GMC ตอนที่ 31 กล่องลึกลับ
GMC ตอนที่ 31 กล่องลึกลับ
หลังจากเลิกเรียน ซูฮ่าว เดินตรงไปยังห้องแล็บของโรงเรียน(จะทับศัพทฺ์แทนห้องปฏิบัติการนะครับ)
ห้องแล็บมีขนาดใหญ่มาก ภายในเครื่องปรับสภาพอาการแต่ละตัวจะมีสมุนไพรที่ถูกเก็บรักษาไว้ในของเหลวชนิดพิเศษ มีพืชเกือบทุกชนิดอยู่ที่นี้
เขามาที่นี้ครั้งล่าสุดเพื่อศึกษาให้พร้อมสำหรับการตรวจสอบรากฐานทางทฤษฎี
เขาได้เดินชมที่นี่เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการสอบ แต่ครั้งนี้จุดมุ่งหมายของเขาแตกต่างจากครั้งก่อน ๆ
"ซูฮ่าว เธอมาแล้ว"
ครูในห้องแล็บบางคนพยักหน้า ทักทายซูฮ่าวขณะที่ซูฮ่าวก็ทักทายทุกคนเช่นเดียวกัน
มีสมุนไพรจำนวนมากมีอยู่ที่นี่ มันบอกคุณสมบัติหรือการนำไปใช้ของสมุนไพรนั้นๆ เป้าหมายของซูฮ่าวไม่ใช่สิ่งนี้ ซูฮ่าวลึกเข้าไปอีกหลังจากผ่านประตูของห้องแล็บแล้ว เขาเดินตรงไปยังทางเดินด้านหลังห้องแล็บ หลังจากถึงจุดสิ้นสุดทางเดิน ซูฮ่าวยิ้มและผลักประตูเข้าไป
ขณะที่ประตูถูกเปิดออกมีกลิ่นหอมของสมุนไพรที่ไหลเข้ามาในจมูกของเขา
ภายในมีอุณหภูมิความอบอุ่นคล้ายดวงอาทิตย์และมีบรรยากาศที่คล้ายกับอยู่ในฤดูใบไม้ผลิที่กำลังร้อน สิ่งที่ซูฮ่าวเห็นในตอนนี้ ด้วยสายตาของเขาคือสวนสมุนไพรที่สวยงาม
นี่คือห้องเพาะสมุนไพร สมุนไพรทุกชนิดถูกปลูกอยู่ที่นี้และห้องนี้จะเลียนแบบสภาพแวดล้อมที่เอื้อย อำนวยต่อการเจริญเติบโตของสมุนไพร
โดยทั่วไปแล้ว นักเรียนจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาที่นี่ แต่เนื่องจากการที่ซูฮ่าวเข้ามาตรวจสอบและเตรียมความพร้อมอยู่ที่นี่สม่ำเสมอตลอด 2 ปีที่แล้ว ควบคู่ไปกับคะแนนพื้นฐานทางทฤษฎีที่ 180 คะแนนของเขาได้รับความสนใจในหมู่ครูที่นี่ ดังนั้นในภายหลังเขาจึงได้รับอนุญาตให้เข้ามาในสวนแห่งนีัได้
ซูฮ่าวเดินอย่างรวดเร็วตรงยังสมุนไพรชนิดแรก เขาพึมพำกับตัวเอง "ฉันจะเริ่มมันก่อนแล้วกัน "
การวิเคราะห์แบบจำลอง เปิดใช้งาน
วาป
รูปแบบของสมุนไพรถูกสร้างขึ้นในจิตใจของเขา โดยไม่ลังเลใจซูฮ่าวเลือกตัวเลือกสำหรับจำลองอย่างถาวรหลังจากเสร็จ เขาก็เดินตรงไปยังชนิดถัดไป เขาทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ
ดั่งกับคนบ้า ซูฮ่าว จ้องไปที่สมุนไพรแต่ละชนิดด้วยสีหน้าที่รุนแรง ภายในพื้นที่จิตใจของเขา ได้มีการสร้างแบบจำลองสมุนไพรหลายชนิด
เมื่อพลังภายในร่างของเขาหมดลง ซูฮ่าว ก็หยุดก่อนเพื่อรอพลังฟื้นมา เมื่อเขาเข้าไปในพื้นที่ในใจของเขา มันมีแบบจำลองสมุนไพรกว่า 78 แบบ
สมุนไพรทั้ง 78 ชนิด กำลังลอยกระจัดกระจายไปมาในพื้นที่ในใจของเขา สมุนไพรเหล่านี้ล้วนลอยไปทั่วทุกแห่ง ฉากนี้ทำให้ซูฮ่าวขมวดคิ้ว เขารู้สึกกังวลเล็กน้อย
ความคิดของเขาแปลกมาก แม้ว่าเขาสามารถมองเห็นสิ่งต่างๆดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติดี แต่สภาพแวดล้อมโดยรวมของพื้นที่ในจิตใจของเขากลับแปรปรวน มีแสงแปลก ๆ อย่างแสงสีม่วงและสีผสมที่ซับซ้อนบางอย่าง มันไม่เหมือนพื้นที่แบบเดิม
"จัดระเบียบ"
ซูฮ่าวนั่งขัดตะหมาด ใช้ทักษะการบ่มเพราะระดับผู้เริ่มต้น มีเส้นไหมสีทองเปล่งประกายรอบตัวของเขา พลังงานภายในร่างกายของเขาเริ่มฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
ยาขวดนี้ เขาได้มาเมื่อวานจาก ครูหยางฉี เธอได้ให้กับเขาไว้หลังจากการฝึกซ้อมตอนนั้น มันคือยาเฟื้นฟูปกติที่ถูกกฎหมาย เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะอยู่ในสภาพสมบูรณ์สำหรับการทดสอบ
ไม่นาน ซูฮ่าว ก็ฟื้นตัวเต็มที่
"มันยุ่งเกินไปในใจของฉัน!"
"ถ้ายังเป็นแบบนี้คงฉันกลัวว่าฉันจะกลายเป็นบ้าก่อนที่จะสร้างจำลองเสร็จทั้งหมดเสร็จ!"
ซูฮ่าวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วมองไปที่สวนสมุนไพรด้านหน้า ตั้งแต่การสร้างแบบจำลองสมุนไพรที่มากขึ้นทำมห้มันกระจัดกระจายไปทั่ว งั้นทำไมเราถึงไม่จำลองสวนมาด้วยเลยละ
"การวิเคราะห์รูปแบบจำลอง เปิดใช้งาน"
“วูป”
เมื่อเริ่มสร้างขึ้น ภายในพื้นที่ในใจของซูฮ่าวได้มีรูปแบบสวนสมุนไพรที่มีรัศมีเพียง 1 เมตร ปรากฏขึ้นมา ใช่ ด้วยรูปแบบเล็ก ๆนี้ ซูฮ่าวได้นำแบบจำลองของสวนสมุนไพรทั้งหมดไว้ที่มัน
สวนสมุนไพรขนาดเล็กนี้ มันมากเกินพอสำหรับซูฮ่าวเพื่อจัดวางสมุนไพรทั้งหมด 78 ชนิดที่ในใจของเขาอย่างเรียบร้อย
พื้นที่ภายในใจของเขาเริ่มสะอาดขึ้น
ซูฮ่าว พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและกลับมาเริ่มสร้างแบบจำลองสมุนไพรอีกครั้ง
ซูฮ่าว หมักตัวอยู่ที่นั่นตลอดทั้งวัน
การต้องใช้พลังเพื่อจำลองและต้องฟื้นฟู ใน 1 วัน ยาฟื้นฟูทั้ง 10 ขวด ได้หมดลง เมื่อพลังงานของซูฮ่าวหมดไปมากกว่าครึ่ง เขาก็หยุดการกระทำของเขาลงเพียงเท่านั้น
สมุนไพร 360 ชนิด
"สวนสมุนไพรเริ่มจะเต็มแล้ว(รัศมีแค่ 1 เมตร ใส่ได้เยอะเกิน)" ซูฮ่าวมองไปที่แบบจำลองสมุนไพรเล็ก ๆ ที่อัดไว้ในสวนแล้วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ สำหรับคืนนี้เขาคงนอนหลับได้อย่างสบายใจแล้ว
นี่เป็นวันสุดท้ายสำหรับการเตรียมตัวก่อนทดสอบ
เมื่อเขาออกจากห้องแล็บ ฟ้ามืดก็แล้ว
นักเรียนในเรียนต่างทะยอยกลับ พวกเขาต่างกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวสอบใหญ่ในวันพรุ่งนี้ การเดินอยู่คนเดียวในที่โล่งขนาดใหญ่ของโรงเรียน ซูฮ่าว รู้สึกอ้างว้างเกินที่จะอธิบายได้
ขณะที่เดินอย่างไร้จุดหมาย โดยไม่รู้ตัวเขาก็มาถึงสวนสาธารณะบริเวณเดิม
"ทำไมฉันถึงมาที่นี่ "
ซูฮ่าว ยิ้มอย่างขมขื่น เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมานี้ทำให้เขาต้องหลีกเลี่ยงสถานที่นี้โดยไม่รู้ตัว แต่ในขณะนี้เขากำลังเศร้า ด้านข้างทะเลสาบมี หญิงสาวคนหนึ่งที่สวมเสื้อผ้าสีขาวนั่งกอดเข่าอยู่ในบริเวณนั้น
สายลมที่พัดผ่านไปมา มันดูเหมือนจะค่อนข้างหนาวเย็น เธอจึงกระชับเสื้อผ้าของเธอเข้า
"เฉิน เยวี่ย"
ซูฮ่าวเปิดปากตัวเอง แม้ตัวของเขาเองจะมีเจ็บใจแต่เขาไม่รู้สึกข่มขืนนักเพราะเขารู้ดีว่าคน ๆ นั้นเป็นคนที่ทุกข์ทรมาณมากกว่าเขา
ซูฮ่าว ต้องการเปิดเผยตัว แต่เขารู้ว่าเขาไม่ควรทำเช่นนั้น
จะต้องมีผู้คุ้มกันอยู่ข้างตัวเฉินเยวี่ยแน่ ถ้าเขาไปเดินเข้าไปและเผยตัวให้เห็น อาจจะทำให้เกิดปัญหามากขึ้นสำหรับเธอได้
ซูฮ่าวเผยรอยยิ้มของเขาแล้วหยิบหิน 4 ก้อนขึ้นมาจากพื้น เขาชั่งน้ำหนักก้อนหินด้วยการโยนเล่นบนมือของเขาสักครู่ ก่อนที่จะขว้างไปยังทิศทางของเฉิน เยวี่ย
ซูม
มันเร็วดีงพายุทอร์นาโด
แน่นอนว่า ซูฮ่าว ที่มีสมรรถภาพทางกาย 300 คะแนน ก้อนหินที่ขว้างออกไปต้องมีพลังและความเร็วที่มหาศาลอยู่แล้ว
“ใคร”
เฉิน เยวี่ย ตะโกนด้วยเสียงเย็นชาของเธอ ก้อนหินทั้ง 4 ก้อนนั้นเดินตรงไปด้านข้างร่างกายของเธอและตกลงบนทะเลสาบ
ชายผิวดำก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านข้างของเฉินเยวี่ย ก่อนวิ่งเข้าไปภายในป่า ร่างของซูฮ่าวตรึงขึ้นและหายตัวไปภายในป่า ชายผิวดำไล่ล่าอย่างรวดเร็ว
เฉินเยวี่ย มองไปอย่างเร็ว ถึงแม้ว่าร่างนั้นจะหายไปอย่างรวดเร็ว แต่เธอก็ยังสามารถมองเห็นได้ทัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่ต้องเป๋น ซูฮ่าว แน่นอน
ด้วยระดับความสามารถของ ซูฮ่าว ถึง 10.8 จุด เขากำลังบอกกับเธอว่าเขาได้ก้าวหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว
รอยยิ้มหวานปรากฏบนริมฝีปากของเฉิน เยวี่ย "4 ปี ฉันจะรอนายนะ... "
ถึงแม้ว่าเฉินเยวี่ย จะมีอาการเฉยๆหรือไม่แยแส แต่เธอก็ยังคงเป็นเด็กสาวที่พึ่งมีประสบการณ์ด้านความรักเป็นครั้งแรก
ภายในป่า ซูฮ่าวรีบให้หนีเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
หลังจาก จูบหลอกไปมาหลายครั้ง เขาก็สามารถสลัดชายผิวดำคนนั้นได้ในที่สุด เมื่อเขาออกจากป่า สภาพเสื้อผ้าของเขาอยู่ในสภาพที่ค่อนข้างเละเทะ หลังจากที่เขาหนีมาได้เขาได้รีบกลับบ้านอย่างรวดเร็ว
การสอบในวันพรุ่งนี้ เขาจะต้องก้าวเข้าสู่ชั้นเรียนอัจฉริยะให้ได้
"ซุนเหยาเตี้ยน ถ้าฉันเห็นแกในทดสอบ ในเวลานั้นฉันจะใช้พลังของฉันและทำมห้แกจมอยู่ในเงาแห่งความสิ้นหวัง สิ่งที่ตระกูลซุนได้ทำกับฉัน แน่นอนว่าฉันจะตอบแทนคืนมันแน่ "
เมื่อเขากลับถึงบ้าน มีกลิ่นหอมลอยมากระทบรูจมูกของเขา
ก่อนการทดสอบในวันพรุ่งนี้ แม่ของเขา หลีเซียรุ่ย คงเตรียมอาหารมากมายสำหรับเขา
"แม่ฉันกลับมาแล้ว"
"ไปล้างมือให้เร็ว ๆ กับข้าวพร้อมพวกเรากำลังรอลูกอยู่"
“ครับ”
ซูฮาวตอบและไปล้างมือเสร็จแล้วสามคนก็นั่งลงที่โต๊ะอาหารและสนุกกับอาหารของพวกเขา
"แม่ต้องจ่ายเงินเป็นจำนวนมาก" ซูหลิง ย่นจมูกเล็ก ๆ ของเธอ แล้วพึมพำกับตัวเอง "เมื่อตอนฉันจะไปทดสอบ ฉันไม่เคยได้อาหารที่ดีเช่นนี้เลย นี่มันไม่ยุติธรรม"
ซูฮ่าวคีบเนื้อสัตว์ไม่กี่ชิ้นและนำไปใส่ในจานของน้องสาวเขา "ตอนนี้เธอต้องพอใจแล้วใช่มั้ย"
"เย้ เย้ พี่ชายเป็นพี่ที่ดีที่สุด" ซูหลิง พยักหน้า
ซูฮ่าว และแม่ของเขา หลีเซียรุ่ย ยิ้มให้กับพฤติกรรมที่ทำตัวเป็นเด็กของ ซูหลิง
ในขณะที่ทั้งสามคนกำลังกินข้างอยู่นั้น ซูฮ่าวรู้สึกว่าบรรยากาศตอนนี้มีบางอย่างแปลกไปเล็กน้อย แม่ของเขาดูเหมือนจะลังเลใจในอะไรบางและอยากจะพูดอะไรบางอย่าง
"แม่ แม่มีอะไรที่อยากจะพูดหรือเปล่า" ซูฮ่าวเริ่มถาม
หลีเซียรุ่ย ถอนหายใจ "แม่คิดว่าลูกไม่มีพรสวรรค์ และในอนาคตแม่จะสร้างธุรกิจขนาดเล็กบางอย่างให้กับลูกและใช้ชีวิตอย่างสงบภายในเมือง แม่ไม่เคยคาดคิดเลยว่าลูกยังคงยืนกรานที่จะเดินเส้นทางนี้"
ซูฮ่าววางตะเกียบของเขาบนจานแล้วหัวเราะ "แม่ไม่ได้มีลูกสาวที่เป็นอัจฉริยะงั้นเหรอ"
หลีเซียรุ่ย ส่ายหัว "หลิงเอ๋อ แตกต่าง เธอจะแต่งงานกับครอบครัวอื่นในอนาคตและมีโอกาสที่จะสร้างครอบครัวที่ดี แต่ลูก…."
"เฮ้ พี่กับแม่คุยอะไรกันแค่ 2 คน หนูก็อยู่ด้วนน่ะ" ซูหลิงเคาะโต๊ะด้วยความไม่พอใจ หลีเซียรุ่ยยิ้มและลูบหัวของซูหลิง "ลูกนี่ไม่เคยโตเลย"
หลังจากกลับไปที่ห้องของเธอ หลีเซียรุ่ย ก็ กลับมา เธอหยิบสิ่งของบางอย่างมาด้วยและมอบให้กับซูฮ่าว
กล่องมีรูปร่างเป็นแท่งเล็ก ๆ มีตัวอักษรที่สลักไว้ด้วยลวดลายสีฟ้าลึกลับ เมื่อซูฮ่าวถือกล่อง ความรู้สึกหนัก ถูกส่งไปยังฝ่ามือของเขา
"แม่นี่คืออะไร"
หลีเซียรุ่ย ตอบ "แม่ก็ไม่รู้พ่อของลูกฝากไว้ว่าถ้าลูกมีโอกาสได้เข้าเรียนในวิทยาลัย ซานเซียง ให้แม่นำกล่องนี้ให้ลูก "
"........."
ตรงกลางของกล่อง มีพื้นที่รูปทรงกลม เมื่อซูฮาวรองวางนิ้วลงบนมันก็มีเสียงกลบางอย่างดังออกมาจากกล่อง
"การตรวจสอบลายนิ้วมือ ... .. การตรวจสอบลายนิ้วมือล้มเหลว ... .. ตรวจสอบความสามารถตั้งแต่กำเนิด ...... ไม่พบเงื่อนไข: การเปิดใช้งานล้มเหลว"
สถานการณ์นี้คืออะไร
ซูฮ่าว รู้สึกประหลาดใจ ระดับความสามารถของเขาที่ 10.8 นึกไม่ถึงเลยว่าเขาไม่สามารถเปิดใช้งานกล่องเล็ก ๆ เช่นนี้ได้
ในสายตาของเขา พ่อของเขาเป็นคนที่เป็นคนธรรมดาที่สอนศิลปะการต่อสู้ บางครั้งเขาก็ชอบที่จะคุยโม้เรื่องตัวเอง แต่ความจริงก็คือเขาเป็นคนล้มเหลวดังนั้นเขาจึงทำล้อเล่นทุกอย่าง
แต่เขาได้รับสิ่งลึกลับนี้จากที่ไหน
"อย่าคิดมากเกินไป กับเรื่องนี้ ให้ความสำคัญกับการสอบของลูกในวันพรุ่งนี้จะดีกว่า เมื่อลูกพัฒนาขึ้นลูกอาจจะเปิดมันได้ในภายหลัง" ในขณะที่แสดงการแสดงออกทางสีหน้าของลูกชายเธอ หลีเซียรุ่ยกล่าวว่า" กินข้าวก่อนเถอะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นซะก่อน"
“ครับ”
ซูฮ่าวไม่คิดมากถึงมันอีก
กล่องลึกลับสีดำ ที่เป็นของขวัญแก่ลูกชายของเขา เรื่องนี้ทำให้ภาพลักษณ์ของพ่อของเขาในความคิดของเขากลายเป็นเรื่องลึกลับใมาก อย่างไรก็ตามเขารู้ดีว่าเมื่อระดับความสามารถของเขาแกร่งขึ้น มันถึงจะเปิดเผยได้
หลังจากทานข้าวเย็นแล้ว ซูฮ่าวได้ไปพูดคุยกับแม่กันสักหน่อย
ไม่นานนัก ซูฮ่าวก็กลับไปที่ห้องของเขา นั่งสมาธิเพื่อ บ่มเพาะความสามารถของเขา
ทำไมพ่อของเขาถึงบอกว่าถ้ามีโอกาสได้เข้า วิทยาลัยซานเซียง ฉันจะได้รับสิ่งของชิ้นนี้ อย่าบอกนะว่าวิทยาลัย ซานเซียงและพ่อของฉันความสัมพันธ์บางอย่างกัน
วิทยาลัย ซานเซียง ในตอนนี้ ซูฮ่าว มีอีกหนึ่งเป้าหมายที่จะเรียนในวิทยาลัย ซานเซียง
แต่ก่อนหน้านั้น
"ฉันต้องเข้าห้องเรียนอัจฉริยะ"
ติดตามผลงานผมได้ที่ เพจฝึกหัดแปลนิยาย
กลุ่มลับ 48 ตอน กลุ่มละ 100 บาท