Chapter 61: การโจมตีระยะโคตรไกล
เส้นทางในอ่าวใบไม้แดงทั้งคดเคี้ยวและคับแคบ พื้นที่หลังจากที่ผ่านริมแม่น้ำริเวอร์ฟิซมานั้นยากที่จะวางแผนการด้วยความที่มีป่าทึบคอยขวางทุกๆฝีก้าวของพวกเขา
แต่นั่นเป็นสิ่งที่แน่นอนที่ทำให้เส้นทางของ แอนดี้ ชัดเจนมากขึ้นเป็นพิเศษ
การเหยียบย่ำพุ่มไม้, เศษไม้ที่แตกเป็นชิ้นเล็กๆจากการหนีที่รีบร้อนของพวกเขา, และตำแหน่งที่ไม่เป็นธรรมชาติของพุ่มไม้— เบาะแสพวกนี้แสดงห้เห็นอยู่มากมาย
แจ็คเกอร์ ที่สวมเกราะเต็มตัวเคลียร์เส้นทางด้วยโล่ที่อยู่ในมือข้างหนึ่งและดาบที่อยู่ในมืออีกข้างหนึ่ง ในเวลานี้ไม่มีความหวาดกลัวอยู่ในหัวใจของเขาเลย
ด้วยความช่วยเหลือของเจ้าหญิง แอนนี่, พลังทำลายด้วยเวทยมนตร์ของ ลิงค์, และความสามารถที่แข็งแกร่งขึ้นของเขา— ผนวกกับอุปกรณ์ที่ซับซ้อนของเขา, สิ่งเหล่านี้ได้ช่วยค้ำจุนความกล้าหาญของเขา
แม้แต่พวกสมาคมก็ยังวิ่งหนีพวกเขา
เพื่อให้ไล่ตาม แจ็คเกอร์ ทัน, ลิงค์ จึงร่ายเวทย์รวดเร็วดั่งแมวให้กับ กิลเดิร์น และตัวเอง กิลเดิร์น รับหน้าที่เป็นคนสอดแนมที่อยู่แนวหลัง, เพราะทักษะนักแม่นธนูของเขาไม่ได้มีไว้เพื่อการต่อสู้แบบระยะประชิดที่อยู่ในพื้นที่จำกัด
พวกเขาเคลื่อนไหวผ่านไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากผ่านไปสิบนาที, แจ็คเกอร์ ก็เป็นคนแรกที่มาถึงยอดเขาและภาพจากมุมสูงก็ทำให้เขาสังเกตุเห็นศัตรูได้อย่างง่ายดาย กลุ่มนั้นสวมชุดเกราะหนังสีน้ำตาล, คล้ายกับพวกโจรของสมาคมที่พวกเขากำจัดไปก่อนหน้านี้, ซึ่งกำลังวิ่งหนีอย่างเร็งรีบ
“นายท่าน, ศัตรูอยู่ตรงนั้นครับ!” แจ็คเกอร์ ชี้ไปข้างหน้า
ศัตรูอยู่ที่ตีนเขาและมีอยู่ประมาณ 15 คน พวกเขาเดินทางค่อนข้างเร็ว, แต่ก็ช้ากว่า ลิงค์ เนื่องจากภูมิประเทศที่ไม่มั่นคงของภูเขา, ทำให้พวกเขาต้องแหวกเส้นทางผ่านพืชภัณฑ์ที่เจริญเติบโตมากเกินไปอย่างต่อเนื่อง
อย่างไรก็ตาม, มีบางอย่างผิดปกติกับโจรกลุ่มนี้
ในทางทฤษฎี, พวกเขาควรจะวิ่งหนีเนื่องจากหวาดกลัวในอำนาจเวทย์มนตร์ของเขา พอๆกับที่ แอนดี้ เป็นหัวหน้าที่น่าประทับใจที่ปลูกฝังความมั่นใจไว้ในคนของเขา, พวกเขาน่าจะหวาดกลัวและมีอาการประสาทหลอนมากกว่า
แต่ขณะที่โจรกลุ่มนี้กำลังเดินทางด้วยฝีเท้าที่ว่องไว, พวกเขากลับดูไม่เหมือนว่ากำลังหมดหวังเลย “แทนที่จะวิ่งหนี, ดูเหมือนว่าพวกมันกำลังล่าถอยมากกว่านะ” ลิงค์ ให้ความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างสองคำนี้
เป็นไปได้ยังไงกัน? ลิงค์ ลองคิดแบบพวกโจรกลุ่มนี้ดู ถ้าแผนลอบโจมตีที่วางไว้อย่างมีชั้นเชิงของเขาถูกศัตรูเอาชนะได้ง่ายๆ, มันก็น่าจะสร้างผลกระทบต่อกำลังใจของพวกโจรมาก, ต่อให้เป็นเขาก็คงจะวิ่งหนีไม่ลืมหูลืมตาอย่างแน่นอน
นี่กำลังจะบอกว่าโจรพวกนี้ยังยึดติดกับความหวังอยู่หรอ? หรือว่า, พวกมันมีพวกอื่นรอซุ่มโจมตีพวกเราอีก? หลายๆความเป็นไปได้ผุดขึ้นมาในความคิดของ ลิงค์
การซุ่มโจมตีไม่ใช่ปัญหาสำหรับ ลิงค์ เวทย์มนตร์ตรวจจับออร่าของเขาสามารถระบุตำแหน่งที่ซ่อนของศัตรูได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตาม, ยังมีบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผล ลิงค์ ประมาณระยะทางระหว่างพวกโจรกับตัวเขา ตอนนี้เขาอยู่ในพื้นที่ที่สูงกว่าประมาณ 60 ฟุต ในขณะนั้น ลิงค์ ก็มีความคิดแว็บเข้ามาในหัว
ไม่เพียงแค่เขาจะมีข้อได้ทางพื้นที่ที่สูงกว่าเท่านั้น, แต่พวกโจรยังกระจุกตัวกันอย่างแน่นหนาอีกด้วย, นกหวีดของเขาจะทำเซอร์ไพรส์ที่ไม่ต้องการให้กับพวกเขาได้อย่างแน่นอน!
“ในเมื่อมันอาจจะเป็นกับดัก, ถ้างั้น พวกเราเริ่มโจมตีตั้งแต่ตรงนี้เลยและกัน!” ลิงค์ สั่ง “แจ็คเกอร์, นายไล่ตามต่อไปนะ, ส่วน กิลเดิร์น กับ ฉัน จะไล่ตามไปทีหลัง!”
“รับทราบครับ!” แจ็คเกอร์ เชื่อใจในตัว ลิงค์ อย่างแน่วแน่และเขาก็มุ่งหน้าไปหาพวกโจรโดยไม่คิดซ้ำเป็นครั้งที่สอง
“ดูหลังให้ฉันด้วยนะ” ลิงค์ พูดกับ กิลเดิร์น
กิลเดิร์น พยักหน้าและดึงมีดของเขาออกมา, คอยยืนคุ้มกันอยู่ข้างหลัง ลิงค์
ลิงค์ มุ่งเป้าไปที่พวกโจรและควักผงเหล็กขนาดพอดีมือออกมาจากกระเป๋า เขารู้สึกว่าคลื่นพลังงานเวทย์มนตร์กำลังแผ่เข้าไปในคทาคริสตัลเพลิงของเขาและ 0.2 วินาทีต่อมา, โลหะที่ลุกไหม้ก็ปรากฏขึ้นที่ส่วนยอดของคทาของเขา
โลหะหมุนด้วยความเร็วสูงและสร้างเสียงดังเหมือนนกหวีดที่เจาะผ่านป่าที่เงียบสงัด, อากาศกระเพื่อมรอบๆมันอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งมันคือพลังงานเวทย์มนตร์ที่ไหลเวียนอย่างต่อเนื่อง ปรากฏการนี้จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อพลังงานเวทยมนตร์, พลังงานธาตุ, และอากาศมีปฏิกริยาต่อกัน
กิลเดิร์น มองเวทย์มนตร์นั้นด้วยความอย่างเต็มที่, แต่ก็แฝงไปด้วยความหวาดกลัวในพลังของมัน
ส่วนในด้านของ ลิงค์, เขาถูกดูดเข้าไปในสภาพร่ายเวทย์ของเขาอย่างเต็มที่, และคำนวณมุมโจมตีในหัวของเขา
ในขณะนั้น, ลิงค์ เห็นภาพมากมายมาบรรจบกันที่ตำแหน่งที่ศัตรูอยู่ในขณะนี้ และเขายังเห็นภาพที่คลุมเครือมากมายที่บอกตำแหน่งที่เป็นไปได้ในอนาคตของพวกศัตรู
ระหว่างเขาและภาพพวกนี้คือเส้นพาราโบลายาวซึ่งบอกระยะยิงของเขา
ลิงค์ รู้แก่ใจดีว่านี่เป็นสิ่งที่เกมส์อินเตอร์เฟสมอบให้เพื่อสนับสนุนผู้เล่นในระหว่างที่ร่ายเวทย์, ไม่ใช่พลังของตัวเขาเอง
เกมส์อินเตอร์เฟสนั้นมีประโยชน์มาก ไม่เพียงแค่ให้ภารกิจที่ได้โอมนิพ้อยท์, แต่ยังช่วยเขาในการร่ายเวทย์ซึ่งเพิ่มความเร็วในการโจมตีของเขาอย่างมากอีกด้วย และตอนนี้, มันก็ยังช่วยให้เขาโจมตีได้แม่นยำขึ้นอีก
ฉันสงสัยจังว่าระบบสามารถทำอะไรได้อีก, ลิงค์ คิดอย่างคาดหวัง
ศัตรูเริ่มห่างจากระยะสายตาของเขา ลิงค์ ปรับมุมการร่ายเวทย์ของเขาเล็กน้อย และโดยไม่คิดเป็นครั้งที่สอง, เขาก็ยิงเวทย์มนตร์ที่ทรงพลังของเขาออกไป!
ฟิ้ววว～ นกหวีดพุ่งออกไปด้วยเสียงแหลมสูงและพุ่งผ่านชั้นบรรยากาศ, ไปโดนพวกโจร
600 ฟุตเป็นระยะที่ไกลมากจริงๆสำหรับการร่ายเวทย์ ที่ระยะ 300 ฟุต, ลิงค์ แทบจะไม่สามารถควบคุมการโจมตีได้, และที่ระยะ 600 ฟุต, ลิงค์ แทบจะไม่สามารถคงสภาพเวทยมนตร์เอาไว้ได้ มันเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะไม่ทำให้เวทย์มนตร์สลายไป
นี่เป็นความแตกต่างระหว่างเวทย์มนตร์กับอาวุธจำพวกปืน, ธนู, และลูกดอก เวทยมนตร์สลายได้ง่ายกว่าและยากที่จะควบคุม!
เพื่อรักษาความเสถียรของเวทยมนตร์, นักเวทย์ต้องมีสมาธิและควบคุมพลังของเขาอยู่เสมอ ระยะโจมตีที่ไกลที่สุดขึ้นอยู่กับเทคนิคของนักเวทย์และแรงใจของนักเวทย์
โดยปกติ, การสนทนากับวิญญาณอยู่ในขอบเขตการศึกษาเรื่องลึกลับ, และความแข็งแกร่งของมันก็ยากที่จะบอกเป็นปริมาณ หากตัดสินจากพลังของ ลิงค์ ในตอนนี้, การรักษาการโจมตีด้วยเวทย์มนตร์ให้เกินกว่า 600 ฟุตเป็นขีดจำกัดของเขาแล้ว
มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะควบคุมวิถีการโจมตีของเขาที่ระยะนั้น
ความสำเร็จของการโจมตีระยะไกลนี้ ส่วนใหญ่แล้วขึ้นอยู่กับการประมาณค่าของเขาก่อนที่จะสูญเสียการควบคุมเวทยมนตร์ของเขาไป
ลิงค์ เชื่อมั่นในระบบเกมส์อย่างเต็มที่ และด้วยเส้นบอกระยะยิงที่แสดงขึ้นมาก็ทำให้เขาโจมตีโดนเป้าหมายได้สำเร็จ
ที่ตีนเขา
...
แอนดี้ ไม่รู้ถึงความตายที่กำลังใกล้เข้ามา หลังจากที่นักเวทย์ในผ้าคลุมสีดำสัญญาว่าจะช่วย, ก็ทำให้เขาหายกังวลเรื่องนักเวทย์ที่ไล่ตามเขามา ลิงค์ แข็งแกร่ง, แต่เขาเองก็มีนักเวทย์ที่แข็งแกร่งอยู่ฝ่ายเขาเช่นกัน
ตอนนี้, เขาแค่ต้องทำตามแผนที่วางเอาไว้กับนักเวทย์ในผ้าคลุมสีดำเพื่อล่อ ลิงค์ ให้มาติดกับดักที่พวกเขาสร้าง
ในตอนที่ ลิงค์ ปรากฏตัวที่ยอดเขา, แอนดี้ รู้สึกมีความสุขมาก, กับดักได้ถูกติดตั้งไว้ที่กลางทางลงเขา ตราบเท่าที่ศัตรูของเขาไล่ตามพวกเขาต่อ, พวกเขาก็จะตกเป็นเหยื่อของกับดักที่พวกเขาวางเอาไว้อย่างปราณีต
แอนดี้ ลดฝีเท้าของเขาลงเพื่อที่เขาจะสามารถหันกลับไปช่วยนักเวทย์ในผ้าคลุมสีดำในตอนที่กับดักทำงานได้
“ไม่มีใครสามารถทำให้ฉันดูแย่ขนาดนี้ต่อหน้าคนของฉันได้ ในตอนที่ฉันจับแกได้, ฉันจะทำให้แกเสียใจที่ได้เกิดมา!” แอนดี้ นึกถึงวิธีทรมานหลายพันวิธีที่เขารู้จักและสาบานว่าจะใช้พวกมันทั้งหมดกับ ลิงค์
ทันใดนั้น, ก็มีเสียงดังขึ้นดึงเขาออกมาจากความคิดของเขา
“ซ่อนหลังต้นไม้! เร็วเข้า!”
น้ำเสียงฟังดูกังวลและหยาบๆ, แต่ก็ฟังดูคุ้นเคย— มันคือเสียงของนักเวทย์ในผ้าคลุมสีดำ!
แอนดี้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เขาก็เชื่อว่านักเวทย์ในผ้าคลุมสีดำจะทำให้เขาปลอดภัย เขาพุ่งเข้าหาต้นไม้ที่อยู่ห่างไปประมาณ 1 ฟุตและมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณครึ่งนึง
ในขณะนั้น, เขาก็ได้ยินเสียงนกหวีดอันน่ากลัวที่แสนคุ้นเคยดังเข้าไปในหูของเขา
เสียงแหลมดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณรอบๆและตูม! แอนดี่ รู้สึกถึงคลื่นไอร้อนที่พุ่งผ่านป่ามา, มันทำลายความเงียบสงบอย่างรุนแรง และมันก็ตามมาด้วยเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดและความสิ้นหวัง
เขาโผล่ออกมาจากจุดที่เขาซ่อนและได้เห็นฉากที่น่าสะอิดสะเอียน ที่สถานที่ที่เขาเคยอยู่, สมาชิกที่เหลืออยู่ 14 คนของสมาคมนอนอย่างไร้ความรู้สึกอยู่บนพื้น ห้าคนในบรรดาพวกเขาตายทันทีขณะที่อีก 9 คนที่เหลือได้รับบาดเจ็บ ในบรรดาพวกเขา, มีห้าคนที่โชคดีพอที่ได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยแต่ก็ถูกครอบงำด้วยความกลัวและเสียกำลังใจทั้งหมดไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
โจรของสมาคมลดการป้องกันลงและเกาะติดกันเป็นกลุ่มเล็กๆเพราะพวกเขาคิดว่าศัตรูอยู่ไกลมาก
แต่พวกเขาก็ไม่ได้รู้เลยว่าเวทย์นกหวีดของ ลิงค์ จะทำลายพวกเขาเกือบทั้งกลุ่ม
ไม่สิ, ในความเป็นจริง, มันจะทำลายทั้งกลุ่ม!
หัวใจของ แอนดี้ เต้นในอัตราที่แทบบ้า, ในตอนที่เขาต้องการจะเตือนสมาชิกที่เหลือให้แยกกันและหาที่กำบัง, เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ซ่อนเร็ว! การโจมตีมาอีกครั้งแล้ว!”
ด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ, แอนดี้ ถอยไปอยู่ข้างหลังต้นไม้ต้นเดิม
เสียงนกหวีดดังขึ้นอีกครั้ง, ตามมาด้วยเสียงระเบิดที่ทำให้หูอื้อและทำให้เศษหินและฝุ่นละอองกระจายไปทั่วทุกที่
ความแตกต่างเดียวก็คือมันขาดเสียงกรีดร้อง ครั้งนี้, มันเงียบอย่างสมบูรณ์
แอนดี้ รู้สึกหมดหวัง ดาบแห่งความมืดที่เขาใช้ความพยายามในการฝึกฝนอย่างมากกลายเป็นแค่ประวัติศาสตร์ไปแล้วในตอนนี้
ในตอนท้าย, พวกเขาทุกคนก็ไร้ประโยชน์เมื่อเผชิญหน้ากับเวทย์มนตร์
เวทย์มนตร์เป็นพลังที่น่ากลัวขนาดนี้เลยหรอ? หรือมันเป็นนักเวทย์ที่น่ากลัวกัน? นี่ฉันไปทำให้คนที่ไม่สมควรเล่นด้วยโกรธเข้าซะแล้วหรอ? แอนดี้ เริ่มตั้งคำถามกับการตัดสินใจของเขา ความคิดของเขาปั่นป่วน
เวทย์มนตร์ของ ลิงค์ เกินกว่าที่ แอนดี้ คาดการณ์เอาไว้ทุกๆด้าน ภายใต้การโจมตีที่น่ากลัว ความพยายามของ แอนดี้ ที่ฮึดขึ้นมาอีกครั้ง, ก็เป็นแค่สิ่งที่ไร้ประโยชน์
