บทที่ 60 - ฉันแบกเอง (8) [อ่านฟรีวันที่ 15/10/61]

บทที่ 60 - ฉันแบกเอง (8)

 

จอมเวทย์คลาส 4 ได้ตายลงไปในการโจมตีเพียงครั้งเดียวไม่ได้ต่างไปจากลูกสมุมคลาส 1 เลย แผนการชั่วร้ายที่จะเชื่อมต่อโลกเข้ากันกับต่างโลกได้จบลงด้วยการโจมตีแค่สองครั้งของยูอิลฮาน

ในตอนที่มันเกิดแบบนี้ขึ้นสถานที่นี้ที่เหลืออยู่อีกคนก็คือสิ่งมีชีวิตชั้นสูงอย่างทูตสวรรค์

[ทำไมดันเจี้ยนนี้... เวรเอ้ย ทูตสวรรค์ระดับสูง!?] (ทูตสวรรค์ชาย)

[แกได้ตายไปแล้ว] (ลิต้า)

ในตอนที่ยูอิลฮานจัดการมนุษย์ ลิต้าก็ได้จัดการกับทูตสวรรค์ที่ให้การช่วยเหลือมนุษย์ นี่มันเป็นเพราะการที่เธอไม่สามารถจะใช้พลังของเธอกับมนุษย์ได้ แต่ว่าหากเป็นทูตสวรรค์แล้วเธอสามารถจะใช้ทุกๆอย่างออกมาได้โดยไม่ต้องเก็บไป

[อั๊ก!] (ทูตสวรรค์ชาย)

[แกคิดว่าแกกำลังทำอะไรอยู่กัน?] (ลิต้า)

ในตอนที่สมองของจอมเวทย์ได้ถูกทำลายจนเละไปทูตสวรรค์ก็รู้ตัวแล้วว่าสถานการณ์มันไม่ดีนักและเขาก็ได้พยายามจะหนีไปโดยไม่ทำอะไรอีก แต่ว่าลิต้าที่โกรธอยู่ได้พุ่งเข้าไปใกล้เขาและเตะตัดการของเขาพร้อมทั้งใช้นิ้วกลางของเธอจิ้มเข้าไปที่ดวงตาของเขา เนื่องจากการโจมตีที่ต่อเนื่องและลื่นไหลนี้ทำให้ทูตสวรรค์ไม่มีโอกาสได้โต้กลับมาเลยซักนิด

[อึก!]

[แกไม่ได้ตายดีแน่!] (ลิต้า)

ทูตสวรรค์ก็มีระดับพลังที่ต่างกันเหมือนอย่างมนุษย์ ถ้าหากว่าเอิลต้ากับทูตสวรรค์ชายคนนี้ที่กำลังถูกลิต้าอัดอยู่มีความสามารถในด้านเวทย์ที่สูง งั้นลิต้าก็มีพลังการต่อสู้ที่ได้รับพรมาจากเทพแห่งการต่อสู้ แน่นอนว่ายูอิลฮานก็รู้เรื่องนี้ตั้งแต่ 990 ปีก่อนแล้ว

[อะ อึกกก! ดะ เดี๋ยว ฟัง อั๊ก!]

[อย่าได้กัดลิ้นตัวเองล่ะ! ดึงสติตัวเองเอาไว้] (ลิต้า)

ด้วยความเชี่ยวชาญในการต่อสู้ระยะประชิดทั้งหมดของเธอได้ทุ่มโจมตีเข้าใส่ร่างกายของทูตสวรรค์ชายและทำให้พื้นเต็มไปด้วยเลือดสีขาว

100 คอมโบ 200 คอมโบ 300 คอมโบ! เริ่มจากการกระแทกแล้วร่างกายของทูตสวรรค์ชายก็ไม่ได้ตกลงมาจากท้องฟ้าเลย

[ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเขาจะตายเอานะ! อย่างน้อยที่สุดเขาจะต้องสอบปากคำเขา] (เอิลต้า)

[โอเค งั้นก็รักษามันสิ] (ลิต้า)

นั่นมันหมายความว่าเธอจะอัดเขามากขึ้นไปอีกหลังจากรักษา แต่ว่าเอิลต้าก็ทำได้แต่รักษาไปอย่างเชื่อฟัง

"ฟู่"

ในขณะที่ยูอิลฮานกำลังมองไปที่ประตูที่อยู่ใจกลางดันเจี้ยน มันก็ไม่ได้ทำงานต่อไปแล้ว แต่ว่าถ้ามันยังอยู่แบบนี้ก็อาจจะมีคนอื่นที่เขาไม่รู้มาที่นี่อีกก็ได้

ที่เขาสามารถจะจบเรื่องนี้ได้ในครั้งเดียวมันก็เพราะเขาได้ทำการโจมตีทีเผลอ แต่ว่าพลังเวทย์ที่อยู่ในร่างกายคนๆนี้มันก็อยู่ในระดับที่น่ากลัว ถ้าเขาทำการโจมตีทีเผลอไม่สำเร็จงั้นเขาก็จะไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้โจมตีอีก ยังไงก็ตามถ้าหากว่าคนอื่นที่จะผ่านประตูนี้มาเป็นคนที่แข็งแกร่งเหมือนกับจอมเวทย์ในก่อนหน้านี้ และหากคนๆนั้นได้ทำสิ่งที่ต้องการก่อนที่ยูอิลฮานจะรู้ตัว....

แค่คิดถึงมันก็น่าปวดหัวแล้ว ในโลกที่วุ่นวายที่เขาก็ต้องกังวลกับมอนสเตอร์อยู่แล้วทำไมถึงได้มีคนจากโลกอื่นมาอีกล่ะ? ถ้าพวกนั้นต้องการจะฆ่ามนุษย์งั้นก็ทำมันในโลกของตัวเองไปซะสิ!

"เอิลต้า"

[ฉันจะทำลายประตูนี่] (เอิลต้า)

แสงได้ส่องออกมาจากมือของเอิลต้าปกคลุมประตูเอาไว้ ยูอิลฮษนได้จับหอกแน่นมองดูสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ว่าโชคร้ายที่มันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นอีก

พลังเวทย์ของเอิลต้าทรงพลังมาก ประตูมันได้บิดเบือนไปอย่างช้าๆและหายไปโดยสมบูรณ์โดยเหลือทิ้งเอาไว้เพียงแต่หินพลังเวทย์ที่เป็นแกนหลักของประตูและไม่นานนักหินพลังเวทย์ก็แตกกระจายออกกไปเพราะการที่พลังหมดลงไป ตอนนี้เองคือช่วงเวลาที่การเชื่อมต่อกับต่างโลกได้ขาดลงไปโดยสมบูรณ์

[ไม่!] (ทูตสวรรค์ชาย)

[มันเป็นไปแล้ว!] (ลิต้า)

ทูตสวรรค์ชายได้ร้องออกมาหลังจากที่ได้เห็นแบบนี้ แต่ว่าหมัดของลิต้าก็ได้ทำให้เขาหุบปากลงไป คอมโบของเธอได้เกิน 700 ไปแล้ว ยูอิลฮานได้มองดูฉากๆนี้อย่างเพลินตา

[ยูอิลฮาน คุณไม่เป็นไรนะ?] (เอิลต้า)

เอิลต้าได้ถามออกมาด้วยเสียงที่ระวัง เนื่องจากว่าเขาก็รู้ว่าเธอห่วงเรื่องอะไรทำให้ยูอิลฮานตอบขำๆ

"ฉันไม่เป็นไร"

ทำไมเขาถึงได้ฆ่ามอนสเตอร์มาจนกระทั่งถึงตอนนี้ล่ะ? นั่นเพราะเขาต้องการเพิ่มเลเวลหรอ? เพราะเขาต้องการชิ้นส่วนหนังของมอนสเตอร์หรือหินพลังเวทย์หรอ? ไม่เลย ของพวกนั้นมันก็แค่ผลผลิตที่ได้มา สิ่งพวกนั้นมันไม่มีทางกลายมาเป็นเหตุผลที่ยูอิลฮานไปล่ามอนสเตอร์ได้

ที่เขาฆ่ามอนสเตอร์เพราะพวกมันเป็นภัยคุกคามต่อมนุษยชาติและต่อตัวเขาเอง ถ้ามอนสเตอร์ที่ปรากฏมาในตอนหายนะครั้งใหญ่ไม่ได้มีความตั้งใจที่จะฆ่ามนุษย์ถ้างั้นเขาก็คงจะไม่สนใจมาล่าอะไรแบบนี้แต่แรกแล้ว

"เจ้าพวกนี้จะกลายเป็นภัยคุกคามต่อฉันหากฉันทิ้งเอาไว้"

เพราะแบบนี้เขาก็เลยต้องฆ่า เขาได้เจอกับสิ่งที่เขาทำพลาดและผลลัพธ์มันก็ออกมาแบบนี้ เขาได้ฆ่าคนพวกนี้ในขณะที่ได้รับการยืนยันความจริงที่ว่าคนพวกนี้ไม่ได้ต่างไปจากมอนสเตอร์เลย แน่นอนว่าเขาก็ยอมรับว่าเขาก็โกรธมากในตอนที่เห็นผู้หญิงสองคนตายไป

[แค่นั้นจริงๆหรอ?] (เอิลต้า)

"ถ้งนั้นแล้วยังไงล่ะ? มนุษย์ควรจะเป็นสิ่งพิเศษหรอ?"

คำพูดของยูอิลฮานสมเหตุสมผลเป็นอย่างมาก เหตุผลที่พวกนั้นถูกฆ่าก็เหมือนๆกัน แต่ว่าหากเขารู้สึกว่ามันต่างไปเพราะคำถามพวกนี้ต่างกันงั้นเขานั่นแหละที่เป็นที่หน้าซื่อใจคด

[ไม่ มันไม่ใช่แบบนั้นแน่นอน ยังไงถ้าหากว่านั่นมันเป็น] (เอิลต้า)

เอิลต้าได้ปิดปากอยู่แค่เท่านี้ นี่มันเป็นเพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีที่ยูอิลฮานจะได้ยิน ยังไงก็ตามยูอิลฮานก็รู้สึกได้ว่าเขารู้ในสิ่งที่เอิลต้าจะพูดต่อมา เขาได้หัวเราะออกมาก่อนจะเดินเข้าไปปล้นศพ

"ว้าว ใครกันนะที่ฆ่าได้หมดจดขนาดนี้? มีแค่หัวเท่านั้นที่หายไป"

[มีพลังป้องกันมหาศาลมากที่เดียว แต่ยังไงก็ตามคุณก็ได้ทะลวงผ่านมันไปแล้ว]

จอมเวทย์คนนี้ได้สวมใส่ชุดคลุมที่หรูหราที่ซึ่งทำขึ้นมาจากผ้าไหมสีดำที่แค่ดูก็รู้ได้ว่ามันมีราคามากในทันที การที่ยูอิลฮานได้ฆ่าอย่างหมดจดนี้เองทำให้ผ้าคลุมไม่ได้เสียหายอะไรเลย

"ถ้านี่มันเป็นของดี งั้นความต้องการในการทำผ้าคลุมก็จะหมดไปสินะ?"

[ฉันมั่นใจได้เลยว่าคุณจะต้องทำเสื้อคลุมแน่] (เอิลต้า)

ยูอิลฮานได้บ่นออกมาและจับมันเอาไว้

[แจ๊คเก็ตจอมเวทย์มืด 'กำแพงเหล็ก' 'เหยียดหยาม']

[ระดับ - ตำนาน]

[พลังป้องกัน - 3,300]

[ข้อจำกัดในการสวมใส่ - คลาสเกี่ยวกับจอมเวทย์ที่มีคลาส 3 ขึ้นไป พลังเวทย์มากกว่า 400 ขึ้นไป]

[ออฟชั่น - ฟื้นฟูมานา 40% เพิ่มเวลาในการร่ายเวทย์ ใช้เวทย์ป้อมปราการขึ้นด้วยการกลืนกินมานาในตอนที่ได้รับการโจมตีที่อันตราย]

[ความทนทาน - 1,100/2,200 (ฟื้นฟูอัตโนมัติ)]

[แจ็คเก็ดที่ทำขึ้นจากช่างระดับสูงด้วยการใช้ด้ายทมมิฬได้ได้มาจากการฆ่ามอนสเตอร์ดั้งเดิมในดันเจี้ยนตำนาน จอมเวทย์ในตำนานได้เรียกว่าสิ่งนี้ว่าเป็นการสลักเวทย์ป้องกันลงไปตรงๆ]

"โอ้พระเจ้า เธอพูดถูกจริงๆ"

เอิลต้าเล็งเห็นสิ่งนี้งั้นหรอ? เสื้อคลุมได้มีข้อจำกัดจำนวนมหาศาล แน่นอนว่ามันก็มีออฟชั่นที่สุดยอดเช่นกัน แต่ว่ามันดูเหมือนว่ายูอิลฮานจะไม่เคยคิดจะใส่ชุดคลุมนี้เลย

นอกไปจากนี้นั่นมันคำอธิบายอะไร? พวกนี้มันเป็นคำที่เขารู้แน่นอนแต่ว่ามันก็ไม่สามารถจะเข้าใจได้เหมือนกับการมองดูหัวใจของหญิงสาว

ยังไงก็ตามมีบางอย่างที่มีน้ำหนักอยู่ในใจเขามากกว่านั้น มันเป็นข้อความที่ดูเหมือนจะเป็นออฟชั่นของกำไลข้อมือของยูอิลฮานที่ได้ถูกอัพเกรดขึ้นไป

"เวทย์ป้องปราการ... ถ้างั้นสิ่งที่หมอนั่นพยายามจะพูดก่อนตายก็คือสิ่งนี้ นี่มันคือชั้นป้องกันที่ปกคลุมเจ้านั่นไว้สินะ?"

[ไม่ มันมีอะไรที่มากกว่าเวทย์ป้องกันที่ใช้อยู่ตลอดเวลา ออฟชั่นที่ติดกับชุดคลุมนี้มันต่างออกไป] (เอิลต้า)

ที่เขาคนนั้นทำตัวสบายๆได้ทั้งหมดมันก็เพราะหลักประกันนี้เอง ยังไงก็ตามตามสิ่งที่เอิลต้าบอกออกมามันดูเหมือนว่าเวทย์ป้อมปราการมันยังไม่ได้ทำงานอย่างเต็มที่ในตอนที่ยูอิลฮานโจมตี เยี่ยม นี่มันน่าจะเป็นเหตุผลที่ทำให้ในตอนที่หมอนั่นตายดูจะไม่พอใจสินะ

งั้นแล้วทำไมล่ะ? เหตุผลที่เวทย์ป้อมปราการไม่ทำงานคืออะไร? ถ้าเป็นยูอิลฮานในตอนที่ก่อนจะเริ่มหายนะครั้งใหย่เขาก็อาจจะรู้สึกกังวลเมื่อคิดเรื่องนี้

ยังไงก็ตามยูอิลฮานในตอนนี้ได้ผ่านเรื่องราวต่างๆมามากมายแล้ว เขาจะไม่พูดว่า 'เกือบไปแล้ว' และถอนหายใจออกมาแน่ ถ้าหากว่ามันมีอันตรายอะไรสัญชาตญาณของเขามันจะต้องเตือนเขาก่อนแต่แรกแล้ว

แถมสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันไม่ใช่พึ่งเคยเกิดขึ้นอีกแล้ว ยูอิลฮานได้รู้ตัวเองเป็นอย่างดี

[แม้แต่อาร์ติแฟคระดับตำนานก็ยังหาคุณไม่เจอ!] (เอิลต้า)

"ฉันรู้และฉันก็คิดจะพูดแบบนั้น! แต่การที่เธอบอกแบบนั้นมันยิ่งทำให้ฉันเศร้า"

แน่นอนว่ามันเป็นความจริงที่ว่าเพราะแบบนี้มันทำให้เขาสามารถจะฆ่าจอมเวทย์ได้ง่ายๆ แต่ถึงแบบจะรู้แบบนี้เขาก็อดที่จะโกรธไม่ได้ ยูอิลฮานได้เก็บชุดคลุมลงไปในกระเป๋าอย่างไม่พอใจ

"ฉันก็ยังเอาเจ้านี่ไปขายให้จักรพรรดินีได้หลังจากนี้อีกสักหน่อย"

[เป็นความคิดที่ดี] (เอิลต้า)

มันจะดีที่สุดหากยูอิลฮานใส่มันเองได้ แต่ยังไงก็ตามข้อจำกัดของอุปกรณ์มันทำให้เขาไม่สามารถจะใส่ได้ดังนั้นมันจะดีกว่าหากเขาเอาไปขายยให้คนอื่น

นอกไปจากนี้ถ้าหากว่าคนๆนั้นมีศักยภาพพอที่จะใช้มันด้วยงั้นมันจะดีที่สุด

เขาได้มองไปรอบๆเพื่อที่จะหาอาวุธด้วย แต่ว่ามันก็ไม่มีอะไรเลย มันมีแค่กระเป๋าหนังใบเล็กๆที่อยู่ข้างในเสื้อที่นักเวทย์ใส่อยู่ และกระเป๋านั่นก็มีเวทย์ขยายพื้นที่อยู่ถึงแม้ว่ามันจะเล็กกว่ากระเป๋าสะพายของยูอิลฮานก็ตามที

ยังไงก็ตามยูอิลฮานก็ต้องตกใจเมื่อเขาได้เห็นขวดบางอย่างที่มีของเหลวสีแดงและสีน้ำเงินจำนวนมาก

"ฉันคิดว่าทองกำลังจะไหลมาเทมาแล้ว"

[นี่มันไม่ใช่สิ่งที่ทองจะสามารถซื้อได้ ของพวกนี้คือโพชั่นพลังชีวิตและโพชั่นพลังเวทย์ระดับสูงนะ โปรดรู้เอาไว้ด้วยว่าโพชั่นนี้ไม่สามารถจะซื้อได้ตมร้านค้าไม่ว่าโลกนั้นจะอยู่ภายใต้สวรรค์ก็ตาม] (เอิลต้า)

แต่ว่านี่มันคือสิ่งที่ดีหรอ? สำหรับพลังชีวิตเขาได้มีบลัดดริ้งแล้วนะ และเขาก็ยังใช้ไม่ได้แม้แต่มานาเลย ดังนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้มันเลยนี่

ยูอิลฮานได้คิดกับตัวเองแบบนี้ แต่ในท้ายที่สุดแล้วเขาก็เก็บมันลงไปในกระเป๋าสะพายด้วยความเชื่อว่าสักวันที่เขาจำเป็นต้องใช้มันมาต้องมาถึง

เขาได้ตรวจสอบในร่างกายของชายคลาส 1 ด้วยเผื่อว่าจะมีอะไรที่เขาต้องการ แต่แล้วกลับไม่มีอะไรเลย ยูอิลฮานได้เดาะลิ้นออกมาและยืนขึ้น

ลิต้าก็ได้จัดการทำคอมโบกลางอากาศไปกว่า 3000 แล้ว

[มันไม่ดูเหมือนว่าลิต้าจะใจเย็นลงเลยนะ ยูอิลฮานคุณทำอะไรได้ไหม?] (เอิลต้า)

"พวกเราก็ให้กำลังใจลิต้าสิ เอาป็อบคอร์นมาทีเอิลต้า"

ยูอิลฮานได้ปล่อยให้ลิต้าอัดทูตสวรรค์เท่าที่เธอต้องการและทำในสิ่งที่เขาต้องทำก็คือการเก็บกู้ศพของหญิงสาว

"เอิลต้าช่วยฉันทำความสะอาดพวกเธอที"

[เข้าใจแล้ว]

ยูอิลฮานได้มีความรู้สึกที่ซับซ้อนขึ้นมาเมื่อมองดูร่างกายของหญิงสาวที่ได้ถูกทำความสะอาดเพราะเวทย์ของเอิลต้า เขาต้องหาครอบครัวของพวกเธอ แต่ว่าเขาก็ไม่รู้ว่าพวกเธอถูกลักพาตัวมาจากไหน เขาไม่สามารถจะมาเสียเวลากับเรื่องแบบนี้ได้

สำหรับการเก็บกู้ศพของผู้ร้ายยูอิลฮานได้จัดการเผาร่างของจอมเวทย์และชายหนุ่มทิ้งไปเพราะร่างกายของมนุษย์ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเอามาใช้ต่อได้

ในระหว่างนี้เองบทลงโทษของลิต้าก็ได้จบลงไปแล้ว เขาไม่สามารถจะคงสติเอาไว้ได้ไม่ว่าจะได้รับเวทย์รักษามากแค่ไหนก็ตาม

[ลิต้าเธอได้ฟังเหตุผลว่าทำไมพวกนี้ถึงร่วมมือกับมนุษย์ไหม?] (เอิลต้า)

[ไม่เลย ฉันทำไม่ได้เพราะฉันอัดเขาอยู่นี่]

ลิต้าได้ยิ้มออกมาอย่างสดชื่น มันดูเหมือนว่าอารมณ์ของเธอจะดีขึ้นมาเล็กน้อยจากการที่ได้อัดทูตสวรรค์คนนี้ แน่นอนว่านี่ก็ไม่ใช่เรื่องใหม่อะไร เพราะแบบนี้ยูอิลฮานกับเอิลต้าก็ได้ยอมแพ้และออกมาจากดันเจี้ยนพร้อมกับเธอ

[ลิต้า ทำงานได้ดีมาก]

[ยูอิลฮานเป็นคุณอีกแล้ว มันไม่ได้ดีขึ้นสำหรับคุณเลยหรอที่คุณเพิ่งจะทำพันธะสัญญาพิเศษกับสวรรค์นะ?]

[เขาทำแล้ว คุณไม่เห็นหรอว่าความสำเร็จของลิต้ากับเอิลต้าได้พุ่งทะยานขึ้นไปทุกวัน?]

ทูตสวรรค์ได้รอพวกเขาอยู่ที่หน้าดันเจี้ยน ลิต้าได้แบกคนทรยศเอาไว้บนไหล่ของเธอและพูดออกมา

[คนๆนี้ได้เผยออกมาว่ามีคนทรยศอยู่ 30 คน พวกเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่คนทรยศจะทำอะไรอีกดังนั้นฉันจะกลับมาหลังจากที่ยืนยันแล้วว่าเจ้าคนนี้ได้ถูกเด็ดหัวออกไป] (ลิต้า)

"คนทรยศเป็นแมลงสาบหรือไงกันนะ!?"

ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ได้ตั้งแต่ในตอนที่เธอแนะนำยิวยิตสูแล้ว แต่มันดูเหมือนว่าพลังของลิต้าจะไม่ธรรมดาเลย

[อย่างน้อยในคืนนี้ฉันจะกลับมา รอฉันก่อน ฉันจะกลับมาพร้อมกับรางวัลเควสดีๆ]

"ซื้อไอติมกลับมาให้ฉันระหว่างทางกลับด้วยนะ"

ยูอิลฮานได้คุยกับลิต้าเหมือนแม่กับลูกที่แค่จะไปจ่ายตลาดกัน ยูอิลฮานได้ยืนส่งลิต้าไป เนื่องจากว่ามีหลายๆเหตุการณ์ที่ยูอิลฮานได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับทูตสวรรค์ในตอนนี้จึงทำให้แม้แต่ทูตสวรรค์บางคนได้ทักทายเขาหรือแม้แต่ก้มหัวให้ นี่มันเป็นฉากที่ค่อนข้างแปลกมาก

"ถ้างั้น"

[ฉันรู้แล้ว เราควรจะไปล่าต่อ] (เอิลต้า)

เอิลต้าที่รู้ในการทำงานโดยไม่พักผ่อนได้พูดออกมาอย่างหมดหนทาง ยังไงก็ตามยูอิลฮานได้ส่ายหัวออกมาและหัวเราะอย่างขมขื่น

"ไม่"

เขาได้เคาะกระเป๋าสะพายของเขาสองครั้ง ศพของหญิงสาวทั้งสองคนอยู่ในนี้

"อย่างน้อยที่สุดก็ฝังศพพวกเธอไว้สักที่เหมาะๆก่อน"

[...แน่นอนสิ แน่นอนที่สุด] (เอิลต้า)

เมื่อได้ยินเสียงเบาๆของเอิลต้า ยูอิลฮานก็ก้าวเท้าออกไป ตัวเขาที่ปกติไม่ได้ชอบดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เลยได้รู้สึกเหมือนกับว่าในวันนี้เขาจะต้องดื่มมัน