บทที่ 8 การเตรียมตัว
บทที่ 8 การเตรียมตัว
"ดังนั้นคุณกำลังบอกผมว่าโดยทั่วไปแล้ว มันเลเวลอัพในทันทีงั้นสินะ... " เอ็ดคิดอย่างละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่ระบบพูดและตัดสินใจขั้นต่อไป
"ระบบ อธิบายสกิลทั้งหมดของผมได้เปล่า?"
[ใช่ ฟังก์ชั่นสแกนสามาราถทำได้]
"แสดงให้ผมเห็นหน่อย"
[กำลังเริ่มสแกน ... โปรดรอสักครู่]
* ติ้ง *
นิโตริว (หายากมาก-Epic) - ความชำนาญเต็มรูปแบบ
สามารถใช้ดาบสองเล่มได้อย่างมืออาชีพโดยไม่มีปัญหาใดๆ
ผลพิเศษ: มือทั้งสองข้างสามารถใช้ดาบได้แม้ว่าจะไม่ใช่มือข้างที่ถนัดก็ตาม
สมบัติผู้ดี (พิเศษ-uncommon) - ความชำนาญเต็มรูปแบบ
สามารถสนทนาได้อย่างถูกต้องเหมือนขุนนาง โดยไม่ลืมมารยาท
การต่อรอง (หายาก- Rare) - ความชำนาญระดับ 1
ลดราคาของสินค้าได้ 2%
กลยุทธ์ (พิเศษ-Uncommon)) - ความชำนาญระดับ 1
ความสามารถในการคิดกลยุทธ์แม้ในขณะกำลังต่อสู้
Sharingan (หายาก- Rare) - ความชำนาญระดับ 2 (2 วงแหวน)
วิสัยทัศน์ที่เพิ่มขึ้นความสามารถในการรับรู้การไหลเวียนของจักระและความสามารถในการคัดลอกการเคลื่อนไหว
ก้าวย่างเงา (หายาก- Rare) - ความชำนาญระดับ 2
เพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ 20% เพิ่มระดับความเงียบขณะเคลื่อนที่
"ระบบ ทำไมผมถึงชำนาญ “นิโตริว” เต็มรูปแบบแต่กับสกิลอื่นไม่เต็มล่ะ?" เอ็ดกำลังสงสัยว่าทำไมมันถึงต่างกัน
[สกิลของที่ปกติจะเริ่มต้นความชำนาญที่เลเวล 1 แต่สำหรับสกิลที่รับจากกาชา ระดับความชำนาญของพวกมันจะแรนด้อมกันไปในการเปิดแต่ละครั้ง]
(TS.N ส่วนสกิลสมบัติผู้ดีมันคงเริ่มจากเลเวล 1 จนเต็มแล้วแหละ)
'ดังนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับโชค ... อืม ผมโชคดีที่ได้รับสกิลดาบที่ความชำนาญเต็มรูปแบบ' เอ็ดรู้สึกขอบคุณสำหรับโชคในการเปิดกาชาของเขา
หลังจากเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็ออกจากห้องไปทันทีและมุ่งหน้าไปยังที่ที่พ่อของเขาอยู่ เบ็คกี้เดินตามเขาไปตลอดทาง และประกาศบอกพ่อของเขาว่าเขามาถึงแล้ว จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปคุยกับเขา
"เอ็ดเจ้ารู้สึกดีขึ้นแล้วใช่ไม๊?" อาร์เธอร์ยังคงตรวจสอบร่างของบุตรชาย
"ใช่แล้วพ่อ ขอโทษทีที่สร้างปัญหา"
"แม่ของเจ้าแทบอยากจะกินข้าทั้งเป็น หลังจากพบว่าเจ้าหมดสติไป แต่นางก็ควรสงบลงแล้ว" ดูเหมือนอาร์เธอร์จะนึกถึงความทรงจำอันเลวร้ายบางอย่าง
'ข้าไม่ควรทำให้ท่านแม่โกรธ' เอ็ดจำอย่างใส่ใจ
"ท่านพ่อข้าต้องการขออนุญาตออกไปล่านอกเมือง!" เอ็ดบอกพ่อเขาว่าต้องการอะไร ตามระบบบอกเขาต้องเลเวลอัพเพื่อให้สเตตัสเพิ่มขึ้น และเอ็ดเองก็ไม่อยากเป็นคนอ่อนแอ
"ทำไมเจ้าถึงอยากทำอย่างนั้น? เจ้าควรจะมีทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้าต้องการที่นี่แล้ว" อาร์เธอร์ถามด้วยความห่วงใยและอยากรู้
"ข้าต้องการแข็งแกร่งขึ้น" เอ็ดเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงของเขาด้วยความมั่นใจและความมุ่งมั่น
"... ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ดีมากที่เจ้าสามารถทำสิ่งที่เจ้าต้องการ เพียงต้องพาเบ็คกี้ไปกับเจ้าด้วย นางควรจะสามารถจัดการกับบางสิ่งที่อาจเกิดขึ้น!" อาเธอร์รู้สึกพอใจกับคำตอบของเอ็ดมาก
"ขอบคุณท่านพ่อ ... " เอ็ดดีใจที่พ่อของเขาตอบตกลง แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงต้องไปกับเบ็คกี้ เธอเป็นแม่บ้านไม่ใช่อัศวิน
[โฮสต์ คิดผิดแล้ว; สาวใช้รุ่นเยาว์ผู้นั้นอยู่ขั้น “รากฐานราชา” ดังนั้นเธอจึงควรถูกพิจารณาว่าทรงพลังอย่างมาก]
'อะไรนะ? !! นี่คงไม่ได้หมายความว่า เธอเป็นคนที่ทรงพลังที่สุดรองจากพ่อของผม?! ' เอ็ดรู้สึกประหลาดใจมากที่แม่บ้านของเขามีทรงพลังมาก
"เบ็คกี้ ทำให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ตาย" อาร์เธอร์บอกเบ็คกี้แล้วก็กลับไปทำงานของเขาต่อ
เข้าใจแล้วฝ่าบาท
'ให้ข้ามีชีวิตอยู่ ... ดังนั้นถึงเจ็บก็ไม่เป็นไรงั้นสินะ?' เอ็ดพบว่ามันฟังดูแปลกๆ แต่เขาก็ดีใจเพราะนั่นหมายความว่าเขาจะล่าได้อย่างอิสระ
"เบ็คกี้เราจะออกไปวันนี้ เตรียมของที่จำเป็นด้วย"
"เข้าใจแล้วนายน้อย" จากนั้นเบ็คกี้ก็ออกไปทำงานของเธอ ขณะที่เอ็ดเดินกลับไปที่ห้องของเขา
หลังจากที่เดินกลับไปที่ห้อง เขาเจอดาบทั้งสองเล่มและคุไนที่เหลือที่เขาใช้ไป เพราะดันหมดสติไปก่อนจึงไม่มีโอกาสเก็บมันกลับมา
เอ็ดเปลี่ยนชุดเป็นแบบที่คล้ายๆกับสิ่งที่พ่อของเขาสวมเมื่อตอนประลองกัน มันดีที่สุดสำหรับการล่าและการต่อสู้ ขณะที่เขาเตรียมพร้อมที่จะออกไป เขาก็พบเบ็คกี้รออยู่ข้างๆประตู
'อะไร ที่เธอไม่ได้ไปเตรียมของงั้นหรอกรึ? เอ็ดคิดว่าเธอไม่น่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้
"เบ็คกี้เจ้าเตรียมสิ่งจำเป็นแล้วหรือยัง"
"เรียบร้อบแล้วนายน้อย" เธอตอบเพียงประโยคเดียว ในขณะนั้นเอ็ดสังเกตเห็นดาบใหญ่ที่เธอแบกมาด้วย
เบ็คกี้ยังคงสวมชุดเมดที่ดูคล้ายๆกับโลกก่อนของเอ็ดพร้อมกับแบกดาบยาว 1.4 เมตร ทำให้เธอดูค่อนข้างขัดกัน
เบ็คกี้มีผมสีแดงและตาสีแดง พร้อมด้วยใบหน้าสวย ๆเธออายุมากกว่าเอ็ดนิดหน่อย ทำให้เธอดูมีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่
"โอเค เราจะไปทันที" เอ็ดกล่าวและทั้งคู่ก็ออกจากปราสาทไป
พวกเขาใช้รถม้าเพราะมันจะเสียเวลามากหากจะเดินออกจากเมืองไป ซึ่งใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่งเท่านั้นก็มาถึงแล้ว
เอ็ดและเบ็คกี้ลงจากรถม้าและเข้าไปในป่า นี่เป็นครั้งแรกที่เอ็ดออกจากเมืองทำให้เขามีความสุขกับช่วงเวลาที่ดูวิวทิวทัศน์และต้นไม้พลิ้วไหว
ศัตรูตัวแรกของเรา! มันจะเป็นก็อบลิน? หรือสไลม์?! ' เอ็ดทั้งตื่นเต้นและกังวล ทันใดนั้นกระต่ายตัวน้อยก็กระโดดออกมาจากพุ่มไม้มา มันไม่ใช่แม้แต่กระต่ายที่มีเขาหรือมอนสเตอร์ใดๆ แต่เป็นกระต่ายน้อยน่ารักธรรมดาๆ
เอ็ดรู้สึกงี่เง่าขึ้นมาทันใด จากนั้นเขาก็เดินต่อไปกับเบ็คกี้
ทันใดนั้นระบบก็แจ้งเตือนเขา
[โฮสต์มีมอนสเตอร์หลายตัวกำลังเข้ามาใกล้ แนะนำโฮสต์ให้เตรียมพร้อม]
เบ็คกี้ก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างเช่นเดียวกันและกล่าวว่า "นายน้อยมอนสเตอร์หลายตัวกำลังเข้ามาใกล้ เราเตรียมตัวให้พร้อม"
เอ็ดจึงดึงดาบทั้งสองเล่มออกมาและรอให้มอนสเตอร์เข้ามาใกล้ ไม่ถึง 30 วินาทีต่อมาหมาป่าประมาณ 12 ตัวก็วิ่งมาและล้อมเอ็ดและเบ็คกี้ไว้
หมาป่าทุกตัวมีสีเงิน ยกเว้นตัวนึงมีสีดำเอ็ดคิดว่ามันน่าจะเป็นจ่าฝูง
'ระบบ คุณสามารถบอกระดับของมันได้หรือไม่?' เอ็ดอยากรู้ว่าพวกมันจะแข็งแกร่งแค่ไหน
[โฮสต์สามารถตรวจสอบระดับได้โดยใช้ฟังก์ชั่นสแกน อย่างไรก็ตามหากระดับสูงเกินไปคุณจะมองไม่เห็นอะไร]
'สแกนพวกมัน!'
* ติ้ง *
ชื่อ: หมาป่าสีเงิน (Silver Wolf)
ระดับการบ่มเพาะ: รากฐานมนุษย์
ชื่อ: หมาป่าอัสนีทมิฬ (Black thunder wolf)
ระดับการบ่มเพาะ : รากฐานอัศวิน
"ดูเหมือนว่านี่มันท้าทายไม่น้อย" เอ็ดรู้สึกกังวลเมื่อเห็นระดับการบ่มเพาะและชื่อหมาป่าอัสนีทมิฬ (Black thunder wolf)
"เบ็คกี้เจ้าสามารถฆ่าหมาป่าที่โจมตีเจ้าเองได้ แต่อย่าขัดจังหวะเมื่อข้ากำลังต่อสู้อยู่" เอ็ดเตือนเบ็คกี้เพื่อความแน่ใจ เพราะนี่เป็นโอกาสดีที่จะได้รับค่าประสบการณ์มากมายจากการล่าแค่ครั้งเดียว
เบ็คกี้พยักหน้าและเอ็ดก็เริ่มโจมตี
