บทที่ 6 : ออร่าคนจน

บทที่ 6 : ออร่าคนจน

 

ผู้แปล : แปลนิยายกากๆ

ปรับสำนวน : ไม่ได้ปรับ

ตรวจคำผิด : ไม่ได้ตรวจ

 

การประมูลไปถึงโกดังเก็บของหมายเลข 207  โกดังเก็บของแห่งนี้มีกล่องเก็บของที่คาดว่าจะเป็นกล่องเก็บเก้าอี้นวด ทำให้โกดังเก็บของหมายเลข 207 เป็นที่สนใจของเหล่านักล่าการประมูล

โกดังเก็บของก่อนหน้านี้แต่ละโกดังถูกประมูลไปในราคาไม่กี่ร้อยดอลลาร์  ทำให้หลี่ หู่ไม่ได้สัมผัสถึงเนื้อแท้ของธุรกิจนี้ แต่เมื่อมีกล่องใหญ่ที่คาดว่าจะมีเก้าอี้นวดอยู่ข้างในปรากกฎขึ้น หลี่ หู่ ก็สัมผัสได้ถึงความรุนแรงของอาชีพนี้

 

"200 เหรียญเป็นเริ่มต้น มีใครสนใจจะเสนอราคา 300เหรียญกับโกดังล้ำค่านี้ไหม?"

 

เพียงเวลาไม่นาน ราคาขึ้นมันก็เพิ่มขึ้นมากกว่าหนึ่งพันเหรียญ

 

"ตอนนี้ราคาอยู่ที่1,500 ดอลลาร์! มีใครสนใจให้ราคา 1,600 ดอลลาร์ไหม? "

"1,600!"มีชายคนหนึ่งตะโกนขึ้น

"เยี่ยม"

"สุภาพบุรุษท่านนี้ได้เสนอราคา1,600 ดอลลาร์ มีใครจะให้ราคา 1,700 ดอลลาร์อีกมั้ย"

 

ราคาของมันยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

 

"... 2500 คือราคาในตอนนี้ มีใครยินดีจะเสนอราคา 2,600 บ้าง"

"2,600!"

"เยี่ยม! ราคาตอนนี้คือ 2,600เหรียญ"

ราคาเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ "2,800 …"

"4,000 เหรียญ!" เศษรฐีชาวแอฟริกัน-อเมริกาตะโกนขึ้น

หลี่ หู่ตกใจกับราคา "ราคาสูงมาก?"

 

ฮันส์ชื่นชมความร่ำรวยของเขาแล้วบอกว่า"แน่นอน!ฉันยังไม่ได้บอกนายว่าเก้าอี้นวดตัวนั้น มีราคาประมาณ 20,000 เหรียญ! "

 

ในท้ายที่สุด โกดังหมายเลข 207 ได้ถูกเศรษฐีแอฟริกัน-อเมริกันประมูลไปในราคา 6,500 เหรียญ เมื่อเห็นรอยยิ้มของเขา ขณะเดินไปล็อคประตูโกดัง ในใจหลี่ หู่ก็รู้สึกสงสารเขา เพราะเขารู้ว่าในกล่องนั้นมีแค่หนังสือและนิตยสาร

 

โกดังหมายเลข 208 เริ่มประมูลที่ราคา 50 เหรียญ เพราะว่าของข้างในมีแต่ขยะ

 

เห็นแบบนี้ หลี่ หู่ ก็หันถามฮันส์ "เฮ้บิ๊กฟ็อกซ์ เราจะประมูลโกดังนี้มั้ย?"

 

"มีอะไรอยู่ข้างใน?" ฮันส์ถามด้วยความแปลกใจ

 

"ดูที่กล่องทีวีนั้น บางทีอาจจะมีทีวีอยู่ข้างในและราคาของมันน่าจะประมาณ50เหรียญ" หลี่หู่พูดขณะที่เขาชี้เข้าไปข้างใน

 

"มีอะไรอีก?" ฮันส์ถาม

 

"ต้องรอดูเอา"

 

"จะบอกว่านายเห็นของอย่างเดียว?" ฮันส์ถาม "แล้วทำไมต้องเสี่ยงเสนอราคาไปกับโกดังที่ทำกำไรน้อยด้วยละ เหตุผลที่เรามาในวันนี้ก็เพื่อหาผลกำไรเยอะๆ

 

โกดังเก็บของอันสุดท้ายมีของที่ค่อนข้างดีเลยทีเดียว  แต่ฮันส์ได้แต่มองมันด้วยความเสียดายเท่านั้น

"เป็นอะไรไป?" หลี่ หู่ถาม

 

"ถ้าฉันยังมีรถ ฉันคงเสนอราคาประมูลโกดังนี้ไปแล้ว  นายเห็นปืนโบราณที่อยู่ข้างในมั้ย มันสามารถขายได้ราคาสูงมาก"

 

หลังจากชนะการประมูลไปแล้ว พวกเขามีเวลาแค่ 24 ชั่วโมงเพื่อเอาของออกจากโกดัง ภายในเวลานั้นพวกเขาจะต้องเอาทุกอย่างออกไป รวมทั้งขยะด้วย ถ้าพวกเขาเอาของที่ประมูลไปไม่หมดและทิ้งพวกมันไว้ พวกเขาจะไม่สามารถเข้าร่วมการประมูลที่จะเกิดขึ้นในอนาคตของบริษัทประมูลรายนี้ได้

 

เมื่อไม่มีรถ มันก็ยากมากที่จะจัดการกับขยะ

 

โกดังแห่งสุดท้ายถูกประมูลไปในราคา 1,500 เหรียญ  เห็นได้ชัดว่าฮันส์ไม่ใช่คนเดียวที่เห็นปืน

 

เมื่อการประมูลสิ้นสุดลง ฮันส์ต้องจ่ายค่าธรรมเนียมให้ บริษัทและต้องจ่ายด้วยเงินสดเท่านั้น

 

หลังจากการทำธุรกรรมเสร็จ ผู้ดำเนินการประมูลจะประทับตราลงในเอกสารว่าพวกเขาเป็นเจ้าของโกดังนี้

 

ข้างๆ เขา เศษฐีชาวแอฟริกัน-อเมริกันเข้าไปในห้องเก็บของและเดินตรงไปยังกล่องใหญ่ รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขา ในขณะที่เขาพยายามยกมัน "กล่องนี่ค่อนข้างใหญ่เลยทีเดียว"

 

เมื่อเขาเปิดกล่อง ก็มีหนังสือและนิตยสารตกลงมา

 

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชายผู้ร่ำรวยก็ตกใจ ฮันส์และคนอื่นๆ เพียงยิ้มออกมาเล็กน้อย ถ้าเก้าอี้นวดไม่ได้อยู่ในกล่องนี้แล้ว เก้าอี้คงอยู่ที่ไหนสักที่ในโกดังอื่น

 

เมื่อเห็นสายตาของหลี่หู่ ฮันส์ก็โบกมือให้เขา "เฮ้..เพื่อนไม่ต้องทำหน้าเศร้าอย่างนั้น เพราะเราทำงานด้วยกัน นายก็ไม่ต่างจากผู้ช่วยของฉัน"

 

หลี่ หู่ "ขอบใจบิ๊กฟ็อกซ์ แต่ไม่จำเป็นต้องมาห่วงฉันหรอก นายสนใจเรื่องตัวเองเถอะ ... "

 

"ฉันกลัวว่าสายตาของนายอาจจะพลาด เพราะอย่างนั้นเราถึงต้องทำงานด้วยกันไง "

 

หลี่ หู่ยกนิ้วกลางของเขาขึ้น: "เชี่ย!"

 

"เก้าอี้นี้สภาพดีมาก มันอาจจะขายได้สัก 50 เหรียญ เอาไปไว้ทางด้านซ้าย ตู้หนังสือนี้ก็ค่อนข้างดี มันน่าจะขายได้สัก 50 เหรียญ ...

 

"เฮ้ย! กล่องนี้บอกว่าระวังแตก ฉันต้องค่อยๆ เอามันออกมา โชคไม่ดีจริงๆ, ของข้างในมันแตกแล้ว."

 

ขณะที่พวกเขาส่ายหัว ฮันส์ก็เปิดฝากล่องข้างๆ ออก  เก้าอี้นวดหนังปรากฏขึ้นในสายตาของเขา!

 

เพราะมันหุ้มไว้ด้วยฉนวนกันความร้อนเป็นอย่างดี ทำให้เก้าอี้ไม่มีแม้แต่รอยฝุ่น

 

หลังจากตกใจ ฮันส์ก็ตะโกนด้วยเสียงตื่นเต้น "เชี่ย! เชี่ย! เชี่ย! ฮาฮาฮา!" เก้าอี้นวด! เก้าอี้นวด!

 

เมื่อได้ยินเสียงของฮันส์ นักประมูลคนอื่น ๆ ก็เข้ามาดู  เมื่อเห็นเก้าอี้นวดขนาดใหญ่ พวกเขาได้แต่จ้องมองมันด้วยความอิจฉาและหึงหวง

หลังจากเจอเก้าอี้นวดนี้ในโกดังนี้ ฮันส์รีบโทรเรียกรถบรรทุกและรีบย้ายของออกก่อนฟ้าจะมืด

 

หลังจากที่พวกเขามาถึงบ้าน หลี่ หู่ก็เห็นฮันส์ก็ไปนั่งเก้าอี้ด้วยความตื่นเต้น "ดูสิ เก้าอี้นี้มีค่า 20,000 ดอลลาร์!"

 

หลังจากเปิดเครื่อง หน้าจอ LED บนก้าอี้ก็สว่างขึ้นทันที ฮันส์เต็มไปด้วยความสุข ก่อนจะกดปุ่มเริ่มทำงานและนอนพักอย่างสบาย แต่เก้าอี้กลับนิ่งสนิท

 

หลี่ หู่ ค่อนข้างกังวล "มันพังรึเปล่า?"

 

"ไม่มีทาง" ฮันส์ตอบอย่างมั่นใจ "พระเจ้าได้ให้เก้าอี้นี้กับฉันมา รอแปบ ฉันจะไปดูคู่มือในอินเตอร์เน็ต"

 

ไม่นาน เขาก็กลับมาพร้อมกับความสิ้นหวัง "มอเตอร์เก้าอี้ตัวนี้พัง! ฉันว่าแล้ว ฉันไม่ควรเชื่อในพระเจ้าตั้งแต่ตอนแรกเลย!"

 

"เราซ่อมมันได้หรือป่าว"

 

"มอเตอร์พังหรืออีกนัยหนึ่งคือสิ่งที่ควบคุมเก้าอี้ตัวนี้เสีย ถ้าอยากจะซ่อมก็อย่างน้อย 3,000 ดอลลาร์ นายมีเงิน3,000 เหรียญหรือไง?"

 

"นายได้จำนองรถไปไม่ใช่หรอ อย่าบอกนะว่าได้ราคาไม่ถึง 3,000!"

 

"ฉันได้มันมาแค่ 2,500 และฉันก็เหลืออยู่เท่าที่เห็นนี้แหละ" ฮันส์มองไปที่หลี่หู่ด้วยความหวังที่ว่าเขาจะมีเงิน

 

"ฉันไม่มีเงิน" หลี่ หู่ตอบ พร้อมกับเปิดกระเป๋าสตางค์

 

ขณะที่ทั้งสองจ้องมองกันและกัน พวกเขาก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายกำลังพยายามจะพูดอะไร: ไอ้จนเอ้ย!