ตอนที่แล้วGMC ตอนที่ 12 ยาทำร้ายตัวเอง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปGMC ตอนที่ 14 สังหาร

GMC  ตอนที่ 13  นักศึกษาจากซานเซียง


 

GMC  ตอนที่ 13  นักศึกษาจากซานเซียง

การเคลื่อนที่  ที่แข็งแกร่งเป็นดังที่เสือดุร้ายและ รวดเร็วเหมือนพายุ!

พลัว!

จิ้งจองสีเลือดถูกส่งขึ้นไปบนฟ้าโดยซูฮ่าว ทั้งสองตกลงมาบนพื้นตัวติดกัน กลิ้งหลายครั้ง

ซูฮ่าว เกรงร่างกายของตัวเองและการชกไปหลายครั้งถูไปยังศีรษะของมัน

สุนัขจิ้งจอกเลือดเต็มไปด้วยขุ่นเคืองและรอยขีดข่วนเต็มไปทั่วทุกแห่งบนร่างกาย ซูฮ่าวกัดฟันเกรงหมัดเต็มที่ก่อนชกอย่างรุนแรงมากจากเขา

นี่เป็นการต่อสู้ครั้งแรกของเขากับสัตว์ประหลาด!

ในระหว่างการต่อสู้ของเขา เขาสังเกตเห็นว่าทักษะการต่อสู้ที่เขาเรียนมามันไม่ได้มีประสิทธิภาพเท่าที่เขาคิด แทนที่จะพึ่งพาทักษะเหล่านี้ทำไมไม่พึ่งพากำปั้นของเขาดีกว่าละ!

เพื่อจัดการกับกรงเล็บที่แหลมคมของสัตว์ตัวนี้เขาสามารถใช้วิธีดั้งเดิมและรุนแรงที่สุดในการแก้ปัญหาการต่อสู้ครั้งนี้ได้โดยเร็ว

ปัง

ปัง

แม้จะไม่มีการเคลื่อนไหวของ แจ็คเคลเขาจึงเบาใจลงได้ แล้วเขาก็ค่อยๆลุกขึ้นยืนไปยังสิ่งที่เหลืออยู่บนพื้นดินซึ่งเป็นซากของ แจ็คเคล

หลังจากลุกขึ้นยืนซูฮ่าวหายใจเข้าลึก ๆ ทุกวันนี้เขามีความภาคภูมิใจในทักษะการต่อสู้ของเขามากแต่พอได้มาต่อสู้กับสัตว์ตัวนี้มันก็ละลายหายไปในทันที

แค่ฆ่าแจ็คเคลสีเลือดก็เป็นงานที่ยากลำบากแล้ว

แม้ว่าเขาจะเกลียด  ซุนเหยาเตี้ยน    แต่ ซูฮ่าว เชื่อว่าถ้า ซุนเหยาเตี้ยน    อยู่ในรองเท้าของเขาตอนนี้เขาจะสามารถฆ่าได้

ไม่เพียง แต่จากค่าความสามารถของเขาที่ถึง 8 จุดและการสู้รบที่มากขึ้น ความสามารถที่จัดอันดับอันโดดเด่นอย่างการ ควบคุมเหล็ก ถ้าเขาสามารถไปต่อได้สูงกว่านี้เขาจะแข็งแกร่งเป็นอย่างมากด้วยความสามารถของเขามันเป็นสิ่งที่ทำได้หลายอย่าง

"ฉันไม่ต้องผักผ่อน เส้นทางของฉันยังอีกยาวไกลกว่าจะถึงจุดนั้น "

หลังจากหายใจเข้า ออกอยู่หลายครั้งแล้วเขาก็มองไปรอบ ๆ เพื่อตรวจดูส่วนต่างๆของร่างกาย เมื่อตอนที่เขาสู้อย่างบ้าคลั่งเขาก็ไม่สนใจอะไรเลย ตอนนี้มองไปที่พื้นดินเขาสังเกตเห็นรอยกงเล็บของมัน เหงื่อเย็นปรากฏบนใบหน้าของเขา ถ้ากรงเล็บนั้นโดนร่างกายของเขา เขาไม่อยากจะคิดถึงมันเลย

"กรงเล็บที่คมเช่นนี้!" ซูฮ่าว

แม้ว่าผิวของแจ็คเคลจะไม่หนา แต่พลังโจมตีก็เป็นอันตรายอย่างยิ่ง ในการสู้ถ้าคุณสามารถหลบได้มันอาจจะไม่เป็นปัญหาแต่ถ้าคุณมันขวดขึ้นมามันจะเป็นสิ่งที่เลวร้ายแน่นอน

ซูฮ่าวดึงเขี้ยวออกจากปากของมันอย่างแรง เขาเก็บของชิ้นอื่นๆเข้าไปขณะที่เหลือไว้หนึ่งอันเพื่อใช้แทนมีดคมๆอันหนึ่งทำให้เขาสามารถเลาะฟันของมันได้ดีขึ้น

หลังจากเสร็จสิ้นการเลาะฟันแล้ว ซูฮ่าว ก็รีบกลับไปยังจุดซ่อนตัวก่อนหน้านี้

ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ มีแม้แต่แจ็คเคลบ้าตัวที่จะรีบร้อนไป

ในไม่ช้าซูฮ่าวก็ปีนขึ้นไปบนหลังคาบ้านที่ถูกทิ้งร้างและมองไปทางทิศทางที่เกิดแสง ฉากนั้นเขาประหลาดใจทันที

ในตรงกลางของพื้นที่โล่งของมีไฟล้อมรอบมีแจ็คเคลมากมายและมีแจ็คเคลตัวใหญ่ตัวหนึ่งที่กำลังโกรธมันสูง 3 เมตรกำลังโดนไฟเผาอย่างหนักมันเห่าหอนด้วยความเจ็บปวด

ราชาแจ็คเคลสีเลือดที่โกรธเกี้ยว

มันเป็นสัตว์ประหลาดระดับผู้นำ!

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเหตุใดแจ็คเคลทั้งหมดวิ่งไปที่นั่น เพราะตั้งแต่ราชาของพวกมันได้เรียกพวกมันพวกมันจึงต้องไป!

สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือตรงข้ามกันราชาแจ็คเคลที่น่าสยดสยองนั้นคือชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังสวมชุดนักเรียนของ ซานเซี่ยง  เขาเพียงแค่ยืนอยู่เฉยๆร่างของเขารอบล้อมไปด้วยเปลวไฟ ราวกับว่าเทพเจ้าได้ลงมาสู่โลก

"อย่างที่คาดมันยังไม่ตาย"

ชายหนุ่มหัวเราะ ด้วยมือขวาของเขาเขายื่นมันออกมาและมีลูกไฟขนาดมหึมาที่เหมือนกับอุกกาบาตตกลงมาจากฟากฟ้า มันได้ย้อมท้องฟ้ากลายเป็นเปลวไฟ

“ปัง”

เมื่อลูกไฟตกลงกั้น หลุมขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้นที่พื้น การต่อสู้กับราขาแจ็คเคลสีเลือด ถูกกลืนหายไปด้วยเปลวเพลิงทำให้เหลือเพียงฟันจำนวนมากที่ตกอยู่พื้นเท่านั้น

ชายหนุ่มเก็บฟันไว้ เมื่อเขาหันศีรษะไปเขาก็สังเกตเห็นซูฮ่าว

ชายทั้งสองกำลังจ้องมองกันและกัน ซูฮ่าวสามารถมองเห็นภาพลักษณ์ที่ดูเย็นชาและดูถูกจากชายหนุ่ม

เมื่อสังเกตเห็นว่าเป็นเด็กนักเรียนชายหนุ่ม  อย่างไม่คาดคิดชายหนุ่ม พยักศีรษะอย่างให้ซูฮาวเป็นคำทักทายและจากนั้นก็หายอย่างรวดเร็ว แจ็คเคลจำนวนมหาศาลไม่กล้าที่จะเข้าใกล้บรเวณนี้เพราะฉากของหัวหน้าของพวกเขาถูกฆ่าตายยังคงติดอยู่ในจิตใจของพวกมัน พวกมันกลัวมากและเริ่มหลบหนีไป

ซูฮ่าวนั่งบนหลัง

นี่คือความแข็งแกร่งของนักศึกษาวิทยาลัย ซานเซียง มันยิ่งแข็งแกร่งกว่าครูระดับมัธยมปลายใด ๆ

เปลวไฟที่น่ากลัวนั้นคือความสามารถตั้งแต่กำเนิดของเขา ไม่ว่าทักษะที่คุณเรียนรู้ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหนเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาการโจมตีพวกนั้นก็เป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์โดนสิ้นเชิง

"สักวันหนึ่ง ฉันจะได้รับความแข็งแกร่งแบบนี้เช่นกัน!" ซูฮ่าว กำกำปั้นของเขาอย่างหนักแน่น แทนที่จะสูญเสียความมั่นใจ ตอนนี้เขารู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นแทน

มองย้อนกลับไปมองที่เหล่าแจ็คเคยที่กำลังหลบหนีกันอย่างกระจัดกระจายสายตาของซูฮ่าวเต็มไปด้วนความคลั่งไคล้เขาเห็นพวกมันเป็นแค่สิ่งที่จะทำให้แข็งแกร่งเพียงเท่านั้น

ฆ่า!

ซูฮ่าว  วิ่งไปข้างหน้า การปรากฏตัวของชายหนุ่มคนนั้นทำให้เขาโชคดีเป็นอย่างมาก แจ็คเคลที่โหดร้ายในที่สุดก็เริ่มเคลื่อนไหวไปตามลำพัง

ด้วยความที่เขี้ยวอยู่ในมือซึ่งกลายเป็นอาวุธสังหารที่แหลมคมซูฮ่าวจึงรู้สึกตื่นเต้นมาก

โจมตีอย่างเร็วรวด! การโจมตีด้วยหมัด! เขี้ยวที่แทงเป็นเว้นตรงลงบนลำคอใเพียงไม่กี่วินาทีก็สามารถฆ่ามันได้อย่างแน่นอน จากนั้นเลาะเขี้ยวของแจ้คเคลก็เริ่มต้นขึ้น

ซูฮ่าว ซ่อนตัวอยู่ในที่มืด สงบนิ่งเหมือนนักล่าท่ามกลางเหยื่อที่ไร้กำลัง

เมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นแจ็มเคลตัวเดียวเขาขะพุ่งไปเชือดคอมันทันที ด้วยการเคลื่อนไหวจากทักษะการต่อสู้พื้นฐานระดับสูง แจ็คเคลถูกแทงที่ลำคอแล้วตายลงในทันที

การสังหารแจ็คเคลของซูฮ่าวเป็นสิ่งที่ง่ายดายมากด้วยจากการที่ราชาของพวกมันตายไปทำให้เกิดการแตกฝูงของพวกมันไปคนละทิศละทางทำให้การล่าและการเก็บเขี้ยวเป็นเรื่องที่ง่ายขึ้น

เมื่อท้องฟ้ามืดลง ซูฮ่าว ก็กลับมาที่เมือง บนหลังเขาเป็นถุงขนาดใหญ่เต็มไปด้วยเขี้ยว

30 เขี้ยว!

การเก็บเกี่ยววันหนึ่ง  เขาคนเดียวสามารถฆ่าแจ็คเคลได้ 15 ตัว ซูฮ่าวได้เก็บเขี้ยวทีี่คมที่สุด 2 อันเก็บไว้ แต่ที่น่าเสียดายคือ จาง ซงเตี่ยน ต้องการเพียง 1เขี้ยวต่อแจ็คเคล 1 ตัวเท่านั้น ดังนั้นหมายความว่า ซุฮ่าวทำลำเร็วไปเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น

"น่าเสียดาย ในตอนกลางคืนการมองเห็นไม่ดีนัก  แจ็คเคลที่สับสนจะกลับสู่ถ้ำของพวกมันเพื่อพักผ่อน ถ้าฉันไปที่นั่นฉันอาจพบฝูงของพวกมันแทน ตอนนี้ฉันควรกลับไปที่เมืองได้แล้ว "

ด้วยความเสียดายซูฮ่าว จึงกลับบ้านอย่างคอตก

เป็นโอกาสที่หาได้หายากมาก  การเผชิญหน้ากับนักศึกษาวิทยาลัย ซานเซียง ถ้าเขาไม่ปรากฏตัวขึ้นเขาซูฮ่าวก็ไม่มั่นใจว่าเขาจะทำภารกิจนี้ได้สำเร็จอย่างไร

ถ้าเป็นเหมือนกันครั้งแรกที่ต้องรอนานกว่า 1 ชั่วโมง เขาคงไปยกเลิกภารกิจแทน แต่ตอนนี้เขาสามารถเก็บได้กว่าครึ่งแล้วถ้ายกเลิกตอนนี้ก็น่าเสียดาย

หลังจากทานข้าวเย็นแล้วซูฮ่าวก็เริ่มศึกษานิสัยของแจ็คเคลภายในห้องนอนของเขา สัตว์เหล่านี้เป็นสัตว์ที่คลั่งไคล้เลือด พวกมันสามารถใช้กลวิธีการต่อสู้เป็นกลุ่มได้เป็นอย่างดี ถ้าต้องการที่จะล่อให้มันออกมาจากลุ่มเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย

" คราวนี้ฉันได้รับความช่วยเหลือจากชายคนนั้น  พรุ่งนี้พวกมันจะกลับไปเป็นปกติ ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากการดูพวกมันอย่างไร้จุดหมาย "ซูฮ่าวกังวลอย่างมากว่า" จะดีแค่ไหนถ้ามีวิธีล่อให้คนหนึ่งออกมา          การวิเคราะห์แบบ ... "

ซูฮ่าวเริ่มครุ่นคิด

บ่ายวันนี้เขาได้ใช้โอกาสในการจำลอง แจ็คเคล  ผลเป็นที่ชัดเจนมาก สัตว์ประหลาดต่ำต้อยตัวนี้ไม่มีความสามารถพิเศษใด ๆ ยกเว้นการใช้กรงเล็บและเขี้ยวที่แหลมคมควบคู่ไปกับความเร็วที่รวดเร็ว

"ทำไมคุณต้องอยู่ในกลุ่ม เมื่อไม่มีอะไรจะเกิดขึ้น?"

ในขณะที่พยายามวูออ่าวกำลังคุยกับมันเขาคิดว่าเขาบ้าไปแล้ว "ถ้าวิธีการปกติมีแต่ความล้มเหลวเพราะฉนั้นฉันจะต้องพยายามโกง"

ซูฮ่าว ไปที่ร้านขายวัสดุและขายสิบเขี้ยวได้รับหนึ่งร้อยเหรียญดาว จากนั้นเขาก็ไปที่ร้านขายยาเพื่อซื้อยานอนหลับจำนวนมากเพื่อจัดการกับสัตว์ที่วุ่นวายเช่นเดียวกับคันธนูนักล่าขนาดเล็ก

การพัฒนาในยุคของความสามารถพิเศษทำมห่หลายๆสิ่งแปลกไป

ในยุคนี้ สัตว์ที่โหดร้ายเริ่มปรากฏขึ้นในระยะแรกอาวุธปืนยังคงมีผลบางอย่างต่อพวกมัน แต่ต่อมาสัตว์ที่โหดร้ายเริ่มแข็งแรงขึ้น ปืนพกปืนกลและอาวุธประเภทเดียวกันค่อยๆสูญเสียบทบาทของมันและถูกประกาศอย่างเป็นทางการไม่ได้ผลใดๆต่อสัตว์ประหลาด เมื่อยุคอาวุธร้อนหมดไปยุคแห่งอาวุธเย็นได้เกิดขึ้น!

ถึงแม้ว่าพวกเขายังคงสามารถเอาชนะสัตว์ประหลาดได้ในตอนท้าย แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครไปเสียเวลาป่าวกับการพัฒนาอาวุธอย่าพวกปืน การจะพัฒนาอาวุธใช้เวลาไปกับการเพิ่มความแข็งแกร่งให้รางกายยังจะดีกว่า ด้วยเหตุดังกล่วทำให้อาวุธปืนจึงสูญหายไปอย่างช้าๆตามกาลเวลา

เมื่ออาวุธและลูกศรพร้อมแล้วซูฮ่าวก็ไปออกเดินทางไปที่ตั้งของอาณาเขตสีแดง

หลังจากที่เขามาได้เขาได้พบกับทีมนักธนู 7 คน พวกเขาใช้ธนูล่าสัตวืด้วยระบบเล็งออโต้เกือบทุกคนสามารถยิงได้อย่างแม่นย่ำโดยไมมีปัญหาใดๆ

“ฟิ้ว!”

เมื่อลูกธนูออกจากคันศรแล้วจแจ็คเคลที่โกรธแค้นก็ชนเข้ากับพื้นทันที

“ผ่อนคลายไว้”

ดวงตาของซูฮ่าวสว่างขึ้น เขณะกำลังจะตื่นเต้น ความรู้สึกของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน สิ่งที่เขาเห็นคือคนที่เหลืออีก 6 คนที่ล่าอยู่หันมามองเขาด้วยดวงตาที่โกรธของพวกเขา หลังจากที่เสียงหอนบางตัวเริ่มขึ้นพวกเขาเริ่มขยับตรงไปตามทิศทางที่เขาอยู่

"วิ่ง!"

โดยไม่ลีรอซูฮ่าวหันหลังและวิ่งอย่าวรวดเร็ว!

 

 

ติดตามผลงานผมได้ที่ เพจฝึกหัดแปลนิยาย  มีกลุ่มลับ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด