Chapter 89: รูกำแพงในป้อมปราการ

 

ถึงแม้ว่า ลิงค์ จะส่งคัมภีร์ 7 แผ่นต่อวัน มันก็ไม่เพียงพอที่จะเติมเต็มช่องว่างของ 100 เล่มอยู่ดี วอร์วิค จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปเคาะประตูห้องของนักเวทย์ เดเร็ค

 

“ใครหน่ะ?” เสียง เดเร็ค ดังมาจากข้างในห้อง อย่างไรก็ตาม เสียงของเขาดูกังวลเล็กน้อย

 

น่าแปลก บางที เดเร็ค อาจจะทำอะไรบางอย่างที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้อยู่? วอร์วิค คิด

 

เดเร็ค นั้นค่อนข้างเก็บตัวและไม่ได้มีพรสวรรค์ทางด้านเวทมนตร์มากนัก ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยเป็นที่เคารพในหมู่นักเวทย์ฝึกหัด

 

“ผมเอง วอร์วิค ครับ”

 

“ทำไมนายถึงมาดึกดื่นป่านนี้?”

 

เสียงของ เดเร็ค ดูไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เสียงฝีเท้าของเขาใกล้ประตูเข้ามาและประตูก็ถูกเปิดออกอย่างช้าๆ เดเร็ค ยืนอยู่หลังประตูด้วยสีหน้าไม่พึงพอใจ

 

ในตอนที่ประตูเปิดออก วอร์วิค ก็ได้กลิ่นเหม็นๆด้วยประสาทรับกลิ่นที่ไวของเขา

 

มันอะไรกันหน่ะ? กลิ่นมันคล้ายกับกำมะถันและยางสนเลย แถมมันยังมีกลิ่นของเนื้อที่เน่าหน่อยๆด้วย มันแปลกมาก

วอร์วิค ไม่เคยเจอกับอะไรแบบนี้มาก่อน

 

“เร็วเข้า มีอะไรก็พูดมา?” เดเร็ค พูดเสียงดัง ทำลายห้วงความคิดของ วอร์วิค

 

"โอ้ คือว่ามัน ... " วอร์วิค กลัวที่จะพูด หลังจากพึมพำอยู่สองสามวินาทีเขาก็สังเกตเห็นความรำคาญของ เดเร็ค ที่เพิ่มมากขึ้นและพูดอย่างเหนียมอาย "พี่ครับ พวกเราอาจจะทำตามคำสั่งได้ไม่ทันเวลา”

 

อย่างที่คาดไว้ คำพูดนี้ทำให้ เดเร็ค รำคาญมากกว่าเดิม “เกิดอะไรขึ้น? ฉันจำได้ว่านายมีแปด ไม่สิ รวมคนที่มาใหม่ไปด้วยก็มีผู้ช่วยตั้งเก้าคนไม่ใช่หรอ คัมภีร์ 800 เล่มภายในเวลา 20 วันไม่น่าใช่เรื่องยากเลยหนิ ฉันพูดถูกมั้ย?”

 

“ไม่ครับ พวกเรามีแค่ 7 คนเท่านั้น แฮนสัน กับ แมนสเตอร์ บาดเจ็บจากการที่มานาย้อนกลับ ผมได้คัมภีร์แค่วันละ 35 แผ่นเอง พี่ครับ ผมเองก็เขียนคัมภีร์วันละ 5 แผ่น พวกเราทุกคนต่างก็ทำถึงที่สุดแล้วแต่มันก็ยังไม่พอ พวกเรายังขาดไปอีก 100 แผ่นครับ” วอร์วิค กางแขนของเขาไปอย่างช่วยไม่ได้

 

เดเร็ค ฉุนขึ้นมาทันทีหลังจากฟังจบประโยค “บ้าเอ้ย! ไอโง่! นายคิดว่าจะให้ฉันหาคนมาเพิ่มตอนนี้เนี่ยนะ? ฝ่ายปรุงยากับอุปกรณ์เวทมนตร์ก็มีจำนวนคนไม่พอเหมือนกัน ทั้งสถาบันพยายามอย่างถึงที่สุดเพื่อที่จะทำตามคำสั่งให้ทัน!นี่นายหวังว่าจะขอให้ฉันช่วยเป็นการส่วนตัวงั้นเหรอ?”

 

เดเร็ค เป็นนักเวทย์เลเวล2—การที่เขาจะลดตัวลงมาเขียนคัมภีร์เวทมนตร์เลเวล 0 นี่มันตลกชัดๆ!เขาไม่มีทางที่จะยอมรับมันได้!

 

ยิ่งกว่านั้น เขายังไม่ชินกับการเขียนคัมภีร์เวทมนตร์ ความสามารถในการเขียนคัมภีร์เวทมนตร์ของเขานั้นน่าจะเพียงแค่ประมาณระดับของนักเวทย์ฝึกหัดระดับสูงเท่านั้น แต่ที่คัญที่สุดคือ เขายุ่งอยู่กับการหาเงิน เขากำลังเรียนเวทมนตร์เลเวล 3 และกำลังอยู่ในขั้นตอนสุดท้ายที่จะเชี่ยญชาญมัน เขาจำเป็นต้องเช่าบ่อแห่งธาตุที่อนุญาตให้ใช้เฉพาะอาจารย์ผู้บรรยายเท่านั้น

 

ค่าเช่าของบ่อแห่งธาตุคือ100 เหรียญทองต่อชั่วโมงและงานวิจัยของเขาต้องการเวลา 3 ชั่วโมงในการใช้มัน โดยปกติ เขาต้องใช้เวลา 1 เดือนในการหาเงิน100เหรียญทอง

 

เพราะฉะนั้น เขาจึงไม่มีเวลาที่จะมายุ่งกับความวุ่นวายนี้!

 

วอร์วิค มีปัญหาและทำให้เขาเข้าใจผิดอย่างเห็นได้ชัด เขาส่ายหัวอย่างรุนแรง “ไม่ครับพี่!ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน! ผมแค่สงสัยว่าเราจะสามารถลดจำนวนของคัมภีร์ที่เราต้องสร้างได้รึเปล่า-อย่างเช่น 700 ไม่สิ 750 แผ่นก็ได้ครับ?”

 

เดเร็ค ปฏิเสธอย่างฉุนเฉียว “คำสั่งได้ผ่านการพิจารณาและตัดสินระหว่างอาจารย์กับกองทัพแล้ว ฉันไม่มีพลังที่จะไปเปลี่ยนสัญญาได้..บ้าจริง ทำไมฉันถึงต้องมาทำเรื่องแบบนี้ด้วย!”

 

เดเร็ค มาถึงจุดวิกฤติ ในฐานะที่เป็นหัวหน้าของฝ่ายอุปกรณ์เวทมนตร์ระดับกลางในหอคอย ถ้า วอร์วิค ทำผิดพลาด คำตำหนิก็จะมาตกอยู่ที่ เดเร็ค แทน!

 

แน่นอนว่ามันไม่ทำให้เขาถูกปลดออกจากตำแหน่งผู้จัดการ ยังไงก็ตามมันอาจจะมีผลต่อค่าคอมมิชชั่นซึ่งมันจะทำให้การทดลองเวทมนตร์เลเวล 3 ของเขาช้าลงอย่างไม่มีกำหนด

 

“ฉันจะทำยังไงดี? อาจารย์ เบล ก็ทำตัวแปลกขึ้นทุกวัน งานที่ถูกสั่งมาให้หาวัตถุดิบเวทมนตร์แปลกๆนั้นก็น่ารำคาญพอแล้ว โอ้พระเจ้า ทำไมฉันถึงโชคร้ายอย่างนี้!” เดเร็ก หมดอารมณ์ที่จะทำอะไรแล้ว

 

หลังจากขบคิดอยู่ซักพัก เดเร็ค ก็ไม่สามารถคิดหาตัวเลือกที่ดีได้เลย ถ้าเขาต้องการที่จะสนับสนุนในฐานะนักเวทย์ เขาต้องแบกรับภาระซักอย่าง

 

ไม่มีทางเลือก เขาพูด “ฉันจะไปถามหอคอยอื่นๆให้ว่าถ้าพวกเขามีคัมภีร์ที่เสร็จแล้วเหลือ ยังไงก็ตาม อย่าไว้ใจฉันมาก พยายามให้ถึงที่สุดเพื่อลดส่วนที่ขาดไปด้วย เข้าใจมั้ย?”

