ตอนที่แล้วGMC ตอนที่ 30   แบบอย่างนิรันดร์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปGMC ตอนที่ 32  น่าตกตะลึง

GMC ตอนที่ 31  กล่องลึกลับ


GMC ตอนที่ 31  กล่องลึกลับ

 

หลังจากเลิกเรียน ซูฮ่าว เดินตรงไปยังห้องแล็บของโรงเรียน(จะทับศัพทฺ์แทนห้องปฏิบัติการนะครับ)

ห้องแล็บมีขนาดใหญ่มาก ภายในเครื่องปรับสภาพอาการแต่ละตัวจะมีสมุนไพรที่ถูกเก็บรักษาไว้ในของเหลวชนิดพิเศษ มีพืชเกือบทุกชนิดอยู่ที่นี้

เขามาที่นี้ครั้งล่าสุดเพื่อศึกษาให้พร้อมสำหรับการตรวจสอบรากฐานทางทฤษฎี

เขาได้เดินชมที่นี่เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการสอบ แต่ครั้งนี้จุดมุ่งหมายของเขาแตกต่างจากครั้งก่อน ๆ

"ซูฮ่าว เธอมาแล้ว"

ครูในห้องแล็บบางคนพยักหน้า ทักทายซูฮ่าวขณะที่ซูฮ่าวก็ทักทายทุกคนเช่นเดียวกัน

มีสมุนไพรจำนวนมากมีอยู่ที่นี่ มันบอกคุณสมบัติหรือการนำไปใช้ของสมุนไพรนั้นๆ เป้าหมายของซูฮ่าวไม่ใช่สิ่งนี้ ซูฮ่าวลึกเข้าไปอีกหลังจากผ่านประตูของห้องแล็บแล้ว เขาเดินตรงไปยังทางเดินด้านหลังห้องแล็บ หลังจากถึงจุดสิ้นสุดทางเดิน ซูฮ่าวยิ้มและผลักประตูเข้าไป

ขณะที่ประตูถูกเปิดออกมีกลิ่นหอมของสมุนไพรที่ไหลเข้ามาในจมูกของเขา

ภายในมีอุณหภูมิความอบอุ่นคล้ายดวงอาทิตย์และมีบรรยากาศที่คล้ายกับอยู่ในฤดูใบไม้ผลิที่กำลังร้อน สิ่งที่ซูฮ่าวเห็นในตอนนี้ ด้วยสายตาของเขาคือสวนสมุนไพรที่สวยงาม

นี่คือห้องเพาะสมุนไพร  สมุนไพรทุกชนิดถูกปลูกอยู่ที่นี้และห้องนี้จะเลียนแบบสภาพแวดล้อมที่เอื้อย อำนวยต่อการเจริญเติบโตของสมุนไพร

โดยทั่วไปแล้ว นักเรียนจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาที่นี่ แต่เนื่องจากการที่ซูฮ่าวเข้ามาตรวจสอบและเตรียมความพร้อมอยู่ที่นี่สม่ำเสมอตลอด 2 ปีที่แล้ว ควบคู่ไปกับคะแนนพื้นฐานทางทฤษฎีที่ 180 คะแนนของเขาได้รับความสนใจในหมู่ครูที่นี่ ดังนั้นในภายหลังเขาจึงได้รับอนุญาตให้เข้ามาในสวนแห่งนีัได้

ซูฮ่าวเดินอย่างรวดเร็วตรงยังสมุนไพรชนิดแรก เขาพึมพำกับตัวเอง "ฉันจะเริ่มมันก่อนแล้วกัน "

การวิเคราะห์แบบจำลอง เปิดใช้งาน

วาป

รูปแบบของสมุนไพรถูกสร้างขึ้นในจิตใจของเขา โดยไม่ลังเลใจซูฮ่าวเลือกตัวเลือกสำหรับจำลองอย่างถาวรหลังจากเสร็จ เขาก็เดินตรงไปยังชนิดถัดไป เขาทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ

ดั่งกับคนบ้า ซูฮ่าว จ้องไปที่สมุนไพรแต่ละชนิดด้วยสีหน้าที่รุนแรง ภายในพื้นที่จิตใจของเขา ได้มีการสร้างแบบจำลองสมุนไพรหลายชนิด

เมื่อพลังภายในร่างของเขาหมดลง ซูฮ่าว ก็หยุดก่อนเพื่อรอพลังฟื้นมา เมื่อเขาเข้าไปในพื้นที่ในใจของเขา มันมีแบบจำลองสมุนไพรกว่า 78 แบบ

สมุนไพรทั้ง 78 ชนิด กำลังลอยกระจัดกระจายไปมาในพื้นที่ในใจของเขา สมุนไพรเหล่านี้ล้วนลอยไปทั่วทุกแห่ง ฉากนี้ทำให้ซูฮ่าวขมวดคิ้ว เขารู้สึกกังวลเล็กน้อย

ความคิดของเขาแปลกมาก แม้ว่าเขาสามารถมองเห็นสิ่งต่างๆดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติดี แต่สภาพแวดล้อมโดยรวมของพื้นที่ในจิตใจของเขากลับแปรปรวน มีแสงแปลก ๆ อย่างแสงสีม่วงและสีผสมที่ซับซ้อนบางอย่าง มันไม่เหมือนพื้นที่แบบเดิม

"จัดระเบียบ"

ซูฮ่าวนั่งขัดตะหมาด ใช้ทักษะการบ่มเพราะระดับผู้เริ่มต้น มีเส้นไหมสีทองเปล่งประกายรอบตัวของเขา พลังงานภายในร่างกายของเขาเริ่มฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

ยาขวดนี้ เขาได้มาเมื่อวานจาก ครูหยางฉี เธอได้ให้กับเขาไว้หลังจากการฝึกซ้อมตอนนั้น มันคือยาเฟื้นฟูปกติที่ถูกกฎหมาย  เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะอยู่ในสภาพสมบูรณ์สำหรับการทดสอบ

ไม่นาน ซูฮ่าว ก็ฟื้นตัวเต็มที่

"มันยุ่งเกินไปในใจของฉัน!"

"ถ้ายังเป็นแบบนี้คงฉันกลัวว่าฉันจะกลายเป็นบ้าก่อนที่จะสร้างจำลองเสร็จทั้งหมดเสร็จ!"

ซูฮ่าวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วมองไปที่สวนสมุนไพรด้านหน้า ตั้งแต่การสร้างแบบจำลองสมุนไพรที่มากขึ้นทำมห้มันกระจัดกระจายไปทั่ว งั้นทำไมเราถึงไม่จำลองสวนมาด้วยเลยละ

"การวิเคราะห์รูปแบบจำลอง  เปิดใช้งาน"

“วูป”

เมื่อเริ่มสร้างขึ้น ภายในพื้นที่ในใจของซูฮ่าวได้มีรูปแบบสวนสมุนไพรที่มีรัศมีเพียง 1 เมตร ปรากฏขึ้นมา ใช่ ด้วยรูปแบบเล็ก ๆนี้ ซูฮ่าวได้นำแบบจำลองของสวนสมุนไพรทั้งหมดไว้ที่มัน

สวนสมุนไพรขนาดเล็กนี้  มันมากเกินพอสำหรับซูฮ่าวเพื่อจัดวางสมุนไพรทั้งหมด 78 ชนิดที่ในใจของเขาอย่างเรียบร้อย

พื้นที่ภายในใจของเขาเริ่มสะอาดขึ้น

ซูฮ่าว พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและกลับมาเริ่มสร้างแบบจำลองสมุนไพรอีกครั้ง

ซูฮ่าว หมักตัวอยู่ที่นั่นตลอดทั้งวัน

การต้องใช้พลังเพื่อจำลองและต้องฟื้นฟู ใน 1 วัน ยาฟื้นฟูทั้ง 10 ขวด ได้หมดลง เมื่อพลังงานของซูฮ่าวหมดไปมากกว่าครึ่ง เขาก็หยุดการกระทำของเขาลงเพียงเท่านั้น

สมุนไพร 360 ชนิด

"สวนสมุนไพรเริ่มจะเต็มแล้ว(รัศมีแค่ 1 เมตร ใส่ได้เยอะเกิน)" ซูฮ่าวมองไปที่แบบจำลองสมุนไพรเล็ก ๆ ที่อัดไว้ในสวนแล้วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ สำหรับคืนนี้เขาคงนอนหลับได้อย่างสบายใจแล้ว

นี่เป็นวันสุดท้ายสำหรับการเตรียมตัวก่อนทดสอบ

เมื่อเขาออกจากห้องแล็บ ฟ้ามืดก็แล้ว

นักเรียนในเรียนต่างทะยอยกลับ  พวกเขาต่างกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวสอบใหญ่ในวันพรุ่งนี้ การเดินอยู่คนเดียวในที่โล่งขนาดใหญ่ของโรงเรียน ซูฮ่าว รู้สึกอ้างว้างเกินที่จะอธิบายได้

ขณะที่เดินอย่างไร้จุดหมาย  โดยไม่รู้ตัวเขาก็มาถึงสวนสาธารณะบริเวณเดิม

"ทำไมฉันถึงมาที่นี่ "

ซูฮ่าว ยิ้มอย่างขมขื่น เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมานี้ทำให้เขาต้องหลีกเลี่ยงสถานที่นี้โดยไม่รู้ตัว แต่ในขณะนี้เขากำลังเศร้า ด้านข้างทะเลสาบมี หญิงสาวคนหนึ่งที่สวมเสื้อผ้าสีขาวนั่งกอดเข่าอยู่ในบริเวณนั้น

สายลมที่พัดผ่านไปมา มันดูเหมือนจะค่อนข้างหนาวเย็น  เธอจึงกระชับเสื้อผ้าของเธอเข้า

"เฉิน เยวี่ย"

ซูฮ่าวเปิดปากตัวเอง แม้ตัวของเขาเองจะมีเจ็บใจแต่เขาไม่รู้สึกข่มขืนนักเพราะเขารู้ดีว่าคน ๆ นั้นเป็นคนที่ทุกข์ทรมาณมากกว่าเขา

ซูฮ่าว ต้องการเปิดเผยตัว แต่เขารู้ว่าเขาไม่ควรทำเช่นนั้น

จะต้องมีผู้คุ้มกันอยู่ข้างตัวเฉินเยวี่ยแน่ ถ้าเขาไปเดินเข้าไปและเผยตัวให้เห็น อาจจะทำให้เกิดปัญหามากขึ้นสำหรับเธอได้

ซูฮ่าวเผยรอยยิ้มของเขาแล้วหยิบหิน 4 ก้อนขึ้นมาจากพื้น เขาชั่งน้ำหนักก้อนหินด้วยการโยนเล่นบนมือของเขาสักครู่  ก่อนที่จะขว้างไปยังทิศทางของเฉิน เยวี่ย

ซูม

มันเร็วดีงพายุทอร์นาโด

แน่นอนว่า ซูฮ่าว ที่มีสมรรถภาพทางกาย 300 คะแนน ก้อนหินที่ขว้างออกไปต้องมีพลังและความเร็วที่มหาศาลอยู่แล้ว

“ใคร”

เฉิน เยวี่ย ตะโกนด้วยเสียงเย็นชาของเธอ ก้อนหินทั้ง 4 ก้อนนั้นเดินตรงไปด้านข้างร่างกายของเธอและตกลงบนทะเลสาบ

ชายผิวดำก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านข้างของเฉินเยวี่ย ก่อนวิ่งเข้าไปภายในป่า ร่างของซูฮ่าวตรึงขึ้นและหายตัวไปภายในป่า ชายผิวดำไล่ล่าอย่างรวดเร็ว

เฉินเยวี่ย มองไปอย่างเร็ว  ถึงแม้ว่าร่างนั้นจะหายไปอย่างรวดเร็ว แต่เธอก็ยังสามารถมองเห็นได้ทัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่ต้องเป๋น ซูฮ่าว แน่นอน

ด้วยระดับความสามารถของ ซูฮ่าว ถึง 10.8 จุด เขากำลังบอกกับเธอว่าเขาได้ก้าวหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว

รอยยิ้มหวานปรากฏบนริมฝีปากของเฉิน เยวี่ย "4 ปี    ฉันจะรอนายนะ... "

ถึงแม้ว่าเฉินเยวี่ย จะมีอาการเฉยๆหรือไม่แยแส แต่เธอก็ยังคงเป็นเด็กสาวที่พึ่งมีประสบการณ์ด้านความรักเป็นครั้งแรก

ภายในป่า ซูฮ่าวรีบให้หนีเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

หลังจาก จูบหลอกไปมาหลายครั้ง เขาก็สามารถสลัดชายผิวดำคนนั้นได้ในที่สุด เมื่อเขาออกจากป่า สภาพเสื้อผ้าของเขาอยู่ในสภาพที่ค่อนข้างเละเทะ  หลังจากที่เขาหนีมาได้เขาได้รีบกลับบ้านอย่างรวดเร็ว

การสอบในวันพรุ่งนี้ เขาจะต้องก้าวเข้าสู่ชั้นเรียนอัจฉริยะให้ได้

"ซุนเหยาเตี้ยน ถ้าฉันเห็นแกในทดสอบ ในเวลานั้นฉันจะใช้พลังของฉันและทำมห้แกจมอยู่ในเงาแห่งความสิ้นหวัง สิ่งที่ตระกูลซุนได้ทำกับฉัน  แน่นอนว่าฉันจะตอบแทนคืนมันแน่ "

เมื่อเขากลับถึงบ้าน มีกลิ่นหอมลอยมากระทบรูจมูกของเขา

ก่อนการทดสอบในวันพรุ่งนี้ แม่ของเขา หลีเซียรุ่ย คงเตรียมอาหารมากมายสำหรับเขา

"แม่ฉันกลับมาแล้ว"

"ไปล้างมือให้เร็ว ๆ กับข้าวพร้อมพวกเรากำลังรอลูกอยู่"

“ครับ”

ซูฮาวตอบและไปล้างมือเสร็จแล้วสามคนก็นั่งลงที่โต๊ะอาหารและสนุกกับอาหารของพวกเขา

"แม่ต้องจ่ายเงินเป็นจำนวนมาก" ซูหลิง ย่นจมูกเล็ก ๆ ของเธอ แล้วพึมพำกับตัวเอง "เมื่อตอนฉันจะไปทดสอบ ฉันไม่เคยได้อาหารที่ดีเช่นนี้เลย นี่มันไม่ยุติธรรม"

ซูฮ่าวคีบเนื้อสัตว์ไม่กี่ชิ้นและนำไปใส่ในจานของน้องสาวเขา "ตอนนี้เธอต้องพอใจแล้วใช่มั้ย"

"เย้ เย้  พี่ชายเป็นพี่ที่ดีที่สุด" ซูหลิง พยักหน้า

ซูฮ่าว และแม่ของเขา หลีเซียรุ่ย ยิ้มให้กับพฤติกรรมที่ทำตัวเป็นเด็กของ ซูหลิง

ในขณะที่ทั้งสามคนกำลังกินข้างอยู่นั้น ซูฮ่าวรู้สึกว่าบรรยากาศตอนนี้มีบางอย่างแปลกไปเล็กน้อย แม่ของเขาดูเหมือนจะลังเลใจในอะไรบางและอยากจะพูดอะไรบางอย่าง

"แม่ แม่มีอะไรที่อยากจะพูดหรือเปล่า" ซูฮ่าวเริ่มถาม

หลีเซียรุ่ย ถอนหายใจ "แม่คิดว่าลูกไม่มีพรสวรรค์ และในอนาคตแม่จะสร้างธุรกิจขนาดเล็กบางอย่างให้กับลูกและใช้ชีวิตอย่างสงบภายในเมือง แม่ไม่เคยคาดคิดเลยว่าลูกยังคงยืนกรานที่จะเดินเส้นทางนี้"

ซูฮ่าววางตะเกียบของเขาบนจานแล้วหัวเราะ "แม่ไม่ได้มีลูกสาวที่เป็นอัจฉริยะงั้นเหรอ"

หลีเซียรุ่ย ส่ายหัว "หลิงเอ๋อ แตกต่าง เธอจะแต่งงานกับครอบครัวอื่นในอนาคตและมีโอกาสที่จะสร้างครอบครัวที่ดี แต่ลูก…."

"เฮ้  พี่กับแม่คุยอะไรกันแค่ 2 คน หนูก็อยู่ด้วนน่ะ" ซูหลิงเคาะโต๊ะด้วยความไม่พอใจ หลีเซียรุ่ยยิ้มและลูบหัวของซูหลิง "ลูกนี่ไม่เคยโตเลย"

หลังจากกลับไปที่ห้องของเธอ หลีเซียรุ่ย ก็ กลับมา เธอหยิบสิ่งของบางอย่างมาด้วยและมอบให้กับซูฮ่าว

กล่องมีรูปร่างเป็นแท่งเล็ก ๆ มีตัวอักษรที่สลักไว้ด้วยลวดลายสีฟ้าลึกลับ เมื่อซูฮ่าวถือกล่อง ความรู้สึกหนัก ถูกส่งไปยังฝ่ามือของเขา

"แม่นี่คืออะไร"

หลีเซียรุ่ย ตอบ "แม่ก็ไม่รู้พ่อของลูกฝากไว้ว่าถ้าลูกมีโอกาสได้เข้าเรียนในวิทยาลัย ซานเซียง ให้แม่นำกล่องนี้ให้ลูก "

"........."

ตรงกลางของกล่อง มีพื้นที่รูปทรงกลม เมื่อซูฮาวรองวางนิ้วลงบนมันก็มีเสียงกลบางอย่างดังออกมาจากกล่อง

"การตรวจสอบลายนิ้วมือ ... .. การตรวจสอบลายนิ้วมือล้มเหลว ... .. ตรวจสอบความสามารถตั้งแต่กำเนิด ...... ไม่พบเงื่อนไข: การเปิดใช้งานล้มเหลว"

สถานการณ์นี้คืออะไร

ซูฮ่าว รู้สึกประหลาดใจ ระดับความสามารถของเขาที่ 10.8  นึกไม่ถึงเลยว่าเขาไม่สามารถเปิดใช้งานกล่องเล็ก ๆ เช่นนี้ได้

ในสายตาของเขา พ่อของเขาเป็นคนที่เป็นคนธรรมดาที่สอนศิลปะการต่อสู้ บางครั้งเขาก็ชอบที่จะคุยโม้เรื่องตัวเอง แต่ความจริงก็คือเขาเป็นคนล้มเหลวดังนั้นเขาจึงทำล้อเล่นทุกอย่าง

แต่เขาได้รับสิ่งลึกลับนี้จากที่ไหน

"อย่าคิดมากเกินไป  กับเรื่องนี้ ให้ความสำคัญกับการสอบของลูกในวันพรุ่งนี้จะดีกว่า เมื่อลูกพัฒนาขึ้นลูกอาจจะเปิดมันได้ในภายหลัง"  ในขณะที่แสดงการแสดงออกทางสีหน้าของลูกชายเธอ หลีเซียรุ่ยกล่าวว่า" กินข้าวก่อนเถอะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นซะก่อน"

“ครับ”

ซูฮ่าวไม่คิดมากถึงมันอีก

กล่องลึกลับสีดำ ที่เป็นของขวัญแก่ลูกชายของเขา เรื่องนี้ทำให้ภาพลักษณ์ของพ่อของเขาในความคิดของเขากลายเป็นเรื่องลึกลับใมาก  อย่างไรก็ตามเขารู้ดีว่าเมื่อระดับความสามารถของเขาแกร่งขึ้น มันถึงจะเปิดเผยได้

หลังจากทานข้าวเย็นแล้ว ซูฮ่าวได้ไปพูดคุยกับแม่กันสักหน่อย

ไม่นานนัก ซูฮ่าวก็กลับไปที่ห้องของเขา นั่งสมาธิเพื่อ บ่มเพาะความสามารถของเขา

ทำไมพ่อของเขาถึงบอกว่าถ้ามีโอกาสได้เข้า วิทยาลัยซานเซียง ฉันจะได้รับสิ่งของชิ้นนี้ อย่าบอกนะว่าวิทยาลัย ซานเซียงและพ่อของฉันความสัมพันธ์บางอย่างกัน

วิทยาลัย ซานเซียง  ในตอนนี้ ซูฮ่าว มีอีกหนึ่งเป้าหมายที่จะเรียนในวิทยาลัย ซานเซียง

แต่ก่อนหน้านั้น

"ฉันต้องเข้าห้องเรียนอัจฉริยะ"

 

 

ติดตามผลงานผมได้ที่ เพจฝึกหัดแปลนิยาย 

กลุ่มลับ 48 ตอน กลุ่มละ 100 บาท

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด