ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่2 เด็กที่ไม่มีใครต้องการ

ตอนที่1เริ่มต้นใหม่เเล้วก้าวต่อไปโดยไม่มีเธอ


มีความรักหลายประเภทแต่ประเภทที่เธอได้รับอยู่ตอนนี้ มันทำให้เธอปลง สำหรับเธอคิดว่ามันชั่งไร้สาระที่จะรักใครสักคน เธอมักจะเป็นเด็กน้อยที่เขาหยิบยื่นความรักมาให้ เธอไม่รู้เลยว่าเขารู้สึกแบบไหนกับเธอ

เมื่อสิบปีที่แล้วเธอเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่สูญเสียกำลังใจจากเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจถึงแม้ตอนนี้เธอจะฝันร้านเสมอๆ และเธอก็ทรมานกับความฝันนี้ไม่น้อย มันก็คอยตอกย้ำถึงสิ่งที่เธอสูญเสียและไม่สามารถหวนคืนกลับมาอีกครั้ง

เธอยอมรับชะตากรรมอันหน้าสังเวชนี้ของเธอ เมื่อนานมาแล้วเธอได้ปรารถนาที่จะไม่มีชีวิตอยู่จนกระทั่งเธอได้พบกับเขา

แสงจันทร์ระยิบระยับส่องผ่านหน้าต่างห้องนอน ทอดผ่านเรือนร่างผิวสีซีด ปากเรียวเล็กสีชมพูระเรื่อ จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้ารูปไข่ เธอสะดุ้งตื่นจากความฝัน และลืมตาขึ้นช้าๆ เธอพยายามที่จะขมตาหลับอีกครั้ง เธอยังอยากอยู่ในนความฝันแสนงดงามไม่อยากตื่นขึ้นมาพบกับความจริง ในโลกแห่งความจริงที่เดียวดายและโหดร้ายสำหรับเธอ

ริรินะ กลัวที่จะตื่นขึ้นมาคนเดียวในห้องกว้างๆนี้ หัวใจเธอรู้สึกเจ็บปวดเมื่อไม่เห็นเขาอีก แต่เธอก็ตัดสินใจเป็นครั้งสุดท้ายที่จะไปอยู่กับเขา แต่ปัญหามันจะเกิดขึ้นเมื่อเธอต้องคอยปกป้องเด็กในท้องของเธอ

ดวงตาสีน้ำตาลเปิดออกช้าๆ ทำให้เธอมองเห็นใบหน้าที่เรียบสงบ เธอพยายามที่จะจดจำรายละเอียดคนตรงหน้าให้ได้มากที่สุดเพราะนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้อยู่กับเขา เพราะด้วยสถานะปัจจุบันของเธอมันไม่สมควรจะอยู่กับเขา เธอไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรทำไมเขาถึงหันมาหาเธอ

เธอจะพูดยังไงในเมื่อลึกลงไปในหัวใจเธอต้องการเขา ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องลูกของเขาที่ไม่เป็นที่ต้องการของเขาสักเท่าไร ตอนที่เขารู้ว่าเธอตั้งท้อง เขาบังคับให้เธอไปเอาเด็กออก เธอรักเขาตั้งแต่เด็ก ตอนแรกเธอคิดว่ามันเป็นความรักแบบฮีโร่ เพราะเขาคอยช่วยเหลือเธอมาตลอด แต่เมื่อใดก็ตามที่เธอเห็นเขากับผู้หญิงคนอื่น หัวใจของเธอรู้สึกเหมือนมันถูกทิ่มแทง

มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนเธอไร้ตัวตนสำหรับเขา เธอเหมือนเด็กน้อยที่ถูกเขาตราตรึงไว้กับสิ่งที่เธอไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลย ความโง่เขลาของเด็กสาววัย 18 นำไปสู่การตั้งครรภ์ที่ไม่พึ่งประสงค์

รอยยิ้มอันขมขื่นได้ปรากฏบนใบหน้าของเธอขณะที่น้ำตาไหลผ่านแก้ม เธอค่อยๆขยับตัวออกห่างเขาและเดินไปที่ขอบเตียง แล้วดวงตาของเธอมองไปที่ชายอันเป็นที่รัก เธอเอื้อมมือลงไปหยิบเสื้อผ้าบนพื้นเพื่อที่จะปิดหน้าอกเปลือยเปล่าของเธอ เขามองเธออย่างเงียบๆ อีกไม่กี่วันเขาต้องแต่งงานกับคนอื่น  เธอรู้ดีว่าไม่มีที่สำหรับเธอถึงแม้ตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขาอยู่ก็ตาม

เสียงผู้หญิงคร่ำครวญดังขึ้นสะท้อนผ่านผนังห้อง ขณะที่เธอเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกที่หัวเตียง เธอขดตัวในผ้าห่มอีกครั้ง เธอได้ยินเสียงเท้าที่ดังมาจากอีกฟากหนึ่งของเตียง

ริรินะถอนหายใจขณะที่เธอหวนนึกถึงความทรงจำเกี่ยวกับแม่ของตัวเอง เธอก็รู้สึกทรมานอย่างบอกไม่ถูกเธอเชื่อว่าการตายของแม่เธอเมื่อหลายปีก่อนไม่ใช่การโจรกรรมแต่เป็นฆาตกรรม เธอรู้ว่ามีคนอยู่เบื้องหลังการตายของแม่เธอ เธอรู้ว่าใครบางคนยังติดตามเธออยู่โดยเฉพาะตอนที่เธอออกจากบ้านของอีไล การปลอมตัวตามสืบเรื่องการตายของแม่เธอมันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอในตอนนั้น

‘แม่ ’

เสียงเรียกแม่ออกจากปากเด็กตัวเล็กๆ เธอหันมามองเด็กหนุ่มตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ยืนอยู่ที่ประตู ดวงตาของเขาสีเทาเข้มในมือเล็กๆนั้นอุ้มตุ๊กตาสีขาวอยู่

‘สวัสดีเด็กน้อย’ ริรินะยิ้มออกมาเมื่อเห็นลูกๆ ‘ให้แม่นอนหลับสบายๆบ้างได้ไหม ?’

‘ไม่’ เด็กชายพูดขึ้นขณะที่เดินไปหาแม่ที่เตียง เขาดึงผ้าห่มออกจากตัวเธอด้วยมือเล็กๆของเขา ‘ลุกขึ้นแม่! วันนี้เรามีสัญญากันนะ ’

เธอหันไปอีกด้านของเตียงเพื่อแกล้งเด็กๆ เด็กชายตัวเล็กกระโดดขึ้นมาบนเตียงและดึงแขนแม่ให้ลุกจากเตียง คนเป็นแม่จี้เอวเด็กเพื่อหยอกล้อ เด็กชายหัวเราะร่าด้วยความขบขัน

‘เอาละ พอแล้ว’ ริรินะกล่าว มือของเธอค่อยๆลูบที่แก้มของเขาและจุ้บที่หน้าผากของเขา ‘ไปกินอาหารเช้ากันลูก เสร็จแล้วเราก็จะแต่งตัวและ…’

‘เราจะไปสวนสาธารณะกันใช่ไหมฮะ?’ ดวงตาของลูกชายเบิกกว้างด้วยความคาดหวัง

‘ เราจะไปช้อปปิ้งกันจ้ะ’ เธอจุ้บที่หน้าผากเขาอีกครั้ง

เธอเดินไปหยิบเสื้อคลุมสีขาวแล้วเดินไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้า เธอหยิบหนังสือพิมพ์ฉบับใหม่วางไว้บนโต๊ะกาแฟและหันไปเดินไปที่ห้องครัวอีกครั้งเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้เด็กๆ

ปกติ

"ข้าวเช้าอยากกินอะไรละ?"

"ผมขอเป็นเเพนเค้กกับเบค่อนได้ไหมครับ?"

"งั้นเป็นเเพนเค้กกับเบค่อนนะ"

เธอบอกเเล้วเริ่มเตรียมวัตถุดิบสำหรับอาหารเช้า จากนั้นก็เสริฟเเพนเค้กกับเบค่อนสำหรับลูกเธอ ริรินะเทนมลงบนแก้วโปรดของเขา เเล้ววางไว้ข้างหน้าเขา หน้าของเด็กชายเปื้อนไปด้วยความสุขที่ได้เห็นของโปรด

เธอกลับไปที่เเก้วกาแฟของเธอเเละหยิบมามานั่งใกล้ๆกับลูกชาย เธอเปิดหน้าหนังสือพิมเเล้วอ่านหัวข้อข่าวระหว่างที่ฟังคำขอของลูกชายเธอไปเรื่อยๆ รายยิ้มของเธอหายไปทันทีที่ไปเห็นหัวข้อธุรกิจล่าสุดวันนี้ เป็นรูปของนักธุรกิจที่เธอคุ้นหน้ามากๆ ดูเหมือนเวลาจะไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนไปเลยเเม้เเต่น้อย

"แม่ครับ?" ริรินะมองไปที่ลูกชายเธอเเล้วปิดหน้าหนังสือพิมพ์ทันที พยายามยิ้มอย่างปรกติกับเขา

"ว่าไงจ้ะลูก?" เธอถามเบาๆ มือเธอไปลูบผมสีดำเข้มของเขาเเล้วก็คิดว่าลูกชายของเธอชั่งเหมือนพ่อจริงๆ

"มีอะไรรึเปล่าครับเเม่?"

"ไม่มีอะไรจ้ะ ลูกรัก เเม่เเค่ดูข่าวเกี่ยวกับงานของตัวเองหน่ะจ้ะ"เธอเกรียดเวลาที่ต้องโกหกลูกตัวเอง เเต่ช่วยไม่ได้ เธอไม่สามารถบอกลูกชายเธอเรื่องพ่อของลูกได้ เขาออกจากชีวิตเธอไปเเล้ว เธอตัดสินใจที่จะเดินหน้าต่อเเล้ว ถึงมันจะดูเห็นเเก่ตัว เเต่มันก็จำเป็นเพราะการปกป้องลูกชายของเธอมันสำคัญกว่าการเยียวยาหัวใจที่ปวดร้าวของเธอ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด