ตอนที่ 195 ศิลาแฝด (FREE)

ไม่มีใครตอบคำถามของ 2 คนนั้น คนทั้ง 5 คนเดินต่อไปยังต้นไม้สูงที่อยู่ไม่ไกล

มันเป็นต้นที่มีแต่ใบไม้เขียวขจี ไม่มีผลเลยแม้แต่ผลเดียว

มันดูเป็นฉากธรรมดามาก ข้างใต้ของต้นไม้นั้นมีแผ่นหิน 2 แผ่นวางอยู่

"นี่คืออุปสรรคในรอบที่ 2!" ปิง หยาง ชี้ไปที่แผ่นหินพวกนั้นแล้วบอกกับ ฟาง เจิ้งจือ

"เจ้ารู้ได้ยังไง?" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ก้อนหิน

มันเป็นโขดหินสีดำที่ดูเหมือนกันไปหมด ความแตกต่างคือมีบางอย่างถูกสลักเอาไว้บนแผ่นหิน ที่ราบเรียบราวกับแผ่นกระจก

"ข้าต้องรู้อยู่แล้ว เจ้าคิดว่าข้าเข้ามาที่นี่ได้ยังไงล่ะ ?" ปิง หยาง พูดอย่างมั่นใจ

"โอ้...? แล้วเจ้ามาที่นี่ได้ยังไงกัน? "

"ข้ามี....อืม มันเป็นความลับ ข้าบอกไม่ได้! " ปิง หยาง ตั้งสติได้ทัน

"ถ้าการคาดการณ์ของข้าถูกต้องนี่คงเป็น " ต้นไม้แห่งปราชญ์ " ซึ่งมันมันทำให้ เมิ่ง เทียน นั้น เข้าใจเต๋าแห่งสวรรค์ได้ นั่นหมายความว่า หิน 2 ก้อนนี้คือ "ศิลาแฝด" เหยียน ซิว พูดขึ้นมาทันที

"เหยียน ซิว พูดถูก หินพวกนี้คือ ศิลาแฝด ยังไงก็ตามยังไม่เคยมีใครแก้ปริศนานี้ได้เลย พวกมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แผ่นหนึ่งมีคำถูกจารึกเอาไว้ ส่วนอีกอันกลับไม่มี ยังไงก็ตามแต่คำพวกนั้นจะเปลี่ยนไปในทุกๆ 15 นาที " ปิง หยาง พูดแทรกขึ้น

"แล้วเราจะแก้ปริศนาได้ยังไงกัน?" ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ตั้งใจจะขัดความตื่นเต้นของ ปิง หยาง

เขาไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น

"จำคำทั้งหมดภายในเวลา 15 นาที  จากนั้นก็เอามันใส่ลงในกระดานแผ่นข้างๆ  ถ้าใส่ทั้งหมดก็จะผ่านรอบนี้ไปได้  แต่ถ้ามีคำผิดแม้แต่คำเดียวเจ้าจะถูกคัดออกทันที " ปิง หยาง พูดต่อ

"ง่ายแบบนั้นเลย?" ฟาง เจิ้งจือ ไม่อยากจะเชื่อ

"ง่ายรึ..? ใครจะไปคิดว่ามีผู้ที่มีพรสวรรค์มากมายต้องตกรอบไปกับสิ่งนี้ คำพูดในศิลานั้นเป็นภาษาโบราณ มันไม่ใช่ภาษาที่ใช้กันในยุคปัจจบัน จดจำภาษาโบราณที่มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ที่มีมากกว่า 3000 คำ โดยไม่มีกฎข้อบังคับใดๆ เจ้าพูดว่า ง่าย งั้นรึ? " ปิง หยาง ถามด้วยท่าทีรังเกียจ

"นั่นไม่ใช่เรื่องง่ายรึ?" ฟาง เจิ้งจือ ตอบแบบห้วนๆ

สีหน้าของ ปิง หยาง เต็มไปด้วยความโกรธ

"ฮึ่ม ข้าเดาว่าเจ้ากำลังคิดอยู่ คนมากมายพยายามจะทำสิ่งนี้ มีเจ้าพวกไร้ยางอายเป็นจำนวนมากเลยที่พยายามจะคัดลอกคำพวกนี้ด้วยการใช้ปากกาเขียนลงบนกระดาษแต่อย่างไรก็ตามคำพวกนี้มีความซับซ้อนอย่างไม่น่าเชื่อ การคัดลอกจึงต้องใช้เวลานานมาก มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะคัดลอกคำพวกนี้ไปยังหินอื่นๆภายในเวลาที่กำหนด! ข้าคิดว่าเราน่าจะรีบไปจับตัว 2 คนที่เหลือนั้นมาก่อนที่คนใดคนหนึ่งจะชนะไปเสียก่อน "

ปิง หยาง พูดแล้วหันไปมอง 2 คนที่ต่อสู้กัน พวกเขานั้นมีบาดแผลอันสาหัสอยู่บนร่างทั้งคู่ นางเริ่มตวัดหอกฉีหลินขึ้น

"ข้าบอกแล้วไงว่ามันเป็นเรื่องง่าย เราจะทำสำเร็จแน่นอน! " ฟาง เจิ้งจือ มองข้าม ปิง หยาง ไปและหยิบปากกากับน้ำหมึกออกมา

"เจ้าจะเอาปากกากับน้ำหมึกไปทำอะไรกัน? ข้าบอกว่าการพยายามคัดลอกนั้นเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์! " ปิง หยาง ก้มลงไปมองที่ ฟาง เจิ้งจือ

"ข้าบอกว่าข้าจะคัดลอกมันไง" ฟาง เจิ้งจือ ตอบกลับด้วยเสียงรำคาญ

"ถ้าเจ้าจะคัดลอกมัน แล้วเจ้าเอาน้ำหมึกออกมาทำไมกัน?" ปิง หยาง ยกมือของนางขึ้นไปข้างบน

"ข้าจะเทมันลงไป!" ฟาง เจิ้งจือ ราดน้ำหมึกลงไปที่แผ่นศิลาทันที แผ่นศิลาสีดำกลายเป็นสีของน้ำหมึกแทน

นี่มันดูหมิ่นกันชัดๆ

สีหน้าของ ปิง หยาง เริ่มขาวซีด นางไม่คิดเลยว่า ฟาง เจิ้งจือ จะทำอะไรที่สิ้นคิดแบบนี้มาก่อน เขากำลังทำลายแผ่นศิลาหิน!

ความโกรธเกรี้ยวนางพุ่งขึ้นสูงมาก หลังจากที่ ฟาง เจิ้งจือ ได้สาดน้ำหมึกลงไป และหยิบแปรงขนาดใหญ่ขึ้นมาขัดลงบนแผ่นศิลา

ที่หอกฉีหลินของ ปิง หยาง นั้นเริ่มมีประกายไฟที่มอดไหม้

ขณะเดียวกันนั้นเอง ตอนที่ ปิง หยาง กำลังจะประกาศสงครามกับ ฟาง เจิ้งจือ เขาก็หยิบกระดาษขึ้นมา 2-3 แผ่น และเริ่มเอามาประกอบกัน

"โอ้...? นี่เจ้ากำลังทำอะไร?" ปิง หยาง ตัวแข็งค้าง ในแววตาของนางเต็มไปด้วยความสับสนเขากำลังรวมกระดาษเข้าด้วยกัน?

"เจ้ารู้จักภาพพิมพ์หรือไม่?" ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ยกหัวขึ้นมามอง

"อะไรพิมพ์นะ?"

"เอ...ด้วยสติปัญญาของเจ้า เจ้าคงจะไม่เข้าใจ งั้นข้าจะอธิบายให้เข้าฟังเอง ข้าจะแสดงให้เจ้าได้เห็นถึงสิ่งที่เรียกว่า ' แม่พิมพ์ ' "ฟาง เจิ้งจือ ยังคงดำเนินการต่อไป

เหยียน ซิว เฝ้าดูอย่างเงียบเชียบแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ตัวประกันทั้งสองคนเงียบเหมือนกัน พวกเขาไม่กล้าพูดอะไร

ส่วน ปิง หยาง นั้นเห็นได้ชัดเลยว่านางใกล้จะระเบิดเต็มทีแล้ว พวกเขามั่นใจว่า ฟาง เจิ้งจือ กล้าพอที่จะพูดแบบนี้กับ ปิง หยาง

"เจ้ากล้าดูถูกสติปัญญาของข้างั้นรึ? ถ้าเจ้าไม่อธิบายเรื่อง...พิมพ์อะไรของเจ้าให้ข้าฟังล่ะก็ เจ้าจะต้องไม่ตายดีแน่! " ปิง หยาง กำลังโกรธ

"แน่นอน แต่เจ้าต้องทำอะไรให้ข้าสักอย่าง"ฟาง เจิ้งจือ พูดอย่างสบายๆ

"มันคืออะไร?"

"ให้ข้าได้ยืมหอกฉีหลินเอาไปใช่เล่นสักหน่อย"

"เลิกฝัน!"

"มันจะทำให้เวลาต้องเสียเปล่า ถ้าต้องเข้าสู่รอบที่ 3 โดยเร็ว แล้วข้า ไม่มีหอกฉีหลินอยู่ข้างกาย "

"ฮึ่ม อย่าพยายามมาหลอกข้า ข้าไม่โง่เชื่อเจ้าหรอก " ปิง หยาง ทำตัวเย้ยหยันพร้อมกับในใจที่ยังคงเต็มไปด้วยความโกรธ

ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป เขาหยิบกระดาษขึ้นมาและกดลงบนก้อนหิน

ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็หันกลับมา

กระดาษสีขาวเต็มไปด้วยคำที่อยู่บนแผ่นศิลา

ปิง หยาง ตัวแข็งค้างในทันที ดวงตาของนางกระพริบไม่หยุดในขณะที่กำลังคิด อย่างไรก็ตามนางไม่เข้าใจ

"เจ้าพยายามจะจำคำพูดพวกนี้ล่วงหน้ารึ? มันไม่มีประโยชน์ คำพูดจะเปลี่ยนไปแล้วในอีกไม่กี่นาที " ปิง หยาง มองไปที่กระดาษแล้วพูด นางยังคงคิดว่าวิธีนี้ใช้ไม่ได้ผล

"อย่าพูดมากไปเลยน่า ส่งหอกฉีหลินมาให้ข้าได้แล้ว!"

"นี่..เจ้า...ถ้าเจ้ากล้าโกหกข้าล่ะก็ข้าจะจัดการเจ้าซะ!" ปิง หยาง มองไปที่มือของ ฟาง เจิ้งจือ ที่กำลังยื่นออกมารับหอกฉีหลินของนางไปอย่างไม่เต็มใจ

ฟาง เจิ้งจือ เอาหอกฉีหลินนั้นแทงลงไปที่พื้นดิน

เสาแห่งเปลวเพลิงจงลุกโชนขึ้นไปบนฟากฟ้า การควบคุมของ ฟาง เจิ้งจือ ดูมีความยิ่งใหญ่

"ตูมมม!" มีเสียงก้องออกมา

หลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่พื้นดินทันที

"อะไร ... เจ้ากำลังพยายามทำอะไร?" ปิง หยาง ยังไม่สามารถสงบใจกับเรื่องนี้ได้

"ลองดึงพลังของมันออกมา เจ้ามีปัญหาหรือไม่ " ฟาง เจิ้งจือ เดินวนไปรอบๆก่อนที่จะเริ่มต่อ

ในโลกก่อนหน้านี้เขาต้องใช้เวลาอย่างน้อย 2-3 วันในการสร้างแม่พิมพ์ที่มีตัวอักษรมากกว่า 3พันคำ

แต่ในโลกนี้มันง่ายมาก

เขา เหยียน ซิว และ ปิง หยาง สามารถควบคุมสสารที่อยู่รอบตัวพวกเขาได้ดั่งใจ ดังนั้นการเปลี่ยนรูปร่างของดินเพื่อให้มันกลายเป็นตัวอักษรต่างๆไม่ใช่เรื่องยากอะไร

การทำแม่พิมพ์นั้นอาจจะใช้เวลา 15 นาที

จากนั้น ฟาง เจิ้งจือ ก็เริ่มแบ่งดินเป็น 5 ส่วน และมอบที่คนอื่น รวมถึงกระดาษในมือของเขาถูกแบ่งออกเป็น 5 ชิ้นและแต่ละคนก็เริ่มทำแม่พิมพ์ของตัวเอง

ปิง หยาง ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไรนัก อย่างไรก็ตามนางเริ่มเกิดความตื่นเต้นมากขึ้น หลังจากได้เห็น ฟาง เจิ้งจือ ทำ

ไม่นานหลังจากนั้น ทั้ง 5 คนก็มีแม่พิมขนาดใหญ่ที่พอเหมาะ

จากนั้น ฟาง เจิ้งจือ ก็เริ่มอธิบายให้ เหยียน ซิว และ ปิง หยาง ถึงวิธีการใช้ของแม่พิมพ์อันนี้

ในตอนแรก ปิง หยาง ยังมีท่าทีสงสัยและไม่เชื่อ อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้ยินแล้วตาของนางก็เริ่มเป็นประกายทันที

"จะได้ผลงั้นรึ? แต่...มันไม่ดูเป็นวิธีที่ไร้ยางอายเกินไปหน่อยงั้นรึ? "

"เจ้าเข้าใจไหม?"

"เข้าใจ"

"ข้าจะทำให้ดูครั้งเดียว หลังจากที่ข้าผ่านแล้วข้าจะทิ้งแม่พิมพ์ไว้ให้ "

"เอาล่ะ"

"มีบางอย่างที่ต้องบอกให้รู้ไว้ก่อน หลังจากที่เราออกจากสถานที่แห่งนี้ ข้าต้องการที่จะจดสิทธิบัตรของเทคนิคนี้  ใครก็ตามที่ต้องการใช้งานเจ้านี้ ต้องจ่ายเงินให้ข้าก่อน เจ้าใจไหม? "

"อะไรคือสิทธิบัตร?" ปิง หยาง สับสน

ฟาง เจิ้งจือ เหงื่อตก ดูเหมือนว่าโลกนี้ช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ลืมเรื่องสิทธิบัตรไป ขอเพียงแค่เราผ่านศิลาแฝดนี้ไปได้แล้วกัน

ขณะที่คำบนแผ่นหินเปลี่ยนไปเขาก็รีบหยิบแม่พิมพ์ขึ้นมาไว้ในมือ

วินาทีผ่านไป

ปิง หยาง และ เหยียน ซิว มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ อย่างเคร่งเครียด

หลังจากผ่านไปประมาณ 10 นาที ฟาง เจิ้งจือ ได้คัดลอกแบบพิมพ์คำกว่า 3000 คำเสร็จสิ้น

จากนั้นเจ้าก็เดินไปยังแผ่นศิลาที่ว่างเปล่า

เขาเดินไปพร้อมกับแม่พิมพ์น้ำหมึกของเขา

"ข้าจะวางแล้วนะ!" ฟาง เจิ้งจือ แปะแม่พิมพ์ลงไปบนแผ่นศิลาที่ว่างเปล่าทันที

เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ ยกแม่พิมพ์ขึ้นบนแผ่นศิลาหินก็เต็มไปด้วยคำทั้ง 3000 คำจากแผ่นศิลาหินอีกชิ้นโดยสมบูรณ์ พวกมันเหมือนกันเป๊ะๆ

"ชิ้ง!" แสงสีทองส่องสว่างขึ้นเหนือท้องฟ้า

...

ภายในโรงเรียนหลวง

ราชาต้วน ที่มีแววตาที่เร่าร้อน

ฮัน ฉางเฟิง หลับตาอยู่เงียบๆบนเก้าอี้ เขาไม่ได้แสดงความเห็นในรอบที่ 3 นี้อย่างที่เคยเป็นมา

ในขณะที่องค์ชาย9 กำลังเพลิดเพลินไปกับการแข่งขันในรอบที่ 3

จากนั้นเขาเห็นบางอย่างปรากฎขึ้นบนภาพ นั้นรูปร่างที่ไม่น่าจะปรากฎขึ้นที่นั่น เขาปรากฎตัวขึ้นท่ามกลางการต่อสู้ที่ดุเดือด

แขนเสื้อยาวสีน้ำเงินของเขา พลิ้วไหวไปตามสายลมอย่างงดงาม

"ฟาง ... ฟาง เจิ้งจือ ! " องค์ชาย9 ตกใจมากในสิ่งที่เขาเห็นเขาไม่สามารถอธิบายได้

"น้องชาย9 เจ้าตกใจอะไรกันน่ะ ... โอ้? นั่นคือ ฟาง เจิ้งจือ ?! ยังไงก็ตามเขาผ่านเข้ามาในรอบที่ 3 ได้ยังไง? " ราชาต้วนตะหวาดใส่องค์ชาย9 อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

เขาไม่ใช่คนเดียวที่ตกตะลึง

ทุกคนในรอบที่สามต่างเข่าทรุดลงไปกับพื้น

พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ชายหนุ่มที่สวมเสื้อแขนยาวสีน้ำเงิน นั่นคือ ฟาง เจิ้งจือ

ตอนนั้นเอง ผู้ส่งสารเข้ามาในห้องอีกครั้ง เขาร้อนรนจนลืมระเบียบการปฏิบัติไปเสียหมด

"ราชาต้วน นายท่าน ... องค์ชาย9 เจ้าหน้าที่ฮัน ฟ..ฟาง.. ฟาง เจิ้งจือ ไขปริศนาศิลาแฝดไปได้! เขา ... เขาเข้าสู่รอบที่สามแล้ว! "

"ว่ายังไงนะ ?!!" ตาของ ฮัน ฉางเฟิง เบิกกว้างขึ้น จ้องมองไปที่จอภาพแล้วกวาดตาไปทั่ว จนสุดท้ายเขาเห็น ฟาง เจิ้งจือ

เขาอยากจะสงบใจให้เย็น แต่เขาทำไม่ได้

ฟาง เจิ้งจือ พึ่งจะข้ามผ่านสะพานแตกหักมาได้! และตอนนี้เขาก็ข้ามผ่านศิลาแฝดมาอีก?!

นี่มันเรื่องบังเอิญ? ทำไมช่างเป็นเด็กที่มีโชคได้ขนาดนี้?

"ศิลาแฝด...เขาผ่านศิลาแฝดมาอย่างนั้นรึ! อะไร ... เกิดอะไรขึ้น? " ราชาต้วนไม่สามารถสงบใจลงได้อีก

เขาอาจเชื่อว่า ฟาง เจิ้งจือ ข้ามสะพานแตกหักมาได้ด้วยความโชคดี

แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีโชคกับศิลาแฝด

นอกจากนี้ ...

เหล่าอัจฉริยะนับไม่ถ้วนต่างล้มเหลวในการแก้ศิลาแฝด มันเป็นเรื่องที่ยากมาก

"เขาแก้ปัญหาได้ยังไง?!"

ตอนนี้เอง ราชาต้วนและ ฮัน ฉางเฟิง ต่างตกใจกันอย่างมาก

แม้แต่องค์ชาย9เองก็ไม่สามารถรู้ได้เลยว่า ฟาง เจิ้งจือ ทำอะไรลงไปบ้าง

ผู้ส่งสารอยากจะตอบ แต่เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายวิธีแก้ศิลาแฝดของ ฟาง เจิ้งจือ ได้อย่างไร

"ขะ..เขา....ดูเหมือนว่าเขาจะทำหินที่เหมือนศิลาแฝดขึ้นมา...ด้วยคำจารึกที่เหมือนกัน...แล้วเขาก็วางมันลงบนแผ่นศิลาที่ว่างเปล่า แล้วเขาก็ผ่าน! " ผู้ส่งสารเองก็ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด

"บ้าไปแล้ว จารึกบนศิลแฝดนั้นเปลี่ยนไปทุกๆ 15 นาที เขาสร้างสิ่งที่เหมือนกันขึ้นมาในเวลาเพียงแค่นั้นได้ยังไงกัน? " เสียงของ ฮัน ฉางเฟิง เริ่มหนาวเหน็บและสั่นสะท้าน

"เกี่ยวกับสิ่งนั้น... ข้าเองก็ไม่รู้ แต่นั่นคือสิ่งที่เขาทำ เหยียน ซิว กับคนอื่นๆเองก็ ... " ก่อนที่ผู้ส่งสารจะพูดจบ ร่างสีขาวสว่างก็ปรากฎขึ้นบนจอภาพ

นั่นคือ เหยียน ซิว

จากนั้นในเวลาต่อมา ปิง หยาง และตัวประกันทั้ง 2 คนก็ปรากฎตัวขึ้นในรอบที่ 3

"ห..หา..ทั้ง 5 คน! พวกเขา...พวกเขาทั้งผ่านศิลาแฝดมารึ?! อะไรกัน ... เกิดอะไรขึ้น? พวกเขาทั้ง 5 คนสามารถจดจำคำ 3000 คำได้อย่างนั้นหรือ? " ฮัน ฉางเฟิง สูญเสียความเยือกเย็นไปแล้ว

เขาได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ

ฟาง เจิ้งจือ เขาอาจเป็นอัจฉริยะ เขาอาจมีพรสวรรค์ที่น่าทึ่ง แต่เขาช่วยคนอื่นอีก 4 คนมาได้ยังไงกัน?

ถ้าแค่ ฟาง เจิ้งจือ ผ่านศิลาแฝดมาได้แค่คนเดียว ก็แทบจะไม่มีใครเชื่อในความสามารถ ความจำที่สุดยอดนั้นได้แล้ว

แต่...

นี่กลับผ่านเข้ามาทั้ง 5 คน?

นั่นมันเป็นเหตุผลที่อยู่เหนือกว่าคำอธิบายใดๆ...

เพจหลัก : Double gate TH