ตอนที่แล้วประกาศิตรัก : ตอนที่ 11-12 : ความลับสามข้อของเขา (1-2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปประกาศิตรัก : ตอนที่ 15-16 : ความลับสามข้อของเขา (5-6)

ประกาศิตรัก : ตอนที่ 13-14 : ความลับสามข้อของเขา (3-4)


ตอนที่ 13  – ความลับสามข้อของเขา (3)

“เหตุผลเดียวที่ผมให้เวลาคุณห้านาที ก็เพื่อให้คุณยอมล้มเลิกความตั้งใจ”

พูดจบซูซินเหยินก็เดินผ่านซ่งจิงเฉินที่ยืนขวางหน้าไป แต่เมื่อก้าวพ้นไปเพียงสองสามก้าว เขาก็หันกลับมาราวกับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “และผมขอบอกคุณเป็นครั้งสุดท้ายว่า.. อย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีก”

หากนับรวมครั้งนี้ด้วยแล้ว เธอได้สนทนากับเขาเพียงสี่ครั้งเท่านั้น ครั้งแรกเขาจับเธอโยนออกนอกบ้านโดยที่ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้อธิบายสิ่งใด แต่ครั้งที่สองและครั้งที่สามนั้นมีผู้อื่นอยู่ด้วย และในที่สุดเธอก็มีโอกาสได้อยู่กับเขาเพียงลำพัง ดังนั้น.. เธอจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆเพียงเพราะเขาปฏิเสธหรอก

ซ่งจิงเฉินสูดลมหายใจเข้าลึก รีบวิ่งไล่ตามซูซินเหยินไป และคว้าแขนเสื้อของเขาไว้ “ถ้าหากข้อเสนอยังไม่ถูกใจคุณ ได้โปรดเห็นแก่อดีตของเรา รับซ่งเอ็มไพร์ไว้บริหารจะได้ไม๊คะ?”

“ซ่งจิงเฉิน.. นี่เธอต้องการรื้อฟื้นเรื่องในอดีตขึ้นมาต่อรองจริงๆหรือ? สีหน้าของซูซินเหยินเปลี่ยนเป็นเย็นชา มือของเขากำแน่น ดวงตาสีดำจ้องมองไปข้างหน้า ก่อนจะหันกลับมาจ้องตาซ่งจิงเฉิน และค่อยๆถามย้ำทุกคำพูดว่า”จะต้องให้ผมเตือนความจำคุณหรือไม่ว่า ใคร..ที่เป็นคนชี้หน้าผม และไล่ผมออกจากบ้าน?”

“ยิ่งไปกว่านั้น.. ผมไม่คิดว่าระหว่างเราจะมีอดีตที่ดีและน่าจดจำ! หากคุณต้องการรื้อฟื้นเพื่อมาต่อรองล่ะก็ ช่วยนับระยะเวลาที่ผมอาศัยอยู่ที่บ้านคุณด้วยนะ เพราะผมอาจจะนับผิด ผมได้ตอบแทน 278 วันที่ผมอาศัยอยู่ที่นั่นกลับไปแล้ว ด้วยการจ่ายค่าโรงแรมห้าดาว ซ่งจิงเฉิน.. ตอนนี้คุณยังอยากจะคุยเรื่องราวในอดีตกับผมอยู่อีกหรือเปล่า?”

“ฉัน.. ฉัน..” ซ่งจิงเฉินอึกอักเมื่อซูซินเหยินถามย้ำ เธอคิดอยู่แล้วว่า เขายังคงเกลียดเธอจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปีนั้น

และหลังจากนั้น.. เธอก็ไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์ใดๆกับเขาอีกเลยจริงๆ และเธอก็เลิกติดต่อเขาในทุกๆทางหลังจากนั้น แต่โชคชะตาก็เล่นตลก เพราะวันหนึ่งเธอกลับต้องมาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากเขา

มือที่จับแขนเสื้อซูซินเหยินสั่น; ในใจของเธอวุ่นวายไปหมด เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่าก่อนที่จะโพล่งออกมาว่า “แม้ว่าคุณจะไม่มีอะไรติดค้างกับพวกเราแล้ว ได้โปรดช่วยฉันเพราะเรื่องคืนนั้น...”

แต่ก่อนที่ซ่งจิงเฉินจะพูดจบ ซูซินเหยินก็กระชากผมของเธอให้หันมาจ้องดวงตาที่แข็งกร้าวของเขา แล้วตะโกนใส่หน้าเธอว่า “คืนนั้น? คืนใหนเหรอ? คืนที่ผมพรากความบริสุทธิ์ไปจากคุณน่ะเหรอ?”

“แล้วใครในวันนั้น ที่บอกกับผมด้วยสีหน้าเหยียดหยามว่า.. ผมไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น? ทำไม? ผ่านมาห้าปีแล้ว.. คุณเพิ่งจะมานึกเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองในวันนั้นน่ะเหรอ? ตอนนี้.. กลับต้องการให้ผมเป็นหนี้บุญคุณคืนนั้น? ทำไมคุณถึงกล้าคิดว่าผมจะยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว?”

ซ่งจิงเฉินหลับตา เมินหน้าหนีจากเขา..

ซูซินเหยินใช้มืออีกข้างบีบคางของเธอ บังคับให้หันหน้ามามองหน้าเขา แล้วจึงพูดออกไปช้าๆว่า “ซ่งจิงเฉิน.. คุณรู้ไว้ด้วยนะ ถึงคุณจะไม่บอกผมในวันนั้นว่า ผมไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบอะไร ผมก็ไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรคุณอยู่แล้ว”

ตอนที่ 14  – ความลับสามข้อของเขา (4)

ปากของซ่งจิงเฉินเหยียดจนเป็นเส้นตรงบางๆ และใบหน้าของเธอก็ซีดเผือด

ด้วยความโกรธ.. ทำให้ลมหายใจของซูซินเหยินไม่มั่นคง เขาจ้องมองซ่งจิงเฉิน และอ้าปากกำลังจะพูดต่อ แต่แล้วเขาก็กลับตัดสินใจไม่พูดอะไร แล้วก็ปล่อยมือจากผมของเธอและถอยหลังออกมา แล้วห้องทั้งห้องก็ตกอยูในความเงียบอย่างน่าขนลุก

ซูซินเหยินยืนนิ่งก่อนจะล้วงสมุดเช็คออกมาจากกระเป๋า แล้วเซ็นต์โดยไม่กรอกตัวเลขใดๆลงไปบนนั้น จากนั้นก็โยนไปให้ซงจิงเฉิน “ไปกรอกตัวเลขเอาเอง ถึงแม้ผมจะไม่ต้องการรับผิดชอบเรื่องในคืนนั้น... แต่มันเป็นความบริสุทธิ์ของเธอสินะ คิดซะว่าเป็นค่าทำขวัญก็แล้วกัน”

ซูซินเหยินมองเธออย่างครุ่นคิด ก่อนจะพูดว่า “ผมหวังว่าตัวเลขที่คุณจะเขียนลงไปบนเช็ค คงจะเพียงพอที่จะทำให้คุณหายไปจากชีวิตของผมนะ”

....

หลังจากพูดความในใจจบ และทิ้งเช็คใบนั้นไว้ให้เธอ ซูซินเหยินก็เดินออกจากห้องอย่างไม่รอช้า และทิ้งซงจิงเฉินไว้ที่นั่นอย่างไม่ใยดี..

ตอนแรกเขาตั้งใจจะกลับเลย แต่เมื่อไปถึงหน้าลิฟท์ เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่ากุญแจรถ กระเป๋าเงิน และเสื้อโค้ตยังอยู่ในห้องเล่นไพ่ เขาจึงต้องกลับไปเอา เพื่อนๆในห้องยังคงสนุกสนาน.. ยกเว้นเขา และเมื่อเพื่อนๆเห็นเขาเดินเข้ามา ใครคนหนึ่งก็พูดขึ้นมาว่า “CEO ซู ทำไมเสร็จธุระเร็วจัง?”

ซูซินเหยินไม่โต้ตอบ แต่กลับเดินตรงไปหยิบเสื้อโค้ตที่แขวนไว้แทน ถังยั่วมองดูเขาและถามขึ้นมาว่า “นายไม่เล่นต่อเหรอ?”

“ฉันจะกลับแล้ว..” ซูซินเหยินพูด พร้อมกับเดินไปหยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะ

"ฉันกลับด้วย..“ถังยั่วลุกขึ้นทันที และผู้เล่นคนอื่นก็เขามานั่งแทนที่ เมื่ออกจากห้องจนมาถึงที่จอดรถชั้นใต้ดิน ถังยั่วก็ถามขึ้นมาว่า”ซงจิงเฉินมาหานายเพราะเรื่องของซ่งเอ็มไพร์ใช่ไม๊?”

ซูซินเหยินไม่ตอบ.. ควานหากุญแจและเปิดประตูรถออก ถังยั่วถามขึ้นอีกก่อนที่เขาจะหนีขึ้นรถไป

“เธอต้องการให้นายรับช่วงกิจการของซ่งเอ็มไพร์ต่อใช่ไม๊?”

ซูซินเหยินตอบแบบขอไปที “อืมม” แล้วรีบหลบเข้าไปนั่งในที่คนขับ

“แล้วนายตอบตกลงหรือเปล่า?” ถังยั่วจี้ถาม.. ซูซินเหยินปิดประตู และรีบขับรถออกไปโดยไม่ตอบอะไร

.....

เมื่อกลับไปถึงบ้าน.. เขาก็ปรี่ไปหยิบขวดน้ำดื่มจากตู้เย็น ตาก็เหลือบไปเห็นกล่องอาหารเย็นที่แม่ของเขาแพคอาหารที่เหลือจากเมื่อคืนให้

หลังจากดื่มน้ำแล้ว.. ซูซินเหยินก็เก็บขวดน้ำเข้าไปในตู้เย็น และหยิบกล่องอาหารเย็นออกมาอุ่นด้วยไมโครเวฟ ห้านาทีต่อมา.. เขาก็ทานอาหารที่เหลือนั้น บนโต๊ะอาหารที่ยาวถึงสองเมตรเพียงคนเดียวจนหมด

....

ในวันจันทร์ถัดมา.. ซูซินเหยินก็วุ่นวายกับงาน เขามีประชุมด่วนช่วงกลางวัน และกว่าจะประชุมเสร็จก็เที่ยงครึ่งแล้ว ซูซินเหยินกลับเข้าบริษัทเพื่อเซ็นต์เอกสารสำคัญ และตอนนี้ก็กำลังปิดคอมพิวเตอร์ เพื่อเตรียมตัวไปทานข้าวเที่ยง เสียงเคาะปรตูห้องดังขึ้น..

มือที่กำลังปิดคอมพิวเตอร์ชะงัก แล้วจึงพูดเสียงนุ่มว่า “เข้ามาได้”

ถังยั่วเข้ามาพร้อมเอกสารในมือ ซูซินเหยินมองเขาอย่างประหลาดใจ “นายมาที่นี่ทำไม?”

“ฉันมีอะไรจะให้ดู..” ถังยั่วตอบพร้อมวางแฟ้มในมือลงบนโต๊ะของซูซินเหยิน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด