บทที่ 31 - ฉันยังต้องไปดันเจี้ยน (3) [อ่านฟรีวันที่ 18/08/61]

บทที่ 31 - ฉันยังต้องไปดันเจี้ยน (3)

 

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 548,701]

[คุณได้รับบันทึกหัวใจโลหะยักษ์ เลเวล74]

"ง่ายจัง"

ยูอิลฮานที่จะการบดขยี้หัวใจโลหะจนเละในการโจมตีเพียงครั้งเดียวได้บ่นออกมา ยังไงก็ตามหลังจากนั้นเขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อมองไปที่กระสุนกระดูกที่ได้ปักแน่นลงไปกับพื้น

มันเป็นเรื่องดีที่กระสุนถูกยิงออกไปอย่างเต็มพลัง แต่ว่ามันไม่ใช่แค่เจาะลงไปในพื้นจนถึงจุดที่ปลายหัวกระสุนลงไปมิดเท่านั้น แต่ว่าทั่วทั้งตัวกระสุนเองก็เต็มไปด้วยรอยร้าวขนาดใหญ่ ยิ่งเข้ารู้ถึงความแข็งแกร่งของกระดูกเสือดาวเงาดีนี่มันจึงทำให้เขายิ่งทึ่งขึ้นไปอีก

"กระสุนใช้ได้แค่ครั้งเดียว....!"

[ฉันจะยอมรับไม่ได้แน่หากมันไม่ได้เป็นแบบนี้]

ในตอนที่ล่าเสือดาวยักษ์กับเสือดาวเงามันมีสถานการณ์ที่ต่างไปจากตอนนี้โดยสิ้นเชิง แถมในตอนนั้นยังมีคนคอยช่วยเขาอีกด้วย รวมไปถึงเวทย์จากจักรพรรดินี

ยังไงก็ตามตอนนี้ล่ะ? ไม่ว่าร่างกายหรือเทคนิคของเขาจะผิดปกติมากแค่ไหนก็ตาม แต่นี่เขาเพิ่งจะฆ่ามอนสเตอร์ที่อยู่ในระดับเดียวกันกับสองตัวเมื่อกี้ในการโจมตีแค่ครั้งเดียว!

"ฉันจะเอากระสุนคืนมายังไงนะ? ไม่สิ ตอนนี้ฉันก็ควรจะยิงกระสุนออกไปภายใต้สมมติฐานว่าไม่สามารถเอากระสุนคืนมาได้สินะ?"

[ดึงหัวใจของมันออกมาเถอะนะ]

เอิลต้าได้ขอร้องยูอิลฮานที่กำลังใช้ประโยชน์จากการที่ตัวเองเป็นช่างตีเหล็กออกแบบอาวุธชิ้นใหม่อยู่ เขาได้เจอกับหัวใจที่ใหญ่กว่าและส่องสว่างกว่าเมื่อเทียบกับของหัวใจโลหะธรรมดา และเขาก็ได้ทดสอบความแข็งของมันเล็กๆ

มันแข็งจนน่าทึ่ง

"เฮ้ นี่มันแข็งยิ่งกว่าหัวใจโลหะมากเลยนะ นี่มันไม่เกินไปหรอ?"

[มันยังมีที่แข็งกว่านี้อีก มันคือขั้นสุดท้ายของหัวใจโลหะ ราชาหัวใจโลหะ มันเป็นโลหะที่ทนทานมากยิ่งกว่าโลหะทุกๆอย่างบนโลกไปหนึ่งระดับ แต่ว่าเนื่องจากมันเป็นมอนสเตอร์คลาส 4 มันยังไม่น่าจะปรากฏขึ้นบนโลก]

"แต่ว่าหัวใจโลหะยักษ์เธอก็คิดว่ามันจะยังไม่ปรากฏขึ้นบนโลกเหมือนกันนี่?"

[อะแฮ่ม! มันก็แค่บังเอิญ ฉันยังยอมรับกับการที่มีการวิวัฒนาการที่ผิดปกติของมอนสเตอร์บนโลกได้ แต่ว่ามันไม่มีทางที่จะเป็นในขั้นสุดท้ายของมอนสเตอร์แน่! หัวใจโลหะยักษ์มันเป็นรูปแบบการกลายพันธ์ นับจากนี้ไปเราก็คงจะไม่ได้เจอเจ้าพวกนี้อีกแล้ว]

ยังไงก็ตามยูอิลฮานที่กำลังรีโหลดกระสุนกระดูกอันใหม่ลงไปใน pile bunker ก็คิดว่าหากเธอพูดแบบนี้มันจะต้องเกิดขึ้นตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอพูดแน่นอน

อ๊าาาาาาาาาาาา อย่างที่คิดเอาไว้เลยพวกเขาได้พบเข้ากับหัวใจโลหะยักษ์ตัวที่สองเมื่อเข้ามาในดันเจี้ยนลึกเข้าไป

[อะ.... ไอ้โลกบ้านี่ มันไม่มีทางที่จะเป็นแบบนี้ไปได้นี่นา]

"บอกฉันทีสิว่าเมื่อไหร่ดันเจี้ยนนี้จะจบลง"

[รอเดี๋ยวนึงนะ]

ขณะที่ยูอิลฮานคิดว่าเขาควรจะเอา pile bunker ออกมาใช้ดีไหมเขาก็ถามเอิลต้าไป ตามปกติแล้วนี่เป็นข้อมูลที่ไม่มีบอกเลย แต่ว่าเอิลต้าที่เป็นผู้ช่วยยูอิลฮานมาตลอดก็ได้บอกข้อมูลนี้กับเขาตรงๆ

[เราพึ่งอยู่แค่ครึ่งทางเท่านั้นเอง]

"โอเค งั้นฉันจะเก็บ pile bunker เอาไว้ก่อน"

ยูอิลฮานมั่นใจว่าเขาสามารถจะจัดการหัวใจโลหะยักษ์ได้ในครั้งเดียวแน่นอนหากเขาใช้ pile bunker. แต่ว่ากระสุนที่เขามีอยู่มันน้อยเกินไป หากเป็นไปตามนิยายเขาก็จะต้องเก็บไม้เด็ดนี้เอาไว้จัดการกับบอสสิ

ถึงแม้ว่าเอิลต้าจะบอกกับเขาว่ามันจะไม่มีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งไปกว่าหัวใจโลหะแน่ แต่ว่าเขาก็ไม่ได้คิดแบบนั้นเลย ในตอนท้ายดันเจี้ยนเขาอาจจะเจออะไรที่อันตรายก็ได้ทำให้เขาไม่สามารถใช้กระสุนอย่างสิ้นเปลืองได้

ยังไงก็ตามบรรพบุรุษมักจะพูดเสมอว่า 'การเก็บเอาไว้จะเสียเปล่า' แถมรูปแบบของนิยายก็คือการเก็บอะไรเอาไว้เขาคนนั้นก็จะต้องลำบากแน่นอน

ฉันควรจะใช้อาวุธในตอนนี้เลยไหม? หรือว่าฉันควรจะใช้โพชั่นในตอนนี้? ตัวเอกในนิยายมักจะพบกับทางแยกนับไม่ถ้วนและถูกกระตุ้นให้ต้องเลือกทางเลือกพวกนี้

ไม่ว่าพวกเขาจะเลือกทางไหนก็ตามหากเขาคนนั้นรอด คนๆนั้นก็จะเป็นตัวเอก แต่ว่าหากคนๆนั้นตาย คนๆนั้นก็เป็นแค่ตัวประกอบ มันก็อาจจะมีบ้างที่ตัวเอกตาย แต่ว่าความนิยมของนิยายมันกจะต้องตายไปเช่นกัน

ยังไงก็ตามยูอิลฮานก็ไม่ใช่ทั้งตัวเอกหรือตัวประกอบ แต่เขาเป็นผู้ถูกทิ้ง ดังนั้นตัวเลือกของเขาจึงไม่ใช่ทั้งใช้ pile bunker และไม่ใช่ทั้งการใช้แค่ร่างกายตัวเอง

เขาได้หยิบเอาอาวุธอื่นออกมา

"ค้อนระเบิดพันเท่าาาาาาาาา!!"

[ค้อนระเบิดพันเท่า]

[ระดับ - ยูนีค]

[พลังโจมตี - 1,974]

[กระสุน - 3/3]

[ออฟชั่น - แรงระเบิดของกระสุนที่กระจายออกไปเพิ่มขึ้น 30%]

[ความทนทาน 1,120/1,120]

ยูอิลฮานได้ตะโกนขึ้นในขณะที่หยิบเอาค้อนที่มีก้อนโลหะในแต่ระด้านออกมาซึ่งต่างไปจากขวานหัวค้อนศึก แน่นอนว่าเขาก็ยังคงภายใต้การปกปิดตัวตนอยู่ทำให้หัวใจโลหะยักษ์ไม่ได้สังเกตุเห็นตัวเขา

[ทำไมคุณจะต้องมาส่งเสียงเอาตอนนี้ด้วย?]

ยูอิลฮานเมินในคำถามของเอิลต้าและจับอาวุธของเขาด้วยสองมือ

อาวุธชิ้นนี้คือผลงานชิ้นเอกของเขาที่ทำขึ้นมาจากการใช้หนังยางยักษ์

ส่วนหัวของมันเป็นค้อนที่ซึ่งมีกระสุนกระดูกเสือดาวยักษ์และเสือดาวเงาเก็บเอาไว้ด้านใน และมันจะรีโหลดกระสุนหลังจากติดตั้งหนังยางยักษ์ลงไปและดึงมันด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา

ถ้าหากว่ามันโจมตีโดนศัตรูแรงกระแทกจะทำให้หลังจากเด้งออกมาและทำให้กระสุนถูกยิง กระดูกนับไม่ถ้วนจะเจาะเข้าไปในร่างกายของศัตรูในทันที อาวุธนี่มันคืออาวุธของปีศาจอย่างแท้จริง

อาวุธชิ้นนี้คืออาวุธระยะประชิดที่มีอานุภาพการทำลายเหมือนกับระเบิดซึ่งอาวุธนี้ได้ก้าวข้ามระเบิดสมัยใหม่ไปแล้ว

และมันยังมีจุดที่ดีกว่า pile bunker ก็คือการนำมาใใช้ใหม่ของหนังยางซึ่งมันจะถูกรีโหลดเองในอัตโนมัติ และที่ดีไปกว่านั้นก็คือยูอิลฮานมีตลับกระสุนอยู่ประมาณ 50 อัน

[คนแบบคุณที่สนุกกับการต่อสู้ก็หายากเหมือนกันนะ]

"มันเป็นไปไม่ได้แน่ๆที่จะจัดการแค่ในครั้งเดียว ฉันจำเป็นจะต้องโจมตีก่อนที่มันจะได้แยกร่างและมาโจมตีฉัน"

แต่ว่าก่อนที่จะกระโดดเข้าไปต่อสู้ยูอิลฮานก็ได้จำลองการเคลื่อนไหวภายในหัวก่อน แม้ว่าการจำลองมันจะทำได้ยากถ้าหากศัตรูเคลื่อนไหวแต่เนื่องจากเขารู้ว่าการโจมตีครั้งแรกจะต้องเป็นของเขาแน่นอนทำให้มันเป็นไปได้ค่อนข้างราบรื่น

"ฮ่าห์"

ด้วยเสียงตะโกนแปลกๆนี้ยูอิลฮานก็พุ่งตัวออกไป เขาได้กระโดดลอยตัวขึ้นไปเหมือนกับในตอนที่เผชิญหน้ากับหัวใจโลหะยักษ์ตัวที่แล้ว

จากนั้นก็ตามมาด้วยการที่เขาฟาดค้อนกระแทกเข้าไปที่กลางลำตัวของหัวใจโลหะยักษ์และได้มีเสียงกระสุนถูกระเบิดออกมาเหมือนกับเสียงป็อปคอร์นระเบิด

[แกร่กกกกกกกกกกกกกกกก!]

อาวุธนี้ถูกใช้งานอย่างเสร็จสมบูรณ์ กระดูกแหลมคมนับพันชิ้นได้เจาะทะลวงเข้าไปในโลหะแข็งๆและเสียยงของกระดูกที่เจาะทะลวงเข้าไปก็ดังขึ้นมา

หัวใจโลหะได้ตระหนักถึงการโจมตีที่แข็งแกร่งนี้ทำให้มันขยายร่างกายของมันออกมาอย่างไม่หยุดหย่อยและเข้ามาโจมตียูอิลฮาน

แต่ว่าก่อนที่มันจะได้ทำล้ายเขาก้อนโลหะในตัวมันก็บิดเบี้ยวไปและในท้ายที่สุดตัวมันก็พังคลืนลงไปทั้งแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเหตุผลที่มันเป็นแบบนี้เลย กระดูกนับไม่ถ้วนได้เจาะร่างกายมันจนเป็นรูไปจนหมด

หลังจากที่หัวใจโลหะพังลงไปแบบนั้นแล้วยูอิลฮานก็ได้ลงมาถึงพื้นอย่างราบรื่น จากนั้นเขาก็มองดูสภาพของตัวมันก่อนที่จะเข้าไปโจมตีอีกครั้งหนึ่ง

"ว้าว"

ถึงแม้ว่าหัวใจโลหะจะยังพยายามขยับร่างกายแบ่งโครงสร้างโลหะออกไปให้ได้มากเท่าที่จะเป็นไปได้แต่ว่าด้วยชิ้นส่วนของกระดูกที่เจาะเข้าไปในตัวมันทำให้มันไม่สามารถจะขยับร่างกายได้อย่างปกติและทำให้มันติดแหงกอยู่แบบนี้

ภาพนี้ได้ทำให้ยูอิลฮานตกตะลึงไปกับศักยภาพอาวุธของเขาในทันทีแต่ว่ายังไงก็ตามตัวเขาได้พยายามทำตัวให้ใจเย็นและตะโกนออกมา

"แน่นอนว่านี่มันก็อยู่ในการคำนวณของฉันตั้งแต่แรกแล้ว!"

[อย่ามาโกหกเลย]

"เธอพัฒนาขึ้น...."

[ไม่ว่าใครหากมามีคู่หูเป็นคุณ คนๆนั้นจะต้องกลายเป็นแบบฉันแน่นอน]

ในตอนนี้เขาก็ไม่มีเหตุผลอะไรให้ฉันค้อนซ้ำมันอีกแล้ว ยูอิลฮานได้หยิบเอาขวานมาฟาดมันหัวใจโลหะยักษ์ที่กำลังคลานไปกับพื้นในขณะที่แยกร่างกายอย่างไร้ปราณี และไม่นานนักมันก็ตายลงไป

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 579,192]

[คุณได้กลายเป็นเลเวล 40 พละกำลัง +1 ความว่องไว +1 สุขภาพ +2 พลังเวทย์ +1]

เขาได้มาถึงเลเวล 40 แล้ว เลเวลของเขาได้เพิ่มขึ้นสองครั้งภายในวันวันเดียว แม้ว่าจะพิจารณาจากการที่เขาหมกตัวอยู่ในที่ทำงานทำอาวุธและกับดักแห่งการทำลายถึงหนึ่เดือนก็ตาม แต่ว่าเลเวลของเขาตอนนี้ก็น่าจะอยู่ในแนวหน้าของมนุษยชาติแล้ว ที่เป็นแบบนี้เพราะว่าไม่มีใครที่สามารถจะมาฆ่ามอนสเตอร์คลาส 2 และคลาส 3 เพื่อเพิ่มเลเวลได้แบบเขา

และเพราะเขารู้แบบนี้ เขาก็เลยเป็นห่วงคนอื่นๆที่จะกลับมา

"มนุษย์คนอื่นๆจะเพิ่มเลเวลได้ดีไหมนะ?"

[อย่างน้อยจักรพรรดินีก็น่าจะทำได้ดีไม่ต้องห่วงหรอกน่า]

"นั่นมันก็ใช่แต่ว่าฉันเป็นห่วงพ่อกับแม่"

[คุณดูเหมือนจะกังวลเรื่องจักรพรรดินีนะ]

เอิลต้าได้พูดในสิ่งที่เขาไม่คิดขึ้นมาทำให้ยูอิลฮานต้องถามคำถามที่เธอถามเขามา

"ทำไมฉันถึงต้องกังวลเรื่องจักรพรรดินีล่ะ? มีทูตสวรรค์มอบภารกิจอะไรแบบนี้ให้เธอหรอ?"

[ไม่ มันไม่ใช่แบบนั้น]

เพราะแบบนี้เอิลต้าก็เลยได้เงียบลงไป ยูอิลฮานสงสัยในพฤติกรรมนี้ของเธอแต่ว่าเนื่องจากว่าเขาไม่ได้สนใจมากนัก เขาก็เลยปล่อยไป จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปเก็บหัวใจมาจากหัวใจโลหะยักษ์

หลังจากนั้นยูอิลฮานก็ยังคงสำรวจดันเจี้ยนต่อไป แต่ว่าก็มีเพียงแค่หัวใจโลหะยักษ์ที่ปรากฏออกมา มันไม่ได้มีหัวใจโลหะมหึมา หรือหัวใจอภิมหามหึมาปรากฏขึ้นอย่างที่เขาคิดเอาไว้ ดูเหมือนว่าอย่างน้อยเอิลต้าก็พูดถูก

ในขณะที่สำรวจดันเจี้ยนไปก็ทำให้เลเวลเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อยและได้ใช้อาวุธใหม่ในการต่อสู้ทำให้เขาค่อนข้างจะคาดหวังที่จะได้เจอกับมอนสเตอร์คลาส 3 ในใจกลางถ้ำ แต่ว่ามันน่าผิดหวังที่เขาเจอก็แต่หัวใจโลหะยักษ์ที่อยู่ด้านในสุด แต่กลับกันแล้วคือเอิลต้ตาได้รู้สึกโล่งใจที่มอนสเตอร์คลาส 3 ไม่ได้ปรากฏขึ้นมาจริงๆ

[เมื่อพวกเราได้จัดการที่นี่แล้วมันก็ไม่น่าจะเป็นอะไรแล้วหากปล่อยมันทิ้งเอาไว้ซักพัก ไว้ค่อนมาที่นี่อีกครั้งในตอนที่เราต้องการโลหะทีหลังละกัน]

"ในตอนนั้นถ้าหากฉันได้เจอราชาหัวใจโลหะมันจะเยี่ยมมากเลย"

[....ถ้างั้นอย่างน้อยพวกเราก็ควรจะมาหลังที่คุณใช้มานาได้แล้ว]

หัวใจโลหะยักษ์ที่อยู่ในจุดกึ่งกลางสุดมันมีเลเวลที่ต่างไปจากตัวอื่นๆ เลเวลของมันเกือบจะถึง 80 แต่แน่นอนว่าเขาได้ส่งมันไปลงนรกในการโจมตีเพียงครั้งเดียวเช่นเดิม หลังจากเคลียร์ที่นี่แล้วเอิลต้าก็ได้ใช้อำนาจของทูตสวรรค์หรืออะไรวักอย่างเพื่อที่ตรวจสอบแกนกลางของดันเจี้ยน กับดักแห่งการทำลาย ในระหว่างนี้ยูอิลฮานก็ยังตรวจสอบสินสงครามที่เขาได้มาและอุปกรณ์ที่เขาใช้ในระหว่างต่อสู้

[อายุของกับดักแห่งการทำลายของดันเจี้ยนนี่มันค่อนข้างเก่า]

"แล้วมันมีปัญหาอะไรไหมล่ะนั่น?"

[ไม่ ไม่ว่ายังไงกับดักนี้ก็จะยังคงล่อมอนสเตอร์มาได้อยู่ดี ฉันก็แค่ตกใจที่กับดักแห่งการทำลายมันเก่ากว่าที่ฉันคิดเฉยๆ]

เอิลต้าได้บ่นออกมาแค่เพราะความสงสัยของเธอและมันไม่ได้มีปัญหาอะไร ยูอิลฮานยังได้หยักหน้าเบาๆและไม่ใส่ใจในคำพูดที่ออกมาจากความคิดของเธอ

แน่นอนว่าเขาก็ยังคิดด้วยว่าอาจจะมีอุบัติเหตุที่ยิ่งใหญ่เกิดขึ้นเพราะเรื่องนี้ มันจะต้องมีอะไรเบื้องหลังแน่ๆ

[มันไม่มีอะไรจริงๆนะ!]

"โอเค โอเค ฉันจะพยายามเพิ่มเลเวลของฉันขึ้นเพื่อที่จะปลอดภัยต่อให้มีมังกรโผล่ออกมาจากดันเจี้ยนนี้"

[อ๊าาาาา ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าคุณมันน่าเชื่อถือหรือน่าสงสารกันแน่!]

จากนั้นสองสัปดาห์ก็ได้ผ่านไปนับตั้งแต่ที่เขาได้เขาดันเจี้ยน และในระหว่างนี้เขาก็ได้ทำกับดักแห่งการทำลายให้กับทูตสวรรค์เพิ่มขึ้นอีก 8 อัน

ใช่แล้วตอนนี้กับดักแห่งการทำลายทั้งหมดได้ถูกติดตั้งลงบนโลกแล้ว