 

วอร์วิค พยักหน้าอย่างปลื้มปิติ “ครับพี่ ผมจะพยายามให้ถึงที่สุด”

 

“โอเค ทีนี้กลับไปได้แล้ว!” เดเร็ค สั่ง

 

ยังไงก็ตาม ความจริงมักจะรุนแรงและโหดร้าย ในวันที่สองหลังจากที่รายงานสถานการณ์ให้กับ เดเร็ค วอร์วิค พยายามอย่างมากและเขียนคัมภีร์เวทย์ทั้งหมด 6 แผ่น รวมกับคัมภีร์ที่เขาเก็บมาจากนักเวทย์ฝึกหัดคนอื่น เขาได้คัมภีร์มาทั้งหมดแค่ 25 แผ่น ลิงค์ เป็นเพียงคนเดียวที่ยังไม่ได้ส่งคัมภีร์

 

ไม่นะ ทุกคนกำลังเริ่มเหนื่อยและสูญเสียความเร็วไป วอร์วิค คิด ถ้ามันยังเป็นอย่างนี้ต่อไป ช่องว่างจะต้องเพิ่มขึ้นเป็น 200 หรือ 300 แผ่นแน่ๆ

 

เขาไม่อยากแม้แต่จะคิดถึงเรื่องนั้น

 

ในตอนที่ วอร์วิค รู้สึกสิ้นหวัง ประตูที่อยู่ด้านล่างของบันไดก็เปิดออก ลิงค์ ยืนอยู่ที่ทางเข้าด้วยกองของคัมภีร์ที่อยู่ในมือเขา

 

ตาของ วอร์วิค เบิกกว้างด้วยความดีใจ เขารีบวิ่งเข้าไปหา

 

“ลิงค์ วันนี้นายทำได้เท่าไหร่?”

 

ปราศจากการรอคำตอบ วอร์วิค เริ่มนับ หนึ่ง สอง สาม...แปด เก้า สิบ? นี่ฉันนับถูกสินะ?

 

วอร์วิค ขยี้ตาและนับอีกครั้ง อย่างระมัดระวัง วอร์วิค ไม่อาจเชื่อมันได้

 

เมื่อสองวันก่อน ลิงค์ เขียนได้แค่ 5 แผ่นต่อวันเท่านั้นและเมื่อวานเขาก็เขียนไป 7 ตอนนี้เขาเขียนได้ 10 แผ่น!นี่มันเป็นจำนวนที่เพิ่มขึ้นอย่างน่าทึ่ง นี่เขาจะไม่แห้งตายจากการทำงานเหรอ?

 

ในที่สุด วอร์วิค ก็ยืนยันจำนวนได้หลังจากที่เขานับมันอีกครั้ง เขาไม่สามารถห้ามการตะโกนได้ “โอ้เทพเจ้าแห่งแสง ลิงค์ นายเขียนได้ 10 แผ่นจริงๆ! นี่มันเหลือเชื่อ!”

 

เสียงของจำนวนนั้นดังกระหึ่มไปทั่วห้องโถงและดึงความสนใจของนักเวทย์ฝึกหัดทุกคน ความสนใจของทุกคนนั้นจับจ้องและรวบรวมมาที่ ลิงค์ ในทันที

 

คัมภีร์ 10 แผ่นต่อวันนั้นเป็นสถิติสูงสุดของหอคอยในอดีตเมื่อ 3 ปีก่อน เพราะฉะนั้นเมื่อมีใครบางคนสามารถทำมันได้นั้นจึงเป็นเรื่องที่น่าตกใจ

 

“วอร์วิค เร็วเข้า ตรวจสอบคุณภาพของคัมภีร์เร็ว” ถ้าคัมภีร์ทั้งหมดนั้นสมบูรณ์แบบ ลิงค์ก็จะน่าอัศจรรย์มาก

 

บางที ลิงค์ อาจจะไม่มีความสามารถทางด้านเวทมนตร์และเก็บตัวมาก แต่ถ้าเขายังคงผลิตคัมภีร์เวทมนตร์คุณภาพสูงในปริมาณที่น่าตกใจอย่างนี้ต่อไป เขาคงจะได้ตำแหน่งในสถาบันเวทมนตร์ระดับสูงอีสโควฟ

 

วอร์วิค กลืนน้ำลายอย่างกังวลและเริ่มทำการตรวจสอบ มีอีกหลายๆคนมาเพื่อดูการตรวจสอบนี้เช่นกัน ไม่น่าแปลกใจเลย คัมภีร์ทั้ง 10 แผ่นไม่เพียงแค่สำเร็จเท่านั้น แต่มันยังคุณภาพดีมากอีกด้วย จังหวะการเขียนคมชัดและการเขียนปิดอย่างสวยงาม คุณคงไม่อยากปล่อยมันไปเมื่อมันอยู่ในมือของคุณ

 

ที่น่าตกใจที่สุดคือคัมภีร์ทั้ง 10 แผ่นนั้นดูเหมือนกันเป๊ะๆ ราวกับว่ามันทำมาจากแม่พิมพ์เดียวกัน

 

“ลิงค์ นายนี่มันสุดยอดจริงๆ!” วอร์วิค รู้สึกเคารพ ลิงค์ จากก้นบึ้งของหัวใจ เขารู้ได้จากการเขียนคัมภีร์เวทมนตร์ ลิงค์ นั้นเก่งที่สุดในหมู่นักเวทย์ฝึกหัดอย่างไม่ต้องสงสัย

 

ลิงค์ ยิ้มอย่างเฉยเมยราวกับความสำเร็จนี้ไม่มีอะไรน่าภูมิใจ

 

“ถ้าคัมภีร์ไม่มีอะไรผิดพลาด ผมขอตัวกลับไปที่ห้องของผมนะครับ”

 

“ได้ พักผ่อนเยอะๆนะ” วอร์วิค ตอบอย่างรวดเร็วเขารู้สึกว่ามีโอกาสที่จะทำงานทันกำหนด ตอนนี้ทั้งหมดขึ้นอยู่กับ ลิงค์ แล้ว

 

ลิงค์ ยังคงสร้างผลงานโดดเด่นในวันต่อมา ด้วยการส่งคัมภีร์ 13 แผ่น ไม่เพียงแค่ทำลายสถิติของหอคอยนักเวทย์ของ เบล ได้เท่านั้น แต่เขายังทำลายสถิติของสถาบันระดับสูงอีสโควฟที่อยู่ในระดับ12แผ่นต่อวันได้อีกด้วย และคุณภาพของงานของเขานั้น ก็เหมือนกับเช่นเคย ยังคงเป็นระดับดีมากเหมือนเดิม

 

นักเวทย์ฝึกหัดทั้งหมดพ่ายแพ้!

 

ข่าวแพร่ไปอย่างรวดเร็วไม่นานนัก ทั้งสถาบันก็ได้ยินเกี่ยวกับอัจฉริยะคัมภีร์เวทมนตร์แห่งหอคอยนักเวทย์ของ เบล ที่เขียนคัมภีร์เวทมนตร์ระดับดีมากได้ 13 แผ่นใน 1 วัน!　

 

ในวันต่อมาข่าวก็ดูไร้สาระมากขึ้น 13 แผ่นกลายเป็น 14 และในที่สุดก็คงที่อยู่ที่ 15 แผ่นในทุกๆวัน

 

ลิงค์ เป็นที่รู้จักในนามของสัตว์ประหลาด

 

ในเวลา 10 วัน วอร์วิค ได้รับคัมภีร์ทั้งหมด420แผ่น โดยในนั้น 120 แผ่นเป็นฝีมือของ ลิงค์ ส่วนนักเวทย์ฝึกหัดคนอื่นๆนอกจาก ลิงค์ ทำได้เพียง 300 แผ่นเท่านั้น การมีส่วนร่วมของ ลิงค์ นั้นมากกว่านักเวทย์ฝึกหัดทั่วไปถึง 2 เท่า

 

“นี่มันดูเหมือนว่าเราไม่ได้เพียงแค่จะลดช่องว่างลงเท่านั้น แต่พวกเราอาจจะทำงานตามคำสั่งเสร็จทันเวลาก็ได้!” วอร์วิค คำนวณจำนวนของคัมภีร์ล่วงหน้าและตกใจ

 

ตอนนั้นเองประตูด้านล่างของบันไดก็ถูกเปิดออกอีกครั้งและ ลิงค์ ก็นำกองคัมภีร์มาด้วย

 

วอร์วิค หยุดสิ่งที่เขาทำอยู่ทันทีและรีบพุ่งไปหาเขา พร้อมกับยิ้มกว้างไปถึงใบหู

 

“มาให้ฉันถือเอง ฉันเอาของอร่อยๆจากหอคอยนักเวทย์ของอาจารย์ มอยร่า มาเพื่อนายด้วยนะ กินให้อร่อยหล่ะ” ตอนนี้ ลิงค์ เป็นนักเวทย์ฝึกหัดอันทรงคุณค่า เขาจะต้องปฏิบัติกับ ลิงค์ อย่างสุภาพ

 

“ขอบคุณครับ” ลิงค์ พยักหน้าและเริ่มกินของที่ วอร์วิค เตรียมไว้ให้ ในตอนที่เขากินเสร็จ วอร์วิค ก็ตรวจคุณภาพของคัมภีร์เสร็จพอดี ทุกอันนั้นยังล้วนแต่อยู่ในคุณภาพที่ดีมาก

 

“ผมจะออกไปเดินเล่นซักหน่อย ผมเบื่อที่จะต้องนั่งนานเกินไป” ลิงค์ พูด เขาต้องการที่จะลองใช้เวทย์ระดับสูงสุดอันใหม่ที่เขาคิดค้นขึ้นเมื่อเร็วๆนี้และจำเป็นที่จะต้องเดินทางไปยังหอคอยนักเวทย์ของ เอร์เรร่า

 

“ได้เลย เชิญไปผ่อนคลายได้ตามสบายเลย” วอร์วิค พูดด้วยน้ำเสียงที่สุภาพผิดปกติ

 

เดเร็ค เดินเข้ามาในหอคอยนักเวทย์ด้วยสีหน้าที่เจ็บปวดในสามนาทีหลังจากที่ ลิงค์ ออกไป ในตอนที่เขาเห็น วอร์วิค เขาถามอย่างรวดเร็ว “คัมภีร์เวทมนตร์พวกนี้มาจากไหน?”

 

ในฐานะที่เป็นนักเวทย์อย่างเป็นทางการ เดเร็ค จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกนักเวทย์ฝึกหัด ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ถึงข่าวที่แพร่อยู่ในหมู่พวกเขา ที่สำคัญกว่านั้นเขายุ่งมากๆในช่วงหลายวันมานี้เพื่อที่จะหาทางออกให้กับปัญหาคัมภีร์เวทมนตร์ที่ขาดแคลน เขาออกไปที่เมือง ริเวอร์โควฟ พยายามที่จะซื้อคัมภีร์เวทมนตร์ในราคาที่สูงและในเวลาเดียวกันก็สร้างแหล่งการเงินเพื่อการทดลองของเขาด้วย นั่นมันทำให้เขาเป็นบ้า

 

เขาพยายามอย่างที่สุด แต่ผลลัพท์ก็มีจำกัด จนถึงตอนนี้ เขาหามาได้แค่ 20 แผ่นเท่านั้นเอง

 

มีเวลาเหลืออยู่แค่ 10 วัน ถ้าเขาไม่สามารถหาตัวเลือกอื่นได้ เขาจะต้องยอมลดศักดิ์ศรีของเขาลงและเติมช่องว่างนั้นด้วยตัวเอง

 

เขาไม่ได้คาดหวังที่จะได้รับการทักทายจาก วอร์วิค ที่ร่าเริง

 

“พี่ครับ ผมมีข่าวดี ช่องว่างนั้นได้ถูกเติมแล้ว”

 

“อะไรนะ?” เดเร็ค ตกใจ

 

“พี่ไม่ได้ยินข่าวหรอ? อัจฉริยะด้านคัมภีร์เวทมนตร์ได้ปรากฏตัวขึ้นที่หอคอยของพวกเราแล้ว” นักเวทย์ฝึกหัดคนอื่นได้เข้ามาร่วงวงสนทนา

 

“อัจฉริยะ?ใครกัน?” เดเร็ค สับสนมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม