ตอนที่ 238 ตัดใจสินฆ่า (FREE)

"ข้าบอกว่า ... " ทหารหันไปทางด้านหลังโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาพบว่ามีเด็กหนุ่มยืนอยู่ด้านหลังเขา

เขาสวมชุดสีน้ำเงินและดูอายุยังไม่มากนัก 15-16 ปี

ทหารอยู่ที่หมู่บ้านนี้มากว่าเดือน และไม่เคยเห็นเด็กหนุ่มคนนี้มาก่อน เขาต้องเป็น "เจิ้งจือ" ที่ชาวบ้านพูดถึง

แล้วทำไมเขาถึงมาอยู่ข้างๆข้า?

เมื่อกี้เขายังยืนอยู่ที่ข้างลานอยู่เลย

อย่างน้อยเขาก็ห่างจากตรงนี้ 100 กว่าเมตร ที่สำคัญตรงนี้เต็มไปด้วยโต๊ะและชาวบ้าน

เขามาโผล่ตรงนี้ได้ยังไง...

ขณะที่เขาพร้อมจะเคลื่อนไหว เขารู้สึกว่าคอของเขาถูกจับ จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าเท้าตัวเองลอยขึ้นจากพื้น

เขารู้สึกอึกอัดมาก และหายใจได้ลำบาก

เขาต้องการเคลื่อนไหว แต่เขาถูกตรึงไว้อย่างสมบูรณ์ ราวกับมีมือที่มองไม่เห็น ควบคุมเขาไว้ เขาไม่สามารถแ้ม้แต่กระพริบตา

"หยุดเดี๋ยวนี้!" ผู้บัญชาการยืนขึ้นด้วยความโมโห ใบหน้าของเขาแดงขึ้นจากการดื่มเหล้า แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

มือจับที่ด้ามดาบเตรียมพร้อมจะดึงออกมาทุกเวลา

"เจิ้งเอ๋อร์ อย่าทำอย่างนั้น!" ฉิน ซูเหลียน ตกใจ เบิกตากว้าง

"อ่า เจิ้งเอ๋อร์ ... ปล่อยเขาเร็ว อย่ายุ่งเรื่องนี้ พ่อจัดการเอง! " ฟาง เฮ่าเตอ ตะโกน

"เจิ้งจือ!" จาง หยางปิง ก็เข้ามาอ้าง เขารีบหันไปหาผู้บัญชาการ "แม่ทัพหัง นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด เจิ้งจือ พึ่งกลับมา เขาไม่รู้อะไร ข้าจะใช้เงินทั้งหมดซื้อไวน์ให้กับพวกท่าน โปรดเมตตา... "

"ลุงหยางปิง!" ฟาง เจิ้งจือ ขัดจังหวะ จาง หยางปิง

ทหารที่ลอยอยู่ในอากาศ ปากเริ่มคล้ำดำ เพราะขาดอากาศหายใจ ดวงตาของเขาปูดนูน จนราวกับมันจะทะลุออกมาได้ทุกเมื่อ

"เจ้าหนุ่ม เจ้ากล้าเป็นศัตรูกับกองทัพงั้นรึ?" ผู้บัญชาการมองไปที่ทหาร

ทันใดนั้น ก็มีร่างหนึ่งเดินไปหา ฟาง เฮ่าเต และ ฉิน ซูเหลียน คือ ฉือ กูเหยียน

"สวัสดีท่านลุง ท่านป้า!" นางโค้งคำนับเล็กน้อย

มันเป็นเรื่องธรรมดามากสำหรับชาวหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ

แต่สำหรับคนที่รู้จักนางมาก่อน มันน่าตกใจมาก ตั้งแต่เมื่อไรที่ ฉือ กูเหยียน ผู้หยิ่งยโส ก้มหัวให้ใคร?

แม้แต่องค์จักรพรรดิก็ไม่เว้น

"อา? กูหยาน ... เจ้าก็อยู่ที่นี่ด้วยหรอ? บอกให้ เจิ้งจือ วางชายคนนั้นลง! " ฉิน ซูเหลียน มอง ฉือ กูเหยียน ด้วยความตกใจและอับอาย

นางเป็นแขกที่เดินมาไกล ยิ่งกว่านั้นนางเป็นแขกที่ ฉิน ซูเหลียน ชื่นชอบ มันค่อนข้างอึดอัดใจที่ให้ ฉือ กูเหยียน เห็นฉากที่เกิดขึ้น

"ไม่ต้องกังวลท่านลุง ท่านป้า ข้าจะอยู่กับท่านที่นี่" ฉือ กูเหยียน ดึงแขน ฉิน ซูเหลียนให้ลุกขึ้น

ฉิน ซูเหลียน ไม่เข้าใจว่า ฉือ กูเหยียน พูดอะไร อย่างไรก็ตามนางก็เชื่อใจ นางไม่ต้องการจะหลบไ แต่ก็ดึงออกไปข้างๆโดย ฉือ กูเหยียน

"เจ้าคือใคร?!" เป็นครั้งแรกที่ผู้บัญชาการถูกเพิกเฉย เขาโกรธเป็นอย่างมาก

"สำคัญด้วยรึ?" ฟาง เจิ้งจือ ตอบกลับ

"โอ้ ถ้าข้าเดาไม่ผิด เจ้าเป็นเด็กน้อยที่สอบผ่านระดับมณฑล ข้าเข้าใจว่าเจ้ายังเด็ก แต่รู้ไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่? การต่อต้านกองทัพก็เท่ากับเป็นกบฏ! ถ้าเจ้าปล่อยทหารในมือไปและขอโทษข้า ข้าจะให้อภัยเจ้า! "

ดวงตาของผู้บัญชาการสว่างขึ้น สอบผ่านระดับมณฑลแล้วยังไง ?

พวกเขาได้รับคำสั่งให้ตั้งค่ายที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ  คำสั่งมาจากกองทัพ ใครจะกล้ามีปัญหา?

กองทัพนั้นมีอำนาจมากที่สุด!

"ขอโทษ?" มือของ ฟาง เจิ้งจือ ยิ่งบีบแน่นยิ่งขึ้น "หึ แค่ใช้ตำแหน่งข่มขู่ชาวบ้าน คนอย่างเจ้าควรตายไปซะ! "

"ตาย?! ฮ่าฮ่า ... เจ้าช่างกล้า! พวกเราคือทหารของอาณาจักร ต่อให้เจ้าจะสอบผ่านระดับจักรพรรดิ แต่การฆ่าทหารของกองทัพ ก็มีโทษถึงตาย! " ผู้บัญชาการหัวเราะเบา ๆ

เขาสัมผัสได้ถึงความเยือกเย็นในเสียงของ ฟาง เจิ้งจือ อย่างไรก็ตามเขาไม่เชื่อว่าเด็กที่พึ่งสอบผ่านระดับมณฑลมาจะกล้าฆ่าทหาร

"เจิ้งจือ ใจเย็นๆ!" เมื่อ จาง หยางปิง ได้ยินสิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ พูด เขาสามารถเข้าใจถึงความรู้สึกของ ฟาง เจิ้งจือ ได้

เขาต้องโกรธเมื่อเห็นพ่อแม่ของตัวเองถูกรังแก

อย่างไรก็ตามเขาจะทำลายอนาคตของตัวเองถ้าฆ่าทหารคนนี้ เขาเป็นความภาคภูมิใจและความหวังของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ จาง หยางปิง ไม่มีทางนิ่งเฉย

ชาวบ้านทุกคนก็ต่างก็กลุ้มใจ

เขากำลังจะต่อต้านคำสั่งทหาร

ถ้า ฟาง เจิ้งจือ ฆ่าทหารจริง จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา?

"ปล่อยเขาไป!"

"ถ้าเจ้าไม่ปล่อยเขาไป พวกเราจะจัดการเจ้าเอง!"

ทหารทุกคนร้องตะโกน พวกเขาไม่เชื่อว่า ฟาง เจิ้งจือ จะกล้าฆ่าทหาร

ฟาง เจิ้งจือ โกรธมากในโลกก่อนการฆ่าเป็นเรื่องยากสำหรับเขา มันเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการทำ

ตอนนี้เขาก็ไม่ได้คิดจะฆ่าทหาร

อย่างไรก็ตามเมื่อเขามองไปที่โต๊ะรอบตัว ความโกรธก็ยิ่งคลอบงำเขา

เขาเห็นว่าโต๊ะอาหารหลักได้รับไวน์และเนื้อ ในขณะที่โต๊ะอื่นๆ ได้รับอาหารที่เลวทรามต่ำช้า

มันต่างกันเกินไป

มันเป็นการเลือกปฏิบัติอย่างชัดเจน

เขาไม่เคยรู้สึกโกรธขนาดนี้มาก่อน

ทุกคนควร จะเท่าเทียมกัน แต่นี่คืออะไร?

พวกเขายังต้องขอบคุณสำหรับ 'สิทธิพิเศษ' ที่ทหารมอบให้พวกเขาด้วยหรือ?

หึ!

" เด็กคนนี้เป็นกบฎเขากล้าโจมตีทหาร จับตัวเขาซะ! " ผู้บัญชาการหัวเราะเบาๆ เห็นว่า ฟาง เจิ้งจือ ไม่สนใจพวกเขา

เมื่อได้ยินคำสั่ง ทหารจำหน่วนหนึ่งพุ่งออกไปทันที

เข้าโจมตี ฟาง เจิ้งจือ พร้อมกัน

ทหารแต่ละคนถือดาบไว้ในมือ ดาบแต่ละเล่มปล่อยความเยือกเย็นออกมา หารจับกุมของพวกเขา จะทำให้ ฟาง เจิ้งจือ ต้องถูกพาตัวไปที่ศาลทหาร

พวกเขาใกล้เกินไป

ขณะที่พวกเขาเอาดาบจ่อไปที่ตาของ ฟาง เจิ้งจือ

ฟาง เจิ้งจือ มีหลายวิธีในการสกัดกั้นการโจมตีของพวกเขา

แต่เมื่อมองไปที่ชาวบ้าน ความโกรธของเขาก็ลดลง

เขาปล่อยมือที่จับคอทหารอยู่

เขาไม่คิดว่าทหารจะเข้าโจมตีเขาทันที

เขาต้องการเพียงจะสั่งสอนคนที่ชอบรังแกคนอื่น อย่างไรก็ตามเขาไม่คิดว่าพวกทหารต้องการจะฆ่าเขา

"ตายซะ!" ฟาง เจิ้งจือ ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ความจริงเขาไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องทนอีกต่อไป

ไม่กี่ชั่วโมงก่อน ฟาง เจิ้งจือ ก็เจอปัญหาเดียวกันที่เมืองฮวายอัน

เขาฝ่าการปิดล้อม เขาควรถูกตัดหัวตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว

ตอนนั้นเขาขอความเห็น ฉือ กูเหยียน แต่ครานี้ไม่จำเป็น

ทุกคนนั้นมีขีดจำกัด

ขีดจำกัดของ ฟาง เจิ้งจือ  ฟาง เฮ่าเตอ และฉิน ซูเหลียน รวมถึงหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ

เขาไม่สามารถทนเห็นพวกเขาถูกรังแกได้

ฆ่า!

ทันใดนั้น ฟาง เจิ้งจือ ก้าวไปข้างหน้า

มือของเขายื่นออกไปอีกครั้ง

"แคร้ก!" เสียดังขึ้น

ทหารที่ถูกบีบคอ จ้องเขม็งไปที่ ฟาง เจิ้งจือ เขาไม่คิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะกล้าฆ่าเขา! นอกจากนี้ยังเป็นการทำอย่างเปิดเผยและไมลังเล

เขาเป็น 1 ในสมาชิกของกองทัพ!

คนที่ไม่ได้เป็นแม้แต่เจ้าหน้าที่กล้าฆ่าเขา?!

เขาไม่นึกเลยแม้แต่น้อยอย่างไรก็ตามคอของได้หักแล้ว เขาไม่สามารถหายใจได้อีกและภาพต่างๆก็ค่อยๆจางหายไปจากสายตาของเขา หัวของเขาเอียงไปด้านหนึ่ง...

ฟาง เจิ้งจือ ปล่อยมือ

ร่างของทหารร่วงหล่นสู่พื้น ศพของเขานอนอยู่ที่พื้นต่อหน้า ฉิน ซูเหลียน

นี่เป็นครั้งที่ 2 ที่ ฟาง เจิ้งจือ ฆ่าคน

ครั้งแรกเป็นเพราะ หยิง ซาน ทำให้เขาไม่มีทางเลือก  แต่ครั้งนี้เป็นเพราะการตัดสินใจของเขา

อย่างไรก็ตามเขาไม่เสียใจ

ทุกคน แม้แต่ผู้บัญชาการเองก็ไม่อยากเชื่อ ฟาง เจิ้งจือ กล้าเป็นศัตรูกับกองทัพ?

เขากล้าแม้แต่ฆ่าทหาร?!

ทหารทั้งหมดตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็น

"เจิ้งจือ ห่าคน!"

"เขาฆ่าทหาร!"

"พวกเราควรจะทำยังไงดี?"

ชาวบ้านทุกคนต่างพูดไม่ออก

ผู้บัญชาการกำลังโกรธมาก

"ชิ้ง!"

เขาดึงดาบในมือออกมา  ไม่เคยมีครั้งมดที่เขาได้รับความอัปยศขนาดนี้ นอกจากนี้ยังเป็นจากเด็กอายุ 15 ปี

"ชิ้ง!"

"ชิ้ง!"

"..."

ทหารทั้งหมดต่างดึงดาบออกมาเช่นกัน ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความตกใจ

การกระทำและคำพูดนั้นต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ฟาง เจิ้งจือ อาจจะกล้าพูด แต่ไม่มีใครคิดว่าเขาจะทำจริงๆ

"เจ้ากล้าเป็นกบฎ!" ผู้บัญชาการร้องตะโกน

ถ้าเด็กที่พึ่งสอบผ่านระดับมณฑลกล้าฆ่าคน แล้วจะมีกองทัพไปทำไม?

ตั้งแต่ที่ ฟาง เจิ้งจือ ฆ่าคน เขาก็สามารถตั้งข้อกล่าวหากับ ฟาง เจิ้งจือ ได้แล้ว กบฏ! มันเป็นข้อกล่าวหาที่รุนแรงที่สุด!

เพจหลัก : Double gate TH