ตอนที่แล้วบทที่ 55 - ฉันแบกเอง (3) [อ่านฟรีวันที่ 05/10/61]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 57 - ฉันแบกเอง (5) [อ่านฟรีวันที่ 09/10/61]

บทที่ 56 - ฉันแบกเอง (4) [อ่านฟรีวันที่ 07/10/61]


บทที่ 56 - ฉันแบกเอง (4)

 

มันมีมอนสเตอร์อยู่สองประเภทใหญ่ๆ ระดับบอสสอย่างเสือดาวที่ปรากฏขึ้นในช่วงการเริ่มแรกของหายนะครั้งใหญ่และสายพันธ์กลายพันธ์ในดันเจี้ยนนี่ที่วิวัฒนากลายมาจากสัตว์บนโลกตามปกติ และในทางกลับกันก็มีจำพวกที่เกิดขึ้นมาจากการรวมกันของมานาอย่างพวกหัวใจโลหะและโทรลล์

ทูตสวรรค์ได้เรียกพวกมันว่าพวก 'ดั้งเดิม' กับ 'อพยพ' ถึงแม้ว่ามันจะต่างกันแต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันเลยก็คือมันเกิดขึ้นมาหลังเหตการณ์หายนะครั้งใช่ และยังไม่รู้ด้วยว่าทำไมทูตสวรรค์ถึงได้เรียกพวกมันว่าพวก 'อพยพ'

โดยพื้นฐานแล้ววโครงสร้างทางร่างกายของทั้งสองประเภทมันไม่ได้ต่างกันเลย พวกมันก็เหมือนกันในแง่ของมอนสเตอร์ บางตัวมีหินพลังเวทย์ บางตัวมีกระดูกเป็นโลหะ และบางตัวก็ใช้พลังสายฟ้า

แต่ว่าหากพูดถงเรื่องพัฒนาการมันจะต่างไปสิ้นเชิง

มอนสเตอร์ที่เกิดขึ้นมาจากการควบแน่นของมานานั้นจะแข็งแกร่งตั้งแต่เกิดขึ้นมาแต่ว่าพัฒนาการของพวกมันจะไม่มากนักและพวกมันจำเป็นต้องใช้เวลานานในการพัฒนาไปต่อสู้ระดับต่อไป เมื่อพวกมันติดอยู่ในกับดักของดันเจี้ยนพวกมันก็จะกินมานาได้ช้า พัฒนาการได้ช้ามากๆและรอคอยการถูกท้าทาย

แน่นอนว่ามันก็มีข้อยกเว้นอย่างเช่นข่าวลือที่ว่ามอนสเตอร์บางตัวสามารถจะดูดซับบันทึกจากเผ่าพันธ์เพื่อพัฒนาไประดับสูงได้เช่นกัน

ยังไงก็ตามสำหรับมอนสเตอร์ที่พัฒนาการขึ้นมาจากสัตว์ตามปกติบนโลกความจำเป็นของมานามันจะต่างไป ในตอนแรกพวกมันอาจจะอ่อนแอแต่ว่าพวกมันก็จะมีศักยภาพในการพัฒนาการเป็นตัวแปรสำคัญ มันก็อาจจะมีบางตัวที่จบลงในระดับที่อ่อนแอและก็อาจจะมีบางตัวที่พัฒนาไปในระดับที่แข็งแกร่งสุดยอดได้เลยเช่นกัน มอนสเตอร์พวกนี้มันจะอยู่เป็นพันปีพัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆทำให้พวกมันน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง เพราะแบบนี้เองทำให้ไม่ควรที่จะดูถูกดันเจี้ยนที่มีพวก 'ดั้งเดิม' อาศัยอยู่

[ติดคริติคอล]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 2,489,775]

[คุณได้รับบันทึกหมีสายฟ้าเลเวล 98]

[สกิลพลังเหนือมนุษย์ได้กลายเป็นเลเวล 15 ผลสะท้อนกลับหลังการใช้สกิลลดลง]

เมื่อยูอิลฮานได้จัดการตัดคอมอนสเตอร์ไปภายในครั้งเดียวก็ทำให้เอิลต้าตะโกนออกมา

[ฉันบอกให้ระวังกว่านี้หน่อยไง!] (เอิลต้า)

"นั่นมันเป็นเหตุผลที่ฉันไม่เอาเกราะออกไปไงล่ะ โอ้ สกิลพลังเหนือมนุษย์เลเวลเพิ่มอีกแล้ว"

[ว้าวนี่มันไปเลเวล 15 แล้ว? นั่นมันคือหนึ่งในรางวัลจากเควสสวรรค์ใช่ไหม?] (ลิต้า)

[ยิ่งเธอพูดแบบนั่นเขาจะใช้มากกว่านี้นะ ห้ามเขาหน่อยลิต้า] (เอิลต้า)

ยูอิลฮานได้ตั้งสมาธิไปกับการชำแหละร่างของหมีสายฟ้าโดยไม่สนใจเสียงคุยของทูตสวรรค์ทั้งสองเลย ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่สามารถจะฆ่ามอนสเตอร์ที่มีเลเวลเกือบ 100 ได้ในทันทีง่ายๆแน่ ที่มันเป็นแบบนี้เพราะมันเกิดคริติคอลบวกกับพลังเหนือมนุษย์ของเขา

และก็ต้องขอบคุณมันทำให้ผลของฉายาเขาทำงานซึ่งทำให้เขาได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้น 20% และยังมีหินพลังเวทย์สายฟ้าที่แข็งแกร่งออกมาด้วย

"เพราะงี้ฉันก็รวบรวมหินพลังเวทย์พอแล้ว"

[การเอาอาวุธหรือเกราะขายมันเป็นเรื่องดีนะ แต่ว่าอย่าได้ปล่อยหินพลังเวทย์ออกไปง่ยๆ ในโลกปัจจุบันนี้หินพลังเวทย์คลาส 2 มันมีมูลค่ามากจนน่ากลัวกว่าที่คุณคิด] (เอิลต้า)

"ฉันรู้แล้ว"

เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเอิลต้าถึงได้จู้จี้ในเรื่องนี้ในเมื่อเขารู้สึกว่าคนบนโลกก็จะต้องพัฒนาขึ้นไปฆ่ามอนสเตอร์คลาส 2 ได้ง่ายๆ แน่นอนว่านี่มันเป็นแค่ความหวังของตัวเขาเอง

ในตอนนี้เขาไม่อยากจะดึงความสนใจเหมือนกับที่ทำมาก่อนแล้ว ในฐานะของคนที่ไม่เคยมีความทรงจำของการดึงดูดความสนใจมาในชีวิตเลยมันเป็นเรื่องที่น่เจ็บปวดสำหรับเขา

เขาได้เก็บเอาส่วนต่างๆของหมีอย่างเนื้อจำนวนมาก กระดูกและหนังลงไปด้วยรอยยิ้มขม เขายังไม่ได้คิดเกี่ยวกับวัสดุที่เขาจะใช้สร้างผ้าคลุมมาขายให้คังมิเรย์ แต่มันดูเหมือนว่าในดันเจี้ยนนี้มันก็น่าจะพอให้เขารวบรวมของทั้งหมดแล้ว

"นี่มันเป็นวันที่สามแล้วใช่ปะ?"

[คิดมากไปแล้ว การคิดว่ามันช้าๆมันไม่เป็นไรหรอก หากไปเทียบกับในดันเจี้ยนหัวใจโลหะแล้ว ที่นี่คุณไปได้เร็วแล้ว] (เอิลต้า)

[มันน่ารำคาญนะที่เธอมัวแต่เตือนถึงความทรงจำที่รู้กันสองคนนะ] (ลิต้า)

[ฉันไม่คิดที่จะคุยกับคนที่มันหลับมาตลอดเวลาหรอกนะ] (เอิลต้า)

ลิต้าได้ประกาศต่อออกมาอย่างหน้าไม่อาย

[นั่นเป็นเพราะความงานคือการหลับบนหัวไง!]

ด้วยบทสนทนานี้ทำให้ยูอิลฮานลุกขึ้นยืนอย่างไม่สุดใจ เอิลต้าได้ผงะไปทันทีเมื่อได้เห็นเขาหยิบเอา pile bunker ออกมาจากช่องเก็บของและถามขึ้นมา

[แม้แต่ฉันยังไม่รู้สึกถึงมันเลย... คุณรู้สึกได้ถึงตัวตนของมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งหรอ?] (เอิลต้า)

"ไม่ ฉันเตรียมเอาไว้เพราะฉันรู้สึกได้ว่ามันจะต้องมีอะไรบางอย่างปรากฏออกมาในตอนที่สาวๆคุยกันนะ"

[ขอร้องล่ะอย่างมาทำเป็นเล่นแบบนี้เลย] (เอิลต้า)

"การเตรียมพร้อมสำหรับชีวิตมาเป็นพันปี มันไม่ได้น่าสนุกเลย"

เอิลต้าที่ได้พบว่าการทำนายล่วงหน้าของยูอิลฮานมันเป็นเรื่องไร้สาระ และเมื่อยูอิลฮานได้หัวเราะออกมาโดยไม่พูดอะไรทำให้เอิลต้าซ่อนความหงุดหงิดเอาไว้ไม่ได้

[ดันเจี้ยนนี่เดิมทีมันจำกัดขั้นต่ำที่ 70 ไม่ใช่หรอ? แต่ว่านี่มันจะไปมีมอนสเตอร์คลาส 3 ปรากฏออกมาได้อย่างปกติได้ยังไง?] (เอิลต้า)

[นั่นก็จริงนะ ไม่ว่าพวกมันจะเป็นพวกดั้งเดิมยังไงก็ตาม แต่ความเร็วในการพัฒนานี่มันผิดปกติไปแล้ว] (ลิต้า)

"นี่มันไม่ใช่ว่าพวกมันพัฒนารวดเร็วเพราะมันยังอยู่ในระดับเริ่มต้นงั้นหรอ? เธอก็รู้นี่ว่าโลกไม่ปกติ เธออาจจะได้เขียนข้อมูลของดันเจี้ยนใหม่ๆนับจากนี้ก็ได้"

[ใช่แล้ว ฉันว่าฉันจะต้องทำแบบนั้น] (ลิต้า)

ทำไมถึงเรื่องแบบนี้ถึงไม่ได้รับการแก้ไขล่ะ? นั่นมันก็เพราะมันไม่มีคึนบ้าอย่างยูอิลฮานที่เข้ามาในดันเจี้ยนที่จำกัดเลเวลสูงกว่า 70 นี่สิ

มอนสเตอร์คลาส 2 จะปรากฏขึ้นในดันเจี้ยนที่จำกัดเลเวลที่ 40 และมอนสเตอร์คลาส 3 จะปรากฏขึ้นในดันเจี้ยนที่จำกัดเลเวลที่ 70 นั่นระดับความอันตรายของมันต่างกันไปโดยสิ้นเชิง

พูดให้ชัดเจนก็คือมอนสเตอร์คลาส 3 ที่ยูอิลฮาน นายูนา และคังฮาจินเจอ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ไม่มีในรายงานของทูตสวรรค์

ถึงแม้ว่ามันจะดูเหมือนเป็นไปได้ที่จะเพิกเฉยในข้อจำกัดและเข้ามาในดันเจี้ยนแบบที่ยูอิลฮานทำ แต่ว่ามันไม่ได้มีคนที่อยากจะทำแบบนี้แน่นอนเพราะว่าคนๆหนึ่งมีเพียงแค่ชีวิตเดียวเท่านั้น

ก่อนหน้านี้ที่นายูนากับคังฮาจินได้ก้าวเข้าไปในดันเจี้ยนที่จำกัดเลเวล 50 โดยไม่ลังเลแต่ว่านั่นมันก็เพราะว่ามันมีสิ่งที่พวกเธอต้องการอยู่ในดันเจี้ยนนั่น

ถ้าไม่ใช่เพราะคังฮาจินมีอาชีพที่ 2 และพลังที่ผิดปกติของนายูนาพวกเขาจะไม่มีทางทำอะไรแบนั่นไปแน่

มันมีกฏเหล็กที่ไม่ได้ถูกเขียนเอาไว้ในโลกอื่นๆว่า ให้ตรวจสอบในเลเวลของตัวเองในสูงกว่าข้อจำกัดเลเวลขชองดันเจี้ยนให้มากกว่า 10 ขึ้นไป มีสมาชิกไปอย่างน้อยห้าคน และเตรียมทางหนีเอาไว้ตลอดเวเลา

ทุกๆคนบนโลกที่ได้ไปต่างโลกเป็นเวลา 10 ต่างก็ได้เรียนรู้ในกฏการเอาตัวรอดนี้ พวกเขาได้เรียนรู้ในการใช้มานาด้วย แน่นอนว่านี้มันยกเว้นยูอลิฮาน

{แกว๊กกกกกกกก!}

นกยักษ์ได้ปรากฏตจัวขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ทั่วทั้งร่างของมันได้ปกคลุมไปด้วยสีทองและในทุกๆครั้งที่มันกระพือปีกจะเป็นสายฟ้าล่วงลงมารอบๆมัน

ยูอิลฮานก็ไม่สามารถจะคาดเดาได้ว่าก่อนหน้านี้มันเป็นสัตว์ประเภทใน เขาเดาว่ามันน่าจะต้องปะทะกับมอนสเตอร์ตัวอื่นมาจำนวนมากก่อนที่จะวิวัฒนาการมาเป็นแบบนี้

ยูอิลฮานได้พึมพัมออกมาเมื่อมองไปที่สายฟ้าที่ปรากฏขึ้นมาจากมานาที่เกี่ยวข้องกับสายฟ้าที่รวบรวมมาทางมัน

"มันดูเหมือนว่าหากฉันโดนโจมตีฉันก็น่าจะบาดเจ็บนิดหน่อยนะ มันดูว่าน่าจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าหัวหน้าโทรลล์แห่งที่ราบสูงซะอีก"

[ฉันไม่คิดว่ามันจะจบลงแค่นิดหน่อยนะ] (ลิต้า)

ยูอิลฮานได้คิดกับตัวเองพักหนึ่งแต่แล้วเขาก็ตัดสินใจ เขาจะไม่มีทางตายแน่นอน! ถ้ามันเจ็บมากไปนิด งั้นเขาก็ยินดีที่จะรับมัน นี่มันไม่ใช่เพราะเขาเป็นคนวิปลาส แต่ว่านี่มันเป็นเพราะว่าเขาต้องการจะฝึกการฟื้นฟูเหนือมนุษย์

ต้องขอบคุณการที่พลังเหนือมนุษย์ที่เพิ่มมาถึงเลเวล 15 ทำให้ระยะเวลาของมันเหลือ 2 นาที นอกไปจากนี้เขายังสามารถลดผลสะท้อนกลับได้อีกด้วยทำให้เขาไม่ต้องลังเลอีกต่อไป

"ดีล่ะ มาฆ่ามันดีกว่า"

ยูอิลฮานได้ทีบตัวพุ่งออกไปจากพื้น ประกายสายฟ้าของนกมันยังคงกระจายออกมาทุกที่ทำให้เขาต้องเจอกับสายฟ้าพวกนั้นก่อนจะได้โจมตี เมื่อที่จะหลบมันนี้เขาจำเป็นจะต้องโจมตีมันในจุดที่สูงกว่าเท่านั้น

"ฮึบ"

ยูอิลฮานได้กระโดดสูงขึ้นห่างจากนกประมาณ 200 เมตร ในก่อนหน้านี้มันมีสิ่งก่อสร้างที่ทำให้เขากระโดดไปได้สูงกว่านี้ แต่ว่าในตอนนี้มันไม่มีเลย

แต่ยังไงยูอิลฮานก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่ด้วยพลังขาของเขาและพลังที่เพิ่มขึ้นมาจากสกิลพลังเหนือมนุษย์แล้วเสริมด้วยเทคนิคในการกระโดดที่ดีที่สุดที่เขาสลักเอาไว้ในตัวมาตลอดการฝึกก็ช่วยเขามากพอแล้ว

[คุณได้รับทักษะตามเงื่อนไขแล้ว กระโดด คุณสามารถจะใช้มันได้ในขณะที่ใช้พลังเหนือมนุษย์และคุณจะสามารถใช้มันกระโดดสูงขึ้นไปด้วยการเสริมพลังที่ขา คุณสามารถจะกระโดดได้เร็วและสูงมากขึ้นตามเลเวลของสกิลที่เพิ่มขึ้น]

ร่างกายของยูอิลฮานได้ลอยสูงขึ้นไปหลายร้อยเมตรในทันที แม้แต่เขายังรู้สึกเวียนหัวกับสภาพแวดล้อมที่เปลื่ยนเร็วเกินไป แต่ว่าไม่นานนักเขาก็ตั้งสติได้และเล็งไปที่เป้าหมาย

นกสายฟ้ายักษ์ที่ดูเหมือนจะรู้ว่ามนุษ์ได้เข้ามาในดันเจี้ยน แต่ว่ามันก็ไม่ได้รู้สึกถึงตัวของยูอิลฮานที่อยู่ใต้เท้าของมันเลย!

ร่างกายของเขาได้พุ่งโค้งลงไปอย่างสวยงาม ในตอนนี้เองจู่ๆร่างกายของนกสายฟ้าก็เริ่มขยับ

ยูอิลฮานได้เดาะลิ้นขึ้นและปรับทางพุ่งของเขาด้วยขากางอากาศแต่ว่ามันดูจะยากเกินไปที่จะเล็งหัวของมัน เขาได้เดาะลิ้นและพึมพัมออกมา

"ให้ตายสิ ผิวของมันจะพังเอาเนี้ย"

[นั่นมันเป็นปัญหาด้วยหรอ?] (เอิลต้า)

ในตอนนี้ที่เขากำลังจะล่วงลงไปบนพื้นหากเขาไม่ระวัง ยูอิลฮานได้เปิดใช้ออฟชั่นน้ำหนักของกระเป๋าสะพายทันที เขาได้ย้ายน้ำหนักของกระเป๋าสะพายเข้าไปที่ pile bunker

เนื่องจากว่าเขาได้เก็บของมาตลอดทั้งสามวันนี้ทำให้น้ำหนักในกระเป๋าของเขามันมากกว่าสิบตันไปแล้ว ยูอิลฮานได้เพิ่มความเร็วในการตกลงไปมากยิ่งขึ้น

ภาพของนกยักษ์ได้ชัดขึ้นมาเรื่อยๆ ฉันวิ่งไม่ได้ -- นูอิลฮานได้ยิ้มขึ้นมาและตอก pile bunker ลงไปทั้งแบบนั้น

ตึก

{แกว๊กกกกกกกกกกก!}

เสียงเจาะได้ดังขึ้นในทันทีที่กระสุนเข้าไปในรางของมันและเสียงร้องก็ดังก้องออกมา pile bunker ได้ยิงกระสุนเข้าไปในร่างของนกสายฟ้าได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เนื่องจากว่าความแข็งแกร่งของตัวนกทำให้กระสุนได้หยุดลงกลางทาง

pile bunker ที่ซึ่งได้จัดการฆ่ามอนสเตอร์ไปจำนวนมากจนกระทั่งตอนนี้ได้ล้มเหลวเป็นครั้งแรก

{แกว๊กกก แกว๊กกกกกกกกก!}

"อึก"

ดูเหมือนกับมันจะเจ็บอย่างมากทำให้สายฟ้าได้กระจายออกมาจากร่างมัน ยังไงก็ตามในทันทีที่ยูอิลฮานรู้ว่าการฆ่านกนี่ในทันทีล้มเหลว เขาก็ได้ปล่อย pile bunker ทิ้งและกระโดดถอยมา

แทบจะเวลาเดียวกันที่ปีกของนกได้ยกขึ้นเป็นวังวนสายฟ้า เพราะการตัดสินใจที่รวดเร็วของยูอิลฮานทำให้เขาหลบออกมาจากระยะของวังวนได้แต่ว่า pile bunker ที่เขาถึงเอาไว้ได้โดนวังวนนั้นเขาและหมุนไปบนท้องฟ้า

แต่มันโชคดีมากที่มันยังไม่ได้พังลงไป

"ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่ถ้า pile bunker ที่รักของฉันบาดเจ็บ"

[....ไม่ว่ายังไงคุณก็ไปฆ่ามันเถอะ] (เอิลต้า)

ยูอิลฮานได้ตรวจสอบในระยะเวลาของพลังเหนือมนุษย์ในทันทีที่ลงถึงพื้นได้อย่างปลอดภัย มันมีเวลาราวๆ 1 นาที 12 วินาที มันเป็นเรื่องดีถ้าหากว่าเขาสามารถจะฆ่ามันได้ด้วยหอกของเขา แต่ว่าจากภาพที่เห็นมันปล่อยสายฟ้าออกมา เขารู้สึกว่าเขาทำแบบนั้นไม่ได้

นอกไปจากนี้หลังจากที่นกมันได้รับการโจมตีไปแล้วเจ้านกยักษ์มันก็รู้ในตำแห่งของเขาและกระสุน pile bunker ก็ยังอยู่ในร่างกายของมัน มันได้พุ่งเข้ามาหาเข้าพร้อมๆกับวังวนสายฟ้ารอบตัวมันทันที ต่อให้โดนรถไฟชนน่าก็จะดีกว่าถูกมันชนเข้าแน่นอน

ยูอิลฮานได้วิ่งถอยหลังไปในทันทีพร้อมกับหัวเราะ แหะแหะ เขาไม่ได้มีงานอดิเรกในการไปฆ่าตัวตายแน่นอน

[ทำไมไม่ฝึกการฟื้นฟูเหนือมนุษย์ล่ะ?]

"ไม่ดีแน่ ไว้ลองทีหลังเถอะ"

การตอบกลับแบบล้อเรียนของเอิลต้านี้ทำให้ยูอิลฮานหยิบที่ขว้างหอกแสงจันทร์ออกมา ถึงแม้ว่ามันจะมีออฟชั่นในการเพิ่มระยะ แต่ว่าหากดูสถานการณ์ที่มันกำลังพุ่งเข้ามาหาเขามันก็ไม่ได้ดีเลยสักนิด

ถ้าหากว่ามีดวงจันทร์อยู่บนฟ้าพลังโจมตีและความแม่นยำจะเพิ่มขึ้นมา 40% แต่ว่าโชคร้ายที่มันไม่ได้เป็นแบบนี้

"นี่มันเป็นภาพที่น่ากลัวจริงๆเลย"

ยูอิลฮานได้บ่นออกมาเบาๆทั้งๆที่วิ่งหลบนกสายฟ้าที่พุ่งเข้ามา เอิลต้าได้ถามกลับไป

[ถ้างั้นทำไมมันไม่ระเบิดล่ะ?]

"ฉันออกแบบมาให้มันระเบิดเฉพาะในตอนที่มันเข้าไปในร่างกายศัตรูสมบูรณ์เท่านั้นเพราะกลัวว่ามันจะทำร้ายฉันเอง"

เขาทำแบบนั้นได้ยังไงกัน? เขานี่มีความสามารถจริงๆ

ยังไงก็ตามถึงแม้เอิลต้าจะได้ยินเพียงแค่นี้แต่เธอก็ตระหนักได้ถึงสิ่งที่ยูอิลฮานตั้งใจจะทำแล้ว

[คุณกำลังจะขว้างหอกเข้าใส่กระสุนเพื่อให้มันเข้าไปลึกขึ้นสินะ]

"ใช่แล้ว"

ยูอิลฮานได้จับที่ขว้างหอกแน่น เขาได้ตรวจสอบในระยะห่างและระยะเวลาของพลังเหนือมนุษย์ 29 วินาที ไม่มีปัญหา

"ฟู่"

เขาได้กระโดดขึ้นไปอีกครั้งหนึ่ง เนื่องจากสกิลกระโดดทำให้เขาเคลื่อนไหวร่างกายได้ถูกต้องส่งผลให้เขาลอยสูงขึ้นไป

โอกาสมันได้เพิ่มขึ้นแล้ว โอกาสที่เขาจะขว้างหอกเข้าไปในจุดๆเดียวกับครั้งที่แล้ว และในเวลาเดียวกันนี้มันก็เป็นโอกาสสำหรับนกที่จะโจมตียูอิลฮานที่ไม่สามารถจะขยับได้อย่างอิสระ

{แกว๊กกกกกกก!}

นกยักษ์ได้พ่นก้อนสายฟ้าออกมาจากปากของมัน เนื่องจากว่าเขาคำนวนเอาไว้แล้วยูอิลฮานจึงได้รับมันด้วยร่างกายของเขาและเขาได้หยุดอยู่กลางอาการแปปหนึ่งเพราะแรงกระแทก

"ฟู่"

สายฟ้าสีทองได้ไหลผ่านร่างของยูอิลฮาน มันเจ็บมากจริงๆ การฟื้นฟูเหนือมนุษย์ได้ทำงานในทันทีแต่ถึงแม้แบบนั่นเขาก็ไม่สามารถจะฟื้นตัวมาสมบูรณ์ได้

ยังไงก็ตามถ้าเขาพลาดโอกาสนี้งั้นเขาก็จะต้องเจอสิ่งที่หนักกว่านี้เพราะการพุ่งเข้ามาของมันแน่ ยูอิลฮานที่คิดแบบนี้ได้ททนเอาไว้

เขาได้กัดฟันแน่นและเกร็งแขนไว้ ร่างกายของเขาที่สั่นเพราะสายฟ้าได้หยุดลงเพราะจิตใจที่เหนือกว่ามนุษย์ของเขา

"ฮ่าห์!"

ในตอนนี้เองยูอิลฮานได้เหวี่ยงแขนอย่างรุนแรงใช้ที่ขว้างหอกปาหอกออกไป การโจมตีนี้มันรวดเร็วยิ่งกว่าก้อนสายฟ้าของนกยักษ์ก่อนหน้านี้ซะอีก

หอกสั้นที่ถูกยิงออกไปได้ทะลวงวังวนสายฟ้าที่มอนสเตอร์คงสภาพเอาไว้อยู่ก่อนที่จะโจมตีเข้าไป

หอกสั้นที่เขาขว้างเขาไปได้ไปถึงกระสุนในที่สุดและปะทะเข้ากันอย่างรุนแรง กระสุนที่ได้รับแรงกระแทกจากหอกสั้นได้เจาะเข้าไปในร่างกายของนกยักษ์ และในตอนนี้เองมันได้ระเบิดเศษต่างๆนับพันนับหมื่นออกมาภายในร่างกายของนก

{แกว๊กกกกกกกกกกก!}

เมื่อได้เห็นนกยักษ์ตกลงไปร้องอยู่กับพื้น ยูอิลฮานก็ลงไปถึงพื้นและใส่หอกสั้นลงไปในที่ขว้างหอกเพื่อเตรียมเอาไว้

แต่ยังไงก็ตามนั่นมันก็ไม่จำเป็นแล้ว วังวนสายฟ้ารอบๆร่างกายของนดูเหมือนจะอ่อนแอลงไปก่อนที่จะหายไปในที่สุด และในเวลาต่อมามันก็ร้องออกมาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะตายลงไปโดยสมบูรณ์

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 6,965,384]

[คุณได้รับบันทึกนกสายฟ้ายักษ์เลเวล 122]

[คุณได้เติมเต็มเงื่อนไขหนึ่งอย่างในการได้รับสกิลใช้งาน สวนกลับ ถ้าหากว่าคุณเติมเต็มได้มากกว่าสามอย่างคุณก็จะได้รับสกิลสวนกลับ]

[ระยะเวลาพลังเหนือมนุษย์ได้จบลง พลังของกล้ามเนื้อของคุณจะลดลง 60% เป็นเวลา 7 นาที 30 วินาที]

[ผู้สะสมความตายได้กลายเป็นเลเวล 4]

[คุณได้กลายเป็นเลเวล 60 พละกำลัง +1 ความว่องไว +2 พลังชีวิต + 1 พลังเวทย์ +1]

พลังความตายนี่ได้เข้าไปในร่างของยูอิลฮานก่อนที่จะหายไปเพราะการเลเวลอัพ

ยังไงก็ตามการแสดงออกของยูอิลฮานไม่ได้ดีเลยถึงแม้ว่าเขาจะผ่านสถานการณ์นี้มาได้

[มีอะไรอิลฮาน] (ลิต้า)

"ฉันรู้สึกสงสัยว่าทำไมฉันถึงได้เลเวลอัพเอาตอนนี้"

[อ่า]

ยูอิลฮานได้จับที่ขว้างหอกแน่น

บังเอิญที่ในเวลาเดียวกันนี้ที่ pile bunker ที่ซึ่งลอยอยู่ได้ตกลงมาบนพื้นด้วย และในตอนนี้วังวนก็โผล่ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

นี่มันหมายความว่า

{แกว๊กกกก}

{ก๊าซซซซซซ}

"แน่นอนว่ามันไม่มีทางที่สัญชาตญาณของฉันมันจะผิดแน่นอน!"

[อย่ามาโม้แบบภูมิใจสิ!] (เอิลต้า)

และในตอนนี้เองเขาก็ได้วิ่งไปรอบๆอีกหน่อยเพื่อให้การต่อสู้จบลง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด