บทที่ 25 - เรียกฉันว่าอิชมาเอล (1) [อ่านฟรีวันที่ 06/08/61]

บทที่ 25 - เรียกฉันว่าอิชมาเอล (1)

 

ขณะที่กำลังสิ่งอยู่นั้นยูอิลฮานก็ได้หยุดก้าวเท้าไป

แม้ว่าท้องฟ้าจะยังคงมีสีน้ำเงินอยู่เช่นเดิมเมื่อเขามองขึ้นไป แต่ว่ามันก็ยังมีกลิ่นอายที่ให้ความรู้สึกไม่ปลอดภัยผสมอยู่ในอากาศ จิตสังหารซึ่งมันได้ปล่อยออกมาโดยที่ไม่มีเป้าหมายนี้มันทำให้เขารู้ได้ว่าสถานที่แห่งนี้ไม่ได้สงบแล้ว

[....นั่นไง]

โชคดีที่เสือดาวสีดำก็อยู่ใกล้ๆนี่ แม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะยืนยันในขนาดตัวของมันในตอนที่มันเคลื่อนไหวอยู่แต่ว่าการที่มันเคลื่อนไหวอย่างสบายๆด้วยขนาดตัวที่ไม่เข้ากับโลกนี้ทำให้เขาสามารถจะยืนยันในตำแหน่งของมันได้อย่างง่ายดาย

แถมมันยังไม่รู้ถึงตำแหน่งของยูอิลฮานอีกด้วย

"ถ้างั้นก็"

ยูอิลฮานได้ดึงเอาเสาออกมาหนึ่งต้นอย่างเป็นธรรมชาติในขณะที่มองดูมัน

"ฮึบ!"

จากนั้นเขาก็ปักเสาลงไปบนพื้น เสาที่ได้กลายเป็นอาร์ติแฟคนี้ได้เจาะลงไปบนพื้นดินราวกับพื้นเป็นเพียงก้อนเค้กนิ่มๆ

"ต่อไปก็ด้านอื่น"

ตอนนี้มันก็น่าจะรู้ถึงตัวยูอิลฮานแล้ว เพราะแบบนี้เขาจึงวิ่งไปในขณะที่เตรียมตัวรับการโจมตีและปักเสาต้นที่สองห่างไปจากเสาต้นแรก 100 เมตร

ในเมื่อเขายังยืนยันในขนาดที่แน่นอนของมันไม่ได้ดังนั้นเขาจึงจำเป็นจะต้องปักเสาที่เหลือลงไปก่อน แม้ว่าเขาจะไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะตัวใหญ่กว่าแม่มันแน่ๆแต่การประมาทจะทำให้เขาตายได้ เขาได้ตัดสินใจที่จะเคลื่อนไหวไปในขณะที่คิดไปถึงทุกๆความเป็นไปได้ ถึงแม้ว่ความเป็นไปได้มันจะน้อยนิดก็ตาม

"แต่ว่า"

ยูอิลฮานได้เอียงหัวหลังจากที่ปักเสาต้นที่สองเสร็จ

"ฉันคิดว่าอย่างน้อยในตอนที่ฉันปักเสาต้นที่สองลงไปฉันก็น่าจะถูกโจมตีสักครั้งสิ แต่ทำไมมันถึงยังวิ่งไปรอบๆที่นี่ล่ะ"

[มันกำลังมองหาช่องว่างโจมตีหรือป่าว?]

"เอ๋ ช่องว่างสินะ"

ยูอิลฮานได้เปิดเผยช่องว่างออกไปอย่างตั้งใจเช่นกัน เป้าหมายของเขาคือให้มันโจมตีและจัดการมันหลังจากนั้น เสือดาวมันน่าจะโจมตีเขาเนื่องจากความมั่นใจในการปกปิดตัวตนของมันสิ

ยังไงก็ตามมันไม่โจมตีเขา ถึงแม้ว่าเขาจะเปิดช่องว่างมากกว่านี้ก็ตาม ความสามารถในการล่าเหยื่อของมันลดลงไปเพื่อแลกกับการปกปิดตัวตนงั้นหรอ? แต่ว่าถึงแบบนั้นมันก็เป็นมอนสเตอร์คลาส 3 นะ มันก็ไม่ได้จะบกพร่องขนาดนี้สิ?

[ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น]

ในตอนนี้เองเอิลต้าได้พูดออกมาอย่างระมัดระวัง

[มันหาคุณไม่เจอ!]

"...."

ยูอิลฮานได้คิดขึ้นอย่างไร้คำพูด 'ไม่มีทางน่า'

ไม่ว่าความสามารถในการปกปิดตัวตนที่ติดตัวของเขามันจะเป็นยังไงก็ตามแต่การที่เขาเดินเข้ามาปักเสาต้นหนาๆลงไปถึงสองต้นเลยนะ การที่ศัตรูไม่ได้สังเกตุเห็นเขาแบบนี้มันแปลกเกินไป

[ยังไงก็เถอะคุณไม่ได้คิดจะเข้าไปโจมตีเสือดาวสีดำนั้นตรงๆอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ?]

"แน่นอนสิ"

[เพราะแบบนั้นการปกปิดตัวตนของคุณก็เลยไม่ได้หายไป]

"แต่แล้วเสากับฉมวกล่ะ? ฉันปักมันลงไปบนพื้นแล้วนะ?"

[มันก็น่าจะอยู่ภายใต้การปกปิดตัวตนไปด้วยกันกับคุณ]

"...."

แม้ว่ายูอิลฮานจะอยากแย้งในคำพูดของเอิลต้า แต่ว่ามันก็ไม่มีคำตอบใดๆออกมาจากปากเขาเลย นี่มันเป็นเพราะว่าเขาก็ยังคิดแบบนั้นเหมือนๆกัน ไม่เช่นนั้นมันก็ไม่มีอะไรที่จะมาอธิบายในสถานการณ์นี้ได้อีกแล้ว

"การที่มันไม่สังเกตุเห็นฉันแม้ว่าฉันจะมาติดกับดักอยู่ต่อหน้ามันแล้วนี่....!"

[คุณเกิดมาเพื่อเป็นสุดยอดนักฆ่าชัดๆเลย ทำไมคุณไม่ลองเลือกเอาคลาสย่อยเป็นนักฆ่าล่ะเมื่อคุณเลื่อนขั้นไป?]

"อ๊าาา....!"

ถึงมันจะเป็นสิ่งที่ดีแต่เขาจะไปยอมรับมันได้ยังไง!? เขาไม่อยากจะยอมรับในคำยกย่องนี้เลยจริงๆ

ไม่ว่ายังไงก็ตามสถานการณ์แบบนี้มันเอิ้ออำนวยให้กับตัวเขาเป็นอย่างมาก ยูอิลฮานได้เก็บความโกรธกลับไปและเดินกลับไปที่เสาต้นแรกพร้อมหยิบฉมวกออกมา

เสือดาวสีดำก็ยังดูเหมือนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างบ้างแล้ว เอาเถอะถ้าหากว่ามันไม่รู้ถึงอะไรเลยทั้งๆที่พื้นแตกลงและมีหลุมใหญ่ถูกเจาะจากเสาของเขามันก็คงจะต้องล้มเหลวไปในฐานะของมอนสเตอร์แน่ๆ

ยูอิลฮานได้ยกฉมวกขึ้นอย่างใจเย็นและเล็งไปที่ตัวของมัน ในตอนนั้นเองเขาก็รู้สึกได้ถึงพลังที่เต็มอยู่ในร่างกายของเขา มันไม่ใช่แค่การเพิ่มความเสียหาย 10% จากการปกปิดตัวตนเท่านั้น แต่มันยังมีเพิ่มความเสียหายขึ้น 10% จากความเชี่ยวชาญหอกที่เพิ่มขึ้นมา เขาได้อุทานออกมาอย่างตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าฉมวกก็จัดว่าเป็นหอกอยู่

"....ฟู่"

หลังจากได้สูดหายใจลึกๆแล้วเขาก็เล็งไปที่ขาของมันในขณะที่ใส่พลังไว้บนแขน ด้วยพลังนี้มันสามารถจะทำลายส่วนๆนั้นได้แน่! เสือดาวยังไม่ได้รู้ถึงตัวตนของยูอิลฮานเลยและในตอนนั้นเอง

"ฮึบ!"

ยูอิลฮานได้โยนฉมวกออกไป หัตถกรรมมานาที่เขาทำจะได้ผลเป็นอย่างดีหรือป่าวนะ? ฉมวกได้พุ่งออกไปเหมือนกับกระสุนที่ออกจากปากกระบอกปืนทะลวงผ่านอากาศไปอ่างรวดเร็วและเจาะเข้าไปที่ต้นขาด้านซ้ายของเสือดาว

[กรรรรรรรรรรรรรร!]

"ว้าว"

เสียงร้องของมันดูเหมือนกับโลกจะพังลง ยูอิลฮานได้อุทานออกมาเบาๆและกระโดดออกไปเนื่องจากกว่าการปกปิดตัวตนของเขาได้หายไปจากการที่โจมตี

เอิลต้าที่ยืนยันได้ถึงขนาดของเสือดาวแล้วได้พึมพัมขึ้นเบาๆ

[มันมีขนาดประมาณครึ่งหนึ่งของแม่มัน... ยังไงก็ตามมันเป็นมอนสเตอร์คลาส 3 แน่นอน]

"เมื่อเห็นมันฉันก็รู้แล้ว"

ยูอิลฮานยืนยันถึงขนาดของมันเหมือนกับเอิลต้าและเดาะลิ้นออกมา

โชคดีที่ฉมวกไม่ได้ถูกดึงจนหลุดจากการกระแทกนั้นแต่ว่าด้วยแรงทั้งหมดที่ยูอิลฮานโยนฉมวกออกไปมันทำได้แค่เจาะเข้าไปในต้นขาของเสือดาวเพียงครึ่งเดียว

[มันก็สมกับมอนสเตอร์คลาส 3 แล้ว คุณควรจะคิดว่าคุณโชคดีมากกว่านะที่มันเชี่ยวชาญในการปกปิดตัวตน]

"ฉันรู้น่า"

[กรรรรร.........!]

มันได้คำรามออกมาจนแก้วหูของยูอิลฮานสั่น สายตาของมันจ้องมาที่ยูอิลฮษนด้วยสายตาสีแดงจนผิดปกติ นี่มันอันตรายแล้ว ในตอนที่เขาได้คิดแบบนี้มันก็พุ่งเข้ามาโจมตียูอิลฮานเหมือนกับลูกศรพุ่งออกมา

[กรรรรรรรรรรรรรรร!]

ยังไงก็ตามในระหว่างที่มันกระโดดออกมาอย่างเต็มแรงเชือกหนังที่ติดอยู่กับฉมวกได้ถูกดึงจนตึงและทำให้มันถูกดึงลงไปฟาดกับพื้น เชื่อกนี่ยอดเยี่ยมอย่างที่คิดไว้เลย

ยูอิลฮษนที่คิดถึงเรื่องแบบนี้ไว้แล้วได้หยิบเอาฉมวกอันที่สองออกมาและวิ่งเข้าไปแทงมัน ฉมวกของเขาได้ปักเข้าที่ไหล่ขวาของเสือดาวด้วยพลังทั้งหมดของเขา

[ติดคริติคอล]

[กรรรรรรร]

ต้องขอบคุณการติดคริติคอลนี้ทำให้ฉมวกอันที่สองได้เจาะลึกเข้าไปในร่างกายมันมากกว่าฉมวกอันแรก เนื่องจากการเจาะเข้าไปลึกถึงจุดที่ทำให้เลือดของมันกระจายออกมาบนหน้าของยูอิลฮาน

[กรรรรรรรรรร!]

เสือดาวที่ถูกกลยุทธ์เดิมๆจัดการถึงสองครั้งได้โกรธขึ้นและเหวี่ยงอุ้งตีนหน้าของมัน นี้เป็นครั้งแรกเลยที่ยูอิลฮานได้เผชิญหน้ากับการโจมตีที่รวดเร็วและทงพลังจากมอนสเตอร์ที่เป็นศัตรู

ในเมื่อเสือดาวนี่อยู่คลาส 3 ทำให้สเตตัสของมันต่างจากพวกมอนสเตอร์ปกติมากนัก ยูอิลฮานก็ยังคิดว่าการจะถอยหลบออกมาจากการโจมตีระยะประชิดแบบนี้มันเป็นไปไม่ได้เลย

แตยังไงก็ตามมันก็เป็นไปได้ที่จะป้องกันการโจมตีที่เขาคาดการณ์เอาไว้แล้ว

"อั๊ก"

อุ้งตีนหน้าของเสือดาวได้ฟาดเข้าที่แขนของยูอิลฮานซึ่งเขาได้ไขว้แขนไว้ข้างหน้าก่อนที่จะโดนโจมตี

ความกดดันจำนวนมหาศาลได้อยู่บนตัวเขา การโจมตีนี้มันทรงพลังจนทำให้เขาลืมหายใจไปเลย

[กรรรรรรรรร!]

"ฮึบ!"

ยังไงก็ตามไม่ได้มีกระดูกส่วนไหนของเขาเลยที่มันเสียหาย นี่เป็นเพราะว่าใบมีดกระดูกได้โผล่มาในตอนที่เขาถูกฟาดเพื่อลดความเสียหายก่อนเป็นอย่างแรกและเกราะหนังของเขาก็ช่วยลดความเสียหายไปอีกครั้ง

ถึงแม้ว่าใบมีดกระดูกบนแขนทั้งสองข้างของเขาจะพังไปแต่ว่าเมื่อคิดว่ามันแลกกับการที่แขนทั้งสองข้างของเขาปลอดภัยมันก็คุ้มแล้ว ใบมีดกระดูกมันก็สามารถจะทำใหม่ทีหลังได้

[มันน่าผิดหวังจริงๆเลยนะ.....!]

"ฟู่ ฟู่"

แม้ว่าเอิลต้าจะพูดออกมาอย่างสบายๆราวกับว่าเขาได้รับชัยชนะไปแล้ว แต่ยูอิลฮานที่กำลังสู้อยู่ก็ไม่สามารถจะทำตัวสบายๆแบบนั้นได้ นี้มันเป็นเพราะว่าเขายังไม่สามารถจะออกไปจากพื้นที่อันตรายนี้ได้

[กรรรรรรรรรรร!]

เขาได้ถอยหลังไปในขณะที่ฝืนทนความเจ็บปวดที่อยู่บนแขนทั้งสองข้างไปทันทีทำให้ลมที่เหมือนกับคมมีดได้ฟาดผ่านหน้าของเขาไปอย่างเฉียดฉิว

ยูอิลฮานที่คิดขึ้นว่าหากเขาโดนเข้าเขาต้องตายแน่ทำให้เขาน่าซีดขึ้นเมื่อต่อมาเขาก็เห็นว่าใบมีดลมนั้นได้พุ่งเข้ามาหาเขา

"นั่นมันอะไรนะ!?"

[มันจะเป็นอะไรไปได้อีกล่ะนอกจากสกิล!?]

ในขณะที่ก้าวเท้าหลบอย่างเร่งรีบยูอิลฮานก็หยิบเอาเสาต้นที่สามที่เขาทิ้งไว้บนพื้นขึ้นมา

ในระหว่างนี้เสือดาวสีดำที่ล้มไปเนื่องจากว่าเชือกหนังได้รั้งตัวมันเอาไว้ก่อนที่มันจะได้พุ่งเข้ามาหายูอิลฮานก็ได้พยายามที่จะดึงเอาฉมวกออกไปจากร่างกายของมันอย่างบ้าคลั่งซึ่งทำให้มันยิ่งเลือดไหลออกมา จากนั้นในท้ายที่สุดมันก็รู้ถึงเชือกที่เชื่อมต่อกับฉมวกมันจึงยกกรงเล็บขึ้นมา

[ปาฉมวกไปก่อนที่มันจะตัดเชือก]

"ฉันรู้!"

ยูอิลฮานได้ปักเสาต้นที่สามลงไปบนพื้นด้วยความรู้สึกยุ่งเหยิงภายในใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมีสกิลโจมตีระยะไกลแบบนี้! พูดตรงๆเขาคิดว่ามอนสเตอร์ที่เขาสู้มาจนถึงตอนนี้เป็นแค่สัตว์ธรรมดาด้วยซ้ำ เพียงแต่พวกมันได้รับการเสริมพลังขึ้นเท่านั้นเอง ดังนั้นเขาจึงคิดว่าการใช้ฉมวกมันจะได้ผลเป็นอย่างดี

ยังไงก็ตามความเป็นจริงมันต่างไปจากที่เขาคิด และมันก็จะต่างมากขึ้นไปอีกในอนาคต

'ถ้าแบบนี้ฉันจะต้องสู้กับสิ่งที่แข็งแกร่งยิ่งกว่านี้อีกในอนาคต'

อย่างแรกเลยเขาได้เริ่มโยนความคิดตามปกติของเขาออกไป ต่อไปนี้การเจรียมอาวุธและยุทธวิธีในการต่อสู้กับมอนสเตอร์ทุกๆรูปแบบมันคือสิ่งสำคัญ! นี้มันคือสิ่งที่ยูอิลฮานตระหนักได้ว่ามันสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด

"ฮึบ"

ยังไงก็ตามไม่ว่าเขาจะตระหนักได้หรือไม่ได้ก็ตามสิ่งที่สำคัญในตอนนี้ที่สุดแล้วก็คือการฆ่าศัตรูตรงหน้าแน่นอน ยูอิลฮานที่หลบใบมีดลมชุดที่สองด้วยการกลิ้งไปกับพื้นได้ยืนขึ้นหลังจากหยิบเอาฉมวกอันที่สามขึ้นมา จากนั้นเขาก็ปาออกไปก่อนที่เสือดาวจะได้มีโอกาสโจมตีอีกครั้ง

[กรรรรรรรรรร!]

ฉมวกได้แทงลึกเข้าไปในอุ้งเท้าซ้ายของมัน ต่อให้มันจะตัดเชือกได้แต่มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเว้นแต่ว่ามันจะดึงฉมวกออกไปด้วย มันไม่สามารถจะใช้ใบมีดลมได้ด้วยเท้าข้างนี้อีกแล้ว เอิลต้าได้พูดขึ้นอย่างตกใจ

[งั้นคุณก็มีพรสวรรค์ในการปาหอกเหมือนกันสินะ?]

"เรียกฉันว่าอิชมาเอง"

แม้ว่ายูอิลฮานจะทำเป็นพูดเล่นแต่ว่าสถานการณ์นี้ก็ยังไม่ได้ดีขึ้นมากนัก แม้ว่ามันจะถูกฉมวกยึดเอาไว้อยู่ แต่เขาก็ยังไม่มีวิธีที่จะสร้างความเสียหายที่รุนแรงให้กับเสือดาวยิ่งตอนนี้ที่มันคลั่งอยู่

ในตอนนั้นเองคนที่จะแก้ในปัญหานี้ได้ก็มาถึง ที่ยูอิลฮานรู้ได้ถึงเรื่องนี้ก็เพราะเสียงของเครื่องยนต์... เครื่องยนตร์?

"คุณผนึกการปกปิดตัวตนของมันจริงๆ"

จักรพรรดินีได้มาพร้อมกับรถหุ้มเกาะที่แค่มองดูก็รู้ได้เลยว่ามันทนทานเอามากๆ

"สายฟ้าแฝด!"

[กรรรรรรรรรรรรร!]

ด้วยระดับของเวทย์สายฟ้าที่รุนแรงนี้ทำให้มอนสเตอร์คลาส 3 ถึงกับมึนงง