ตอนที่ 167 การมาถึงขององค์จักรพรรดิ (FREE)
การปรากฎตัวของ ฉือ กูเหยียน ไม่ได้เป็นที่น่าตกใจนัก เพราะทุกคนรู้อยู่แล้วว่า ฉือ กูเหยียน พักอยู่ที่บ้านของ ปิง หยาง
สิ่งที่น่าสนใจคือจากนี้ นางจะเลือกฝ่ายไหนระหว่าง ปิง หยาง กับ ฟาง เจิ้งจือ ต่างหาก
ดูเหมือนจะเป็นการตัดสินใจที่ยากลำบาก
คนฉลาดที่เข้าใจถึงสถานการณ์นี้ดีคงจะเป็นแค่เรื่องง่ายๆ คนหนึ่งคือ เพื่อนสนิทในวัยเด็กและเป็นองค์หญิงที่จักรพรรดิทรงรักใคร่ ส่วนอีกคนเป็นเพียงชาวภูเขาที่ไม่แน่ว่าอาจจะได้เป็นคู่หมั้นของตัวเอง
ฉือ กูเหยียน อาจจะไม่ได้ต้องการอำนาจของ ปิง หยาง แต่อย่างใด
จุดประสงค์ที่ ฉือ กูเหยียน มาที่นี่ก็ง่ายนิดเดียว
ราชาต้วน หลิน ซิงจู และ ฮัน ฉางเฟิง แม้แต่เหล่าเจ้าหน้าที่หลวงบางคนก็ยังคิดได้ ดังนั้นสิ่งที่พวกเขาคิดคือตอนนี้ ฉือ กูเหยียน จะช่วย ปิง หยาง อย่างไรกัน
อย่างไรก็ตามการเคลื่อนไหวของ ฉือ กูเหยียน ทำให้บางคนเกิดความสับสน
เพราะ…
นางนั่งลง
นั่งลงอย่างสง่างาม ราวกับว่านางเป็นแค่แขกคนหนึ่งภายในงานเลี้ยง นางนั่งลงภายใต้สายตาที่จับจ้องว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
หลังจากนั้นสายตาของนางก็หันไปหาสาวใช้ข้างๆ
สาวรับใช้เวลาอยู่ชั่วครู่ในการรวบรวมสติของนาง และรีบรินชาร้อนให้กับ ฉือ กูเหยียน
ฉือ กูเหยียน จิบชาเล็กน้อย หลังจากที่รู้สึกสดชื่นมากขึ้นจากชาร้อนแก้วนั้น ดวงตาของนางก็เปล่งประกายราวกับดวงดาวที่ส่องแสงไปยังห้องที่ ปิง หยาง และ ฟาง เจิ้งจือ อยู่ข้างใน
ใบหน้าของนางนิ่งสงบและดูไม่รีบร้อน
เหล่าเจ้าหน้าที่หลวงกลับรู้สึกทึ่งในการกระทำของ ฉือ กูเหยียน ถ้า ฉือ กูเหยียน ไม่ต้องการที่จะช่วย ปิง หยาง นางอาจจะกำลังเก็บข้อมูลและคิดหาวิธีอยู่ก็เป็นได้
เป็นไปได้หรือไม่ที่นางต้องการจะเห็น ฟาง เจิ้งจือ ตายคามือของ ปิง หยาง?
เพียงแต่ว่า…
ด้วยมันสมองของ ฉือ กูเหยียน ถ้านางอยากจะช่วย ฟาง เจิ้งจือ นางก็คงไม่ปรากฎตัวออกมานางอาจจะช่วยดึงความสนใจของพวกทหารยามที่อยู่ในงานเลี้ยง และแอบช่วยเหลืออยู่ห่างๆ
นางไม่จำเป็นต้องปรากฎตัวออกมาด้วยซ้ำ
แต่นางก็อยู่ที่นี่
นอกจากนี้นางยังเลือกปรากฎตัวออกมาตอนนี้ ดังนั้นนางคงจะออกมาเพื่อช่วย ปิง หยาง แน่นอน
แต่อะไรคือการออกมานั่งจิบชาร้อนอยู่เฉยๆกัน?
ทกๆคนรวมไปถึงราชาต้วนหรือแม้แต่ ฮัน ฉางเฟิง ก็ไม่สามารถเดาความคิดของ ฉือ กูเหยียน ได้เลยแม้แต่น้อย
...
ในเวลานั้นเองเสียงเปิดของประตูก็ค่อยๆดังขึ้น
ในขณะนั้นทุกคนต่างจ้องไปที่ประตูบานใหญ่ที่กำลังแง้มออก
"ในที่สุดก็มีคนออกมา!"
ทุกคนคิดพร้อมเพรียงกัน พวกเขากำลังจดจ้องไปที่เรื่องที่เกิดขึ้นด้านหน้าอย่างตื่นเต้น ฟาง เจิ้งจือ เดินออกมาพร้อมกับ ปิง หยาง ที่ให้ความเมตตา? หรือจะเป็น ฟาง เจิ้งจือ ที่เดินออกมาพร้อมกับลูกศรที่ปักอยู่บนร่างที่อาบด้วยเลือด?
ทุกคนรออย่างใจจดใจจ่อ
ร่างที่เดินออกมาอย่างช้าๆ นางอยู่ในชุดสีแดงที่สดใส และประดับประดาด้วยดอกโบตั๋นสีทองมากมาย มันช่วยยกระดับความสง่างามของนางมากยิ่งขึ้นไปอีก
ราวกับนางฟ้า
ปิง หยาง เดินออกมาจากห้อง ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้เดินออกมาพร้อมกับนางแต่เป็นสาวรับใช้ทั้งสองแทน
ชุดที่นางสวมในตอนนี้ เป็นชุดเดียวกับที่สวมก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้มันกลับสะอาดสะอ้านและดูสดใส
ทหารยามทั้งหมดลดคันธนูของพวกเขาลง
เหล่าเจ้าหน้าที่และพวกชนชั้นสูงต่างมองไปที่ ปิง หยาง โดยไม่รู้ตัว
"พี่เหยียน!" ปิง หยาง เห็น ฉือ กูเหยียนจากในฝูงชน
ฉือ กูเหยียน ดูเด่นจากฝูงชนมาก มันเป็นไปไม่ได้เลยที่นางจะมองพลาด
"ปิง หยาง เจ้าเล่นซนอะไรอยู่?" ฉือ กูเหยียน ถามราวกับเป็นพี่สาวคนโต จากนั้นนางก็ลุกขึ้นตรงหน้า ปิง หยาง โดยไม่มีความตกใจอะไรทั้งสิ้น
เหมือนนางรู้อยู่ก่อนแล้วว่า ปิง หยาง จะออกมาจากห้อง
"ไม่มีอะไรนี่...ข้าแค่หาอะไรเล่นสนุกเท่านั้น!" ปิง หยาง ตอบอย่างไร้เดียงสา จากนั้นนางก็มองไปทางเหล่าทหาร
"หลีกทาง!"
"ขอรับ" ทหารยามหยุดชงักและตอบออกมา
ในไม่ช้าทั้งงานก็อยู่ในความเงียบสงบ
แม้แต่เหล่าคนรับใช้ที่คุกเข่าที่หน้าห้องก็หายไปทั้งหมด
เหลือเพียง ปิง หยาง และ ฉือ กูเหยียน เท่านั้นที่อยู่หน้าประตู
เห็นอย่างนี้ ...
มันทำให้ฝูงชนไม่พอใจ
อาจเป็นไปได้ว่า ปิง หยาง อาจจะเสียท่า ฟาง เจิ้งจือ เสียแล้ว?
อันที่จริง ...
แม้ว่าจะเป็นแค่แมลงสาบ แต่ก็เข้าถึงระดับสะท้อนสวรรค์ได้ มันไม่ยุติธรรมเลยกับ ปิง หยาง ที่อยู่แค่ในระดับผนวกดารา
แต่ทันใดนั้น ปิง หยาง กลับพูดออกมา "พี่เหยียนมาแล้ว ทำไมเจ้ายังไม่ออกมาอีก? "
เสียงของ ปิง หยาง ไม่ดังมาก
แต่มันก็ดังพอให้ทุกคนได้ยิน
"ออกมา! ใครกันออกมา? สาวใช้ทั้งสองคน? "
"ถ้านั้นหมายถึงสาวใช้ทั้งสองคน คำถามของนางมันก็แปลกๆ"
"อย่าบอกนะว่า ... "
ขณะที่คนอื่นๆกำลังคาดเดาอย่างเงียบๆ ร่างๆหนึ่งก็เดินออกมา
ร่างนั้นเดินออกมายืนระหว่าง ปิง หยาง และ ฉือ กูเหยียน มุมปากเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย
"นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?!"
ทำไมเขาถึงยังไม่ตาย? แล้วเขาปล่อยให้ ปิง หยาง ออกมาได้ยังไงกัน? ทำไมเขาถึงปล่อยให้ ฉือ กูเหยียน เดินไปข้างๆ ปิง หยาง เช่นนั้นกัน?
ทุกคนต่างไม่เข้าใจถึงเหตุผลของเรื่องนี้
ปิง หยาง เปิดปากพูดอีกครั้ง
"พี่เหยียน พี่ต้องช่วยข้านะ ก่อนหน้านี้ ฟาง เจิ้งจือ สัญญาว่าจะให้ปิ่นทองเป็นของขวัญวันเกิดข้า แต่ว่าวันนี้เขากลับไม่ได้เอามาให้ ข้าพยายามจะพูดกับเขา แต่เขากลับเลือกที่จะหลบหน้า โชคดีที่นี่เป็นที่พักของข้า เขาจึงถูกรั้งเอาไว้โดยทหารยามของข้า ไม่งั้นเขาคงหนีไปเสียแล้ว! " ปิง หยาง บ่นเล็กน้อยด้วยใบหน้าที่อ่อนแอ
หลังจากได้ยินเช่นนี้ ฉือ กูเหยียน ก็เข้าใจได้ในทันที นางหันไปมอง ฟาง เจิ้งจือ
"เจ้าสัญญาจะให้ปิ่นทองกับนางรึ?"
"ปิ่นทอง?" ฟาง เจิ้งจือ ถูกล่อให้ตามน้ำต่อไป
ที่ตกลงกับ ปิง หยาง เอาไว้ มันไม่ใช่เรื่องปิ่นทองอะไรนี่ อย่างไรก็ตามต้องรักษาชื่อเสียงและภาพลักษณ์ของนาง ในตอนนี้ชื่อเสียงของนาง สำคัญกว่าสรวงสวรรค์เสียอีก แน่นอนว่าเขาไม่ได้ปฏิเสธอะไร
ถ้าเขาตามน้ำที่นี่ ต่อหน้าทุกๆคน
เขาคงไม่ต้องซื้อปิ่นทองให้นางจริงๆใช่ไหม?
ช่างเถอะ ตั้งแต่ที่เขาเห็นร่างเปลือยของนาง แล้วยังมีชีวิตอยู่ได้จนถึงตอนนี้ก็นับว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์แล้ว สำหรับปิ่นปักผมอันเดียวเพื่อแลกกับอนาคตนั้นนับว่าคุ้มค่า
ต่อให้ที่จริงแล้ว ปิง หยาง จะไม่ได้ขาดแคลนเงินก็ตาม
"ช่างทำปิ่นไม่ค่อยสบายช่วงนี้... " ฟาง เจิ้งจือ แสร้งทำใบหน้าอาลัยตายอยาก
ฉือ กูเหยียน จ้องที่ ฟาง เจิ้งจือ ก่อนจะหันกลับไปจับมือของ ปิง หยาง " ปิง หยาง เจ้าสบายใจได้ ข้าจะบบีคอเขาให้เอาปิ่นทองปักผม ออกมาให้ได้!"
"ขอบคุณพี่เหยียนมาก!" เมื่อ ปิง หยาง ได้ยิน นางพลันร่าเริงขึ้นมาทันที
ตอนนี้ในใจของ ฟาง เจิ้งจือ นั้นมีแต่ความไม่พอใจเต็มไปหมด
...
เรื่องที่ทั้งสามคนพูดกัน ทำให้แขกในงานทุกคนสามารถคาดเดาเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้
อย่างไรก็ตาม เมื่อราชาต้วน ฮัน ฉางเฟิง รวมถึงคนอื่นๆได้เห้นฉากที่เกิดขึ้น ต่างรู้สึกสะท้านไปทั้งใจ
มือของ ฉือ กูเหยียน ข้างหนึ่งจับมือ หยาง ปิง ส่วนอีกข้างคล้องแขน ฟาง เจิ้งจือ ไว้ทั้งสามเดินไปยังส่วนจัดงานเลี้ยงด้วยกัน
แล้วคำพูดว่าจะจัดการ ฟาง เจิ้งจือ ก่อนหน้านี้คืออะไรกัน
ไม่มีใครตอบสนองต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้
"ปิ่นทิงคำ?"
"แล้วการจับตัวเจ้าหญิง? แล้วที่บอกจะฆ่า ฟาง เจิ้งจือ ? "
แขกทุกคนล้วนมองไปยังทั้งสามคนที่พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
ที่สำคัญที่สุดคือ ฉือ กูเหยียน เอามือไปคล้องแขน ฟาง เจิ้งจือ จริงๆ?!
"หรือว่า ฉือ กูเหยียน จะ..."
"นี่เป็นไปได้อย่างไร?"
ถึงแม้ทุกคนจะได้ยินข่าวลือที่ ฉือ กูเหยียน ยอมรับการหมั้นหมายกับ ฟาง เจิ้งจือ ที่กองตรวจการศักดิสิทธิ์ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนเห็น ฉือ กูเหยียน ปฏิบัติกับ ฟาง เจิ้งจือ
ราวกับหัวใจของพวกเขาถูกฉีกกีะชาก
ทุกคนต่างมองหน้ากันและกัน.
เป็นไปได้ไหมที่ ฉือ กูเหยียน จะรู้อยู่แล้วว่า ฟาง เจิ้งจือ และ ปิง หยาง แค่เล่นกัน?
นั่นคือเหตุผลที่นั่งลงและรอพวกเขา
มันเป็นทางเดียวที่พอเป็นไปได้ นอกจากนี้ ฉือ กูเหยียน จึงดูไม่ได้รีบร้อนและใจเย็นกับเรื่องที่เกิดขึ้น
ทั้งหมดนั้นเป็นการคาดการณ์ของพวกเขา
เพราะ…
ฉากที่เกิดขึ้นข้างหน้านั้นกลับตลปัดเกินไป!
หนึ่งนาทีก่อนหน้านี้พวกเขาแทบฆ่ากันตาย แต่ตอนนี้พวกเขากลับทำราวกับเป็นครอบครัวเดียวกัน?
"เพล้ง!" เสียงของแก้วที่หล่นกระทบกับพื้น
ราชาต้วนเห็น ฉือ กูเหยียน จับแขนของ ฟาง เจิ้งจือ ไว้ เขากัดปากแน่น ดวงตาของเขากลายเป็นคมกริบ แผ่ประกายอันเยือกเย็นราวกับนำแข็งพันปีออกมา
มือของ ฮัน ฉางเฟิง ที่ถือถ้วยชาอยู่ก็สั่นไหวจนน้ำชาร้อนหกลงมา
ทันใดนั้นตอนที่ทุกคนกำลังตกใจกับฉากที่เห็นอยู่นั้น ก็มีเสียงประกาศอันดังก้องออกมา
"องค์จักรพรรดิได้เดินทางมาถึงแล้ว!"
เพจหลัก : Double gate TH
