ตอนที่ 236 เจ้าจะถูกตัดหัว (FREE)

ฟาง เจิ้งจือ กังวลเล็กน้อย เขารีบเรียกเด็กรับใช้และให้เหรียญเงินไปเล็กน้อยเพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้น มันเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการรวบรวมข้อมูล

"เกิดอะไรขึ้นในมณฑลฮวายอัน? ทหารจำนวนมากทำไมมาอยู่ที่นี่? "

"นายท่านถามถูกคนแล้ว ข้าไม่รู้รายละเอียดที่แน่ชัด แต่ตั้งแต่เดือนที่แล้วทหารเริ่มยกทัพมาในมณฑลฮวายอัน ข้าได้ยินมาว่ามีสัตว์ร้ายอยู่บนภูเขาคังหลิง ถนนทุกเส้นถูกปิด รวมถึงพื้นที่บริเวณภูเขาก็ถูกปิดด้วย"

"สัตว์ร้าย?" ฟาง เจิ้งจือ นั้นเดินทางขึ้นไบนภูเขาคังหลิง 1 ครั้งต่อเดือนตอนที่เขาอยู่ในหมู่บ้านภูเขาทางเหนือเขารู้ว่ามันอันตรายแค่ไหน อย่างไรก็ตามสัตว์ส่วนใหญ่จะซ่อนตัวจนกว่าพวกมันจะถูกคุกคาม

เหมือนกับหมาป่าเพลิงฟ้า

พวกมันมักล่าเป็นฝูง อย่างไรก็ตามหมาป่าสีน้ำเงินตัวนั้นเดินทางเพียงลำพังซึ่งมันหาได้ยากมาก

จะมีสัตว์แบบนั้นอยู่อีกงั้นหรือ?

ทหารจำนวนมากถึงเดินทางมาที่นี่

สัตว์ร้ายอะไรกันแน่?

ฟาง เจิ้งจือ อยากถามเพิ่มเติม แต่เด็กรับใช้ส่ายหัวเขาไม่รู้มากกว่านี้แล้ว ฟาง เจิ้งจือ หายอยากอาหารทันที ที่ได้ยินว่าภูเขาคังหลิงถูกปิด

เขาสั่งขนมไม่กี่อย่าง รีบกินจนหมด ก่อนจะเดินไปที่ประตูเมือง

ฉือ กูเหยียน ไม่ได้พูดอะไรนางเดินตาม ฟาง เจิ้งจือ ไป

ยังไงก็ตาม ...

พวกเขาถูกหยุดที่ประตู

เพราะเส้นทางสู่ภูเขาคังหลิงได้ถูกปิดแล้ว

"หยุดตรงนั้น!"

ทหาร 2 นายถือหอก และมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ และ ฉือ กูเหยียนจากนั้นก็มองไปที่ม้าที่ทั้ง 2 คนขี่ หลังจากทหารก็มองหน้ากันและพูดออกมา "พวกเจ้าทั้ง 2 คนจะไปไหนงั้นรึ?"

"หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ" ฟาง เจิ้งจือ ตอบกลับ

"เจ้ามีเรียญผ่านทางไหม?" ทหารถาม

"ไม่" ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัวเล็กน้อย

"ข้าเกรงว่าพวกเจ้าคงผ่านไปไม่ได้ ทหารได้ปิดเส้นทางทั้งหมดที่ไปยังภูเขาคังหลิง หากเจ้ามีเรื่องเร่งด่วน พวกเจ้าสามารถไปขอเหรียญตราจากทหารได้ "ทหารกล่าวด้วยความเคารพ เขาสามารถบอกได้ว่าม้าที่ทั้ง 2 ขี่ม้านั้นพิเศษ ทหารจึงไม่สามารถเป็นปฏิปักได้

"เหรียญอะไร? ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น! " ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัว

"เกี่ยวกับเรื่องนี้ ... โปรดอย่าทำให้พวกเราลำบากใจเลย เจ้าไม่สามารถผ่านไปได้จริงๆถ้าไม่มีเหรีญตรา" ทหารคนหนึ่งพูดด้วยความลำบากใจ

"จะเป็นยังไงถ้าข้าฝ่าเข้าไป?"

"มันก็จะเป็นการขัดต่อกฎของทหาร... ข้ามั่นใจว่าเจ้าต้องรู้ว่าผลที่ตามมาคืออะไร.. "

"มันฟังดูแย่มาก ตามกฎหมายทางทหารจะเกิดอะไรขึ้นถ้าข้าขัดคำสั่ง?" ฟาง เจิ้งจือ ไม่สนใจทหาร แต่หันไปถาม ฉือ กูเหยียน

"เจ้าจะถูกตัดหัว!" ฉือ กูเหยียน ตอบอย่างใจเย็น

"ข้าสงสัยว่าเจ้ากล้าฝ่าไปไหม?" ฟาง เจิ้งจือ พูดออกมา

"เจ้าลองเดาสิ"

"ข้าขี้เกียจเดา ถ้าเจ้าสูญเสียอะไรไประหว่างทางอย่ามาโทษข้าละกัน!" ฟาง เจิ้งจือ เฆี่ยนม้าป่ามังกรหิมะ มันวิ่งชนที่กำบังและมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ

ทหารทั้งหมดตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็น ไม่มีใครสามารถตอบสนองได้ทันเวลา ชายที่ฝ่าไปไม่รู้ถึงผลที่ตามมาหรือไงกัน?

รอก่อน...

มีอีกคนฝ่าไปด้วย!

เช่นเดียวกับที่พวกเขากำลังจะตะโกนร่างสีขาวกระพริบผ่านมา ฉือ กูเหยียน ขี่ม้าป่าเพลิงหิมะ ตาม ฟาง เจิ้งจือ ไปติดๆ

อีกคนหนึ่ง?!

ทหารต่างอยู่ในความสับสน

"มีคนฝ่าที่กั้นไป!" ขณะที่พวกเขาตะโกน เจ้าหน้าที่ก็วิ่งออกมา

"พวกเจ้าตะโกนทำไม?" เจ้าหน้าที่ถาม

"มีใครบางคนฝ่าที่กั้นไป 2คน... "

"เพี๊ยะ!"

"เพี๊ยะ!"

เขาตบทหารทั้ง 2 คนก่อนที่พวกเขาจะพูดจบ

"พวกเจ้าอยากตายหรือไงกัน? พวกเจ้าตาบอด แต่ข้าไม่ พวกเจ้าทั้ง 2 คนไม่รู้จักม้าตัวนั้นหรือไงกัน? มันเป็นม้าป่ามังกรหิมะของกองตรวจการศักดิสิทธิ์ หน่วยปีกสีชาด!" เจ้าหน้าที่โกรธเกรี้ยว

"กองตรวจการศักดิสิทธิ์ ... หน่วยปีกสีชาด! " ทหารทั้งสองรู้สึกเย็นเยือกไปทั้งตัว

แม้ว่าพวกเขาไม่ได้ใช้เวลามากมายในกองทัพ แต่ชื่อ 'หน่วยปีกสีชาด' ถูกฝังลึกลงใน จิตใจของพวกเขา

"ทั้งสองคนมาจากหน่วยปีกสีชาด?"

"เจ้าตาบอด? มีม้าป่ามังกรหิมะเพียงตัวเดียวเท่านั้น! "

"แล้วอีกคนละ?"

"ข้าไม่แน่ใจ แต่เขาต้องมาจากกองทัพที่ยอดเยี่ยมไม่แพ้กัน"

"ใครกันที่มีอำนาจเท่าหน่วยปีกสีชาด? ท่านคงไม่ได้ล้อข้าเล่นใช่ไหม"

"ข้าจริงจัง เจ้ารู้จักกองตรวจการความมั่นคงไหม? 'กองทัพทลายภูผา' พวกเขาเองก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน! มันเป็นสิ่งที่ท่านลุงข้าเคยเล่าให้ฟัง! "

"ลุงของท่านมีความรู้มากจริงๆ!"

"เพี๊ยะ!"

"เพี๊ยะ!"

ทั้งสองคนถูกตบอีกครั้ง

"หุบปาก! พวกเจ้าจะมาพูดเรื่องกองทัพทลายภูผาทำไมกัน? ไม่ต้องมาทำให้ข้าไว้เขวเลย! "

"รับทราบ พวกเราไม่กล้าแล้ว"

...

ฟาง เจิ้งจือ ต้องการให้ ฉือ กูเหยียน สำลักฝุ่น อย่างไรก็ตามเมื่อผ่านไปครึ่งไมล์ เขาพบว่ามีบางอย่างไม่เหมาะสม

ม่าป่ามังกรหิมะได้รับการเลี้ยงดูโดยม้าเพลิงหิมะ?

ไม่ว่าเขาจะพยายามหนักแค่ไหน เขาก็ทำได้เพียงตามหลัง ฉือ กูเหยียน จนเกือบสำลักฝุ่นตายเองมาหลายรอบ

มันทำให้ ฟาง เจิ้งจือ โกรธมาก เขาแค่ชวนให้ ฉือ กูเหยียน มาด้วยกัน

ฉือ กูเหยียน ก็ไม่ได้คัดค้าน

ถนนแคบๆถูกยึกครองโดยพวกเขาทั้ง 2 คน ถนนยิ่งแคบลงเมื่อพวกเขาผ่านค่ายทหาร

อย่างไรก็ตามม้าป่ามังกรหิมะนั้นมีชื่อเสียงมาก ทหารทุกคนที่เห็นจึงเปิดทางให้

บางคนถึงกับหยุดอยู่ข้างทางเพื่อให้พวกเขาผ่านไป

ไม่มีใครถามหาเหรียญตราจากพวกเขา  พวกเขายังมุ่งหน้าต่อไปเรื่อยๆ

"ม้าตัวนี้ค่อนข้างดี บางทีข้าควรเอามาจากกองตรวจการศักดิสิทธิ์อีกสัก 100 ตัว ให้คนในหมู่บ้าน มันจะดีมาก!" ฟาง เจิ้งจือ พึมพัม

ฉือ กูเหยียน เมินเขา นางสนใจเพียงแต่ขี่ม้าของตัวเอง

"ภูเขาคังหลิงเป็นสถานที่ที่ดี หญ้าก็มีคุณภาพ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีสัตว์ร้ายจำนวนมาก ด้วยหญ้าและเนื้อ ข้าเชื่อว่าม้า 100 กว่าตัวต้องออกลูกออกหลานเป็นจำนวนมากแน่นอน"

"จากนั้นข้าก็สามารถเปิดคอกม้า ม้าสามารถวิ่งเล่นข้างใน ข้าสามารถเลือกบางตัวส่งกลับให้กองตรวจการศักดิสิทธิ์ได้"

"เจ้าคิดว่ากองตรวจการศักดิสิทธิ์โง่มาก? พวกเขาจะคิดไม่ได้หรือไง ... น่าเสียดาย! "

ฟาง เจิ้งจือ ยังคงพึมพัมกับตัวเอง เมื่อเห็นว่า ฉือ กูเหยียน ไม่ได้ตอบกลับ

"วิธีการเลี้ยงม้าป่ามังกรหิมะเป็นความลับของกองตรวจการศักดิสิทธิ์ พวกเราจะเปิดเผยได้ยังไง?" ฉือ กูเหยียน ตอบในที่สุด

"เจ้าพูดถูก ดังนั้นเพื่อให้แผนการอันยิ่งใหญ่นี้เกิดขึ้น ข้าต้องทำให้หมู่บ้านภูเขาทางเหนือได้รับการสนับสนุนจากกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ ด้วยวิธีนี้วิธีเลี้ยงมาก็ยังคงเป็นความลับอยู่  ? " ฟาง เจิ้งจือ ตอบกลับ

"เจ้าคิดไปไกลมาก แต่ทำไมกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ของข้าถึงต้องสนับสนุนหมู่บ้านที่ทั้งไกลและไร้ประโยชน์ด้วย?" ฉือ กูเหยียน ถามกลับ

"ไร้ประโยชน์? เจ้าเข้าใจผิดไปมาก หมู่บ้านภูเขาทางเหนือเป็นสถานที่ชั้นดีทิวทัศน์ยอดเยี่ยม สร้างผู้ที่มีพรสวรรค์มากมาย ข้ายินดีเดิมพันวันหมู่บ้านภูเขาทางเหนือจะเจริญกว่าเมืองฮวายอันภายใน 2 เดือน เจ้าเชื่อไหม?"

"2เดือน?" ท่าทีของ ฉือ กูเหยียน เปลี่ยนไป

"ใช่"

"จริง?"

"แน่นอน"

"เอาล่ะ ถ้าเจ้าสามารถทำให้หมู่บ้านภูเขาทางเหนือเจริญรุ่งเรืองกว่าเมืองฮวายอันได้ภายใน 2 เดือน ข้าจะให้กองตรวจการศักดิ์สิทิ์สนับสนุนหมู่บ้านเจ้า แต่ถ้าเจ้าทำไม่ได้? "

"ไม่มีทาง เจ้าลืมไปได้เลย มันไม่มีทางเกิดขึ้น " ฟาง เจิ้งจือ โบกมือให้อย่างมั่นใจ

"หยุดฝันกลางวันได้แล้ว ถ้าเจ้าทำไม่ได้ต้องมารับใช้ข้าเป็นเวลา 2 ปี เจ้าต้องทำอาหารทุกอย่างที่ข้าอยากกิน! "

"ไม่โหดร้ายไปหน่อยรึ?"

"ถ้าเจ้าไม่กล้า ก็ลืมมันไปซะ!"

"ตกลง!" ฟาง เจิ้งจือ กัดฟัน ด้วยความรักในหมู่บ้าน และ เงิน

ในการเดินทางกลับครั้งนี้เขาต้องพูดให้ชัดเจน เงินของเขาคงทำให้หมู้บานอยู่ได้ไปหลายปี แต่ก็ไหลจากคำว่าเพียงพอ

หมู่บ้านไม่สามารถอยู่รอดได้ถ้าไม่มีเงินของเขา พวกเขาต้องการผู้สนับสนุนที่มีอำนาจและอิทธิพล

ใครดีกว่ากองตรวจการศักดิ์สิทธิ์?

...

หลังจากไม่กี่ชั่วโมง ในที่สุด ฟาง เจิ้งจือ และ ฉือ กูเหยียน ก็มาถึงทางเข้าหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ แม่น้ำใสสะอาดไหลผ่านทางเข้า

อย่างไรก็ตามทุกคนที่ทำไร่นาตอนนี้ได้หายไป

"อากาศดีมาก แต่ทำไมพวกเขาถึงขี้เกียจกัน?" ฟาง เจิ้งจือ บ่นกับตัวเอง เขาวิ่งไปทางบ้านของเขาโดยไม่คิดมาก

ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากทางลานหมู่บ้าน

เพจหลัก : Double gate TH