ตอนที่ 202 ใบมีดจากด้านหลัง (FREE)
บรรยากาศอันตึงเครียดทำให้ไม่มีใครเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมเสื้อผ้าที่ยังคงใสสะอาด
เพราะทุกคนจดจ่ออยู่กับ ปิง หยาง และ ซิง ฉิงซุย
ปิง หยาง โจมตีอย่างคล่องแคล่ว ...
อย่างไรก็ตาม พายุที่บ้าคลั่งก็ต้องหยุดลง
ปิง หยาง มีระดับพลังอยู่เพียงผนวกดาราขั้นสูงสุดเท่านั้น มีขีดจำกัดของจำนวนครั้งที่ใช้พลังของหอฉีหลินออกมาได้
"ตูมมม!"
ทั้งสองร่างแยกออกจากกัน
หยาง ปิง ถอยหลังมา
นางไม่ได้อยากที่จะถอยกลับมา แต่แรงจากดาบของ ซิง ฉิงซุย มีผลกระทบต่อแขนของนาง
ดังนั้นนางจึงกระเด็นถอยหลังมา
แต่ด้วยชุดเกราะที่นางสวมใส่ นางจึงไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย
เมื่อดาบนั่นกระทบกับแขนนาง มีแสงสีแดงส่องออกมาจางๆ เป็นสิ่งที่ยืนยันว่านางจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่นางก็ถอยหลังไปอยู่ดี
นางเริ่มหอบถี่ เหงื่อไหลเต็มหน้าผาก แขนที่ถือหอกฉีหลินอยู่เริ่มสั่นสะท้าน
ซิง ฉิงซุย เองก็หอบอย่างหนัก แต่แขนของเขายังคงมั่นคงอยู่มาก
"ทรงพลังอะไรขนาดนี้!"
"ไม่น่าแปลกใจที่กองตรวจการความมั่นคงเป็นหัวหน้าของกองตรวจการทั้งหมด เขาสามารถเผชิญหน้ากับหอกฉีหลินได้อย่างสูสี"
ทุกคนต่างถกเถียงถึงการสู้รบที่เกิดขึ้น พวกเขาต่างลืมเรื่องดาบของ เมิ่ง เทียน ไปชั่วเวลาหนึ่ง
"เจ้า ... เจ้าได้แพ้แล้ว!" ซิง ฉิงซุย มองไปที่ ปิง หยาง
ปิง หยาง ไม่พูดอะไรออกมา แม้นางจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับนางที่จะยกหอกขึ้นมา แต่นางก็เชื่อว่า ซิง ฉิงซุย เองก็ยกดาบไม่ขึ้นเหมือนกัน
แต่ความคิดนั้นถูกทำให้หายไปอย่างรวดเร็ว
ซิง ฉิงซุย ยกดาบขึ้ย
ดาบอุกกาบาตถูกตวัดขึ้นและชี้ไปที่นาง แขนของเขาไม่สั่นเลยแม้แต่น้อย
ปิง หยาง กัดปากแน่น นางเงียบมาสักพัก จากนั้นนางก็เดินไปหา ฟาง เจิ้งจือ "ข้า ... คง ... จะตกรอบแล้ว ยังไงก็ตาม ...ข้าสงสัย ...เจ้าเห็นอะไรในบ้านหิน? "
"แค่ภาพหลอน!" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ ปิง หยาง เขาไม่สามารถบรรยายถึงสิ่งที่เขาเห็นได้ ดังนั้นเขาจึงใช้คำอธิบายที่ง่ายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
"ภาพหลอน? ข้าเห็นว่ามันเป็นการทดสอบ ... ทดสอบตัวเจ้า! เดี๋ยวก่อน ภาพหลอน ... มีผู้หญิงไหม? " ปิง หยาง จินตนาการบางอย่างขึ้นมาฉับพลัน การทดสอบนิสัย ความอดทน ความซื่อสัตย์
มันต้องมีฉากที่พูดไม่ได้แน่นอน
ฟาง เจิ้งจือ ไม่เข้าใจคำถามของ ปิง หยาง เขาอยากจะเมินนาง แต่เมื่อนึกถึงตอนแผ่นหินศิลาแฝด เขาคิดว่า ปิง หยาง อาจจะรู้เหตุผลบางอย่าง?
