี่.. หวังว่าฉันคงไม่ได้โทรมารบกวนพี่ตอนดึกนะคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ..” เสียงผู้หญิงปลายสายดูลังเลก่อนจะถามขึ้นว่า “ที่โทรมานี่ต้องการอะไรคะ?”
“คืออย่างนี้นะคะพี่.. พี่พอจะส่งข่าวเกี่ยวกับเซเลปในบริษัทพี่...”
“คุณซ่งคะ.. พี่ขอโทษนะคะ คือตอนนี้พี่กำลังยุ่งมาก เดี๋ยวว่างแล้วพี่จะโทรกลับไปนะคะ”
แล้วสายก็ถูกตัดไปอย่างไร้มารยาท คิ้วของซูซินเหยินเริ่มขมวด เมื่อได้ฟังบทสนทนาทั้งหมด
-เธอคงกำลัง.. โทรหาแหล่งข่าวเพื่ออ้อนวนให้พวกนั้นส่งข่าวให้?-
ก่อนที่ซูซินเหยินจะมั่นใจว่าสิ่งที่ตนคาดเดานั้นถูกต้อง เขาก็ได้ยินเสียงซ่งจิงเฉินโทรศัพท์อีกครั้ง..
“ผอ.จางคะ.. ฉันซ่งจิงเฉินนะคะ หนังเรื่องใหม่ของคุณไปได้สวยไม๊คะ? คุณพอมี...”
“ฮัลโหล.. ขอโทษนะนั่นใครพูด? สัญญาณที่นี่ไม่ค่อยดี..” แล้วสายก็ถูกตัดทิ้งไปอีกครั้ง
....
ซ่งจิงเฉินพยายามโทรไปอีกหลายที่ แต่ก็ไม่มีใครรับสาย บางสายรับแล้ววางสายไปเหมือนกับสองสายแรก ส่วนสายสุดท้ายที่วางไปนั้น.. ก่อนวางเขายังบ่นพึมพำว่า “ครอบครัวซ่งไม่มีผลประโยชน์อะไรจะให้ผมแล้ว คุณยังจะกล้ามาขอข่าวผมอีกหรือนี่?”
หลังจากสายสุดท้าย.. ห้องของซ่งจิงเฉินก็เงียบสนิท ผ่านไปอีกครู่ใหญ่.. เสียงซ่งจิงเฉินก็ดังมาแต่ไกล.. “แหล่งข่าวที่เธอใช้เวลากว่าสองปีสร้างขึ้นมาถูกถังหยวนขโมยไปหมดแล้ว.. เธอคงต้องปล่อยให้ข่าวของถังหยวนขึ้นหน้าหนึ่งอีกครั้งแล้วสินะ? ไม่เป็นไรนะ.. ตั้งแต่ไม่มีครอบครัวซ่งหนุนหลังเธอเหมือนเมื่อก่อน นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอถูกคนดูถูกนะซ่งจิงเฉิน.. เธอน่าจะเคยชินได้แล้วนะ ไม่ต้องแปลกใจ!”
แม้เธอจะพยายามทำให้เป็นเรื่องตลก แต่ซูซินเหยินก็ฟังออกว่าน้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความรู้สึกโกรธและผิดหวัง..
-แหล่งข่าวที่เธอใช้เวลากว่าสองปีสร้างขึ้นมาถูกถังหยวนขโมยไปหมดแล้ว.-
แล้วคำพูดของถังหยวนที่เขาได้ยินตอนกำลังอาบน้ำเมื่อครู่ ก็ลอยเข้ามาในหัวของเขา..
-ก็ไม่น่าสนใจเท่าไหร่หรอก ก็แค่เรื่องของเซียจี้-
-แล้วของเธอล่ะ..จิงเฉิน เธอจะเขียนข่าวเรื่องอะไร?-
ซูซินเหยินปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆจนเริ่มเข้าใจ.. -ถังหยวนไม่เพียงขโมยแหล่งข่าวไปจากซ่งจิงเฉิน แต่น่าจะคอยเหน็บแนมเธอด้วย?-
ซูซินเหยินหรี่ตามอง.. บรรยากาศรอบๆตัวเขาดูเย็นยะเยือกไปหมด จู่ๆเขาก็เปิดผ้าห่มออกแล้วเดินลงจากเตียงตรงไปที่ตู้ หยิบโทรศัพท์เครื่องหนึ่งออกมาจากลิ้นชัก..
ซูซินเหยินเปิดเครื่อง แล้วเปิดไปที่รายชื่อผู้ติดต่อที่มีอยู่เพียงรายชื่อเดียว เขาพิมพ์ข้อความและส่งไปยังหมายเลขนั้น
.....
ที่คนพวกนั้นคบค้าสมาคมกับเธอก็เพราะบารมีของซ่งเช็ง.. ตอนนี้ซ่งเจ็งจากไปแล้ว และครอบครัวซ่งก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่เหมือนเมื่อก่อน คนพวกนั้นก็ไม่ลังเลที่จะรีบตีตัวจาก.. นี่คือธรรมชาติของมนุษย์..
ตอนที่ 82 – กรรมตามสนอง (2)
ธรรมชาติของมนุษย์ชอบหาผลประโยชน์จากผู้อื่น ซ่งจิงเฉินในตอนนี้ไม่สามารถให้ผลประโยชน์กับใครได้อีก พวกเขาก็เลยไม่อยากเสียเวลาทำอะไรให้เพื่อเอาใจเธอ
แม้ซ่งจิงเฉินจะตระหนักในความจริงข้อนี้ดี แต่เธอก็ยังคงรู้สึกอ้างว้างและโดดเดี่ยว..
ในหลายๆคนที่เธอโทรหาเมื่อครู่ มีอยู่สองสามคนที่เธอเคยคิดว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอด้วยซ้ำ...
ซ่งจิงเฉินทิ้งโทรศัพท์ลงข้างหมอน แล้วขดตัวลงนอนเหมือนเด็กทารก กอดผ้าห่มไว้ในอ้อมแขน.. เธอมองไปที่หน้าต่าง.. ภาพของพี่ชายที่แสนดีก็ปรากฏเข้ามาในหัวของเธอ ดวงตาของเธอเริ่มรื้นไปด้วยน้ำตา ถ้าซ่งเช็งยังอยู่ เขาจะต้องดึงเธอให้ลุกขึ้นจากเตียงพร้อมตะโกนบอกกับเธอว่า.. ไปกับพี่! แน่นอน.. เขาก็จะแอบไปหาคนพวกนั้นทำให้พวกเขาช่วยน้องสาวตัวน้อยของเขา..
ขณะที่ซ่งจิงเฉินกำลังปาดน้ำตา เสียงเตือนข้อความเข้าก็ดังขึ้น.. เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และเห็นว่าข้อความถูกส่งมาจากเบอร์ที่เธอคุ้นเคย..
เธอคุ้นเคยกับหมายเลขโทรศัพท์นี้ดี แต่เธอก็ไม่รู้จริงๆว่าเจ้าของเบอร์โทรนี้คือใคร..
ครั้งแรกที่เธอได้รับข้อความจากหมายเลขนี้.. คือวันคริสต์มาสเมื่อสี่ปีที่แล้ว วันนั้นซ่งเช็งไปทำงานที่ต่างประเทศ และจินยี่หนานก็สัญญากับเธอว่าจะมาร่วมฉลองกับเธอ แต่เหตุการณ์ก็เหมือนกับวันเกิดของเธอเมื่อสองวันที่แล้ว จินยี่หนานถูกถังหยวนดึงตัวไปในนาทีสุดท้าย แล้วปล่อยเธอให้เหี่ยวแห้งอยู่คนเดียว
ในเวลานั้น.. เธอรู้สึกหดหู่และเศร้ามาก เธอกลับไปบ้าน อาบน้ำ แล้วเธอก็ได้รับข้อความจากหมายเลขนี้ ข้อความที่ส่งมาก็เป็นเพียงข้อความทักทายวันหยุดธรรมดาๆทั่วไป -เมอรี่ คริสต์มาส-
เธอตอบกลับเพียง -?- แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบใดๆกลับมา
ตอนนั้น.. เธอเพิ่งจะเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย มีเด็กหนุ่มมากมายที่อยากจะเป็นเพื่อนกับเธอ เธอเดาว่าน่าจะเป็นใครสักคนที่ชื่นชอบในตัวเธอ แล้วเธอก็ไม่ได้ใส่ใจ
หลังจากนั้นอีกครึ่งปีต่อมา เธอก็ได้รับข้อความเป็นครั้งที่สองจากหมายเลขเดียวกันนี้..
ช่วงเรียนซัมเมอร์.. เธอกำลังจะเข้าสอบวิชาภาษาอังกฤษเป็นครั้งที่สาม และก่อนจะเข้าห้องสอบ เธอก็ได้รับข้อความว่า “โชคดี”
ในเวลานั้น.. โทรศัพท์ที่เธอใช้มานานหลายปีเกิดหน่วยความจำเต็ม แต่เธอไม่อยากจะลบข้อความต่างๆในโทรศัพท์ทิ้ง แต่ระบบก็ดึงรายการข้อความเก่าๆขึ้นมาเตือนให้ทำการลบ เมื่อเห็นรายการข้อความจากเบอร์นี้.. เธอก็นึกสงสัยขึ้นมา..
หรือจะเป็นคนที่แอบชอบเธอ.. แต่ทำไมถึงปล่อยเวลาให้ผ่านไปตั้งครึ่งปีถึงได้ส่งข้อความที่สองมา? ดูไม่สมเหตุสมผล..
ก่อนจะเข้าห้องสอบ ซ่งจิงเฉินจึงส่งข้อความตอบกลับไปที่หมายเลขนั้น.. “สวัสดี.. คุณเป็นใคร?”
เมื่อสอบเสร็จ.. สิ่งแรกที่เธอทำคือเปิดโทรศัพท์ และเธอก็รู้สึกผิดหวังเมื่อพบว่า ไม่มีข้อความใดๆตอบกลับมาจากหมายเลขนั้น ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เธอจึงจำหมายเลขทั้งสิบเอ็ดตัวได้อย่างแม่นยำ..
ข้อความที่สามถูกส่งมาเมื่อเธอเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสี่.. และเธอกำลังจะไปสัมภาษณ์งานที่สถานีทีดับบลิว
ตอนนั้นเธอตื่นเต้นมาก.. มากอย่างไม่น่าเชื่อ ก่อนจะเดินเข้าไปในบริษัท เธอสูดลมหายใจลึกๆสองครั้ง ขณะที่เธอก้าวเท้าเข้าไปที่ล็อบบี้ของบริษัท เธอก็ได้รับข้อความจากหมายเลขนี้ เป็นข้อความธรรมดาเช่นเคย “คุณต้องทำได้!”
การสัมภาษณ์ในวันนั้นประสบความสำเร็จอย่างสวยงาม เธอได้รับเลือกให้เข้าทำงานที่สถานีทีดับบลิว และเมื่อเธอออกมาจากที่นั่น เธอก็โทรกลับไปที่หมายเลขนั้น แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้
หลังจากเริ่มงานที่สถานีทีดับบลิว เธอก็ยังคงได้รับข้อความในโอกาสต่างๆจากหมายเลขนี้อยู่เสมอๆ และหลายครั้งที่บังเอิญว่าเนื้อหาในข้อความได้ช่วยให้เธอก้าวข้ามอุปสรรคต่างๆที่เธอต้องเผชิญในเวลานั้นมาได้
เธออยากรู้มากว่าเจ้าของหมายเลขนี้เป็นใครกันแน่.. เธอเคยขอให้เพื่อนๆที่ทำงานอยู่กับบริษัทที่ทำธุรกิจด้านฐานข้อมูลต่างๆช่วยเช็คให้ แต่พวกเขาก็ไม่พบอะไรเลย
ซ่งจิงเฉินหยุดคิดและเปิดข้อความอ่าน เนื้อหาข้างในมีเพียงหกคำ แต่เป็นหกคำที่ทำให้ตาของเธอถึงกับเบิกโพลง...
เธอรอดแล้ว.. ข้อความนี้ช่วยชีวิตเธอไว้..!!
วันจันทร์หน้า.. เธอจะตอกหน้าถังหยวนด้วยข้อความนี้!
