ตอนที่ 353 สิ้นสุดการฝึก

ผู้เข้าร่วมทุกคนมีเวลาพอจะส่งภารกิจถึง9โมงเช้า หลี่ หลางสังเกตเห็นว่าหลิน ฮวงได้ยืนยันภารกิจเขาแล้ว ดังนั้นเขาจึงทักทายหลิน ฮวงและเดินตรงไปหาเจ้าหน้าที่ เมื่อมองหลี่ หลางหยิบเอาศพมอนสเตอร์ออกมา หลิน ฮวงก็อดที่จะเหลือบมองไม่ได้ เขาหยิบศพออกมามากขึ้นเรื่อยๆ ผู้เข้าร่วมหลายคนก็มองเขาเช่นกัน ศพมอนสเตอร์กองกันเป็นเนินเขาหลายลูก สูงกว่าคนอื่นๆ มันดูเหมือนจะมีศพมอนสเตอร์กว่า1หมื่นตัว

เมื่อเห็นศพมอนสเตอร์หลายตัวถูกเผา หลิน ฮวงก็สามารถคาดเดาได้ว่าเขาฆ่ามอนสเตอร์ยังไง เจ้าหน้าที่หลายคนใช้เวลากว่าชั่วโมงเพื่อนับจำนวนศพ มีทั้งหมด14560ศพรวมทั้งระดับทองขั้น3และระดับทองสมบูรณ์ หลังจากที่ตรวจเสร็จ หลี่ หลางก็เดินไปหาหลิน ฮวง

“นายเก็บระเบิดนิวเคลียร์ไว้กับตัวหลายลูกใช่ไหม?”หลิน ฮวงเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเขาเห็นหลี่ หลางเดินมาหาเขา

“ดูเหมือนว่าฉันจะไม่สามารถปิดบังนายได้เลยนะ”หลี่ หลางยิ้มอ่อนๆ เขาโกหกหลิน ฮวงว่าเขาเหลือระเบิดนิวเคลียร์อีกเพียง5ลูกเท่านั้น

“ฉันเก็บไว้กับตัวสองลูกเพื่อฉุกเฉินนะ ฉันไม่คิดว่าจะใช้พวกมัน”

หยี่ เยว่หยู่เดินมาหาพวกเขาหลังจากที่เธอยืนยันภารกิจเสร็จ มอนสเตอร์ที่เธอฆ่าทุกตัวล้วนอยู่ในระดับเพลิงสวรรค์ มีพวกมันเพียง30ตัวและมันก็ใช้เวลาไม่ถึง2นาทีในการยืนยันจำนวน เธอเหลือบมองหลี่ หลางที่เป็นจุดสนใจก่อนหน้า จากนั้นก็หันไปหาหลิน ฮวง

“นายมีแผนจะทำอะไรต่อหลังจากนี้?”

“หนทางยังอีกยาวไกลกว่าฉันจะเลื่อนเป็นระดับเพลิงสวรรค์ ฉันคิดจะพักขณะที่ค่อยๆเลื่อนเป็นระดับทองสมบูรณ์และจัดการธุระให้เสร็จ”หลิน ฮวงกล่าว จากนั้นเขาก็คิดถึงบางสิ่งที่เขาต้องการถาม

“พูดถึงเรื่องธุระ.....พวกนายรู้ไหมว่าฉันจะหาดราแคนน่าได้ที่ไหน?”

“ดราแคนน่า?!ทำไมนายถึงต้องการมัน?”ดวงตาของหลี่ หลางเบิกกว้างขึ้น

หยี่ เยว่หยู่ขมวดคิ้วขณะที่จ้องหลิน ฮวง เธอรู้ดีว่าดราแคนน่าคือสมุนไพรที่จะเพิ่มลักษณะความเป็นมังกรในตัวมอนสเตอร์เลือดมังกร แม้ผลของมันจะน้อยนิด แต่ตราบเท่าที่มันถูกใช้ในปริมาณมหาศาล มันจะสามารถเลื่อนมังกรฟ้าเป็นมังกรแท้จริงได้ อย่างไรก็ตาม ปริมาณของมันมีจำกัด มันมีราคาแพงจนสมุนไพรต้นเดียวสามารถซื้อสมบัติเกรด5ได้ ดราแคนน่าเพียงเล็กน้อยจะไม่ส่งผล มอนสเตอร์ตัวหนึ่งจะต้องใช้ดราแคนน่า10-100เพื่อดูผลลัพธ์ และมอนสเตอร์แค่ละตัวยังมีร่างกายที่แตกต่างกัน โอกาสการเพิ่มความเข้มข้นเลือดมังกรยังคลุมเครือ ตระกูลร่ำรวยทั่วไปจะไม่ใช้เงินของพวกเขาเพื่อดราแคนน่าเพราะมันแพงและเสี่ยง

“ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากรู้นะ”หลิน ฮวงอ้าง

“มันอาจจะมีบ้างในคลังทหาร แต่ฉันไม่แน่ใจว่ามีเท่าไร”หยี่ เยว่หยู่จ้องหลิน ฮวงเขม็ง

“ที่หอการค้าเขต7อาจจะมีมากยิ่งกว่า ฉันสามารถจัดหาให้นายได้หากนายต้องการ แต่นายต้องจ่ายด้วยตัวเองเพราะมันแพงเกินไป ฉันไม่สามารถจ่ายพวกมันให้นายได้”หยี่ เยว่หยู่กล่าวเสริม

“ขอบคุณนะ”

ขณะที่พวกเขาคุยกัน การคำนวณศพมอนสเตอร์ของผู้เข้าร่วมทุกคนก็จบลง ลั่ว หลี่ลอยไปในอากาศและพูด“ผู้เข้าร่วมทุกคนได้ส่งศพมอนสเตอร์จนหมดแล้วและเจ้าหน้าที่เราก็ได้คำนวณเสร็จแล้วรวมถึงการรวบรวมแต้ม นายท่านหยี่จะเป็นคนประกาศผลหลังจากที่เขาได้รับรายงาน!”

“ตอนนี้ทุกคนสามารถออกไปจากมิติได้ตามการจัดเรียงของเจ้าหน้าที่เรา อย่าไปไกลนักขณะที่รอคอยการประกาศผล หากพวกเธอคนใดไม่อยู่ตอนเราประกาศชื่อ รางวัลจะถูกมอบให้คนต่อไป ดังนั้น ฉันหวังว่านั่นจะไม่เกิดขึ้น”

หลังจากที่ประกาศ ลั่ว หลี่ก็มอบหมายให้เจ้าหน้าที่จัดการฝูงชนขณะที่สามผู้คุมหยิบเอาวัตถุคล้ายพัดออกมาและเชื่อมต่อพวกมันเข้าด้วยกันเป็นวงกลม วงกลมขยายใหญ่ขึ้นและประตูสีดำก็พุ่งขึ้นจากพื้นและค่อยๆเปิดขึ้น กลุ่มผู้เข้าร่วมก้าวไปในประตูตามคำแนะนำของเจ้าหน้าที่

“นั่นคือกุญแจของมิติบรรพกาล?”หลิน ฮวงถามขณะที่เข้าคิว

“มันควรจะเป็นแบบจำลอง”หยี่ เยว่หยู่พยักหน้า

“ไม่ใช่ว่ากุญแจบรรพกาลมีดอกเดียว?ทำไมจึงมีแบบจำลอง?”หลิน ฮวงประหลาดใจ

“ทุกมิติบรรพกาลควรจะมีกุญแจหลักแต่มันสามารถจำลองได้”หยี่ เยว่หยู่ไม่คิดว่ามันแปลก

“ไม่ใช่ว่ามันเป็นเรื่องปกติ?หากมีเพียงหนึ่ง งั้นเราจะทำยังไงหากมันหาย?”

“เช่นนั้นก็หมายความว่าหากฉันเปิดใช้งานกุญแจ ฉันก็อาจจะต้องพบกับพวกนักบุญในมิติ”หลิน ฮวงสัมผัสกุญแจในกระเป๋าเขาและคิด

“โชคดี ฉันยังไม่ได้เปิดใช้งานมัน...”

ในไม่ช้า ทั้งสามคนก็เข้าไปในประตูดำและถูกส่งไปยังจตุรัสของสำนักงานรัฐบาลกลางในเมืองขาวกระจ่าง การกลับมายังเมืองหลวงขาวกระจ่างทำให้หลิน ฮวงคิดว่าเขากลับมาสู่อารยธรรมแล้ว เขาไม่เคยเห็นสิ่งก่อสร้างหลังจากที่ใช้เวลา20วันในนรกภูเขาไฟ เมื่อเขาก้าวออกจากประตู สัญญาณแหวนหัวใจจักรพรรดิและเครือข่ายก็ทำงาน แต่ก่อนที่เขาจะได้ตรวจสอบอะไร หยี่ ตงไล่ก็ปรากฏตัวพร้อมกับกองกำลังพิฆาตอสูร

ลั่ว หลี่และผู้คุมคนอื่นเดินไปหาหยี่ ตงไล่และส่งแผ่นโลหะขนาดเท่าฝ่ามือให้เขา หลิน ฮวงคาดเดาว่าแผ่นโลหะนั่นคงเหมือนกับของจำพวกแท็บเล็ต หยี่ ตงไล่มองผลและกวาดตามองฝูงชน หยุดลงที่หยี่ เยว่หยู่และหลิน ฮวง ก่อนจะเริ่มพูด“ขอแสดงความยินดีที่พวกเธอกลับมาอย่างปลอดภัย!ฉันไม่ควรจะทำให้พวกเธอเสียเวลาและจะประกาศผลเดี๋ยวนี้!”

“อันดับ1ก็คือหลิน ฮวงด้วยคะแนน136317แต้ม”

“อันดับ2ก็คือหลี่ หลางด้วยคะแนน32821แต้ม”

“อันดับ3ก็คือหยี่ เยว่หยู่ด้วยคะแนน10287แต้ม”

“อันดับ4ก็คือฉาง กง หงด้วยคะแนน10133แต้ม”

….

ผู้เข้าร่วม10อันดับแรกถูกประกาศทันที นอกจากหลิน ฮวง อีก9คนล้วนเลื่อนเป็นระดับเพลิงสวรรค์ หลี่ หลางใช้วิธีของเขาและได้เป็นอันดับ2ขณะที่คนอื่นสะสมแต้มได้ประมาณ10000แต้ม ขณะที่หยี่ ตงไล่ประกาศผล การเปิดใช้งานแหวนหัวใจจักรพรรดิของหลิน ฮวงก็เสร็จสิ้น มันสั่นอยู่หลายครั้งแต่เขาไม่ได้ดูมัน

“ขอเสียงตบมือให้กับผู้ชนะรางวัลที่1 หลิน ฮวงขึ้นมาที่นี่”หยี่ ตงไล่เชิญชวนและพยักหน้าให้เจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่มาพร้อมกับรางวัลที่คลุมด้วยผ้าสีแดงยืนอยู่ข้างหยี่ ตงไล่ขณะที่หลิน ฮวงเดินไปหาเขา

“นี่คือรางวัลของเธอ เปิดดูสิ!”หยี่ ตงไล่ยิ้มให้หลิน ฮวง หลิน ฮวงพยักหน้าและดึงผ้าสีแดงออก ไข่มอนสเตอร์สีแดงถูกวางไว้ในกล่องสีทอง ไข่มอนสเตอร์ใหญ่กว่าฝ่ามือของเขาเล็กน้อย มันมีสีแดง จุดเล็กน้อยรวมถึงลวดลายเกลียวแสง หลิน ฮวงรู้ว่านั่นคือไข่ฟีนิกส์ที่หยี่ ตงไล่สัญญาเอาไว้

“มันเป็นของเธอแล้ว”หยี่ ตงไล่รับกล่องมาจากเจ้าหน้าที่และส่งมันให้หลิน ฮวง

เพียงเมื่อหลิน ฮวงกำลังจะเดินจากไปพร้อมกับไข่มอนสเตอร์ หยี่ ตงไล่ก็พูดอีกครั้ง“พ่อหนุ่ม เธอไม่อยากพูดอะไรหน่อยหรอ?”

หลิน ฮวงงุนงง จากนั้นก็หันกลับไป

“ขอบคุณครับ!”

เขาลงจากเวทีโดยไม่หันหัวไปมอง เพราะไข่มอนสเตอร์ยังมีชีวิตอยู่ เขาจึงไม่อาจเก็บมันลงช่องเก็บของได้ ดังนั้นเขาจึงใส่ไว้ในกล่องและประคองด้วยสองมือ หลายคนมองมาที่เขาอย่างอิจฉา

การมอบรางวัลยังคงดำเนินต่อไปหลังจากที่หลิน ฮวงเดินลงเวที เมื่อเขากลับไปยังฝูงชน เขาก็ถือกล่องด้วยมือเดียวขณะที่อีกมือเริ่มตรวจสอบแหวนหัวใจจักรพรรดิ หลิน ซินโทรหาเขาหลายครั้ง หลิน ฮวงคิดว่ามันแปลกเพราะเธอจะไม่รบกวนเขาทุกครั้งที่เขาออกมา เธอมักจะโทรหาเขาครั้งเดียวและหากไม่มีใครรับสาย เธอจะรอให้เขาโทรกลับแทนที่จะโทรหาเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ขณะที่การมอบรางวัลยังดำเนินอยู่ หลิน ฮวงไม่อาจโทรหาเธอได้ ดังนั้นเขาจึงเริ่มตรวจข้อความ หัวใจเขาเต้นกระหน่ำเมื่อเขาเห็นข้อความหลายข้อความที่ถูกส่งโดยหลิน ซิน จากนั้นเขาก็เริ่มอ่านข้อความ เพียงข้อความแรกก็สร้างความตกใจแก่เขาแล้ว

“พี่คะ ซวนน้อยหายตัวไป....”