เขาเริ่มคิด จากนั้นก็นึกถึงตอนที่เขาออกมานอกประตู
"อืม ข้าเห็นเจ้า"
"เจ้าเห็นข้า?! เจ้ามัน ... ไร้ยางอายที่สุด! " หน้าของ ปิง หยาง กลายเป็นสีแดง เหมือนผล
แอปเปิ้ล
นึกถึงตอนที่ ฟาง เจิ้งจือ เห็นร่างเปลือยเปล่าของนาง นางไม่เข้าใจว่าทำไม ฟาง เจิ้งจือ ถึงกล้าพูดเรื่องไร้ยางอายออกมาในที่สาธารณะแบบนี้
แม้ว่า ฟาง เจิ้งจือ จะไม่ใส่ใจกับการถูกว่าว่าไร้ยางอาย อย่างไรก็ตามนี่มันไม่ใช่ นางถามว่ามีผู้หญิงหรือไม่ เขาก็ตอบไปตรงๆ แต่กลับถูกด่า?
มีอะไรแปลกไปกว่านี้อีกไหม?
"เจ้ามันนังสารเลว!" ฟาง เจิ้งจือ พูดออกมาอย่างหยาบคาย ด้วยสำเนียงหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ
"เจ้า ... เจ้าบ้านนอก เจ้ากล้าว่าข้าได้ยังไง? " แม้ว่า ปิง หยาง จะไม่เข้าใจที่ ฟาง เจิ้งจือ พูด แต่นางรู้ว่าความหมายต้องไม่ดีแน่นอน
"แล้วไง ถ้าข้าจะด่าเจ้า? ต้องการจะสู้กับข้างั้นรึ มาเลย? เจ้ายังมีแรงเหลือไหม? " ฟาง เจิ้งจือ มอง ไปที่ ปิง หยางที่กำลังตัวสั่นด้วยความโกรธ
"เจ้า เจ้า ... "
"ทำไมเจ้าถึงยังไม่ออกจากโลกแห่งเซียนไปสักที?" ฟาง เจิ้งจือ จ้องมองไปที่ท้องฟ้า ไม่สนใจ ปิง หยาง แม้แต่น้อย
เขาพบว่ามันแปลกมาก
เขาสงสัยตั้งแต่ตอนที่มีคนเริ่มตกลงมาจากก้อนหิน
บาดแผลของพวกเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะร่วมการต่อสู้ต่อพวกเขาควรจะตกรอบทันที เพื่อที่จะได้ออกไปรับการรักษา
แต่ตอนนี้...
ผู้เข้าสอบบางคนยังคงนอนจมกองเลือดของตัวเองอยู่
บัดนี้ ปิง หยาง ได้รับความพ่ายแพ้แล้ว
แต่นางยังคงมายืนเถียงกับเขาอยู่ได้?
ขณะที่ ปิง หยาง กำลังจะพยายามรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายเพื่อโจมตี ฟาง เจิ้งจือ นางกลับหยุดลงและนึกถึงคำถามของ ฟาง เจิ้งจือ
นางตระหนักถึงความหมายของมัน
ฟาง เจิ้งจือ พูดถูก นี่คือการทดสอบการต่อสู้...
แต่ทำไมนางถึงยังคงอยู่ที่นี่?
"ฮัน ฉางเฟิง, เจ้านอนหลับอยู่รึไง? ไม่เอาข้าออกไปเสียทีเล่า?!" ปิง หยาง ตะโกนขึ้นไปบนฟ้า
ผู้เข้าสอบคนอื่นๆก็เริ่มตอบสนอง
การต่อสู้ที่รุนแรงบนยอดหินทำให้บางคนได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกเขาทั้งหมดควรตกรอบ
แต่...
พวกเขายังคงอยู่ที่นี่
ท้องฟ้ายังคงเงียบและไม่มีใครตกรอบ
"เกิดอะไรขึ้น?"
"มีการเปลี่ยนกฎงั้นหรือ ? "
"เป็นไปได้ยังไงกัน?"
ผู้คนรอบๆต่างอยู่ในความสับสน
จากนั้นพวกเขาก็คิดเช่นเดียวกัน
ก่อนหน้านี้พวกเขาทั้งหมดถูกดึงดูดด้วยดาบ
แต่ตอนนี้มีเรื่องให้คิดเพิ่มขึ้น
ซิง ฉิงซุย และ หนานกง มู่ เข้าสู่รอบที่ 4 แล้ว ทำไมพวกเขาถึงยังมาอยู่ที่นี่อีก ?
นอกจากนี้มีกางพังทลายเกิดขึ้น ราวกับว่าโลกแห่งเซียนได้ถูกทำให้เปลี่ยนไป
ด่านที่ 4 คงไม่ใช่สถานที่เช่นนี้
"ที่นี่ที่ไหน?"
"ยังเป็นโลกแห่งเซียนอยู่หรือเปล่า?"
"ทำไมทุกคนถึงมาอยู่ที่นี่? ดาบเหล่านั้นมาจากwหน? "
คำถามเริ่มเข้ามาในจิตใจของทุกคน ไม่มีใครคาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ไม่มีใครเคยมีประสบการณ์อะไรแบบนี้มาก่อน
พวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อเข้าร่วมการทดสอบการต่อสู้
แต่ตอนนี้...
กฎดูเหมือนจะเปลี่ยนไป
ไม่มีเสียงในอากาศ ผู้เข้าสอบที่ได้รับบาดเจ็บไม่ตกรอบ ทุกอย่างดูแปลกไป
"มันเป็นไปได้ไหมที่โลกแห่งเซียน... "
การแสดงออกทั้งหมดของพวกเขาเปลี่ยนไป เนื่องจากความคิดในหัวของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยเรื่องน่าหวาดกลัว
"โลกแห่งเซียนหลุดออกจากการควบคุม?"
"มันจะเป็นไปได้ยังไง? โลกแห่งเซียนถูกสร้างโดย เมิ่ง เทียน! และ เมิ่ง เทียน เองก็ได้ตายไปนานแล้ว ... "
"ถ้านี่เป็นโลกแห่งเซียนจริง? ทำไมถึงไม่มีใครตกรอบ? "
"ดาบ ... ปัญหาคือดาบ!"
เมื่อมีคนร้องตะโกน ทุกคนหันไปมองดาบบนก้อนหิน มันยังคงสว่างไสวไปด้วยแสงสีทอง แต่ความรู้สึกของทุกคนที่เห็นมันนั้นต่างเปลี่ยนไป
ก่อนหน้านี้ทุกคนต่างต้องการมันแต่ตอนนี้รู้สึกแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
มันคงดีถ้าได้ครอบครองสมบัติอันล้ำค่า
อย่างไรก็ตามถ้าสมบัตินั้นกลับควบคุมพวกเขา
มันคงเป็นเรื่องอันตราย
"โลกแห่งเซียนหลุดจากการควบคุมและดาบนั่น ... เป็นคนควบคุม?"หนึ่งในผู้เข้าสอบเดา
"มันอาจจะเป็นการทดสอบใหม่ๆก็ได้ เพื่อดูว่าพวกเราปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปได้หรือไม่?" ผู้เข้าสอบอีกคนแนะนำ
ผู้เข้าสอบทุกคนต่างสูญเสีย ใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?
...
ในเมืองเหยียน ยังคงเต็มไปด้วยความลังเล
ทหารในชุดเกราะอันสดใสวิ่งเข้าไปในราชวังอันซับซ้อน
เมื่อทหารยามเห็นชายคนนี้ พวกเขาไม่ได้หยุดห้าม และไม่ถามชื่อ
แต่แสดงความเคารพออกมา
ไม่นานหลังจากชายคนนั้นจากไป องค์ชาย9 ก็เดินมาที่ประตู เขาไม่ได้ถือร่มและไม่มียามอยู่รอบตัวเขา
"จักรพรรดิขอให้ท่านมาที่นี่งั้นหรือ?" ทหารยามแสดงความเคารพทันที
"มีกรณีฉุกเฉินในการสอบ ข้าต้องการเข้าพบองค์จักรพรรดิในทันที" องค์ชาย9 ไม่ได้โกรธที่โดนขวางทาง แต่เขาอยู่ในความเร่งรีบ
"ถ้าองค์จักรพรรดิไม่ได้ถามหา ท่านต้องยื่นเรื่องขอเข้าพบก่อน ... "
"ข้ารู้ดีนี่เป็นกฎ แต่นี่คือเหตุฉุกเฉิน ข้าต้องการเข้าพบทันที! " องค์ชาย9 พูดออกมา
ทหารยามมองกันไปมาด้วยความลังเลเล็กน้อย
"องค์ชาย9 เป็นที่ปรึกษาของการสอบครั้งนี้ ถ้าเป็นกรณีฉุกเฉิน ก็ไม่ต้องแจ้งก่อนเข้าพบ ปล่อยท่านเข้าไป! " มีเสียงดังออกมาจากข้างในพระราชวัง
"รับทราบ!" ทหารยามตอบรับทันที
"องค์ชาย9 เชิญ!"
"ขอขอบคุณพวกเจ้า!"
...
ในโลกแห่งเซียน ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ดาบเล่มนั้น
"ไม่ว่าโลกแห่งเซียนจะเป็นอย่างไร ปัญหาต้องเป็นเพราะดาบนั่นแน่ๆ ทุกอย่างจะต้องถูกแก้ไขถ้าพวกเราดึงมันออก!" ผู้เขาสอบแนะนำ
ผู้เข้าสอบคนอื่นๆก็พยักหน้าเมื่อได้ยิน
ดังนั้นใครจะทำ?
ดูเหมือนคำถามง่ายๆ
แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะทำ
เพราะ…
มันเป็นปัญหาที่ไม่มีใครอยากแบกรับเอาไว้
ถ้าโลกแห่งเซียนถูกควบคุมโดยดาบจริงละก็ นั่นหมายความว่าดาบนั้นมีความคิดเป็นของตัวเอง
ใครก็ตามที่ดึงดาบออกมาได้...
โดยพื้นฐาน ก็น่าจะควบคุมโลกแห่งนี้ได้
นี่คือสิ่งที่ไม่มีใครยินดีที่จะพูด แต่เป็นสิ่งที่ ลึกๆแล้วทุกคนรู้อยู่แก่ใจ
"เนื่องจากพวกเราอยู่ในการทดสอบ มาทำตามกฎเดิมกันหรือไม่? ใครก็ตามที่เป็นผู้ชนะคนสุดท้าย จะมีสิทธิ์ดึงดาบ! "
มันเป็นข้อเสนอแนะที่เหมาะสมกับสถานการณ์ในตอนนี้มากที่สุดแล้ว
ไม่มีใครคัดค้าน
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความสามารถของแต่ละคน
คนที่อยู่บนหิน ปีนลงมาอย่างไม่เต็มใจ แม้ว่าพวกเขาเห็นด้วยกับข้อเสนอแนะ แต่ก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย
เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาได้พยายามต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย
จาก 30 คน มีน้อยกว่า 25 คนที่พอมีพลังเหลือที่จะสู้
ซิง ฉิงซุย เก็บดาบไว้ เขาใช้พลังเป็นจำนวนมากในการต่อสู้กับ ปิง หยาง ตามกฎของการทดสอบ เขาควรไปอยู่ในรอบที่ 5 แล้ว
ดังนั้นฝ่ายตรงข้ามของเขาควรเป็นคนที่อยู่ในรอบที่ 5 เหมือนกัน มันทำให้เขาพอมีเวลาพักผ่อนบ้าง
ทุกอย่างนั้นดูเหมือนอยู่ในสถานการณ์ปกติ
ซิง ฉิงซุย เก็บดาบไว้และเดินไปหาชายวัยกลางคน เขานั่งลงและหลับตา
ไม่มีใครสนใจ ซิง ฉิงซุย อีกต่อไป ผู้เข้าสอบที่พึ่งผ่านรอบ 3 เริ่มต่อสู้กัน
ปิง หยาง เองก็พัก
อย่างไรก็ตามการแสดงออกของนางไม่ได้ดีเท่าไร เมื่อมองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ
ฟาง เจิ้งจือ ไม่สนใจ ปิง หยาง
หลังจากออกมาจากบ้านหินเขาผ่านไปถึงรอบที่สี่
บางคนไม่ค่อยพอใจกับเรื่องนี้
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่สำคัญกับ ฟาง เจิ้งจือ เขาสามารถจัดการพวกนั้นได้ในภายหลัง
ด้วย ฟาง เจิ้งจือ , เหยียน ซิว และ ปิง หยาง จับกลุ่มกัน, ทุกอย่างเป็นไปอย่างรวดเร็ว คนที่ไม่พอใจ ฟาง เจิ้งจือ ทุกคนต่างไม่มีใครกล้าเข้ามา
ผู้เข้าสอบส่วนที่เหลือยังคงต่อสู้กัน
ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปตามลำดับ ทุกคนมาที่นี่เพื่อสอบ ไม่มีอาฆาตส่วนตัว ดังนั้นไม่มีใครฆ่ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย
แม้จะเป็นอย่างนั้น ...
บรรยากาศของการต่อสู้เหมือนถูกทำให้แตกสลายอย่างรวดเร็ว
เสียงนี้ไม่ได้มาจากการต่อสู้ ตำแหน่งของเสียงมาจากทิศทางที่ไม่ถูกต้องนัก เสียงที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
"เจ้า..?!!"
ทุกคนได้หยุดการต่อสู้ลง
มองไปที่ทิศทางของเสียง
จากนั้นตาของทุกคนก็เบิกกว้างขึ้น ไม่มีใครอยากเชื่อในสิ่งที่เห็น
ไม่มีใครเชื่อว่า ซิง ฉิงซุย เป็นต้นกำเนิดของเสียง
ไม่มีใครเชื่อว่า ซิง ฉิงซุย จะร้องออกมาแบบนั้น
แต่ตอนนี้ ...
ใบมีดยื่นออกมาจากหน้าอกของ ซิง ฉิงซุย มันถูกแทงจากข้างหลังจนทะลุมาถึงข้างหน้า เลือดหยดไหลออกมาจากปลายมีด
เพจหลัก : Double gate TH
