ตอนที่ 146 หอสมบัติแช่แข็ง (FREE)

เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ เอาหน้าไปแนบกับสิ่งนั้นจนใกล้ที่สุด เขาก็เห็นบางอย่าง มันคือร่างของเขาเองที่สะท้อนกลับมา

"แบบนี้นี่เอง!" ฟาง เจิ้งจือ สงสัย ถ้ามิติคู่ขนานเกิดขึ้นจากมิติพิเศษมากมาย มันต้องมีภาพลวงตาที่เชื่อมโยงมิติพิเศษเข้าด้วยกัน

แล้ว นี่คือภาพลวงตาอะไรกัน?

ในตอนแรก ...

ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าภาพลวงตาคือดวงจันทร์

พื้นที่ที่ถูกปกคลุมด้วยแสงของดวงจันทร์ เหมาะสมที่สุดแล้วที่จะเกิดภาพลวงตาขึ้น อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นเงาต่างๆที่ปรากฎขึ้นบนดวงจันทร์ เขาจึงทิ้งความคิดนี้ไป

ดังนั้นเขาจึงเลือกลงมาที่ก้นทะเลสาบ

เขาเห็นกระจกที่ราบเรียบ...

ภาพลวงตา!

ที่ก้นทะเลสาบเป็นกระจกเงา การใช้ความสามารถในการสะท้อนของแสง มันทำให้มิติพิเศษทั้งหมดเชื่อมเข้าหากัน

กระจกใต้ทะเลสาบแห่งนี้เป็นต้นเหตุของทุกอย่าง!

"กระจก"

ความคิดของ ฟาง เจิ้งจือ เต็มไปด้วยคำว่า กระจก  จากนั้นสิ่งที่เขาสงสัยทั้งหมดก็คลี่คลายออก ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเขาถึงมักติดอยู่ในมิติพิเศษของตัวเองอยู่เสมอ

ในที่สุดเขาก็เข้าใจถึงสิ่งที่จำเป็นในการเปิดประตูสู่จักรวาลคู่ขนาน

ฟาง เจิ้งจือ ตื่นเต้นมาก อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากำลังตื่นเต้นกับความรู้สึกของตัวเองนั้น เขาก็ถูกดึงดูดด้วยไข่มุกสีดำ

มันดูเรียบ แต่มันไม่ได้เรืองแสง

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเห็นภาพสะท้อนของตัวเอง บนผิวของไข่มุกสีดำ เขาก็คงไม่ทันอยู่ข้างหน้าเขา

ฟาง เจิ้งจือ เอามือยื่นไปหาไข่มุกโดยไม่รู้ตัว

มือของเขาทะลุกระจกเขาไปสัมผัสกับไข่มุก

ความจริงแล้ว เมื่อเขายื่นมืออกไปแตะก้นทะเลสาบ มันไม่ได้ผ่านทะลุเข้าไป แต่มันเป็นภาพสะท้อนของมือเขาที่ยื่นเข้าไปหยิบไข่มุกเม็ดนั้นมา

จากนั้น ...

มือของ ฟาง เจิ้งจือ ก็สัมผัสได้ถึงความเย็น

"หืม?" ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกประหลาดใจ เขาไม่อย่างจะเชื่อว่ามือเขาเองก็รู้สึกเหมือนกำลังสัมผัสบางอย่างอยู่

แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร อากาศของเขาก็ค่อยๆหมดลง

"ค่อยคิดเรื่องนี้หลังจากขึ้นสู่ผิวน้ำ!" ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้มองดูต่อ เขาว่ายน้ำขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างรวดเร็ว

สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือเมื่อเขาคว้าไข่มุกเอาไว้ได้ เงาบนดวงจันทร์ก็หายวับไป หญิงสาวที่เต้นระบำในโลกก่อนหน้านี้ก็หายไป...

...

บนฝั่งของทะเลสาบ

เหยียน ซิว ใช้วิชา เงาสายลม เพื่อหลบหลีกการโจมตีของเสาน้ำรอบด้าน เขาหลบอยู่แค่แถวๆฝั่งของทะเลสาบ ไม่ขยับไปไหน

เพราะเขาถือเชือกอยู่ในมือ

"เหยียน ซิว ข้าไม่ต้องการเป็นศัตรูกับเจ้า แค่เจ้าบอกมาว่า ฟาง เจิ้งจือ อยู่ที่ไหน ข้าก็จะปล่อยเจ้าไป! " เสียงของ ลู่ ยู่เฉิง เต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง

เขาไม่เข้าไปในเขตแดนภูเขาและแม่น้ำ  เขาไม่โง่พอที่จะเข้าไป

เหยียน ซิว ไม่ตอบกลับ เขาวุ่นวายอยู่กับการป้องกันตัวเองจากเหล่าผนวกดาราทั้ง 7 คน แม้ว่าจะถูกเขตแดนภูเขาและแม่น้ำลดความเร็ว แต่พวกเขาก็ยังเป็นปัญหากับ เหยียน ซิวอยู่ดี

เขาโจมตีด้วยน้ำอย่างต่อเนื่อง จน เหยียน ซิว อยู่ในสถานการณ์คับขัน

ถ้าไม่เป็นเพราะ ลู่ ยู่เฉิน ยังลังเล สถานการณ์ของ เหยียน ซิว ในตอนนี้คงแย่กว่านี้มาก

อย่างไรก็ตามความอดทนของ ลู่ ยู่เฉิน ก็มีจำกัด

เขาไม่ต้องการเป็นศัตรูกับ เหยียน ซิว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ทำอันตราย เหยียน ซิว

อย่างไรก็ตามที่นี่เป็นมิติคู่ขนาน  เขาจะทำอะไรก็ไม่มีคนด้านนอกรู้

"ตูมมม!" ดวงอาทิตย์บนฟากฟ้า ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน

"วิชาแสงอาทิตย์!"

เหยียน ซิว กัดฟันแน่น แสงสว่างจากพัดของเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

ด้วยพลังของดวงอาทิตย์ เหล่าผู้ติดตามทั้ง 7 คน ถูกพลังจากเขตแดนกดทับมากยิ่งขึ้น

พวกเขารู้สึกว่าอากาศรอบๆเริ่มร้อนมากยิ่งขึ้นแม้ว่าจะมีสายลมของฤดูใบไม้ผลิพัดผ่านทั่วทั้งทะเลาสาบ แต่พวกเขาก็รู้สึกเหมือนกับถูกเผาอยู่ดี

แผ่นดินเริ่มสั่นไหว

แสงสีฟ้าเปล่งประกายขึ้นที่พื้นดิน

"มันคือ หอสมบัติ!"

"หอสมบัติโผล่มาแล้ว!"

"นายน้อยลู่!"

ผู้ติดตามทั้ง 7 มองไปที่ ลู่ ยู่เฉิน ทันทีที่พวกเขาเห็นแสงปรากฎขึ้น

ลู่ ยู่เฉิน ก็เห็นมันเช่นกัน หอสมบัติสวรรค์มีสมบัติอันล้ำค่าเก็บไว้เป็นจำนวนมาก

มันคือเหตุผลที่ทุกคนเดินทางมาที่นี่

"ไปที่หอสมบัติเดี๋ยวนี้!" ลู่ ยู่เฉิน ตัดสินใจ คนที่อยู่ด้านหน้าเขาคือ เหยียน ซิว ไม่ใช่ ฟาง เจิ้งจือ จึงปล่อยไปก่อน เพราะเรื่องสมบัติตอนนี้สำคัญกว่า

เหล่าผู้ติดตามต่างถอนหายใจด้วยความโล่ง

พวกเขารีบถอนตัวออกจากเขตแดนภูเขาและแม่น้ำ แล้ววิ่งไปทางแสงสีน้ำเงินที่ปรากฎขึ้น

...

"พลุบ!" ร่างๆหนึ่งกระโดดขึ้นมาเหนือน้ำราวกับปลาตัวหนึ่ง

เหยียน ซิว ถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่เห็น ฟาง เจิ้งจือ อย่างไรก็ตาม เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ มอง เหยียน ซิว เขาก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง

เขตแดนภูเขาและแม่น้ำล้อมรอบตัว เหยียน ซิว อยู่

มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว ...

เหยียน ซิว เพิ่งผ่านการต่อสู้ที่หนักหน่วงมา จากนั้นสายตาของ ฟาง เจิ้งจือ ก็มองไปทาง ลู่ ยู่เฉิน

ความโกรธปะทุขึ้นภายในใจเขา

เขาทนกับ ลู่ ยู่เฉิน ได้ แต่เขาไม่สามารถทนได้ที่เพื่อนของเขาต้องโดนไปด้วย มือของเขากำแน่น

"พวกเขารีบไปไหนกัน?" ฟาง เจิ้งจือ กระโดดไปทาง เหยียน ซิว

"หอสมบัติ"  เหยียน ซิว ชี้ไปทางแสงสีน้ำเงินที่ปรากฎขึ้น

"หอสมบัติ? มีสมบัติอยู่ข้างในไหม "

"มีเยอะมาก แต่กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์อนุญาติให้เราเพียงแค่มองดูและเรียนรู้มันเท่านั้น อย่างไรก็ตามเขาอนุญาติให้เรานำของออกไปได้ 1 ชิ้น "

"งั้นพวกเราไปหยุดพวกเขากัน!"

"ตกลง!" เหยียน ซิว พยักหน้ารับ แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่า ฟาง เจิ้งจือ แปลกๆแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

...

ลมหนาวเย็นจนไปถึงกระดูก นี่เป็นโลกที่เกิดจากน้ำแข็งและหิมะ ที่นี่ไม่มีทั้งภูเขาหรือต้นไม้ มีเพียงแค่น้ำแข็งและ หอสมบัติที่ถูกห่อหุ้มด้วยน้ำแข็ง

สมบัติทุกชนิดจากทั่วมุมโลก มีใบมีดน้ำแข็ง หอกโลหิต และคู่มือโบราณ

อย่างที่ เหยียน ซิว พูด ถ้าไม่แข็งแกร่งพอที่จะทำลายน้ำแข็ง ก็ทำได้เพียงยืนดูหอสมบัติสวรรค์จากข้างนอกเท่านั้น

ลู่ ยู่เฉิน มองไปที่หอสมบัติที่ถูกแช่แข็งและยิ้มออกมาอย่างพอใจเขามีพลังพอที่จะทำลายน้ำแข็งได้

เหล่าผู้ติดตามก็มีความสามารถพอจะทำได้

แม้ว่าพวกเขาจะทำได้แค่เจาะน้ำแข็งได้บางส่วน แต่มันก็ไม่สำคัญเพราะพวกเขามี ลู่ ยู่เฉิน อยู่

ผู้ที่อยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์

นี่คือเหตุผลที่สำคัญที่สุดว่าทำไมพวกเขาถึงคอยติดตาม ลู่ ยู่เฉิน

ถือเป็นข้อตกลงที่ได้ประโยชน์ทั้งคู่

"เลือกสมบัติของเจ้า!" ลู่ ยู่เฉิน ชี้ไปยังกองสมบัติและบอกกับผู้ติดตามของเขา ลู่ ยู่เฉิน รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

"ขอบคุณนายน้อยลู่!" เหล่าผู้ติดตามทั้ง 7 ยิ้มรับ

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ..." ลู่ ยู่เฉิง ก็ยิ้มเช่นกัน ตราบที่เขายังอยู่ที่นี้ เขาจะได้พบ ฟาง เจิ้งจือ อย่างแน่นอน เว้นแต่ ฟาง เจิ้งจือ จะยอมแพ้เรื่องสมบัติไปแล้ว

"นายนอยลู่ เมื่อไรจะเลิกทำหน้ายิ้มโง่ๆอย่างนั้นเสียที่ หรือพ่อแม่เจ้าสอนมา"จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น และร่างของคนสองคนก็ปรากฎขึ้นหลัง ลู่ ยู่เฉิน

ลู่ ยู่เฉิน ตัวแข็งค้าง เสียงนี้เป็นเสียงที่คุ้นเคย

"ฟาง เจิ้งจือ!"

ทั้งเจ็ดคนก็ได้ยินเสียง พวกเขาหันไปมองที่ ฟาง เจิ้งจือ และ เหยียน ซิว

ทั้ง 7 คนต่างพ่นเสียงหัวเราะออกมา

ฟาง เจิงจือ ไม่มีทางที่จะเข้าไปยังหอสมบัติได้ แม้ว่าจะรู้ว่า ลู่ ยู่เฉิน อยู่ที่นี้ เขาก็ยังจะกล้ามางั้นรึ? วิ่งเข้าหาความตายชัดๆ

"หืม...มีคนกำลังมองหาความตามอยู่งั้นรึ น่าขันจริงๆ!"รอยยิ้มของ ลู่ ยู่เฉิน เปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะที่เยือกเย็น

"น่าขันจริงด้วย!" ฟาง เจิ้งจือ เห็นด้วยกับคำพูดของ ลู่ ยู่เฉิน

"เจ้ารู้สึกถึงความตายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แล้วใช่หรือไม่?"

"ไม่"

"แล้วเจ้ายังกล้าที่จะโผล่มาอีก?"

"มีสมบัติมากมายที่นี่ทำไม ข้าถึงจะไม่มา?"

"เจ้าอยากเห็นสมบัติทั้งหลายก่อนที่เจ้าจะตายงั้นรึ?"

"เจ้าจะให้ข้าเห็นได้ไหม?"

"ฮะฮ่า ... แน่นอน ข้าจะให้เจ้าดู! ข้าจะให้พวกเขาเอาสมบัติทั้งหมดออกมา เจ้าก็ไปยืนๆดูเอาละกัน!"

"เป็นความคิดที่ไม่เลว! แต่ข้าอยากดูเจ้าถูกจับแก้ผ้าและมัดไว้กับเสาน้ำแข็งมากกว่าอะ... "

"ไปตายซะ!"

ลู่ ยู่เฉิน หัวเราะด้วยความเยือกเย็น เขาควบคุมเกล็ดน้ำแข็งรอบๆให้เคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็ว

ผู้ติดตามทั้ง 7 คนก็เช่นกัน เขาต่างรอคอยฉากนองเลือดอยู่

เพจหลัก : Double gate TH