ตอนที่ 7 เวลากำลังจะหมดแล้ว !!!!!!!!
หากเราต้องการจะประสบความสำเร็จ ความเสี่ยงเป็นสิ่งที่เราต้องแบกรับเอาไว้เสมอ โจวชิงเฟิง รู้สึกวิตกเกี่ยวกับการจะขโมยเงินจากพวกอันธพาลสองคนนั้น
"หน้านายดูวิตกกังวลนะ อยากได้บุหรี่สักมวนหน่อยไหมพ่อหนุ่ม? "
"ไม่ ฉันไม่สูบบุหรี่"
"นี่ไม่ใช่บุหรี่ธรรมดามันคือ กัญชานายไม่ อยากรู้สึกดีขึ้นหน่อยรึไง? "
"กัญชา? ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้ฉันก็ตื่นเต้นมากพออยู่แล้ว "
ตอนเที่ยงคืนโจวชิงเฟิงได้เสนอแผนการของเขาให้กับ ลีนาฟังอย่างละเอียด ถุงแผนที่เขาจะบุกเข้าไปในบาร์แมวป่ายั่วสวาท
ในฐานะที่เป็นยุโรปตะวันออกลีน่า ซื้อรถฟอร์ดเซอแดงสภาพมือสองมาใช้เธอแต่งหน้าหนา, ชุดเสื้อสายเดี่ยว, กระโปรงหนังและรองเท้าส้นสูง ทั้งสองคนกำลังซุ่มอยู่ข้างนอกบาร์
ในปี 2030 ยานพาหนะที่ขับเคลื่อนอัติโนมัติกำลังเป็นที่นิยมมากขึ้นในสหรัฐอเมริกา อย่างไรก็ตามยังคงมียานพาหนะที่ใช้พลังงานจากการเผาไหม้เชื้อเพลิงภายในแบบเดิม ๆ จำนวนมากวิ่งไปตามถนน ชีวิตที่ปราศจากรถเป็นไปไม่ได้เลยทีเดียวในสหรัฐอเมริกา การขนส่งสาธารณะไม่ได้เป็นอย่างดีการพัฒนาและรถแท็กซี่เป็นรูปแบบเฉพาะของการขนส่งสำหรับชนชั้นกลาง
"พวกรัสเซียสองคนนี้เป็นคนโง่จริงๆ พวกเขาเรียกเก็บภาษีการขายร้อยละยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์สำหรับเรา พวกเขาจะเอาเงินของเราข่มขู่เราและแม้กระทั่งขอให้เรานอนกับพวกเขาฟรี
"อีวานบังคับให้เราต้องยืมเงินให้กู้เงินที่แสนอันตรายจากพวกเขาแม้ในเวลาที่เราไม่ต้องการเงินก็ตาม พวกเขาจะมาทวงหนี้โหดเมื่อเราไม่สามารถที่จะจ่ายหนี้ได้ พวกเขาบังคับให้เรามีเพศสัมพันธ์กับไอ้พวกโรคจิต มีกรณีที่เพื่อนของฉันถูกข่มขืนตายเพราะพวกมันเป็นต้นเหตุ
ยาคอฟ ขายยาเสพติดที่บาร์และเขาบังคับให้เราเข้ากระบวนการค้ามนุษย์ของมันเขาจะทำร้ายพวกเราถ้าเราไม่สามารถทำยอดให้ได้ตามเป้าของมัน เพื่อนของฉันเองก็ถูกพวกมันฆ่าเพราะเรื่องนี้ ไม่มีใครเคยรู้เลยว่าชีวิตเราน่าสงสารมากแค่ไหน มันเหมือนเราไม่สามารถหนีออกจากวงจรอุบาตรของพวกมันได้
"พวกมันไล่ตามฉันวันนี้ก็เพราะฉันไม่ได้จ่ายดอกเบี้ยเงินกู้ให้พวกมัน พวกมันบอกว่ามันกำลังจะสอนบทเรียนให้ฉันจำไปจนวันตาย นายรู้มั๊ยพวกมันจะทำอะไร พวกมันต้องใจจะฆ่าชั้นเพื่อเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู เพื่อเตือนพวกสาวๆในบาร์ว่า ถ้าใครก็ตามไม่จ่ายหนี้มันก็ต้องพบกับสภาพที่น่าสังเวษเช่นนี้
หลังจากพูดจบลีน่าก็แสดง รอยแผลเป็นให้ โจวชิงเฟิงดู ถึงความโหดร้ายที่พวกมันทำเธอบอกกับเขาว่าเธอทาเครื่องสำอางหนักเพราะมีรอยช้ำทั่วใบหน้าของเธอ
"นี่บ้านเกิดของเธออยู่ที่ไหนเหรอ?" คำพูดของโจวชิงเฟิงถูกเจาะลึกเข้าไปใน หัวใจ ของหล่อน สีหน้าแววตาของเธอเปลี่ยนไปชัดเจนหลังจากสิ้นสุดประโยคคำถามอย่างไรก็ตามเขารู้ว่าเขาพูดสิ่งที่ไม่เหมาะสม
"บ้านเกิดของฉัน…." ลีนา เงียบและค่อยๆนั่งลงอย่างช้าๆเธอยังคงสูบกัญชาของเธอขณะที่เธอจ้องมองเขา นั่นไม่ใช่คำถามที่ฉันต้องตอบ ฉันแค่ต้องการเงินสองหมื่นและหลุดรอดจากนรกขุมนี้เท่านั้น ฉันแค่มาทำงานไม่ได้มาเพื่อตอบคำถามนาย "
บรรยากาศภายในรถเข้าสู่ความเงียบ เพราะหลังจากนั้นก็ไม่มีการสนทนาเกิดขึ้นอีก พวกเขาจ้องมองอย่างเงียบ ๆ ที่ทางเข้าของบาร์
พี่น้อง {0โปตัสชี่ เป็นดังผู้คุ้มกฎ ของ บาร์และทำหน้าที่ส่งลูกค้าเมากลับไปที่บ้านทุกคืนซึ่งโจวชิงเฟิง วางแผนที่จะแอบเข้าไปในบาร์และขโมยเงินในยามที่สองพี่น้องกำลังยุ่งกับลูกค้า
โชคดีที่ทั้งสองคนต้องออกไปในเวลาเดียวกัน และในความโชคดี ของ โจว ชิงเฟิงในคืนนั้นลีน่า ให้สัญญาณด้วยการดีดนิ้วขณะที่เธอเห็นอีวานแบกคนเมาออกจากบาร์"ฉันไม่รู้ว่านายรู้ที่ซ่อนเงินของพวกมันได้ยังไง แต่ฉันเชื่อมั่นในตัวนายนะ เราจะมีเวลาเพียงสิบห้านาทีเท่านั้น เธอจะต้องทำมันอย่างรวดเร็ว "
หลังจากโจวชิงเฟิงออกจากรถ ลีนา ก็ตามเขาออกมาและคว้ามือพวกเขาเดินไปทางประตู ของ บาร์หนึ่ง ในผู้รักษาความปลอดภัยคอยจับตาไปที่โจว ชิงเฟิง แต่คนเฝ้าประตูปล่อยให้เขาเข้าไปอย่างง่ายดายด้วยการที่โจวจ่ายทิปให้ 15 เหรียญแลกกับการผ่านประตูไปได้อย่างง่ายดาย
"อย่าปล่อยให้เงินของฉันหลุดลอยไปนะ" ลีน่ากระซิบกับโจวชิงเฟิ งห้าสิบเหรียญยืมมาจาก ลีน่า เนื่องจาก โจวชิงเฟิง ไม่มีเงินแม้แต่แดงเดียวในกระเป๋าของเขา
"เชื่อฉันสิ ฉันทำได้แน่นอน" โจว ชิงเฟิง แสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นของเขาผ่านสีหน้าของเขาถึงแม้เขาจะเป็นคนคิดแผนการนี้ แต่นี่มันก็ครั้งแรกที่เขาจะขโมยเงินจากพวกอันธพาล
บาร์แมวป่ายั่วสวาท ตั้งอยู่ในชั้นใต้ดินของบ้านที่ชำรุดทรุดโทรมบ้านมีสองชั้นและมีพื้นที่มากกว่าหนึ่งพันตาราง เมตร เลยทีเดียวเชียวกลิ่นเหม็นอันน่าสะอิดสะเอียนของเหงื่อและเสียงที่ดังสนั่นของเพลงเฮฟวี่เมทัลเป็นสิ่งธรรมดาที่เราสามารถพบเจอได้ที่บาร์แห่งนี้ มีชายเพียงคนเดียวที่สามารถมองเห็นการเต้นภายใต้แสงสลัว
มีห้องแยกต่างหากภายในชั้นใต้ดิน โสเภณีให้บริการลูกค้าของพวกหล่อนในห้องเหล่านี้หลังจากที่พวกเธอตกลงดีลราคา เจ้าหน้าที่ผู้รักษาความปลอดภัยของบาร์คอยแอบมองพวกเธออยู่เสมอ นอกจากนี้ยังมีคาสิโนขนาดเล็ก
แยงกี้มักจะมีชีวิตที่ซ้ำซากและการช้อปปิ้งก็คือความสุขของพวกมัน พวกมันมักจะชักว่าว เล่นเกมส์ และดูทีวีโง่ๆอยู่ในบาร์
โจวชิงเฟิงจับ มือลีน่า ขณะที่พวกเขาเดินลงไปชั้นใต้ดินเขาาทึ่งเมื่อเห็นสาวน้อยหัวเราะและหยอกล้อแขกจากมุมอับของบาร์ เขาเห็นได้ชัดว่า แองจิน่า ลอว์เรนซ์ อยู่ท่ามกลางพวกแยงกี้
"ทำไมถึงมาที่นี่ แองจี้?" โจว ชิงเฟิง ตะโกนว่า "เธอควรจะนอนรอที่บ้านนะเว้ยยยยยยย!แต่นี่มึงออกมาดื่มเหล้า? "
โจวชิงเฟิง ตกใจมาก; เขาจำไม่ได้ว่าฉากนี้เกิดขึ้นในหนังผู้เยาว์ในสหรัฐฯถูกห้ามไม่ให้ดื่ม แต่นั่นไม่ใช่กรณีของบาร์แบบนี้ ทุกคนสามารถดื่มได้ตราบใดที่คุณมีเงินจ่าย
เห็นได้ชัดว่าแอนจี้แอบหนีออกจากบ้านมาพร้อมกับเพื่อน ๆ เธอตกใจเมื่อเห็นโจว ชิงเฟิง ขณะที่เธอกำลังดื่มเหล้าอยู่"วิคเตอร์ ... วิคเตอร์แกมาที่นี่ทำไม?"
"กูคิดว่ามึงควรกลับบ้านเดี๋ยวนี้" โจวชิงเฟิงพูดกับสาวน้อยด้วยสายตาที่จ้องเขม็ง
"ฉัน ... ฉัน ... ฉัน ... " แอนจีไม่สามารถเผชิญหน้าตรงๆกับโจว ชิงเฟิงได้ แต่แล้วเธอก็ตะโกนเมื่อเห็นมือของโจวชิงเฟิงจับมือลีน่าว่า เห้ยยย แม่นั่นใครยะ"
"มันไม่ใช่เรื่องของเธอแองจี้" กูต้องการให้มึงกลับบ้านเดี๋ยวนี้ สถานที่นี้ไม่ใช่ที่ที่เด็กอย่างมึงจะเข้ามา พ่อแม่ของเธอจะเป็นห่วงมากถ้าพวกเขารู้ว่าเธออยู่ที่นี่ " โจว ชิงเฟิง คิดกับตัวเองว่าบทที่เป็นไปตามเรื่อง กำลังจะเปลี่ยนไปฉันควรจะคว้าโอกาสได้อย่างไร?
ทุกคนที่บาร์กำลังโห่วร้งล้อเลียนโจวชิงเฟิง เมื่อเขาพยายามที่จะบังคับให้แองจี้กลับบ้านเหล่าเพื่อนของแองจี้ต่างล้อเลียนโจว ชิงเฟิ งแอนจีก็ตะโกนอย่างเสียงดังว่า "อย่ามายุ่งกับฉันนะไอบ้า ไอ้หน้าหมี ฉันแค่ดื่ม แต่แกกำลังมาตีกระหรี่ แกทำให้ชั้นอยากอ้วกจริงๆว่ะไอ้ตี๋หน้าเห่ย"
ลีน่า ทนไม่ไหวเมื่อเห็นใบหน้าของแองจี้ที่พยายามเยาะเย้ยโจวชิงเฟิงเธอดึงโจว ออกมา และพูดว่า "เราจะเสียเวลาที่นี่ไม่ได้มีสิ่งสำคัญอีกมากมายที่รอพวกเราอยู่ "
โห่วววววววววววววววววววววววววววววววว ...ทุกคนหัวเราะเมื่อ ลีน่า พูดว่า "มีเรื่องสำคัญมากรออยู่" เนื่องจากทุกคนเรื่องสำคัญของพวกเขาคือการไปมีเพศสัมพันธ์กันชายผิวขาวคนหนึ่งยืนอยู่หน้าแอนจีและพูดว่า "เฮ้! ไอ้ลิงเหลืองตาตี่นี่เป็นแฟนของเธอเหรอ? เธอน่าจะทิ้งมันซะและมาร่วมทำเรื่องเลวๆของฉันในฐานะราชินีอาชญากรรมดีกว่านะ"
แอนจีส่ายหัวและตอบด้วยน้ำเสียงโกรธว่า "มันไม่ใช่แฟนของฉัน ฉันไม่รู้จักเขา! "
"ถูกตัอง! ขอให้สนุก " ชายผิวขาวนั่งลงและพูดว่า "ขอแนะนำตัวเองเถอะ ฉันคูเปอร์ ยินดีที่ได้พบคุณนะแม่สาวน้อย"
โจวชิงเฟิงรู้สึกไม่สบายใจเมื่อเห็นว่าแอนจีไม่ได้ให้ความสำคัญกับเขา ลีน่า พยายามจะบอกกับโจวว่าเราแทบไม่เหลือเวลาแล้ว!พี่น้อง โปตัสชี่ อาจกลับมาในเร็ว ๆ นี้นายจะต้องเจอกับปัญหามากมาย และแกจะถูกพวกมันฆ่าอย่างทารุณ เวลาตายของแกกำลังคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ ถ้าแกไม่รีบทำแกจะไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่การได้เจอกับอีดอกนั่นด้วย " .... สิ้นคำพูดของลีน่า หน้าของโจชิงเฟิงก็ถอดสีอย่างเห็นได้ชัด แล้วเขาจะทำอย่างไรต่อไปละ ... To be continued
